അ​നാ​ഥ​യാ​യി​രു​ന്നു എ​സ്തേ​ർ. എ​ന്നാ​ൽ അ​തീ​വ സു​ന്ദ​രി​യും. പി​തൃ​സ​ഹോ​ദ​ര​നാ​യ മൊ​ർ​ദെ​ക്കാ​യു​ടെ സം​ര​ക്ഷ​ണ​യി​ലാ​ണ് അ​വ​ൾ വ​ള​ർ​ന്ന​ത്. മൊ​ർ​ദെ​ക്കാ​യ് അ​ക്കാ​ല​ത്തു പേ​ർ​ഷ്യ​ൻ രാ​ജാ​വാ​യി​രു​ന്ന അ​ഹം​സ്വ​രൂ​സി​ന്‍റെ അ​ന്തഃ​പു​ര​വി​ചാ​രി​പ്പു​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു. ആ​യി​ട​യ്ക്ക് രാ​ജാ​വ് വി​വി​ധ പ്ര​വി​ശ്യ​ക​ളി​ലെ പ്ര​ഭു​ക്ക​ൻ​മാ​ർ​ക്കും നാ​ടു​വാ​ഴി​ക​ൾ​ക്കും ഒ​രു വി​രു​ന്നു ന​ല്കി.

വി​രു​ന്നി​ന്‍റെ ഏ​ഴാം ദി​വ​സം രാ​ജ്ഞി​യാ​യ വാ​ഷ്തി​യോ​ട് അ​ണി​ഞ്ഞൊ​രു​ങ്ങി രാ​ജ​സ​ന്നി​ധി​യി​ലെ​ത്തു​വാ​ൻ രാ​ജാ​വ് ആ​ജ്ഞാ​പി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ, ത​ന്‍റെ സൗ​ന്ദ​ര്യം മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ മു​ന്പി​ൽ പ്ര​ദ​ർ​ശി​പ്പി​ക്കാ​ൻ രാ​ജ്ഞി വി​സ​മ്മ​തി​ച്ചു. ഇ​തെ​ത്തു​ട​ർ​ന്നു കോ​പി​ഷ്ഠ​നാ​യ രാ​ജാ​വ് വാ​ഷ്തി​യെ രാ​ജ്ഞി​പ​ദ​ത്തി​ൽ നി​ന്നും മാ​റ്റി. അ​തെ​ത്തു​ട​ർ​ന്ന്, പു​തി​യ ഒ​രു രാ​ജ്ഞി​യെ ക​ണ്ടെ​ത്താ​നു​ള്ള ശ്ര​മ​ത്തി​നി​ടെ​യാ​ണ് എ​സ്തേ​റി​നു ന​റു​ക്കു​വീ​ണ​ത്. അ​തി​നു പി​ന്നി​ൽ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ച്ച​താ​ക​ട്ടെ മൊ​ർ​ദെ​ക്കാ​യി​യും.

എ​ന്നാ​ൽ, ഇ​തി​നി​ട​യി​ൽ ഒ​രു വി​ല്ല​ൻ ക​ട​ന്നു​വ​ന്നു. രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ ഉ​ന്ന​ത​സ്ഥാ​ന​പ​തി​യാ​യി​രു​ന്ന ഹാ​മാ​ൻ ആ​യി​രു​ന്നു ആ ​വി​ല്ല​ൻ. എ​ല്ലാ രാ​ജ​സേ​വ​ക​രും ഹാ​മാ​നെ കു​ന്പി​ട്ടു​വ​ണ​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു രാ​ജ​ക​ല്പ​ന. പ​ക്ഷെ, അ​തി​നു മൊ​ർ​ദെ​ക്കാ​യ് ത​യാ​റാ​യി​ല്ല. ത​ന്മൂ​ലം, ഹാ​മാ​ൻ യ​ഹൂ​ദ​നാ​യ മൊ​ർ​ദെ​ക്കൊ​യി​യെ​യും യ​ഹൂ​ദ​വം​ശ​ത്തി​ൽ​പ്പെ​ട്ട എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും ഉ​ന്മൂ​ല​നം ചെ​യ്യാ​ൻ ഒ​രു പ​ദ്ധ​തി ആ​വി​ഷ്ക​രി​ച്ചു.

