ദൈ​വ​ത്തെ ക​ണ്ടെ​ത്ത​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ
ഇ​സ്രാ​യേ​ലി​ലെ പ്ര​മു​ഖ​നാ​യ ഒ​രു പ്ര​വാ​ച​ക​നാ​യി​രു​ന്നു ഏ​ലി​യാ. ആ​ഹാ​ബ് രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ ഭാ​ര്യ ജ​സെ​ബെ​ൽ എ​ലി​യാ പ്ര​വാ​ച​ക​നെ വ​ധി​ക്ക​മെ​ന്നു ഭീ​ഷ​ണ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ പ്രാ​ണ​ര​ക്ഷ​യ്ക്കാ​യി ആ ​ദി​വ്യ​പു​രു​ഷ​ൻ ഓ​ടി​യൊ​ളി​ച്ച​തു ഹോ​റെ​ബ് മ​ല​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​വി​ടെ ദൈ​വ​മാ​യ ക​ർ​ത്താ​വി​നെ​പ്ര​തി​യു​ള്ള തീ​ക്ഷ്ണ​ത​യാ​ൽ പ്ര​വാ​ച​ക​ൻ ജ്വ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്പോ​ഴാ​ണ് ദൈ​വം പ്ര​വാ​ച​ക​നു പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട​ത്.

രാ​ജ​മ​ന്ദി​ര​ത്തി​ന്‍റെ മ​ട്ടു​പ്പാ​വി​ൽ ഉ​ലാ​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ആ ​രാ​ജാ​വ്. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഒ​രു സ​ന്യാ​സി കൊ​ട്ടാ​ര​മ​തി​ലി​നു പു​റ​ത്ത് ന​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​ത്. രാ​ജാ​വ് ഉ​ട​നെ സേ​വ​ക​നെ വി​ളി​ച്ച് അ​തി​വേ​ഗം ആ ​സ​ന്യാ​സി​യെ ത​ന്‍റെ സ​മീ​പ​മെ​ത്തി​ക്കാ​ൻ ആ​ജ്ഞാ​പി​ച്ചു. രാ​ജാ​വ് ആ​ജ്ഞാ​പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ സേ​വ​ക​ൻ ചെ​യ്തു.

സ​ന്യാ​സി രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ സ​മീ​പ​മെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: ""അ​ങ്ങ​യെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ പെ​ട്ടെ​ന്ന് അ​ങ്ങ​യോ​ടു സം​സാ​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്കു​തോ​ന്നി. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് മു​ന്ന​റി​യി​പ്പൊ​ന്നും കൂ​ടാ​തെ അ​ങ്ങ​യെ ഇ​ങ്ങോ​ട്ടു വി​ളി​പ്പി​ച്ച​ത്.'' അ​പ്പോ​ൾ സ​ന്യാ​സി ചോ​ദി​ച്ചു: ""എ​ന്താ​ണ് അ​ങ്ങേ​ക്ക് എ​ന്നോ​ടു പ​റ​യാ​നു​ള്ള​ത്?''

ഉ​ട​നെ രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: ""അ​ങ്ങ് ഒ​രു ദൈ​വി​ക മ​നു​ഷ്യ​നാ​ണ​ല്ലോ. എ​നി​ക്കൊ​രു ചോ​ദ്യ​മു​ണ്ട്. അ​ങ്ങ് അ​തി​ന് ഉ​ത്ത​രം പ​റ​യ​ണം. എ​ന്‍റെ ചോ​ദ്യ​മി​താ​ണ്: എ​നി​ക്കെ​ങ്ങ​നെ ദൈ​വ​ത്തെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ടാ​നാ​കും?''
അ​പ്പോ​ൾ സ​ന്യാ​സി പ​റ​ഞ്ഞു: ""മ​ഹാ​രാ​ജാ​വേ, അ​ങ്ങ​യു​ടെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ത്ത​രം അ​ങ്ങേ​ക്ക​റി​യാം. അ​ങ്ങ് ശ​രി​ക്ക് ആ​ലോ​ചി​ച്ചു​നോ​ക്കൂ. അ​പ്പോ​ൾ അ​ങ്ങ​യു​ടെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ത്ത​രം അ​ങ്ങു​ത​ന്നെ ക​ണ്ടെ​ത്തും.''

