നേ​ർ​വ​ഴി​യും വ​ള​ഞ്ഞ​വ​ഴി​യും
ആ​​ധു​നി​ക ഫാ​ഷ​നി​ലു​ള്ള വ​സ്ത്ര​വും വി​ല​യേ​റിയ ര​ത്നാ​ഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ളുമാ​ണ് ലി​ൻ​ഡ അ​ന്ന് ധ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്. ന​ഗ​ര​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും പ്ര​മു​ഖ ബാ​ങ്കി​ലെ​ത്തി​യ ആ ​മ​ഹ​തി ബാ​ങ്കി​ലെ മാ​നേ​ജ​രെ കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന് ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. വ​ലി​യൊ​രു തു​ക ബാ​ങ്കി​ൽ നി​ക്ഷേ​പി​ക്കാ​നാ​ണ​ത്രേ അ​വ​ർ അ​വി​ടെ​യെ​ത്തി​യ​ത്.
വി​വ​ര​മ​റി​ഞ്ഞ ബാ​ങ്ക് മാ​നേ​ജ​ർ ലി​ൻ​ഡ​യെ ബ​ഹു​മാ​ന​പൂ​ർ​വം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. ലി​ൻ​ഡ ചോ​ദി​ച്ച ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് അ​യാ​ൾ കൃ​ത്യ​മാ​യ മ​റു​പ​ടി​യും ന​ൽ​കി. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ത​നി​ക്കു പ​ത്തു​ല​ക്ഷം രൂ​പ ഡെ​പ്പോ​സി​റ്റ് ചെ​യ്യാ​നു​ണ്ടെ​ന്നു ലി​ൻ​ഡ അ​റി​യി​ച്ച​ത്. അ​തു കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ മാ​നേ​ജ​ർ ചോ​ദി​ച്ചു, “​പ​ത്തു​ല​ക്ഷം രൂ​പ വ​ലി​യൊ​രു തു​ക​യാ​ണ​ല്ലോ. എ​ന്താ​ണു നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വ​രു​മാ​ന​മാ​ർ​ഗം?’’
ഉ​ട​നെ ഒ​ട്ടും കൂ​സാ​തെ ലി​ൻ​ഡ പ​റ​ഞ്ഞു, “ഞാ​ൻ പ​ന്ത​യം വ​യ്ക്കു​ന്ന ആ​ളാ​ണ്.’’ താ​ൻ കേ​ട്ട​തു വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കാ​തെ അ​തി​ശ​യം പൂ​ണ്ട് അ​യാ​ൾ ചോ​ദി​ച്ചു, “പ​ന്ത​യം​വ​ച്ച് ഇ​ത്ര​യും വ​ലി​യ തു​ക സ​ന്പാ​ദി​ച്ചുവെ​ന്നോ! അ​തു കെ​ങ്കേ​മ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു!’’
അ​പ്പോ​ൾ ലി​ൻ​ഡ പ​റ​ഞ്ഞു, “ഓ, അ​തൊന്നു​മ​ല്ല. ഇ​പ്പോ​ൾ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ നി​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ​യ്ക്ക് ഞാ​ൻ പ​ന്ത​യം വ​യ്ക്കാ​മ​ല്ലോ.’’ “എ​ന്തു​കാ​ര്യം സം​ബ​ന്ധി​ച്ച്?’’ മാ​നേ​ജ​ർ ചോ​ദി​ച്ചു, “​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ത​ല​യി​ലു​ള്ള​തു വെ​പ്പു​മു​ടി​യാ​ണെ​ന്ന്,’’ ലി​ൻ​ഡ പ​റ​ഞ്ഞു.
ഉ​ട​ൻ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് മാ​നേ​ജ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു, “ഞാ​ൻ ഇ​പ്പോ​ഴും ചെ​റു​പ്പ​മാ​ണ്. എ​ന്‍റെ ത​ല​യി​ലു​ള്ളതു യ​ഥാ​ർ​ഥ മു​ടി​യാ​ണ്, വെ​പ്പു​മു​ടി​യ​ല്ല.’’ “​അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ പ​ന്ത​യം വ​ച്ചു​കൂ​ടേ?’’ ലി​ൻ​ഡ ചോ​ദി​ച്ചു. ലി​ൻ​ഡ​യ്ക്ക് മാ​ന​സി​ക​വി​ക​ല്പ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​മെന്നു മാ​നേ​ജ​ർ വി​ചാ​രി​ച്ചു. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​പി​ന്നെ, ത​ന്‍റെ മു​ടി​ യ​ഥാ​ർ​ഥ മു​ടി​യാ​ണെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടും ഇ​ങ്ങ​നെ പ​ന്ത​യം വ​യ്ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​കു​മോ?
പെ​ട്ടെ​ന്നു മാ​നേ​ജ​രു​ടെ ചി​ന്ത പോ​യ​ത് എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ൽ പ​ണം സ​ന്പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കുറി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. ലി​ൻ​ഡ പ​ന്ത​യം വ​യ്ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​ണെ​ങ്കി​ൽ​പ്പി​ന്നെ താ​നെ​ന്തി​ന് ആ ​സു​വ​ർ​ണാ​വ​സ​രം പാ​ഴാ​ക്ക​ണം. ബെ​റ്റുവ​യ്ക്കാ​ൻ മാ​നേ​ജ​ർ സ​മ്മ​തി​ച്ചു.