യ​ഹൂ​ദ​ർ രാ​ജ​ക​ല്പ​ന അ​നു​സ​രി​ക്കാ​ത്ത​വ​രാ​ണെ​ന്നും അ​വ​ർ​ക്ക് അ​വ​രു​ടേ​താ​യ നി​യ​മ​മു​ണ്ടെ​ന്നും ഹാ​മാ​ൻ രാ​ജാ​വി​നെ വി​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. രാ​ജ​ക​ല്പ​ന മാ​നി​ക്കാ​ത്ത​വ​രെ ഉ​ന്മൂ​ല​നം ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്നു വാ​ദി​ച്ച ഹാ​മാ​ന് അ​പ്ര​കാ​രം ചെ​യ്യാ​ൻ രാ​ജാ​വ് അ​നു​വാ​ദം ന​ല്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

അ​പ​ക​ടം മ​ണ​ത്ത​റി​ഞ്ഞ മൊ​ർ​ദെ​ക്കാ​യ് ത​ന്നെ​യും ത​ന്‍റെ ജ​ന​ത്തെ​യും ര​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ എ​സ്തേ​റി​ന്‍റെ സ​ഹാ​യം തേ​ടി. എ​ന്നാ​ൽ, രാ​ജാ​വി​നാ​ൽ വി​ളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാ​ല​ല്ലാ​തെ രാ​ജ​സ​ന്നി​ധി​യി​ൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്കാ​ൻ രാ​ജ്ഞി​ക്ക് അ​വ​കാ​ശ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. വി​ളി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​തെ ചെ​ന്നാ​ൽ ക​ഠി​ന​ശി​ക്ഷ​യും ഉ​ണ്ടാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു.
എ​ങ്കി​ലും എ​സ്തേ​ർ നി​രാ​ശ​യാ​യി​ല്ല. സ​ഹാ​യ​ത്തി​നാ​യി അ​വ​ൾ ദൈ​വ​ത്തി​ലേ​ക്കു തി​രി​ഞ്ഞു. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, രാ​ജാ​വി​നെ കാ​ണു​ന്ന​തി​നു​ള്ള ഒ​രു​ക്ക​മാ​യി മൂ​ന്നു പ​ക​ലും മൂ​ന്നു രാ​വും സ​ന്പൂ​ർ​ണ ഉ​പ​വാ​സം എ​സ്തേ​ർ അ​നു​ഷ്ഠി​ച്ചു. അ​തോ​ടൊ​പ്പം ഉ​പ​വാ​സ​ത്തി​ൽ പ​ങ്കു ചേ​രാ​ൻ എ​സ്തേ​ർ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും അ​വ​ർ അ​പ്ര​കാ​രം ചെ​യ്യു​ക​യും ചെ​യ്തു. അ​തി​ന്‍റെ ഫ​ല​മാ​യി എ​ന്തു​ണ്ടാ​യെ​ന്നോ? എ​സ്തേ​ർ രാ​ജ്ഞി​ക്കു രാ​ജാ​വി​നെ മു​ഖം കാ​ണി​ക്കാ​ൻ അ​വ​സ​രം ല​ഭി​ച്ചു. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ത​ന്‍റെ ജ​ന​ത്തെ ര​ക്ഷി​ക്കാ​നും യ​ഹൂ​ദ​രു​ടെ ശ​ത്രു​വാ​യി​രു​ന്ന ഹാ​മാ​നെ ഇ​ല്ലാ​യ്മ ചെ​യ്യു​വാ​നും എ​സ്തേ​റി​നു സാ​ധി​ച്ചു. അ​തു സാ​ധി​ച്ച​താ​ക​ട്ടെ ഉ​പ​വാ​സം വ​ഴി ദൈ​വ​ശ​ക്തി​യി​ലാ​ശ്ര​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടും.

