സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ലും സ​ന്താ​പ​ത്തി​ലും ദൈ​വ​ത്തെ സ്തു​തി​ച്ചാ​ൽ
ഈ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും മ​ര​ണാ​ന​ന്ത​ര ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും നാം ​സ​ന്തോ​ഷ​മാ​ണ് ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​നു​ള്ള എ​ളു​പ്പ​വ​ഴി സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ലും സ​ന്താ​പ​ത്തി​ലും ഒ​രു​പോ​ലെ ദൈ​വ​ത്തെ ന​ന്ദി​പൂ​ർ​വം സ്തു​തി​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ്. അ​തി​നു​ള്ള അ​നു​ഗ്ര​ഹം ദൈ​വം ന​മു​ക്കു പ്ര​ദാ​നം​ചെ​യ്യ​ട്ടെ

ധ​നി​ക​നാ​യ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ രാ​വി​ലെ ത​ന്‍റെ ഓ​ഫീ​സി​ലേ​ക്കു പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. യാ​ത്ര​യ്ക്കി​ട​യി​ൽ കാ​റി​ന്‍റെ എ​ൻ​ജി​ന് എ​ന്തോ ത​ക​രാ​റു സം​ഭ​വി​ച്ചു. ഡ്രൈ​വ​ർ എ​ത്ര ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടും കാ​ർ വീ​ണ്ടും സ്റ്റാ​ർ​ട്ടാ​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല.

ധ​നി​ക​ന് എ​ത്ര​യും വേ​ഗം ഓ​ഫീ​സി​ലെ​ത്തേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് അ​തു​വ​ഴി​വ​ന്ന ഒ​രു സൈ​ക്കി​ൾ റി​ക്ഷ​യി​ൽ അ​യാ​ൾ ക​യ​റി. അ​പ്പോ​ൾ റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ എ​ന്തോ മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ട് പാ​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു​ള്ള ചാ​ർ​ജ് എ​ത്ര​യെ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ഒ​രു ചെ​റി​യ തു​ക മാ​ത്ര​മേ റി​ക്ഷാ​ക്കാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു​ള്ളൂ.

വ​ള​രെ ചെ​റി​യ തു​ക മാ​ത്രം സ​ന്പാ​ദി​ക്കു​ന്ന റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ന് എ​ങ്ങ​നെ ഇ​ത്ര സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും? ധ​നി​ക​ൻ സ്വ​യം ചോ​ദി​ച്ചു. സ​ന്തോ​ഷ​സൂ​ച​ക​മാ​യു​ള്ള അ​യാ​ളു​ടെ മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ട് ധ​നി​ക​നെ കു​റ​ച്ചൊ​ന്നു​മ​ല്ല അ​സ്വ​സ്ഥ​നാ​ക്കി​യ​ത്. ത​ൻ​മൂ​ലം റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്‍റെ ര​ഹ​സ്യം ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ ധ​നി​ക​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു.

അ​വ​ർ ല​ക്ഷ്യ​സ്ഥ​ല​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ധ​നി​ക​ൻ അ​യാ​ളെ ത​ന്‍റെ മ​ണി​മാ​ളി​ക​യി​ലേ​ക്കു ഡി​ന്ന​റി​നു ക്ഷ​ണി​ച്ചു. റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ ആ ​ക്ഷ​ണം സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​വം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. ധ​നി​ക​ന്‍റെ വീ​ടി​ന്‍റെ അ​ഡ്ര​സും വാ​ങ്ങി മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടും പാ​ടി അ​യാ​ൾ ത​ന്‍റെ റി​ക്ഷ​യി​ൽ‌ അ​ടു​ത്ത ഓ​ട്ടം​തേ​ടി മാ​ർ​ക്ക​റ്റി​ലേ​ക്കു പോ​യി.