അ​പ്പോ​ൾ ലി​ൻ​ഡ പ​റ​ഞ്ഞു, “​ഇ​ത് ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ​യു​ടെ പ​ന്ത​യ​മാ​ണ്. എ​ന്‍റെ വ​ക്കീ​ലു​മാ​യി നാ​ളെ രാ​വി​ലെ പ​ത്തു​മ​ണി​ക്ക് ഞാ​ൻ വ​രും. ഇ​പ്പോ​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ സാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തി​ൽ താ​ങ്ക​ളു​ടെ മു​ടി പ​രി​ശോ​ധി​ക്കാ​ൻ എ​ന്നെ അ​നു​വ​ദി​ക്ക​ണം. അ​തി​നു ത​യാ​റാ​ണോ?’’
“തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും,’’ മാ​നേ​ജ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു.
“വേ​ണ്ടി​വ​ന്നാ​ൽ താ​ങ്ക​ളു​ടെ ഓ​രോ മു​ടി​യും തെ​ര​ഞ്ഞു​പി​ടി​ച്ചു പ​രി​ശോ​ധി​ക്കാ​ൻ എ​ന്നെ അ​നു​വ​ദി​ക്ക​ണം.’’ ലി​ൻ​ഡ പ​റ​ഞ്ഞു. ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ കി​ട്ടാ​ൻ​പോ​കു​ന്ന കാ​ര്യ​മാ​ണ​ല്ലോ എ​ന്നോ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ അ​തും അ​യാ​ൾ സ​മ്മ​തി​ച്ചു. പി​റ്റേ​ദി​വ​സം വ​രാ​മെ​ന്ന വാ​ഗ്ദാ​ന​വു​മാ​യി ലി​ൻ​ഡ അ​ന്ന് യാ​ത്ര​പ​റ​ഞ്ഞു പി​രി​ഞ്ഞു.
ആ ​രാ​ത്രി മാ​നേ​ജ​ർ​ക്ക് ഉ​റ​ക്കം​ വ​ന്നി​ല്ല. എ​ന്തി​ന് ആ ​സ്ത്രീ ത​ന്‍റെ ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു എ​ന്ന ചി​ന്ത​യാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ​ക്ക്. അ​വ​രു​ടെ ചി​ന്താ​ഗ​തി എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഉൗ​ഹി​ക്കാ​ൻ​പോ​ലും സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല.
അ​ടു​ത്ത​ദി​വ​സം രാ​വി​ലെ ലി​ൻ​ഡ തന്‍റെ​വ​ക്കീ​ലു​മാ​യി മാ​നേ​ജ​രു​ടെ ഓ​ഫീ​സി​ലെ​ത്തി. വ​ക്കീ​ലി​ന്‍റെ സാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തി​ൽ ലി​ൻ​ഡ പ​റ​ഞ്ഞു, “താ​ങ്ക​ളു​ടെ മു​ടി വെ​പ്പു​മു​ടി​യാ​ണെ​ന്ന് ഞാ​ൻ സ്ഥാ​പി​ച്ചാ​ൽ താ​ങ്ക​ൾ എ​നി​ക്ക് ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ തരണം. എ​ന്നാ​ൽ, താ​ങ്ക​ളു​ടെ മു​ടി യ​ഥാ​ർ​ഥ​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഒ​രു ല​ക്ഷം രൂ​പ താ​ങ്ക​ൾ​ക്കു ഞാ​ൻ ന​ൽ​കും. ഇ​താ​ണ് ന​മ്മു​ടെ പ​ന്ത​യം.’’ മാ​നേ​ജ​ർ ത​ല​കു​ലു​ക്കി സ​മ്മ​തി​ച്ചു.
അ​പ്പോ​ൾ ലി​ൻ​ഡ മാ​നേ​ജ​രു​ടെ പി​ന്നി​ലെ​ത്തി അ​യാ​ളു​ടെ മു​ടി​യി​ൽ പി​ടി​ച്ച് അ​വ വ​ലി​ച്ചു​പ​റി​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കി. ഇ​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ വ​ക്കീ​ൽ ത​ന്‍റെ ത​ല​കൊ​ണ്ട് മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്ത് ശ​ക്തി​യാ​യി ഇ​ടി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. “വ​ക്കീ​ലി​ന് എ​ന്തു സം​ഭ​വ​​ിച്ചു?’’ മാ​നേ​ജ​ർ ചോ​ദി​ച്ചു.
