ക്ലേശമകറ്റാൻ ഒരു ബീർബൽ കഥ
ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും നി​ര​വ​ധി സ​ന്ദ​ർ​ശ​ക​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു സ​ന്യാ​സി. ആ​ളു​ക​ളു​ടെ സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ൾ കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അ​വ​യ്ക്കു പ​രി​ഹാ​രം നി​ർ​ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അ​ദ്ദേ​ഹം സ​മ​ർ​ഥ​നാ​യി​രു​ന്നു. എ​ങ്കി​ലും പ​ല​പ്പോ​ഴും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​പ​ദേ​ശം ഫ​ലം ക​ണ്ടി​ല്ല. എ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അ​വ​രി​ൽ പ​ല​ർ​ക്കും സം​സാ​രി​ക്കു​വാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത് അ​വ​രു​ടെ മു​ൻ​കാ​ല ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു.

അ​വ​രി​ലൊ​രാ​ൾ വീ​ണ്ടും സ​ന്യാ​സി​യെ കാ​ണു​വാ​നെ​ത്തി. അ​യാ​ൾ​ക്കു പ​റ​യു​വാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു സ​ന്യാ​സി​യു​മാ​യി മു​ൻ​പു സം​സാ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ച ക​ഥ സ​ന്യാ​സി ക്ഷ​മാ​പൂ​ർ​വം കേ​ട്ടി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ ത​ന്‍റെ ക​ഥ അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ക്ഷ​മാ​പ​ണ​ത്തോ​ടെ സ​ന്യാ​സി ഒ​രു ഫ​ലി​തം പ​റ​ഞ്ഞു.

അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ കു​ടു​കു​ടെ ചി​രി​ച്ചു. അ​ല്പ​സ​മ​യ​ത്തെ മൗ​ന​ത്തി​നു ശേ​ഷം സ​ന്യാ​സി മു​ൻ​പു പ​റ​ഞ്ഞ ഫ​ലി​തം ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ഴും അ​യാ​ൾ ചി​രി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ, ആ ​ചി​രി അ​ത്ര സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

അ​ല്പം സ​മ​യം മൗ​നം പാ​ലി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം സ​ന്യാ​സി അ​തേ ത​മാ​ശ​ത​ന്നെ വീ​ണ്ടും പ​റ​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ ചി​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അ​തു വി​ജ​യി​ച്ചി​ല്ല. ഇ​ക്കാ​ര്യം അ​യാ​ളു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യി​ൽ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു സ​ന്യാ​സി പ​റ​ഞ്ഞു:

ഒ​രേ ത​മാ​ശ​ത​ന്നെ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും അ​ടു​പ്പി​ച്ചു കേ​ട്ടാ​ൽ ന​മു​ക്കു ചി​രി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കി​ല്ല. അ​പ്പോ​ൾ​പ്പി​ന്നെ ഒ​രേ സ​ങ്ക​ടം വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും പ​റ​ഞ്ഞു നാം ​എ​ന്തി​നു ക​ര​യ​ണം?
സ​ന്യാ​സി ചോ​ദി​ച്ച ഈ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​ൽ അ​ല്പം യു​ക്തി​യി​ല്ലാ​തി​ല്ല. എ​ങ്കി​ൽ​പ്പോ​ലും ആ​രെ​ങ്കി​ലും അ​വ​രു​ടെ സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ൾ ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നാ​ൽ അ​വ​രെ ന​മു​ക്കു കു​റ്റം പ​റ​യാ​നാ​വി​ല്ല. കാ​ര​ണം, ന​മ്മു​ടെ ദുഃ​ഖം മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി പ​ങ്കു​വ​യ്ക്കു​ന്പോ​ൾ ചി​ല​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്ക് അ​ല്പം ആ​ശ്വാ​സം ല​ഭി​ച്ചേ​ക്കാം.

