ക്ലാ​സ്മു​റി​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു രം​ഗം: അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ കു​ട്ടി​ക​ളോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: ""ഒ​രു രൂ​പ കി​ട്ടു​വാ​ൻ​വേ​ണ്ടി നി​ങ്ങ​ളി​ലാ​രെ​ങ്കി​ലും ക​ള്ളം പ​റ​യു​മോ?”’’

""ഇ​ല്ല, സ​ർ,’’ മ​റു​പ​ടി ഏ​ക​ക​ണ്ഠ​വും ഉ​ച്ച​ത്തി​ലു​മാ​യി​രു​ന്നു. ""പ​ത്തു​രൂ​പ കി​ട്ടു​വാ​ൻ​വേ​ണ്ടി നി​ങ്ങ​ളി​ലാ​രെ​ങ്കി​ലും ഒ​രു ക​ള്ളം പ​റ​യു​മോ?’’ അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ വീ​ണ്ടും ചോ​ദി​ച്ചു.

ഇ​ത്ത​വ​ണ​യും മ​റു​പ​ടി ഒ​രേ സ്വ​ര​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു: ""ഇ​ല്ല, സ​ർ”. ""നൂ​റു രൂ​പ കി​ട്ടു​വാ​ൻ​വേ​ണ്ടി നി​ങ്ങ​ളി​ലാ​രെ​ങ്കി​ലും ക​ള്ളം പ​റ​യു​മോ?'' അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ ചോ​ദ്യം തു​ട​ർ​ന്നു.

ഇ​ത്ത​വ​ണ​യും മ​റു​പ​ടി “ഇ​ല്ല”’’ എ​ന്നു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ങ്കി​ലും അ​വ​രു​ടെ സ്വ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ശ​ക്തി കു​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ അ​ധ്യാ​പ​ക​നു തോ​ന്നി. അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ വീ​ണ്ടും ചോ​ദി​ച്ചു: ""ആ​യി​രം രൂ​പ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി ആ​രെ​ങ്കി​ലും ക​ള്ളം പ​റ​യു​മോ?”

ഇ​പ്രാ​വ​ശ്യ​വും “ഇ​ല്ല”’’ എ​ന്ന ഉ​ത്ത​ര​മാ​ണ് അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ കേ​ട്ട​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, ചു​രു​ക്കം ചി​ല​രെ​ങ്കി​ലും മ​റു​പ​ടി​യി​ൽ പ​ങ്കു​ചേ​ർ​ന്നി​ല്ല എ​ന്ന​ത് അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ വീ​ണ്ടും ചോ​ദി​ച്ചു: ""പ​തി​നാ​യി​രം രൂ​പ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി ആ​രെ​ങ്കി​ലും ഒ​രു ക​ള്ളം പ​റ​യു​മോ?”’’

ചി​ല​രൊ​ക്കെ “ഇ​ല്ല”’’ എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും വ​ലി​യ തു​ക​യോ​ട​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ കു​ട്ടി​ക​ളി​ൽ പ​ല​രി​ലും ചി​ന്താ​ക്കു​ഴ​പ്പം സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അ​ധ്യാ​പ​ക​നു തോ​ന്നി. എ​ങ്കി​ലും അ​ദ്ദേ​ഹം ത​ന്‍റെ ചോ​ദ്യം തു​ട​ർ​ന്നു: ""ഒ​രു ല​ക്ഷം രൂ​പ കി​ട്ടു​മെ​ന്നു​വ​ച്ചാ​ൽ ആ​രെ​ങ്കി​ലും ക​ള്ളം പ​റ​യു​മോ?”’’

ഇ​ത്ത​വ​ണ ആ​രും​ത​ന്നെ ഉ​ത്ത​ര​മൊ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. ഒ​രു കൊ​ച്ചു​ക​ള്ളം പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ കി​ട്ടു​മെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ലെ​ന്തു തെ​റ്റാ​ണു​ള്ള​ത് എ​ന്നു പ​ല​രും മൂ​ക​മാ​യ ഭാ​ഷ​യി​ൽ അ​ധ്യാ​പ​ക​നോ​ടു ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ മ​നോ​ഗ​തി മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യ അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ""പ​തി​നാ​യി​രം രൂ​പ​യും ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ​യു​മൊ​ക്കെ വ​ലി​യ തു​ക​യാ​ണ്. ഈ ​തു​ക​ക​ൾ​കൊ​ണ്ടു ന​മു​ക്കു പ​ല​തും നേ​ടാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും.’’

