ച​ര​ടു​പൊ​ട്ടി​യ പട്ടംപോലെ
ഒ​രു പ​ട്ടം​പ​റ​പ്പി​ക്ക​ൽ മ​ഹോ​ത്സ​വം ന​ട​ക്കു​ന്ന അ​വ​സ​രം. പാ​ർ​ക്ക് നി​റ​യെ ആ​ളു​ക​ളാ​ണ്. പ​ട്ടം പ​റ​പ്പി​ക്കു​ന്ന കു​ട്ടി​ക​ൾ. അ​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ടി​നു വ​ന്ന മു​തി​ർ​ന്ന​വ​ർ. കു​ട്ടി​ക​ളെ​ല്ലാം പ​ല വ​ലി​പ്പ​ത്തി​ലും നി​റ​ത്തി​ലു​മു​ള്ള പ​ട്ടം പ​റ​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഒ​രു പ​യ്യ​നും അ​വ​ന്‍റെ പ​പ്പ​യും പാ​ർ​ക്കി​ലെ​ത്തി​യ​ത്.

മ​റ്റു കു​ട്ടി​ക​ൾ പ​ട്ടം പ​റ​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ ആ ​പ​യ്യ​നും പ​ട്ടം പ​റ​പ്പി​ക്കാ​ൻ മോ​ഹം. അ​വ​ൻ പ​പ്പ​യെ ത​ന്‍റെ ആ​ഗ്ര​ഹം അ​റി​യി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ പോ​യി പാ​ർ​ക്കി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു ക​ട​യി​ൽ​നി​ന്ന് അ​തി​മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ഒ​രു പ​ട്ട​വും പ​ട്ടം പ​റ​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള ഒ​രു റോ​ൾ നൂ​ലും വാ​ങ്ങി. പ​യ്യ​നു പ​ട്ടം പ​റ​പ്പി​ച്ചു പ​രി​ച​യ​മി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു പ​ട്ടം പ​റ​പ്പി​ക്കാ​ൻ പ​പ്പ അ​വ​നെ സ​ഹാ​യി​ച്ചു.
കാ​റ്റി​ന്‍റെ ഗ​തി​ക്ക​നു​സൃ​ത​മാ​യി അ​വ​ർ സാ​വ​ധാ​നം പ​ട്ടം പ​റ​പ്പി​ച്ചു.

പ​ട്ടം സാ​വ​ധാ​നം മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു​യ​രാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. നൂ​ൽ അ​യ​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​ത​നു​സ​രി​ച്ചു പ​ട്ടം ഏ​റെ ഉ​യ​ര​ത്തി​ലെ​ത്തി. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും റോ​ളി​ലെ നൂ​ൽ തീ​ർ​ന്നു​പോ​യി​രു​ന്നു.
“ന​ല്ല കാ​റ്റു​ണ്ട​ല്ലോ’’ പ​യ്യ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. “ന​മ്മ​ൾ നൂ​ലി​ൽ​നി​ന്നു പി​ടി​വി​ട്ടാ​ൽ പ​ട്ടം വീ​ണ്ടും ഉ​യ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു പോ​വി​ല്ലേ?’’ പ​യ്യ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ന്‍റെ പ​പ്പ പ​റ​ഞ്ഞു: ""നാം ​നൂ​ലി​ൽ​നി​ന്നു പി​ടി​വി​ട്ടാ​ൽ ചി​ല​പ്പോ​ൾ കാ​റ്റി​ന്‍റെ ഗ​തി​യ​നു​സ​രി​ച്ച് അ​തു കു​റേ​ക്കൂ​ടി മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു പോ​കും. എ​ന്നാ​ൽ പി​ന്നീ​ട് അ​തു അ​തി​വേ​ഗം നി​ലം​പ​തി​ക്കും.''

പ​പ്പ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് പ​യ്യ​ന് അ​ത്ര ബോ​ധ്യം വ​ന്നി​ല്ല. “ന​മു​ക്കു നൂ​ലി​ൽ​നി​ന്നു പി​ടി​വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കാം.’’ അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. ""അ​പ്പോ​ൾ എ​ന്തു സം​ഭ​വി​ക്കു​മെ​ന്നു കാ​ണാ​മ​ല്ലോ.'' പ​ട്ടം വീ​ണ്ടും മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു പാ​റി​പ്പ​റ​ക്കും എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്‍റെ വി​ചാ​രം. അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത​നു​സ​രി​ച്ചു നൂ​ലി​ൽ​നി​ന്നു പി​ടി​വി​ടാ​ൻ പ​പ്പ സ​മ്മ​തി​ച്ചു. അ​വ​ൻ അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്ത​പ്പോ​ൾ കു​റേ സ​മ​യ​ത്തേ​ക്കു കാ​റ്റി​ന്‍റെ ഗ​തി​യ​നു​സ​രി​ച്ച് പ​ട്ടം അ​ല്പം​കൂ​ടി പൊ​ങ്ങി​പ്പ​റ​ന്നു. അ​തു​ ക​ണ്ട് അ​വ​ൻ ആ​ഹ്ലാ​ദി​ച്ച് കൈ​യ​ടി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

