‌ഏ​റ്റ​വും ഉ​ന്ന​ത​ങ്ങ​ളി​ലെ​ത്താ​ൻ
രാ​ജ​ഭ​ര​ണ പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള ഒ​രു ക​ഥ. ഒ​രു ദി​വ​സം ഒ​രു രാ​ജാ​വ് ധ്യാ​ന​നി​മ​ഗ്ന​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ത​ന്‍റെ ആ​ധ്യാ​ത്മി​ക ഗു​രു​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ചി​ന്തി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ ഹൃ​ദ​യം ന​ന്ദി​കൊ​ണ്ടു നി​റ​ഞ്ഞു. ത​ന്‍റെ ആ​ധ്യാ​ത്മി​ക ഉ​ന്ന​മ​ന​ത്തി​ന് ഏ​റെ സ​ഹാ​യി​ച്ച ആ ​ഗു​രു​വി​ന് എ​ന്തു സ​മ്മാ​നം ന​ൽ​കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നാ​യി ആ ​രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ അ​ടു​ത്ത ചി​ന്ത.

അ​ടു​ത്ത ദി​വ​സം ഗു​രു​വി​നെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു. ""എ​ന്തു സ​മ്മാ​ന​മാ​ണ് അ​ങ്ങേ​യ്ക്കു വേ​ണ്ട​ത്? അ​ങ്ങ് എ​ന്നെ ഒ​ത്തി​രി സ​ഹാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ?''
ഉ​ട​ൻ ഗു​രു പ​റ​ഞ്ഞു: ""ദൈ​വം സ​ഹാ​യി​ച്ച് എ​ന്‍റെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഭം​ഗി​യാ​യി ന​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. എ​നി​ക്ക് പ്ര​ത്യേ​ക ആ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ല.''
അ​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: ""അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യ​രു​ത്. അ​ങ്ങേ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ അ​ത് എ​നി​ക്കു വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷം ന​ൽ​കും.''

ഇ​ത്ര നി​സാ​ര​മോ?

""അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ എ​നി​ക്ക് ഒ​രു ചെ​റി​യ ഉ​പ​കാ​രം മാ​ത്രം ചെ​യ്താ​ൽ മ​തി.'' - ഗു​രു പ​റ​ഞ്ഞു.
""എ​ന്‍റെ ചു​റ്റി​ലും പ​റ​ന്നു​ന​ട​ന്ന് എ​ന്നെ ശ​ല്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ഈ​ച്ച​ക​ളെ ഓ​ടി​ച്ചു​വി​ടാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ അ​തു വ​ലി​യ ഉ​പ​കാ​ര​മാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു.''

""ഇ​ത്ര നി​സാ​ര കാ​ര്യ​മാ​ണോ എ​ന്നോ​ടു ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​ത്? ഞാ​ൻ അ​ത് ഉ​ട​ൻ ചെ​യ്തു​ത​രാം.'' - രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു.
""അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ ശ്ര​മി​ച്ചു​നോ​ക്കൂ.'' - ഗു​രു ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു.

രാ​ജാ​വ് ഉ​ട​നെ ഗു​രു​വി​നെ ശ​ല്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ഈ​ച്ച​ക​ളെ ഓ​ടി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ, ഓ​രോ ത​വ​ണ ഓ​ടി​ച്ചു​വി​ടു​ന്പോ​ഴും അ​വ വീ​ണ്ടും തി​രി​കെ വ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ഇ​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വി​നു വ​ലി​യ വി​ഷ​മ​മാ​യി. ത​ന്‍റെ അ​ധി​കാ​ര​വും അ​ഭി​മാ​ന​വും ഒ​രു​പോ​ലെ ചോ​ർ​ന്നു​പോ​യ പ്ര​തീ​തി. അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഞാ​ൻ ഉ​ദാ​ര​വാ​നാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു പ​ണ​മോ ആ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും സാ​ധ​ന​മോ അ​ങ്ങു ചോ​ദി​ക്കു​മെ​ന്നാ​ണു ക​രു​തി​യ​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, നി​സാ​ര​മെ​ന്നു തോ​ന്നാ​മെ​ങ്കി​ലും എ​ളു​പ്പം സാ​ധി​ക്കാ​വു​ന്ന കാ​ര്യ​മ​ല്ല അ​ങ്ങു ചോ​ദി​ച്ച​ത്. ത​ന്മൂ​ലം എ​നി​ക്കു​ള്ള പ​രി​മി​തി ഞാ​ൻ സ​മ്മ​തി​ക്കു​ന്നു.''