""എ​നി​ക്ക് ഉ​ത്ത​രം ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​വു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ ഞാ​ൻ അ​ങ്ങ​യെ ഇ​വി​ടെ വി​ളി​പ്പി​ക്കു​ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു'' - രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു. ""അ​ങ്ങ് ഒ​രു ദൈ​വി​ക മ​നു​ഷ്യ​ന​ല്ലേ? അ​ങ്ങേ​ക്ക് എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ൽ എ​ന്‍റെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് ഉ​ത്ത​രം പ​റ​യാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും.''

ഉ​ട​നെ സ​ന്യാ​സി പ​റ​ഞ്ഞു: ""എ​നി​ക്ക് അ​ങ്ങ​യെ കാ​ണ​ണ​മെ​ന്നു തോ​ന്നി​യാ​ൽ അ​ത്രം എ​ളു​പ്പം അ​ത് സാ​ധി​ക്കു​മോ? കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ഗേ​റ്റ് കാ​വ​ൽ​ക്കാ​ര​ൻ മു​ത​ൽ എ​ത്ര​പേ​ർ ക​നി​ഞ്ഞാ​ലാ​ണ് എ​നി​ക്ക് അ​ങ്ങ​യെ ഒ​ന്നു കാ​ണാ​നാ​വു​ക. അ​തി​ന് ചി​ല​പ്പോ​ൾ മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ള​ല്ല, പ​ല ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ ത​ന്നെ വേ​ണ്ടി​വ​ന്നേ​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, എ​ന്നെ കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന് അ​ങ്ങേ​ക്ക് ആ​ഗ്ര​ഹം തോ​ന്നി​യ​പ്പോ​ൾ എ​ത്ര പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണ് എ​ന്നെ അ​ങ്ങ​യു​ടെ മു​ന്പി​ൽ അ​ങ്ങ് എ​ത്തി​ച്ച​ത് !''

സ​ന്യാ​സി പ​റ​യു​ന്ന​ത് രാ​ജാ​വ് കേ​ട്ടു​നി​ൽ​ക്കു​ന്പോ​ൾ സ​ന്യാ​സി തു​ട​ർ​ന്നു: ""ഇ​തു​പോ​ലെ, അ​ങ്ങേ​ക്ക് ദൈ​വ​ത്തെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ട​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ന് കു​റേ സ​മ​യം എ​ടു​ത്തേ​ക്കാം. എ​ന്നാ​ൽ, ദൈ​വ​ത്തി​ന് അ​ങ്ങ​യെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ട​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ന് ഒ​രു നി​മി​ഷം പോ​ലും വേ​ണ്ടി​വ​രി​ല്ല.''

അ​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു: ""എ​ന്നാ​ൽ, ന​മ്മെ കാ​ണാ​നു​ള്ള ചി​ന്ത എ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ മ​ന​സി​ൽ വ​രി​ക‍?'' ഉ​ട​നെ സ​ന്യാ​സി പ​റ​ഞ്ഞു: ""ദൈ​വം എ​പ്പോ​ഴും ന​മ്മെ ക​ണ്ടു​കൊ​ണ്ടാ​ണി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, ന​മു​ക്ക് ദൈ​വ​ത്തെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ട​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​അ​തി​ന് ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച് പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്ക​ണം.''

""അ​ത് എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് സാ​ധി​ക്കു​ക‍?'' രാ​ജാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു. ഉ​ട​നെ സ​ന്യാ​സി ഒ​രു മ​റു​ചോ​ദ്യം ചോ​ദി​ച്ചു: ""എ​ന്നെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ട​ണ​മെ​ന്ന ചി​ന്ത എ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​ങ്ങ​യു​ടെ മ​ന​സി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യ​ത്?'' അ​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: ""അ​ങ്ങ് സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യി ന​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ അ​ങ്ങ​യെ കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി.''