അ​ത്താ​ഴ​ത്തി​നു സ​മ​യ​മാ​യ​പ്പോ​ൾ റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ ധ​നി​ക​ന്‍റെ മ​ണി​മാ​ളി​ക​യി​ലെ​ത്തി. അ​പ്പോ​ഴും അ​യാ​ൾ മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ട് പാ​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ധ​നി​ക​ൻ അ​യാ​ളെ ആ​ലിം​ഗ​നം ചെ​യ്തു സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. അ​യാ​ളെ പ​രി​ച​രി​ക്കാ​ൻ സേ​വ​ർ​ക്കു നി​ർ​ദേ​ശ​വും കൊ​ടു​ത്തു.‌

റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ അ​ന്ന് ധ​നി​ക​നോ​ടൊ​പ്പം അ​ത്താ​ഴം ക​ഴി​ച്ചു. വി​ശി​ഷ്ട വി​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ മു​ന്പി​ൽ കൊ​ണ്ടു​വ​യ്ക്കു​ന്പോ​ഴും അ​യാ​ളി​ൽ ഒ​രു ഭാ​വ​ഭേ​ദ​വും ക​ണ്ടി​ല്ല. താ​ൻ എ​ന്നും ക​ഴി​ക്കു​ന്ന ഭ​ക്ഷ​ണം​പോ​ലെ​യാ​ണ് അ​യാ​ൾ ക​ഴി​ച്ച​ത്.

ഇ​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ ധ​നി​ക​ന് വീ​ണ്ടും അ​ദ്ഭു​ത​മാ​യി. അ​യാ​ളു​ടെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്‍റെ ര​ഹ​സ്യം ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി കു​റേ ദി​വ​സം ത​ന്‍റെ ഭ​വ​ന​ത്തി​ൽ താ​മ​സി​ക്കാ​ൻ ധ​നി​ക​ൻ അ​യാ​ളെ ക്ഷ​ണി​ച്ചു. റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ന് അ​തു സ​മ്മ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ധ​നി​ക​ൻ അ​യാ​ൾ​ക്കു പു​ത്ത​ൻ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും ഷൂ​സും ന​ൽ​കി. അ​യാ​ൾ അ​വ സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​വം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു ധ​നി​ക​നോ​ടൊ​പ്പം അ​വി​ടെ താ​മ​സി​ച്ചു.

പ​ക്ഷേ, അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ​യും ആ ​റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ നേ​ര​ത്തെ ചെ​യ്തി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടു പാ​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ളു​ടെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന് ഏ​റ്റ​ക്കു​റ​ച്ചി​ലു​ക​ൾ കാ​ണാ​ൻ ധ​നി​ക​നു സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല. നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​പ്പോ​ൾ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​ണോ? ധ​നി​ക​ൻ റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. ദൈ​വാ​നു​ഗ്ര​ഹ​ത്താ​ൽ വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​ണ്- അ​യാ​ൾ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു.

അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ അ​യാ​ളെ തി​രി​കെ അ​യ​ച്ചാ​ൽ എ​ന്താ​യി​രി​ക്കും സം​ഭ​വി​ക്കു​ക എ​ന്ന​റി​യാ​ൻ ധ​നി​ക​ന് ആ​കാം​ക്ഷ​യാ​യി. അ​യാ​ൾ അ​പ്പോ​ഴും സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യി​രി​ക്കു​മോ എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ധ​നി​ക​ന് അ​റി​യേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​ത്. ആ​മു​ഖ​മൊ​ന്നും കൂ​ടാ​തെ ധ​നി​ക​ൻ അ​യാ​ളോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു. നാ​ളെ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു മ​ട​ങ്ങാം. അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളി​ൽ ഒ​രു ഭാ​വ​ഭേ​ദ​വും ക​ണ്ടി​ല്ല. ഞാ​ൻ നാ​ളെ പൊ​യ്ക്കൊ​ള്ളാം- അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു.

പി​റ്റെ ദി​വ​സം രാ​വി​ലെ റി​ക്ഷ​യി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന മു​ഷി​ഞ്ഞ വ​സ്ത്ര​വും ധ​രി​ച്ചു മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടും പാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​യാ​ൾ യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞു റി​ക്ഷ​യും ഓ​ടി​ച്ചു​പോ​യി.

കു​റെ ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ധ​നി​ക​ൻ റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​നെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചി​റ​ങ്ങി. മാ​ർ​ക്ക​റ്റി​ൽ​വ​ച്ച് അ​യാ​ളെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി. അ​പ്പോ​ഴും റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടു പാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ധ​നി​ക​ൻ ആ​ദ്യം ക​ണ്ട​തു​പോ​ലെ റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ അ​പ്പോ​ഴും ഏ​റെ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യി​രു​ന്നു.