ഉ​ട​നെ ഗു​രു പ​റ​ഞ്ഞു: ""ചെ​യ്തു​ത​രാ​ൻ പ​റ്റാ​ത്ത കാ​ര്യ​മാ അ​ങ്ങ​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ച​ത്. എ​ന്നോ​ട് ക്ഷ​മി​ക്കു​ക. അ​ങ്ങ​യെ ല​ജ്ജി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല എ​ന്‍റെ പ​ദ്ധ​തി. രാ​ജാ​വാ​യ​തി​നാ​ൽ എ​ന്തും സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നു​ള്ള അ​ഹ​ങ്കാ​രം മാ​റ്റി​യെ​ടു​ക്കാ​നാ​ണ് ഞാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ച​ത്. ഞാ​ൻ അ​ങ്ങ​യു​ടെ ഗു​രു​വാ​യ​തി​നാ​ൽ അ​ങ്ങ​യെ എ​ളി​മ പ​ഠി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​ത് എ​ന്‍റെ ക​ട​മ​യാ​യി ക​രു​തി. ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ് ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ന​ട​പ​ടി​ക്കു ഞാ​ൻ മു​തി​ർ​ന്ന​ത്.''

""വി​ന​യ​മാ​ണ് എ​ല്ലാ സ​ദ്ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഉ​റ​ച്ച അ​ടി​സ്ഥാ​നം'' എ​ന്നു ചൈ​നീ​സ് ത​ത്വ​ചി​ന്ത​ക​നാ​യ ക​ൺ​ഫ്യൂ​ഷ്യ​സ് പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ത്ര​യോ ശ​രി​യാ​ണ്. വി​ന​യ​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ മ​റ്റെ​ന്തു സ​ദ്ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അ​വ​യൊ​ന്നും ന​മു​ക്കു ശ​രി​യാ​യ ഗു​ണം ചെ​യ്യി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണു വാ​സ്ത​വം. ഈ ​വ​സ്തു​ത അ​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് രാ​ജാ​വി​ന് എ​ളി​മ​യു​ടെ പ്രാ​ധാ​ന്യം മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ ഗു​രു ശ്ര​മി​ച്ച​ത്.

അ​ഹ​ങ്കാ​ര​വും വി​ന​യ​വും

സെ​ന്‍റ് അ​ഗ​സ്റ്റി​ൻ പ​റ​യു​ന്നു: ""അ​ഹ​ങ്കാ​ര​മാ​ണ് മാ​ലാ​ഖ​മാ​രെ പി​ശാ​ചു​ക്ക​ളാ​ക്കി മാ​റ്റി​യ​ത്. വി​ന​യ​മാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​രെ മാ​ലാ​ഖ​മാ​രാ​ക്കി മാ​റ്റു​ന്ന​ത്.'' അ​ഹ​ങ്കാ​രി​ക​ളാ​യ മ​നു​ഷ്യ​രാ​ണ് നാ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​വേ​ഗം പി​ശാ​ചു​ക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാ​കും എ​ന്ന​താ​ണ് വാ​സ്ത​വം. ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ് ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്ന​ത്, ""അ​ഹ​ങ്കാ​രം നാ​ശ​ത്തി​ന്‍റെ മു​ന്നോ​ടി​യാ​ണ്. വി​ന​യം ബ​ഹു​മ​തി​യു​ടെ​യും''(​സു​ഭാ​ഷി​ത​ങ്ങ​ൾ 18:12).

അ​ഹ​ങ്ക​രി​ക്കാ​ൻ ത​ക്ക​താ​യി ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഒ​ന്നു​മി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ് വാ​സ്ത​വം. ന​മു​ക്ക് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ക​ഴി​വോ സ​ദ്ഗു​ണ​ങ്ങ​ളോ സാ​ന്പ​ത്തി​ക​ഭ​ദ്ര​ത​യോ ആ​രോ​ഗ്യ​മോ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അ​വ​യു​ടെ​യെ​ല്ലാം അ​ടി​സ്ഥാ​നം ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ കൃ​പ എ​ന്ന​താ​ണ് യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യം. ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ് സെ​ന്‍റ് പോ​ൾ എ​ഴു​തി​യ​ത്, ""ഞാ​ൻ എ​ന്താ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വോ അ​തു ദൈ​വ​കൃ​പ​യാ​ലാ​കു​ന്നു''(1 കോ​റി​ന്തോ​സ് 15:10).

