ചോ​ദി​ച്ച​തി​ലു​മ​ധി​കം ല​ഭി​ച്ച​പ്പോ​ൾ
മ​നു​ഷ്യ​രാ​യ ന​മു​ക്കെ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും ദൈ​വം മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി ത​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട്. ആ ​മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി​യാ​ക​ട്ടെ ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ സ്വ​ര​മാ​ണു താ​നും. പ​ക്ഷേ, ആ ​ദൈ​വ​സ്വ​രം കേ​ൾ​ക്കു​വാ​ൻ പ​ല​രും വി​സ​മ്മ​തി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ​യി​ട​യി​ലെ സ​ക​ല തി​ന്മ​ക​ളു​ടെ​യും കാ​ര​ണം.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഒ​രാ​ൾ ബാ​ങ്കി​ൽ​നി​ന്നു കു​റെ പ​ണ​മെ​ടു​ക്കാ​ൻ പോ​യി. ഒ​രു ല​ക്ഷം രൂ​പ​യാ​യി​രു​ന്നു ത​ന്‍റെ അ​ക്കൗ​ണ്ടി​ൽ​നി​ന്ന് കാ​ഷ്യ​റോ​ട് അ​യാ​ൾ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​ത്. എ​ന്നാ​ൽ പ​ണം അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​യി​ൽ കി​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ ഇ​രു​പ​തി​നാ​യി​രം രൂ​പ കൂ​ടു​ത​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ചോ​ദി​ച്ച​തി​ലു​മ​ധി​കം തു​ക താ​ൻ കൊ​ടു​ത്ത​താ​യി കാ​ഷ്യ​ർ അ​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​മി​ല്ല.

പ​ണ​വും ബാ​ഗി​ലി​ട്ടു നി​ശ​ബ്ദ​നാ​യി ആ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു മ​ട​ങ്ങി. പ​ക്ഷേ, അ​ധി​ക പ​ണം മ​ട​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് അ​യാ​ളു​ടെ മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി അ​യാ​ളോ​ടു മ​ന്ത്രി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ, ത​ന്‍റെ പ​ണ​മാ​ണ് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ ത​നി​ക്ക് ആ ​തു​ക തി​രി​കെ ല​ഭി​ക്കു​വാ​ൻ സാ​ധ്യ​ത​യി​ല്ലെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ ക​ണ​ക്കു​കൂ​ട്ടി. ത​ന്മൂ​ലം, അ​ധി​ക​മാ​യി ല​ഭി​ച്ച തു​ക തി​രി​കെ കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ലെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ സ്വ​യം വാ​ദി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ, അ​പ്പോ​ഴും ആ ​തു​ക തി​രി​കെ കൊ​ടു​ക്കു​വാ​ൻ മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി മ​ന്ത്രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

മ​റ്റൊ​രാ​ൾ​ക്ക് തെ​റ്റു​പ​റ്റി​യ​തു​മൂ​ലം ത​നി​ക്കു ല​ഭി​ച്ച തു​ക സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ ഔ​ചി​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​യാ​ൾ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ആ​ലോ​ചി​ച്ചു. ആ ​തു​ക മ​ട​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന ചി​ന്ത​യു​ണ്ടാ​കു​ന്പോ​ൾ അ​തി​ന്‍റെ ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ വാ​ദി​ക്കും. പ​ക്ഷേ, അ​പ്പോ​ഴും മ​ന​സി​നു ശാ​ന്ത​ത വ​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​സാ​നം, മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി​ക്ക​ടി ശ​ക്തി​യാ​യ​പ്പോ​ൾ അ​ധി​ക​മാ​യി കി​ട്ടി​യ തു​ക മ​ട​ക്കി ഏ​ൽ​പ്പി​ക്കു​വാ​ൻ അ​യാ​ൾ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ മ​ന​സ് അ​തി​വേ​ഗം ശാ​ന്ത​മാ​യി.

ജോ​ലി​സ​മ​യം അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മു​ന്പ്, അ​ധി​ക​മാ​യി ല​ഭി​ച്ച തു​ക​യു​മാ​യി അ​യാ​ൾ ബാ​ങ്കി​ലെ​ത്തി. ആ ​തു​ക തി​രി​കെ ല​ഭി​ച്ച​പ്പോ​ൾ കാ​ഷ്യ​ർ​ക്ക് ആ​ശ്വാ​സ​മാ​യി. അ​ക്കൗ​ണ്ടി​ൽ കു​റ​വു​വ​ന്ന തു​ക എ​ങ്ങ​നെ ന​ഷ്ട​മാ​യെ​ന്നു ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​നു​ള്ള തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ അ​പ്പോ​ൾ.