എ​സ്തേ​റി​ന്‍റെ വി​ജ​യ​ക​ഥ​യി​ൽ നി​റ​ഞ്ഞു നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് ഉ​പ​വാ​സ​ത്തി​ന്‍റെ ശ​ക്തി​യാ​ണ്. അ​താ​യ​ത്, ഭ​ക്ഷ​ണം ത്യ​ജി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് സ​ർ​വ​ശ്ര​ദ്ധ​യും ദൈ​വ​ത്തി​ലേ​ക്കു​യ​ർ​ത്തു​ന്പോ​ൾ ദൈ​വ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു ല​ഭി​ക്കു​ന്ന ശ​ക്തി. ആ​ഹാ​രം ക​ഴി​ക്കാ​തെ അ​ധി​ക​നാ​ൾ ന​മു​ക്ക് ജീ​വി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ നി​ല​നി​ല്പി​ന് അ​ത്ര​മാ​ത്രം പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട​താ​ണ് ഭ​ക്ഷ​ണം.

അ​ങ്ങ​നെ ന​മു​ക്കാ​വ​ശ്യ​മാ​യ ഭ​ക്ഷ​ണം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു നാം ​ഉ​പ​വ​സി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ദൈ​വ​മാ​ണ് എ​ല്ലാ​ത്തി​നെ​യും​കാ​ൾ പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്ന് അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും സ്വ​ന്തം ശ​ക്തി​യി​ലാ​ശ്ര​യി​ക്കാ​തെ ദൈ​വി​ക ശ​ക്തി​യി​ൽ നാം ​ആ​ശ്ര​യി​ക്കു​ക​യു​മാ​ണ് ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്. അ​തി​ന്‍റെ അ​ർ​ഥം, നാം ​ഉ​പ​വ​സി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ മ​ന​സും ഹൃ​ദ​യ​വും ദൈ​വ​ത്തി​ൽ മാ​ത്ര​മാ​യി ഒ​തു​ക്കി നി​ർ​ത്തു​വാ​ൻ നാം ​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന​താ​ണ്.

എ​സ്തേ​റും അ​വ​ളു​ടെ ജ​ന​മാ​യ യ​ഹൂ​ദ​രും ഉ​പ​വ​സി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​താ​ണ് സം​ഭ​വി​ച്ച​ത്. അ​വ​ർ ര​ക്ഷ​യ്ക്കാ​യി സ​ർ​വ​ത്തി​ന്‍റെ​യും നാ​ഥ​നാ​യ ദൈ​വ​ത്തി​ലേ​ക്കു തി​രി​ഞ്ഞു. അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​ർ ചെ​യ്ത​തു അ​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യ തെ​റ്റു​ക​ൾ​ക്കു മാ​പ്പ് ചോ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​കൂ​ടി ആ​യി​രു​ന്നു. അ​താ​യ​ത്, ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തെ ന​വീ​ക​രി​ക്കാ​നു​ള്ള സ​ന്ന​ദ്ധ​ത​യോ​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ ഉ​പ​വ​സി​ച്ച​ത്.

ന​മ്മു​ടെ ഉ​പ​വാ​സ​വും അ​പ്ര​കാ​ര​മു​ള്ള​താ​യി​രി​ക്ക​ണം. നാം ​ഉ​പ​വ​സി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഭ​ക്ഷ​ണം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്ര​മാ​യി​ല്ല. ന​മ്മു​ടെ ഉ​പ​വാ​സം ദൈ​വ​ത്തി​നു ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ പ്ര​ഥ​മ​സ്ഥാ​നം ന​ല്കു​വാ​ൻ ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ലു​ള്ള​താ​യി​രി​ക്ക​ണം. അ​തോ​ടൊ​പ്പം, അ​തു ന​മ്മെ യ​ഥാ​ർ​ഥ മാ​ന​സാ​ന്ത​ര​ത്തി​ലേ​ക്കും ജീ​വി​ത ന​വീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കും വ​ഴി തെ​ളി​ക്കു​ക​യും വേ​ണം.

അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ന​മു​ക്ക് ദൈ​വാ​നു​ഗ്ര​ഹം ത​ന്നെ വേ​ണം. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ഉ​പ​വാ​സ​ദി​ന​ങ്ങ​ൾ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യു​ടെ ദി​ന​ങ്ങ​ളാ​ക്കി നാം ​മാ​റ്റേ​ണ്ട​ത്. നാം ​ഉ​പ​വാ​സ​മ​നു​ഷ്ഠി​ക്കു​ന്പോ​ൾ പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​ൻ സ്വ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും ന​മു​ക്കു സാ​ധി​ക്ക​ണം. കാ​ര​ണം, ഉ​പ​വാ​സം വ​ഴി ശ​രീ​രം ആ​ത്മാ​വി​നെ അ​നു​സ​രി​ക്കാ​ൻ പ​ഠി​ക്കു​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ, പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യി​ൽ ആ​മ​ഗ്ന​മാ​കു​വാ​ൻ ആ​ത്മാ​വി​നു കൂ​ടു​ത​ലാ​യി സാ​ധി​ക്കു​ന്നു.
ഉ​പ​വാ​സം വ​ഴി ന​മ്മു​ടെ ആ​ത്മാ​വും ശ​രീ​ര​വും ദൈ​വ​ത്തി​ലേ​ക്കു തി​രി​യു​ന്പോ​ൾ നാം ​വി​ന​യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി മാ​റും എ​ന്ന​താ​ണ് മ​റ്റൊ​രു സ​വി​ശേ​ഷ​ത. ഉ​പ​വാ​സം വ​ഴി​യാ​യി ശാ​രീ​രി​ക​മാ​യി നാം ​ത​ള​രു​ന്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ സ​ക​ല ശ​ക്തി​യു​ടെ​യും ഉ​റ​വി​ടം ദൈ​വ​മാ​ണെ​ന്ന ബോ​ധ്യം സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യി ന​മു​ക്കു​ണ്ടാ​കും.
അ​താ​യ​ത്, അ​ഹ​ങ്ക​രി​ക്കു​വാ​ൻ ന​മു​ക്ക് ഒ​രു കാ​ര​ണ​വും ഇ​ല്ല എ​ന്നു ന​മു​ക്കു വ്യ​ക്ത​മാ​കും.

ക്രൈ​സ്ത​വ​ലോ​കം ഈ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​ന്പ​തു​നോ​ന്പി​ലേ​ക്കു പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. ഈ ​നോ​ന്പു​കാ​ലം ന​മ്മു​ടെ ആ​ത്മാ​വ് ന​മ്മു​ടെ ശ​രീ​ര​ത്തെ​യും അ​തി​ന്‍റെ ദു​ർ​വാ​സ​ന​ക​ളെ​യും നി​യ​ന്ത്രി​ച്ചു ദൈ​വ​ത്തി​ലേ​ക്കു ന​മ്മെ കൂ​ടു​ത​ൽ അ​ടു​പ്പി​ക്കു​ന്ന ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റ​ട്ടെ.

അ​പ്പോ​ൾ ദൈ​വ​സ്വ​രം കൃ​ത്യ​മാ​യി ശ്ര​വി​ക്കാ​നും ദൈ​വം കാ​ണി​ച്ചു ത​രു​ന്ന വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു ജീ​വി​ത​ന​വീ​ക​ര​ണം നേ​ടാ​നും ന​മു​ക്കു സാ​ധി​ക്കും.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