ശ​രി​യാ​ണ്, ന​മ്മി​ലു​ള്ള പ​ല ക​ഴി​വു​ക​ളും സ​ദ്ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ നാം ​ബോ​ധ​പൂ​ർ​വം വ​ള​ർ​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത​വ ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കാം. എ​ങ്കി​ലും അ​വ​യ്ക്കു പി​ന്നി​ലും ദൈ​വ​കൃ​പ ഉ​ണ്ടെ​ന്ന​തു മ​റ​ക്ക​രു​ത്. സെ​ന്‍റ് പോ​ൾ തു​ട​രു​ന്നു: ""എ​ന്‍റെ മേ​ൽ ദൈ​വം ചൊ​രി​ഞ്ഞ കൃ​പ നി​ഷ്ഫ​ല​മാ​യി​പ്പോ​യി​ല്ല. നേ​രേ​മ​റി​ച്ച്, മ​റ്റെ​ല്ലാ​വ​രെ​യും​കാ​ൾ അ​ധി​കം ഞാ​ൻ അ​ധ്വാ​നി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ, ഞാ​ന​ല്ല എ​ന്നി​ലു​ള്ള ദൈ​വ​കൃ​പ​യാ​ണ് അ​ധ്വാ​നി​ച്ച​ത്''(1 കോ​റി​ന്തോ​സ് 15:10).

ന​മ്മി​ലു​ള്ള എ​ല്ലാ ന​ന്മ​ക​ളു​ടെ​യും ഉ​റ​വി​ടം ദൈ​വ​മാ​ണ്. ഈ ​യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യം അം​ഗീ​ക​രി​ച്ച് ദൈ​വ​ത്തി​നു നാം ​എ​ന്നും ന​ന്ദി പ​റ​യു​ന്ന​വ​രാ​ണെ​ങ്കി​ൽ അ​ഹ​ങ്കാ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ച​തി​ക്കു​ഴി​യി​ൽ നാം ​വീ​ഴി​ല്ല. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അ​തു ന​മ്മെ ഏ​റെ വി​ന​യ​മു​ള്ള​വ​രാ​ക്കും.

വി​ന​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് സെ​ന്‍റ് അ​ഗ​സ്റ്റി​ൻ പ​റ​യു​ന്ന മ​റ്റൊ​രു കാ​ര്യം ന​മു​ക്കു ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാം. ""ഉ​ന്ന​ത​നാ​കാ​ൻ നീ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു​വോ? അ​ടി​യി​ലേ​ക്കു താ​ഴ്ന്നി​റ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​തി​നു ശ്ര​മി​ക്കു​ക. മേ​ഘ​ങ്ങ​ളെ തു​ള​ച്ചു​ക​യ​റു​ന്ന ഒ​രു ഗോ​പു​രം പ​ണി​യാ​നാ​ണോ നി​ന്‍റെ പ​ദ്ധ​തി? എ​ങ്കി​ൽ വി​ന​യ​ത്തി​ന്‍റെ അ​ടി​ത്ത​റ​യി​ൽ അ​തു പ​ണി​തു​യ​ർ​ത്തു​ക.''

അ​തേ, ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ അ​ടി​ത്ത​റ വി​ന​യ​മാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ. അ​പ്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ​യെ​ല്ലാം ഉ​ട​യ​വ​നാ​യ ദൈ​വ​ത്തെ മ​റ​ക്കാ​തെ അ​വി​ടു​ത്തെ ആ​ശ്ര​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് എ​ന്നും മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കാ​നാ​കും. അ​പ്പോ​ൾ, ന​മ്മു​ടെ ക​ഴി​വു​ക​ളെ​യും ക​ഴി​വു​കേ​ടു​ക​ളെ​യും​കു​റി​ച്ചു ശ​രി​യാ​യ അ​വ​ബോ​ധ​മു​ണ്ടാ​കും. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ക​ഴി​വു​ക​ളെ ആ​ദ​രി​ക്കാ​നും ക​ഴി​വു​കേ​ടു​ക​ളി​ൽ അ​വ​രെ ശ​ക്തി​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും ശ്ര​മി​ക്കും.

പു​തി​യ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പ​ഠി​ക്കാ​നും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കാ​നും നാം ​ത​യാ​റാ​കും. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ന​മ്മു​ടെ തെ​റ്റു​ക​ൾ തി​രു​ത്താ​നും അ​വ​യ്ക്കു പ​രി​ഹാ​രം ചെ​യ്യാ​നും നാം ​മു​ന്നി​ട്ടി​റ​ങ്ങും. വി​ന​യ​ത്തി​ൽ നാം ​ഉ​ന്ന​ത​രാ​കു​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​ഏ​റ്റ​വും ഉ​ന്ന​ത​രു​ടെ അ​ടു​ത്തെ​ത്തും എ​ന്നു ര​വീ​ന്ദ്ര​നാ​ഥ ടാ​ഗോ​ർ പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം. വി​ന​യ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണു ന​മ്മു​ടെ ഉ​ന്ന​തി. കാ​ര​ണം, ""സ്വ​യം താ​ഴ്ത്തു​ന്ന​വ​ൻ ഉ​യ​ർ​ത്ത​പ്പെ​ടും''(​മ​ത്താ​യി 23:12) എ​ന്നാ​ണ​ല്ലോ ദൈ​വ​പു​ത്ര​നാ​യ യേ​ശു​നാ​ഥ​ൻ പ​ഠി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