ഉ​ട​നെ ഒ​രു പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ സ​ന്യാ​സി പ​റ​ഞ്ഞു: ""ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ സാ​ന്നി​ധ്യം ന​മ്മു​ടെ ചു​റ്റി​ലു​മു​ണ്ട്. ആ ​സാ​ന്നി​ധ്യം തി​രി​ച്ച​റി​യു​വാ​ൻ സാ​ധി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​നാ​യി തീ​വ്ര​മാ​യി നാം ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​ണം. അ​പ്പോ​ൾ അ​വി​ട​ത്തെ നാം ​ക​ണ്ടു​മു​ട്ടും. കാ​ര​ണം, നാം ​അ​വി​ട​ത്തെ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മു​ന്പു​ത​ന്നെ അ​വി​ടു​ന്നു ന​മ്മെ തേ​ടി​യി​റ​ങ്ങി എ​ന്ന​താ​ണ് വാ​സ്ത​വം.''

സ​ന്യാ​സി രാ​ജാ​വി​നെ അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ, നാം ​ദൈ​വ​ത്തെ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​ന് എ​ത്ര​യോ മു​ന്പ് അ​വി​ടു​ന്നു ന​മ്മെ തേ​ടി​യി​റ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണ്. ന​മ്മെ തേ​ടി​യി​റ​ങ്ങു​ന്ന ദൈ​വം എ​പ്പോ​ഴും ന​മ്മെ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും നാം ​മ​ന​സി​ലാ​കാ​തെ ന​മു​ക്ക് അ​വി​ടു​ത്തെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ടു​വാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ക​യി​ല്ല എ​ന്ന​തു നാം ​വി​സ്മ​രി​ക്ക​രു​ത്.

""പൂ​ർ​ണ ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടെ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്പോ​ൾ നി​ങ്ങ​ൾ എ​ന്നെ ക​ണ്ടെ​ത്തും. നി​ങ്ങ​ൾ എ​ന്നെ ക​ണ്ടെ​ത്തു​വാ​ൻ ഇ​ട​യാ​ക്കു​മെ​ന്നു ക​ർ​ത്താ​വ് അ​രു​ളി​ച്ചെ​ടു​ന്നു'' (ജ​റ​മി​യ 28:13) എ​ന്നാ​ണ് വി​ശു​ദ്ധ ഗ്ര​ന്ഥം പ​റ​യു​ന്ന​ത്. അ​താ​യ​ത്, ദൈ​വ​ത്തെ ക​ണ്ടെ​ത്ത​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ, അ​വി​ട​ത്തെ സാ​മീ​പ്യം അ​നു​ഭ​വി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ മ​ന​സി​ല്ലാ മ​ന​സോ​ടെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചാ​ൽ പോ​രാ എ​ന്നു സാ​രം. ന​മ്മു​ടെ ദൈ​വാ​ന്വേ​ഷ​ണം പൂ​ർ​ണ​മ​ന​സോ​ടെ​യാ​ക​ണം. എ​ങ്കി​ൽ മാ​ത്ര​മേ ന​മു​ക്ക​വി​ട​ത്തെ ദ​ർ​ശി​ക്കാ​നും അ​വി​ടു​ന്നു ന​ല്കു​ന്ന ഹൃ​ദ​യ​സ​മാ​ധാ​നം സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​നും സാ​ധി​ക്കൂ.

വി​ശു​ദ്ധ മ​ദ​ർ തെ​രേ​സ പ​റ​യു​ന്നു: ""ബ​ഹ​ള​ത്തി​ലും അ​സ്വ​സ്ഥ​ത​യി​ലും ന​മു​ക്ക് ദൈ​വ​ത്തെ ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​വി​ല്ല. നി​ശ​ബ്ദ​ത​യി​ലാ​ണ് നാം ​അ​വി​ടു​ത്തെ ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക. പ്ര​കൃ​തി​യെ ദ​ർ​ശി​ക്കു​ക - മ​ര​ങ്ങ​ളും പു​ഷ്പ​ങ്ങ​ളും പു​ല്ലു​മൊ​ക്കെ വ​ള​രു​ന്ന​ത് നി​ശ​ബ്ദ​ത​യി​ലാ​ണ്. സൂ​ര്യ​നെ​യും ച​ന്ദ്ര​നെ​യും ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​യും കാ​ണു​ക. അ​വ​യു​ടെ ച​ല​ന​വും നി​ശ​ബ്ദ​ത​യി​ലാ​ണ്.