എ​ന്നാ​ൽ സ​ന്യാ​സി സൂ​ചി​പ്പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ, നാം ​ന​മ്മു​ടെ ക​ദ​ന​ക​ഥ​ക​ൾ എ​പ്പോ​ഴും ആ​വ​ർ​ത്തി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടോ? അ​തി​നു​പ​ക​രം അ​വ​യ്ക്കു ന്യാ​യ​മാ​യ പ്ര​തി​വി​ധി ക​ണ്ടെ​ത്തു​വാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യ​ല്ലേ വേ​ണ്ട​ത്? നാം ​മ​ന​സു​വ​ച്ചാ​ൽ ന​മ്മു​ടെ ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു പ​ല​പ്പോ​ഴും പ​രി​ഹാ​രം ക​ണ്ടെ​ത്തു​വാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചെ​ന്നി​രി​ക്കും. അ​തു​പോ​ലെ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ഠി​ന്യം കു​റ​യ്ക്കു​വാ​ൻ ന​മു​ക്ക് അ​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​നും സാ​ധി​ക്കും.

അ​ക്ബ​ർ ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി​യെ​യും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ സ​ന്ത​ത​സ​ഹ​ചാ​രി​യാ​യി​രു​ന്ന ബീ​ർ​ബലിനെ​യും കു​റി​ച്ച് ഒ​രു ക​ഥ​യു​ണ്ട്. ഒ​രി​ക്ക​ൽ ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി ഒ​രു ദീ​ർ​ഘ​ദൂ​ര​യാ​ത്ര പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ കൂ​ടെ ബീ​ർ​ബ​ലും മ​റ്റ് ഒ​ട്ടേ​റെ സേ​വ​ക​രു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ന​ല്ല ചൂ​ടു​ള്ള ദി​വ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു. കു​റെ ദൂ​രം യാ​ത്ര ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി ക്ഷീ​ണി​ത​നാ​യി. അ​പ്പോ​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹം കൂ​ടെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​വ​രോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: ഈ ​യാ​ത്ര​യു​ടെ ദൂ​രം കു​റ​യ്ക്കു​വാ​ൻ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും വ​ഴി​യു​ണ്ടോ?

ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി​യു​ടെ സേ​വ​ക​ർ പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കി. അ​വ​രു​ടെ ല​ക്ഷ്യ​സ്ഥാ​ന​ത്തേ​ക്കു വേ​റെ ഏ​തെ​ങ്കി​ലും കു​റു​ക്കു​വ​ഴി​യു​ണ്ടോ എ​ന്ന് അ​വ​ർ​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്തു​പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന​റി​യാ​തെ അ​വ​ർ പ​ക​ച്ചു​നി​ന്ന​പ്പോ​ൾ ബീ​ർ​ബ​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു: ഞാ​ൻ ഈ ​യാ​ത്ര​യു​ടെ ദൂ​രം കു​റ​ച്ചു​ത​രാം.

ബീ​ർ​ബ​ലി​ന്‍റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ട്ട എ​ല്ലാ​വ​രും അ​ദ്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു. ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി ഉ​ട​നെ ചോ​ദി​ച്ചു: യാ​ത്ര​യു​ടെ ദൂ​രം കു​റ​യ്ക്കാ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ​തു സാ​ധി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​മാ​ണോ? അ​പ്പോ​ൾ ബീ​ർ​ബ​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു: തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും ഈ ​യാ​ത്ര​യു​ടെ ദൂ​രം ഞാ​ൻ കു​റ​ച്ചു​ത​രാം. അ​തി​നു മു​ൻ​പ് ഞാ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന ക​ഥ അ​ങ്ങ് ശ്ര​ദ്ധി​ക്കൂ.