ഉ​ട​നെ ലി​ൻ​ഡ പ​റ​ഞ്ഞു, “​ഓ, അ​തി​നു കാ​ര്യ​മു​ണ്ട്. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ​ന്ത​യ​ത്തി​ൽ അ​യാ​ൾ തോ​റ്റു​പോ​കും. തന്മൂലം, അ​ഞ്ചു​ല​ക്ഷം രൂ​പ അ​യാ​ൾ എ​നി​ക്കു ത​ര​ണം.’’ “​എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പ​ന്ത​യം?’’ മാ​നേ​ജ​ർ ചോ​ദി​ച്ചു. “ഇ​ന്നു രാ​വി​ലെ ഈ ​ന​ഗ​ര​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും പ്ര​മു​ഖ ബാ​ങ്കി​ന്‍റെ മാ​നേ​ജ​രു​ടെ മു​ടി ഒ​രു പ്ര​കോ​പ​ന​വും​കൂ​ടാ​തെ ഞാ​ൻ വ​ലി​ച്ചു​പ​റി​ച്ചാ​ൽ വ​ക്കീ​ൽ എ​നി​ക്ക് അ​ഞ്ചു​ല​ക്ഷം രൂ​പ ത​ര​ണം. അ​തു സാ​ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഞാ​ൻ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് അ​ഞ്ചു​ല​ക്ഷം രൂ​പ ന​ൽ​ക​ണം എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു പ​ന്ത​യം.’’ ലി​ൻ​ഡ് പ​റ​ഞ്ഞു.
എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ട് ഈ ​ക​ഥ? ഇ​ന്‍റ​ർ​നെ​റ്റി​ൽ വാ​യി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യ ഈ ​ക​ഥ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു കാ​ര്യ​മു​ണ്ട്. അ​താ​യ​ത്, വി​യ​ർ​പ്പൊ​ഴു​ക്കാ​തെ വ​ള​ഞ്ഞ​വ​ഴി​യി​ൽ പ​ണ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ പ​ല​രും മി​ടു​ക്ക​രാ​ണെ​ന്ന്. അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​ർ വ​ള​രെ ബു​ദ്ധി​മാന്മാ​രാ​ണെ​ന്നു ചി​ല​ർ പ​റ​ഞ്ഞേ​ക്കും. അ​തേ, അ​വ​ർ ബു​ദ്ധി​മാന്മാ​ർ ത​ന്നെ. എ​ന്നാ​ൽ അ​വ​രു​ടേ​ത് വ​ള​ഞ്ഞ ബു​ദ്ധി​യാ​ണെ​ന്നു മാ​ത്രം!
ഈ ​ക​ഥ​യി​ലെ സ്ത്രീ ​പ​ണ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​ത് വ​ള​ഞ്ഞ ബു​ദ്ധി ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ളു​ക​ളെ ത​ന്‍റെ കെ​ണി​യി​ൽ വീ​ഴ്ത്താ​ൻ അ​വ​ർ​ക്കു ന​ല്ല വി​രു​താ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​രെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള​വ​ർ പി​ന്തു​ട​രു​ന്ന​തു ചാ​ണ​ക്യ​ത​ന്ത്ര​മാ​ണ്.
ചാ​ണ​ക്യ​ന്‍റെ പേ​രി​ൽ കാ​ണു​ന്ന ഒ​രു ഉ​ദ്ധ​ര​ണി​യു​ണ്ട്. അ​തി​പ്ര​കാ​ര​മാ​ണ്: “​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇ​ട​പെ​ട​ലു​ക​ളി​ൽ അ​ത്ര നേ​ർ​വ​ഴി വേ​ണ്ട. കാ​ണ​മെ​ന്തെ​ന്നോ? നേ​രേ വ​ള​രു​ന്ന മ​ര​ങ്ങ​ളാ​​യ​ല്ലേ ഈ ​വ​ന​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് ആ​ളു​ക​ൾ വെ​ട്ടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​ൽ വ​ള​ഞ്ഞ മ​ര​ങ്ങ​ളേയുള്ളൂ അ​വി​ടെ പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത്?​’’
അ​താ​യ​ത്, പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ വ​ള​ഞ്ഞ വ​ഴി​ക​ൾ വേ​ണ​മെ​ന്നു ചാ​ണ​ക്യ​ൻ വാ​ദി​ക്കു​ന്നു. ചാ​ണ​ക്യ​ന്‍റെ ഈ ​ചി​ന്താ​ഗ​തി പി​ന്തു​ട​രു​ന്ന​വ​ർ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ താ​ൽ​ക്കാ​ലി​ക നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​യെ​ന്നി​രി​ക്കും. പ​ക്ഷേ, അ​വ​ർ പ​രാ​ജ​യ​ത്തി​ലേ അ​വ​സാ​നി​ക്കൂ. കാ​ര​ണം, അ​വ​രു​ടെ വ​ഴി​ക​ൾ തി​ന്മയു​ടെ വ​ഴി​ക​ളാ​ണ്; അ​വ ന​ന്മ​യു​ടെ വ​ഴി​ക​ള​ല്ല.
നാം ​നേ​ട്ട​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​ത് നേ​ർ​വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ. വ​ള​ഞ്ഞവ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ നാം ​നേ​ട്ടം ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​യാ​ൽ ആ ​നേ​ട്ടം അ​ന്തി​മ​മാ​യി വ​ലി​യ പ​രാ​ജ​യ​മാ​യി​രി​ക്കും.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