""ശാ​ന്ത​മാ​വു​ക; ഞാ​ൻ ദൈ​വ​മാ​ണെ​ന്ന​റി​യു​ക'' (സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​നം 46:10) എ​ന്ന ബൈ​ബി​ൾ വ​ച​നം അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​വും ഇ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ്. ന​മ്മു​ടെ മ​ന​സി​നെ ഏ​കാ​ഗ്ര​മാ​ക്കി ദൃ​ഷ്ടി​ക​ൾ നാം ​ദൈ​വ​ത്തി​ൽ പ​തി​പ്പി​ക്കു​ന്പോ​ഴാ​ണ് അ​വി​ട​ത്തെ ന​മു​ക്ക് കാ​ണാ​നാ​വു​ക.

ഇ​സ്രാ​യേ​ലി​ലെ പ്ര​മു​ഖ​നാ​യ ഒ​രു പ്ര​വാ​ച​ക​നാ​യി​രു​ന്നു ഏ​ലി​യാ. ആ​ഹാ​ബ് രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ ഭാ​ര്യ ജ​സെ​ബെ​ൽ എ​ലി​യാ പ്ര​വാ​ച​ക​നെ വ​ധി​ക്ക​മെ​ന്നു ഭീ​ഷ​ണ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ പ്രാ​ണ​ര​ക്ഷ​യ്ക്കാ​യി ആ ​ദി​വ്യ​പു​രു​ഷ​ൻ ഓ​ടി​യൊ​ളി​ച്ച​തു ഹോ​റെ​ബ് മ​ല​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​വി​ടെ ദൈ​വ​മാ​യ ക​ർ​ത്താ​വി​നെ​പ്ര​തി​യു​ള്ള തീ​ക്ഷ്ണ​ത​യാ​ൽ പ്ര​വാ​ച​ക​ൻ ജ്വ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്പോ​ഴാ​ണ് ദൈ​വം പ്ര​വാ​ച​ക​നു പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട​ത്.

അ​തേ​ക്കു​റി​ച്ച് വി​ശു​ദ്ധ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ൽ നാം ​ഇ​പ്ര​കാ​രം വാ​യി​ക്കു​ന്നു: ""അ​വി​ടു​ത്തെ മു​ന്പി​ൽ മ​ല​ക​ൾ പി​ള​ർ​ന്നും പാ​റ​ക​ൾ ത​ക​ർ​ത്തും​കൊ​ണ്ട് കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റ​ടി​ച്ചു. കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റി​ൽ ക​ർ​ത്താ​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. കാ​റ്റു​ക​ഴി​ഞ്ഞു ഭൂ​ക​ന്പ​മു​ണ്ടാ​യി. ഭൂ​ക​ന്പ​ത്തി​ലും ക​ർ​ത്താ​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഭൂ​ക​ന്പ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം അ​ഗ്നി​യു​ണ്ടാ​യി. അ​ഗ്നി​യി​ലും ക​ർ​ത്താ​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​ഗ്നി അ​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ ഒ​രു മൃ​ദു​സ്വ​രം കേ​ട്ടു. അ​പ്പോ​ൾ ഏ​ലി​യാ മേ​ല​ങ്കി​കൊ​ണ്ട് മു​ഖം മ​റ​ച്ചു പു​റ​ത്തേ​ക്കു വ​ന്ന് ഗു​ഹാ​മു​ഖ​ത്തു നി​ന്നു'' (1 രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​ർ 19:11-13).

ആ ​മൃ​ദു​സ്വ​രം ക​ർ​ത്താ​വി​ന്‍റേ​താ​യി​രു​ന്നു. ക​ർ​ത്താ​വി​നെ​പ്ര​തി​യു​ള്ള അ​തീ​വ തീ​ക്ഷ്ണ​ത​യാ​ൽ ഏ​ലി​യാ​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യം എ​രി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്പോ​ഴാ​ണ് പ്ര​വാ​ച​ക​ൻ ദൈ​വ​സ്വ​രം കേ​ൾ​ക്കു​ക​യും അ​വി​ട​ത്തെ ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്ത​ത്. ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​വും ദൈ​വ​സ്നേ​ഹ​ത്തി​ൽ എ​രി​ഞ്ഞാ​ൽ നി​ശ​ബ്ദ​ത​യി​ൽ നാ​മും അ​വി​ട​ത്തെ ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക ത​ന്നെ ചെ​യ്യും.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ
Copyright @ 2018 , Rashtra Deepika Ltd.