അ​യാ​ളു​ടെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്‍റെ ര​ഹ​സ്യം ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി ധ​നി​ക​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു: സ​ഹോ​ദ​രാ, ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ദാ​രി​ദ്ര്യ​വും മ​റ്റു ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ളു​മൊ​ന്നും നി​ങ്ങ​ളെ അ​ല​ട്ടു​ന്നി​ല്ലേ? എ​ന്‍റെ​കൂ​ടെ ആ​ഡം​ബ​ര​മാ​യി താ​മ​സി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷ​വും നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ദാ​രി​ദ്ര്യ​മോ​ർ​ത്തു നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു ദുഃ​ഖ​മി​ല്ലേ? നി​ങ്ങ​ൾ ഇ​പ്പോ​ഴും മു​ൻ​പ​ത്തേ​തു​പോ​ലെ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​ണ​ല്ലോ.

അ​പ്പോ​ൾ റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​തു സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ലാ​യാ​ലും നാം ​എ​പ്പോ​ഴും ദൈ​വ​ത്തോ​ടു ന​ന്ദി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്ക​ണം. അ​പ്പോ​ൾ ന​മ്മ​ളി​ൽ സ​ന്തോ​ഷ​മു​ണ്ടാ​കും.’

ഉ​ട​നെ ധ​നി​ക​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് നി​ങ്ങ​ൾ എ​പ്പോ​ഴും മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടു പാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്? അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: ’ഞാ​ൻ ദി​വ​സം മു​ഴു​വ​നും ദൈ​വ​ത്തെ സ്തു​തി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. ദൈ​വം എ​നി​ക്ക് ആ​വ​ശ്യ​മാ​യ​വ​യെ​ല്ലാം ത​രു​ന്നു. ത​ൻ​മൂ​ലം, അ​വി​ട​ത്തെ നാ​മം ഞാ​ൻ എ​പ്പോ​ഴും ന​ന്ദി​പൂ​ർ​വം മ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്നു. എ​ന്‍റെ അ​വ​സാ​ന​ശ്വാ​സം എ​പ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല​ല്ലോ.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഓ​രോ നി​മി​ഷ​വും ദൈ​വ​ത്തെ സ്തു​തി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ക. എ​ത്ര​യോ വ​ലി​യ കാ​ര്യ​മാ​ണ​ത്! റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ ധ​നി​ക​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ദൈ​വ​മാ​ണ് ന​മു​ക്ക് എ​ല്ലാം ത​രു​ന്ന​ത്. അ​തി​ൽ സ​ന്തോ​ഷ​വും ദുഃ​ഖ​വു​മൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടാ​കും. ദൈ​വം ത​രു​ന്ന​തു സ​ന്തോ​ഷ​മോ ദുഃ​ഖ​മോ ആ​ക​ട്ടെ. അ​തു സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യാ​ലും ദുഃ​ഖ​മാ​യാ​ലും അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ദൈ​വ​ത്തെ ന​ന്ദി​പൂ​ർ​വം സ്തു​തി​ക്കാ​ൻ ന​മു​ക്കു സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം എ​ത്ര​യോ മ​ഹ​ത്ത​ര​മാ​യി​രി​ക്കും.

റി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​ൻ ധ​നി​ക​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ന​മ്മു​ടെ അ​വ​സാ​ന​ശ്വാ​സം എ​പ്പോ​ഴാ​ണെ​ന്നു ന​മു​ക്ക​റി​യി​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ, ന​മ്മു​ടെ അ​വ​സാ​ന​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്‍റെ സ​മ​യ​ത്തും ന​മു​ക്കു ദൈ​വ​ത്തെ സ്തു​തി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ നാം ​നി​ത്യ​ത​യി​ൽ അ​വി​ട​ത്തെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ൽ പ​ങ്കു​ചേ​രു​മെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​ണ്.

ഈ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും മ​ര​ണാ​ന​ന്ത​ര ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും നാം ​സ​ന്തോ​ഷ​മാ​ണ് ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​നു​ള്ള എ​ളു​പ്പ​വ​ഴി സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ലും സ​ന്താ​പ​ത്തി​ലും ഒ​രു​പോ​ലെ ദൈ​വ​ത്തെ ന​ന്ദി​പൂ​ർ​വം സ്തു​തി​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ്. അ​തി​നു​ള്ള അ​നു​ഗ്ര​ഹം ദൈ​വം ന​മു​ക്കു പ്ര​ദാ​നം​ചെ​യ്യ​ട്ടെ.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.