എ​ന്നാ​ൽ, അ​ല്പ​നി​മി​ഷ​ത്തി​ന​കം പ​ട്ടം അ​ടു​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന്‍റെ മു​ക​ളി​ൽ​ച്ചെ​ന്നു വീ​ണു. അ​പ്പോ​ൾ സ​ങ്ക​ട​ത്തോ​ടെ പ​യ്യ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. “എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് പ​ട്ടം താ​ഴെ വീ​ഴു​ന്ന​ത്?’’ അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. “പ​റ​ക്കു​ന്ന​തി​നു ച​ര​ട് ത​ട​സ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. നേ​രേ മ​റി​ച്ചു ച​ര​ടി​ന്‍റെ ബ​ല​ത്തി​ന് കാ​റ്റ​ടി​ച്ച​പ്പോ​ൾ പ​ട്ട​ത്തി​ന് ഉ​യ​ർ​ന്നുപ​റ​ക്കാ​നാണ് സാ​ധി​ച്ച​ത്. ഒ​രു ച​ര​ടി​ൽ കെ​ട്ടി പ​ട്ട​ത്തെ നാം ​നി​യ​ന്ത്രി​ച്ചി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​നു പ​റ​ക്കാ​ൻപോ​ലും സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.’’
ഈ ​സം​ഭ​വം ന​മ്മെ ന​ല്ലൊ​രു പാ​ഠം പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ സ​ഹാ​യ​ത്താ​ലാ​ണു നാം ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ പി​ച്ച​വ​ച്ച് വ​ള​രാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്. ഈ ​വ​ള​ർ​ച്ച​യി​ൽ ന​മ്മു​ടെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ൾ​ക്കും ബ​ന്ധു​ക്ക​ൾ​ക്കും അ​ധ്യാ​പ​ക​ർ​ക്കും കൂ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്കും മ​റ്റു പ​ല​ർ​ക്കും വ​ലി​യ പ​ങ്കു​ണ്ട്. അ​വ​രു​ടെ​യൊ​ക്കെ സ​ഹാ​യംകൂ​ടാ​തെ ന​മു​ക്ക് ഒ​രി​ക്ക​ലും വ​ള​രാ​ൻ സാ​ധി​ക്കി​ല്ല.

എ​ന്നാ​ൽ, കു​റ​ച്ചു വ​ള​ർ​ന്നു ക​ഴി​യു​ന്പോ​ൾ അ​വ​രു​ടെ സ​ഹാ​യം ന​മു​ക്കു വേ​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നാം. പി​ന്നെ, ത​നി​യെ വ​ള​രാ​മെ​ന്ന ചി​ന്ത​യാ​ണ്. മാ​ത്ര​മ​ല്ല മ​റ്റു​ള്ള​വ​രാ​ണു ത​ന്‍റെ വ​ള​ർ​ച്ച​യ്ക്കു വി​ഘാ​ത​മാ​യി നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നും തോ​ന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങും. അ​പ്പോ​ൾ​പ്പി​ന്നെ അ​വ​രു​മാ​യു​ള്ള ബ​ന്ധം വി​ച്ഛേ​ദി​ച്ചേ​ക്കാം എ​ന്നു തീ​രു​മാ​നി​ക്കും. അ​പ്പോ​ൾ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ‌​ന്താ​ണെ​ന്നോ?

മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ഥ​യി​ലെ പ​ട്ട​ത്തി​നു സം​ഭ​വി​ച്ച​തു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ സം​ഭ​വി​ക്കും. ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ നാം ​ഉ​യ​ർ​ന്നു പ​റ​ക്കു​ന്പോ​ൾ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ സ​ഹാ​യം ന​മു​ക്കു വേ​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നാം. എ​ന്നാ​ൽ, നാം ​മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​യ്ക്കു​ന്ന കാ​ൽ ഒ​ന്നു പി​ഴ​ച്ചാ​ൽ മ​തി, നാം ​താ​ഴെ​ക്കി​ട​ക്കും. അ​പ്പോ​ൾ ആ​രു​ണ്ടാ​കും ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ. ആ​രു​മു​ണ്ടാ​കി​ല്ല. അ​പ്പോ​ൾ ച​ര​ടു​പൊ​ട്ടി​യ പ​ട്ടം പോ​ലെ​യാ​കും ന​മ്മ​ൾ.
ച​ര​ടു​പൊ​ട്ടി​യ പ​ട്ടം‌​പോ​ലെ​യാ​യ എ​ത്ര​യോ പേ​ര‌ു​ടെ ക​ഥ നാം ​ഇ​പ്പോ​ൾ കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു. മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം മെ​ച്ച​പ്പെ​ടു​മെ​ന്ന ചി​ന്ത​യോ​ടെ എ​ത്ര​യോ പേ​ർ വീ​ടു​വി​ട്ടി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്നു. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു പെ​ൺ​കു​ട്ടി​ക​ൾ. മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു മോ​ചി​ത​രാ​യാ​ൽ ജീ​വി​തം അ​ടി​ച്ചു​പൊ​ളി​ച്ച് ആ​സ്വ​ദി​ക്കാ​മെ​ന്നാ​ണ് അ​വ​രു​ടെ ചി​ന്ത. അ​ങ്ങ​നെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളു​മാ​യു​ള്ള ബ​ന്ധം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ആ​രു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും കൂ​ടെ അ​വ​ർ ഇ​റ​ങ്ങ​ി​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ പോ​യി​ട്ടു​ള്ള​വ​രി​ൽ ആ​രാ​ണ് ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്?
പ​ട്ടം ഉ​യ​ർ​ന്നു പ​റ​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​നു​കൂ​ല​മാ​യ കാ​ലാ​വ​സ്ഥ വേ​ണം. പ​ട്ട​ത്തെ വി​ദ​ഗ്ധ​മാ​യി നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​വു​ള്ള​വ​ർ വേ​ണം. പ​ട്ടം ത​യാ​റാ​ക്കി ഒ​രി​ട​ത്തു വ​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്രം ഒ​രി​ക്ക​ലും ത​നി​യെ പ​റ​ക്കി​ല്ല. പ​റ​പ്പി​ക്കാ​ൻ അ​റി​യാ​വു​ന്ന​വ​രു​ടെ കൈ​ക​ളി​ലേ പ​ട്ടം ഉ​യ​ർ​ന്നു പ​റ​ക്കു​ക​യു​ള്ളൂ.

പ​ട്ടം അ​ങ്ങ​നെ ഉ​യ​ർ​ന്നു പ​റ​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​തു നി​യ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ കൈ​വി​ട്ടാ​ൽ പ​ട്ടം അ​ധി​കം വൈ​കാ​തെ നി​ലം​പ​തി​ക്കും. അ​താ​യ​ത്, പ​ട്ട​ത്തി​ന് ഒ​രി​ക്ക​ലും ത​നി​യെ പ​റ​ക്കാ​നോ പ​റ​ന്നു​യ​രാ​നോ സാ​ധി​ക്കി​ല്ലെ​ന്നു വ്യ​ക്തം. അ​തു​പോ​ലെ പ​ട്ട​ത്തെ അ​തു ന​യി​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​യി ബ​ന്ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന നൂ​ലി​ന്‍റെ അ​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ പ​ട്ട​ത്തി​ന് ഒ​രി​ക്ക​ലും പ​റ​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല.
ഇ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണു ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ​യും കാ​ര്യം. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി ന​മ്മെ ബ​ന്ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ക​ണ്ണി​ക​ൾ വി​ച്ഛേ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ന​മു​ക്കാ​ർ​ക്കും ജീ​വി​തത്തി​ൽ ഉ​യ​രാ​നോ വി​ജ​യം വ​രി​ക്കാ​നോ സാ​ധി​ക്കി​ല്ല. അ​തി​ന് ആ​രു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും സ​ഹാ​യം കൂ​ടി​യേ മ​തി​യാ​കൂ. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു ന​മ്മെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നവ​രു​ടെ​യും ന​മ്മു​ടെ വ​ള​ർ​ച്ച​യും സ​ന്തോ​ഷ​വും ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ​യും. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ന​മു​ക്കു വേ​ണ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​മാ​യു​ള്ള ബ​ന്ധ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ണ്ണി​ക​ൾ എ​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും വി​ട്ടു​പോ​കാ​ൻ ഇ​ട​യാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ അ​തു നാം ​വേ​ഗം വി​ള​ക്കി​ച്ചേ​ർ​ക്കു​കത​ന്നെ വേ​ണം.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ പ​റ​ന്നു​യ​രാ​ൻ ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന ച​ര​ടും അ​തു നി​യ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​വ​രും ന​മ്മു​ടെ കൂ​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളും ബ​ന്ധു​ക്ക​ളും സ്നേ​ഹി​ത​രും സ​ഹ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​രു​മൊ​ക്കെ​യാ​ണെ​ന്ന യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യം ന​മു​ക്കു മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ​ക്കു ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലു​ള്ള സ്ഥാ​ന​വും പ്രാ​ധാ​ന്യ​വും നാം ​അ​വ​ർ​ക്ക് എ​പ്പോ​ഴും ന​ൽ​കും.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.