പ​ല​തും സ​ന്പാ​ദി​ക്കാ​നും സാ​ധി​ക്കും.” ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ അ​വ​രോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: ""സ​ന്പാ​ദി​ക്കാ​ൻ ത​ക്ക​വ​ണ്ണം അ​ത്ര വി​ല​പ്പെ​ട്ട​താ​ണോ ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ?”. ""അ​ല്ല, സ​ർ,’’ അ​വ​രി​ലൊ​രാ​ളു​ടെ മ​റു​പ​ടി പെ​ട്ട​ന്നാ​യി​രു​ന്നു.

""എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് അ​ത്?’’ അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ ആ ​കു​ട്ടി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ വി​ല​യേ​റി​യ​തു​ത​ന്നെ. എ​ന്നാ​ൽ, ആ ​തു​ക തീ​രു​ന്പോ​ഴും ആ ​തു​ക കി​ട്ടു​വാ​ൻ​വേ​ണ്ടി നാം ​പ​റ​ഞ്ഞ ക​ള്ളം നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും. അ​തു ന​മു​ക്കൊ​രി​ക്ക​ലും മാ​യി​ച്ചു​ക​ള​യാ​നാ​വി​ല്ല.’’

ശ​രി​യാ​ണ്. നാം ​സ​ന്പാ​ദി​ക്കു​ന്ന ധ​നം ഇ​ന്ന​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നാ​ളെ അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​കും. നാം ​കൈ​വ​രി​ക്കു​ന്ന നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ ഇ​ന്ന​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നാ​ളെ അ​വ​സാ​നി​ക്കും.

എ​ന്നാ​ൽ, നാം ​സ​ന്പാ​ദി​ക്കു​ന്ന ധ​ന​വും കൈ​വ​രി​ക്കു​ന്ന നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളും ക​ള്ള​ത്ത​ര​ത്തി​ന്‍റെ മാ​ർ​ഗ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലോ? അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ, നാം ​സ​ന്പാ​ദി​ച്ച ധ​ന​വും നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളും അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​കു​ന്പോ​ഴും നാം ​ചെ​യ്ത ക​ള്ള​ത്ത​ര​ങ്ങ​ൾ നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും. അ​തും നി​ത്യ​കാ​ലം വ​രെ നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​മെ​ന്ന​താ​ണ് സ​ത്യം.

നാം ​പ​ശ്ചാ​ത്ത​പി​ച്ചാ​ൽ ദൈ​വം ന​മ്മു​ടെ ഏ​തു തെ​റ്റു​കു​റ്റ​ങ്ങ​ളും ക്ഷ​മി​ക്കും എ​ന്ന​തി​ൽ സം​ശ​യ​മി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, അ​വി​ടു​ന്നു ന​മ്മോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്പോ​ഴും, ന​മ്മു​ടെ തെ​റ്റു​കു​റ്റ​ങ്ങ​ൾ അ​വി​ടു​ന്നു മ​റ​ക്കു​ന്പോ​ഴും, അ​വ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ചി​ത്ര​ത്തി​ന്‍റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി നി​ത്യം നി​ല​നി​ൽ​ക്കും.

ക​ള്ളം പ​റ​ഞ്ഞും വ​ഞ്ചി​ച്ചും നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കു​വാ​ൻ ത​ക്ക​വ​ണ്ണം വി​ല​പ്പെ​ട്ട​താ​യി ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ ഒ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​താ​ണ് വ​സ്തു​ത. എ​ന്നാ​ൽ, ഈ ​മാ​യി​ക​പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തി​ൽ കാ​ണു​ന്ന​തു പ​ല​തും വ​ള​രെ വി​ല​പ്പെ​ട്ട​താ​യി ന​മു​ക്കു തോ​ന്നും.

അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ നാം ​അ​വ​യു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ പോ​കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, സ​ത്യം മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​വ​രും അ​ത​നു​സ​രി​ച്ചു ജീ​വി​ക്കു​വാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​രും ക​ള്ള​ത്ത​ര​ത്തി​ന്‍റെ വ​ഴി ഒ​രി​ക്ക​ലും തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ക​യി​ല്ല.

മു​ക​ളി​ൽ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ ക്ലാ​സ്റൂം രം​ഗ​ത്തി​ലേ​ക്കു വീ​ണ്ടും വ​ര​ട്ടെ: ഒ​രു ക​ള്ളം പ​റ​യു​വാ​ൻ ത​ക്ക​വ​ണ്ണം അ​ത്ര വി​ല​പ്പെ​ട്ട​ത​ല്ല ഒ​രു​ല​ക്ഷം രൂ​പ എ​ന്നു ച​ർ​ച്ച​ക​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം എ​ല്ലാ​വ​രും സ​മ്മ​തി​ച്ചു.

അ​പ്പോ​ൾ നാം ​സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി എ​ന്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യൊ​ക്കെ ക​ള്ളം പ​റ​യാ​റു​ണ്ട് എ​ന്ന അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​ന് അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ മു​തി​ർ​ന്നു. കു​ട്ടി​ക​ളെ​ല്ലാ​വ​രും ആ ​അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​ൽ സ​ജീ​വ​മാ​യി പ​ങ്കു​കൊ​ണ്ടു.

അ​വ​രു​ടെ അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ഫ​ലം ഏ​റെ കൗ​തു​ക​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. യാ​തൊ​രു കാ​ര​ണ​വു​മി​ല്ലാ​തെ​യാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ പ​ല​രും പ​ല​പ്പോ​ഴും ക​ള്ളം പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​ത്. ഇ​നി, ക​ള്ളം പ​റ​യു​വാ​ൻ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും കാ​ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ​ത്ത​ന്നെ സ​ത്യം പ​റ​ഞ്ഞു പ​രി​ഹ​രി​ക്കാ​വു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ.

ഒ​രു ശീ​ല​മാ​യി​പ്പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്ര​മാ​ണ​ത്രേ പ​ല​രും പ​ല​പ്പോ​ഴും ക​ള്ളം പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​ത്. അ​താ​യ​ത്, അ​വ​ർ മ​ന​സു​വ​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ൽ ക​ള്ളം പ​റ​യു​ന്ന പ​തി​വ് ഒ​ഴി​വാ​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് വ്യ​ക്തം.

ക​ള്ളം പ​റ​ഞ്ഞും ക​ള്ള​ത്ത​രം കാ​ണി​ച്ചും നേ​ടാ​ൻ മാ​ത്രം വി​ല​പ്പെ​ട്ട​തൊ​ന്നും ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ലി​ല്ല.

അ​തു​പോ​ലെ, ക​ള്ള​ത്ത​ര​വും കാ​പ​ട്യ​വും വ​ഞ്ച​ന​യു​മൊ​ക്കെ നാം ​കാ​ണി​ച്ചാ​ൽ കാ​ല​ത്തെ​യും അ​തി​ജീ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ഭാ​ഗ​വും ഭാ​ര​വു​മാ​യി അ​വ നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​മെ​ന്ന​തും ന​മു​ക്ക് മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം.

ക​ള്ളം പ​റ​യാ​തെ​യും ക​ള്ള​ത്ത​രം കാ​ണി​ക്കാ​തെ​യും ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ ഏ​റെ​യു​ണ്ട്. അ​വ​രു​ടെ ഗ​ണ​ത്തി​ൽ ന​മു​ക്കും ചേ​രാം.

ഒ​രു ക​ള്ളം​പ​റ​യു​വാ​ൻ ത​ക്ക​വ​ണ്ണം ഒ​ന്നും അ​ത്ര വി​ല​പ്പെ​ട്ട​ത​ല്ല എ​ന്ന് അ​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു ബോ​ധ്യ​മാ​കും.