ബീ​ർ​ബ​ൽ ഉ​ട​നെ​ത​ന്നെ സ​ര​സ​മാ​യ ഭാ​ഷ​യി​ൽ ഒ​രു ക​ഥ പ​റ​യു​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ക​ഥ​യ്ക്കു ക​ഴ​ന്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞ​തു ബീ​ർ​ബ​ൽ ആ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി ആ ​ക​ഥ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​തി​നി​ട​യി​ൽ അ​വ​ർ ല​ക്ഷ്യ​സ്ഥാ​ന​ത്ത് എ​ത്തി​ച്ചേ​ർ​ന്നി​രു​ന്നു.
ഇ​ത്ര പെ​ട്ടെ​ന്നു നാം ​സ്ഥ​ല​ത്തെ​ത്തി​യോ? ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി അ​ദ്ഭു​ത​സ​ബ്‌​ധ​നാ​യി ചോ​ദി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ ബീ​ർ​ബ​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു: യാ​ത്ര​യു​ടെ ദൂ​രം കു​റ​യ്ക്കു​വാ​ന​ല്ലേ അ​ങ്ങ് ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​ത്? അ​തു ഞാ​ൻ കു​റ​ച്ചു​ത​ന്നു.

ബീ​ർ​ബ​ൽ എ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു യാ​ത്ര​യു​ടെ ദൂ​രം കു​റ​ച്ച​ത്? യാ​ത്ര​യു​ടെ വി​ര​സ​ത അ​ക​റ്റു​വാ​നാ​യി ര​സ​ക​ര​മാ​യ ഒ​രു ക​ഥ സ​ര​സ​മാ​യ ഭാ​ഷ​യി​ൽ ബീ​ർ​ബ​ൽ അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ചു. ആ ​ക​ഥ കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ സ​മ​യം പോ​യ​ത​റി​ഞ്ഞി​ല്ല. ത​ന്മൂ​ലം, യാ​ത്ര​യു​ടെ ദൂ​രം വ​ള​രെ കു​റ​ഞ്ഞ​താ​യി ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു തോ​ന്നി. അ​താ​ണു യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ സം​ഭ​വി​ച്ച​ത്.

ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി​യു​ടെ യാ​ത്ര​യു​ടെ ദൂ​രം ബീ​ർ​ബ​ൽ കു​റ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​തു​പോ​ലെ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​യാ​ത്ര​യി​ൽ അ​വ​രു​ടെ വി​ര​സ​ത അ​ക​റ്റാ​നും അ​വ​രു​ടെ ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ഠി​ന്യം കു​റ​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​വാ​നും ന​മു​ക്കു സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്ന​താ​ണ് വ​സ്തു​ത. ന​മ്മു​ടെ ക​രു​ണാ​മ​യ​മാ​യ വാ​ക്കും സ്നേ​ഹ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യ പ്ര​വൃ​ത്തി​യും ഹൃ​ദ​യ​പൂ​ർ​വ​മു​ള്ള സേ​വ​ന​വും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഹൃ​ദ​യം ത​ണു​പ്പി​ക്കും എ​ന്ന​തു നാം ​മ​റ​ക്ക​രു​ത്. അ​വ വ​ഴി​യാ​യി ദുഃ​ഖ​ദു​രി​ത​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലും അ​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​യാ​ത്ര കൂ​ടു​ത​ൽ എ​ളു​പ്പ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ക ത​ന്നെ ചെ​യ്യും.

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​കു​ന്പോ​ൾ ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​വാ​നാ​യി പ​ല​രും പ​ല​പ്പോ​ഴും മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​രാ​റു​ണ്ട്. അ​ങ്ങ​നെ ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​വാ​ൻ മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​രു​ന്ന​തു കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ ന​മ്മു​ടെ ക്ലേ​ശ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യ ജീ​വി​ത​യാ​ത്ര കു​റെ​യെ​ങ്കി​ലും സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി മാ​റു​ന്ന​ത്.

മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തു പോ​ലെ നാ​മും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​വാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചാ​ൽ അ​തു​വ​ഴി​യാ​യി അ​വ​രു​ടെ ജീ​വി​തം ഏ​റെ സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി മാ​റും. അ​തു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, നാം ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തു വ​ഴി ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​യാ​ത്ര​യും കൂ​ടു​ത​ൽ സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി മാ​റും എ​ന്ന​തും എ​പ്പോ​ഴും ന​മ്മു​ടെ ഓ​ർ​മ​യി​ലി​രി​ക്ക​ട്ടെ.