പ​ണം ല​ഭി​ച്ച​പ്പോ​ൾ കാ​ഷ്യ​ർ​ക്കു വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി. ആ​യി​രം രൂ​പ​യെ​ടു​ത്ത് ആ ​മ​നു​ഷ്യ​നു കൊ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് കാ​ഷ്യ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു. ''സ​ഹോ​ദ​രാ, താ​ങ്ക​ൾ​ക്കു ന​ന്ദി. താ​ങ്ക​ൾ പ​ണം തി​രി​കെ ത​ന്നി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ആ ​തു​ക എ​ന്‍റെ അ​ക്കൗ​ണ്ടി​ൽ​നി​ന്നു ഞാ​ൻ കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്‍റെ ന​ന്ദി​സൂ​ച​ക​മാ​യി ഈ ​തു​ക വാ​ങ്ങി ഭാ​ര്യ​യ്ക്കും മ​ക്ക​ൾ​ക്കും മ​ധു​ര​പ​ല​ഹാ​രം വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ക.''

ഉ​ട​നെ ആ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. ''ഞാ​നാ​ണ് നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു ന​ന്ദി പ​റ​യേ​ണ്ട​ത്. മ​ധു​ര​പ​ല​ഹാ​രം വാ​ങ്ങാ​ൻ ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ആ​യി​രം രൂ​പ ത​രാം.'' അ​പ്പോ​ൾ കാ​ഷ്യ​ർ ചോ​ദി​ച്ചു: ''താ​ങ്ക​ൾ എ​ന്തി​നാ​ണ് എ​നി​ക്കു ന​ന്ദി പ​റ​യേ​ണ്ട​ത്? മ​ധു​ര​പ​ല​ഹാ​രം വാ​ങ്ങാ​ൻ എ​നി​ക്കെ​ന്തി​നാ​ണു പ​ണം ത​രു​ന്ന​ത്.''

ഇ​തു കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ചെ​റു​പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ ആ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ''ശ്ര​ദ്ധ​ക്കു​റ​വു മൂ​ലം നി​ങ്ങ​ൾ എ​നി​ക്കു​ത​ന്ന തു​ക എ​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ വി​ല​യി​രു​ത്തു​വാ​ൻ എ​ന്നെ സ​ഹാ​യി​ച്ചു. നി​ങ്ങ​ൾ അ​ധി​ക തു​ക എ​നി​ക്കു ത​ന്നി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്‍റെ അ​ത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ആ​ഴം മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​നോ അ​തി​നെ കീ​ഴ​ട​ക്കു​വാ​നോ എ​നി​ക്ക് അ​വ​സ​രം ഉ​ണ്ടാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

എ​ന്‍റെ അ​ത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ത്തെ കീ​ഴ​ട​ക്കു​ക അ​ത്ര എ​ളു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കു​റെ മ​ണി​ക്കൂ​ർ നീ​ണ്ടു​നി​ന്ന പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​നു ശേ​ഷ​മാ​ണ് അ​തെ​നി​ക്കു സാ​ധി​ച്ച​ത്. അ​തി​നൊ​രു അ​വ​സ​രം സൃ​ഷ്ടി​ച്ച​തി​നാ​ണ് ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു ന​ന്ദി പ​റ​യു​ന്ന​ത്.''

മ​റ്റൊ​രാ​ൾ​ക്ക് അ​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട പ​ണം അ​ബ​ദ്ധ​ത്തി​ൽ ന​മു​ക്കു ല​ഭി​ച്ചാ​ൽ നാം ​അ​തു തി​രി​കെ ന​ൽ​കു​മോ? ന​മു​ക്കു മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ നാം ​അ​തു തി​രി​കെ ന​ൽ​കും. എ​ന്നാ​ൽ ന​മു​ക്കു മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ആ ​തു​ക എ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും സ്വ​ന്ത​മാ​ക്കു​വാ​ൻ നാം ​യ​ത്നി​ക്കും.

അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള​വ​ർ സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ൽ വി​ര​ള​മ​ല്ല എ​ന്നാ​ണു യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യം. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ പ​ണ​വും മ​റ്റു സ​ന്പ​ത്തു​ക​ളും അ​ന്യാ​യ മാ​ർ​ഗ​ത്തി​ൽ​ക്കൂ​ടി ത​ട്ടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ ക​ഥ​ക​ൾ പ​ല​പ്പോ​ഴും നാം ​കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​ത്.

മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ഥ​യി​ലെ മ​നു​ഷ്യ​നു മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ് അ​ത്യാ​ഗ്ര​ഹം പ​ത്തി​വി​ട​ർ​ത്തി ആ​ടി​യി​ട്ടും അ​തി​നെ നി​ഗ്ര​ഹി​ച്ച് അ​യാ​ൾ പ​ണം മ​ട​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​ത്. അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ​ക്ക് അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ട​തു ന​ഷ്ട​ബോ​ധ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​ത്യു​ത, താ​ൻ വ​ലി​യൊ​രു യു​ദ്ധം ജ​യി​ച്ചു എ​ന്ന​തി​ലെ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു.

മ​നു​ഷ്യ​രാ​യ ന​മു​ക്കെ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും ദൈ​വം മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി ത​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട്. ആ ​മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി​യാ​ക​ട്ടെ ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ സ്വ​ര​മാ​ണു താ​നും. പ​ക്ഷേ, ആ ​ദൈ​വ​സ്വ​രം കേ​ൾ​ക്കു​വാ​ൻ പ​ല​രും വി​സ​മ്മ​തി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ​യി​ട​യി​ലെ സ​ക​ല തി​ന്മ​ക​ളു​ടെ​യും കാ​ര​ണം.

ഡാ​നി​യേ​ൽ വെ​ബ്സ്റ്റ​ർ (1782-1852) അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ സു​പ്രീം കോ​ർ​ട്ടി​ലെ അ​തി​പ്ര​ഗ​ത്ഭ​നാ​യ ഒ​രു അ​ഭി​ഭാ​ഷ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഒ​രാ​ൾ ഒ​രു കേ​സി​ൽ ക​ള്ള​സാ​ക്ഷി പ​റ​യു​വാ​നാ​യി കോ​ട​തി​മു​റി​യി​ലെ​ത്തി. ഇ​ക്കാ​ര്യം അ​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്ന വെ​ബ്സ്റ്റ​ർ അ​യാ​ളെ രൂ​ക്ഷ​മാ​യി നോ​ക്കി.

ആ ​നോ​ട്ടം നേ​രി​ടാ​നാ​കാ​തെ ക​ള്ള​സാ​ക്ഷി പ​റ​യാ​ൻ വ​ന്ന​യാ​ൾ ത​ല കു​നി​ച്ചി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, എ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ത​ല ഉ​യ​ർ​ത്തി നോ​ക്കി​യോ അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ വെ​ബ്സ്റ്റ​റു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ അ​യാ​ളെ പി​ന്തു​ട​രു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ആ നോ​ട്ടം സ​ഹി​ക്കാ​ൻ വ​യ്യാ​തെ അ​യാ​ൾ കോ​ട​തി​മു​റി​യു​ടെ പു​റ​ത്തു​പോ​യി. ക​ള്ള​സാ​ക്ഷി പ​റ​യു​വാ​ൻ അ​യാ​ൾ തി​രി​കെ വ​ന്ന​തു​മി​ല്ല. സ​ത്യ​മ​റി​യാ​വു​ന്ന ഒ​രാ​ളു​ടെ മു​ന്പി​ലാ​ണ് ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന ചി​ന്ത​യാ​ണു ക​ള്ള​സാ​ക്ഷി പ​റ​യു​ന്ന​തി​ൽ​നി​ന്ന് അ​യാ​ളെ പി​ന്തി​രി​പ്പി​ച്ച​ത്.

എ​ല്ലാം കാ​ണു​ക​യും അ​റി​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ മു​ന്പി​ലാ​ണ് നാം ​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ന്ന ബോ​ധ്യം ന​മു​ക്കു​ണ്ടാ​യാ​ൽ നാം ​ഒ​രി​ക്ക​ലും മ​ന​സ്സാ​ക്ഷി മ​റ​ന്ന് പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, നാം ​പ​റ​യു​ന്ന​തും പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തു​മൊ​ക്കെ ദൈ​വ​സ്വ​രം കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു​മാ​യി​രി​ക്കും. അ​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു തെ​റ്റും സം​ഭ​വി​ക്കു​ക​യി​ല്ല.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.