ദൈ​വം നീ​ട്ടി​ത്ത​രു​ന്ന കൈ​ക​ൾ
സ്കോ​ട്ട്‌ലൻഡി​ലെ ആ​ബ​ർ​ഡീ​ൻ യൂ​ണി​വേ​ഴ്സി​റ്റി​യു​ടെ പ്രി​ൻ​സി​പ്പ​ലും വൈ​സ്ചാ​ൻ​സ​ല​റു​മാ​യി​രു​ന്ന​യാ​ളാ​ണ് ജോ​ർ​ജ് ആ​ഡം സ്മി​ത്ത് (1856-1942). കോ​ൽ​ക്ക​ത്ത​യി​ൽ ജ​നി​ച്ചു​വ​ള​ർ​ന്ന അ​ദ്ദേ​ഹം പതിനാലാം വ​യ​സി​ൽ സ്കോ​ട്ടി​ഷ്കാ​രാ​യ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടൊ​പ്പം സ്കോട്ട്്‌ലൻഡിലേക്കു താ​മ​സം മാ​റ്റി. പ​ഠ​നം പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി​യശേ​ഷം ഹീ​ബ്രു ഭാ​ഷ​യും ബൈ​ബി​ളും പ​ഠി​പ്പി​ച്ച അ​ദ്ദേ​ഹം ഫ്രീ ​ച​ർ​ച്ച് ഓ​ഫ് സ്കോ​ട്ട്‌ലൻഡി​ലെ പു​രോ​ഹി​ത​നു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം ഒ​രു ഗൈ​ഡി​ന്‍റെ സ​ഹാ​യ​ത്തോ​ടെ സ്വി​റ്റ്സ​ർ​ല​ൻ​ഡി​ലെ വൈ​സ്ഹോ​ൺ കൊ​ടു​മു​ടി ക​യ​റാ​ൻ​പോ​യി. ആ​ൽ​പ്സ് പ​ർ​വ​ത​നി​ര​യി​ലെ ഏ​റ്റ​വും മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ കൊ​ടു​മു​ടി​യാ​ണ് വൈ​സ്ഹോ​ൺ. സ​മു​ദ്ര​നി​ര​പ്പി​ൽ​നി​ന്ന് 14,783 അ​ടി ഉ​യ​ര​ത്തി​ലാ​ണ് ഈ ​കൊ​ടു​മു​ടി സ്ഥി​തി​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്. 1861ൽ ​ഐ​റി​ഷ്കാ​ര​നാ​യ ജോ​ൺ ടി​ൻ​ഡ​ലാ​ണ് ഈ ​കൊ​ടു​മു​ടി ആ​ദ്യം കീ​ഴ​ട​ക്കി​യ​ത്.
സ്മി​ത്തും ഗൈ​ഡും വൈ​സ്ഹോ​ൺ കൊ​ടു​മു​ടി ക​യ​റാ​നെ​ത്തു​ന്പോ​ൾ കാ​ലാ​വ​സ്ഥ അ​ത്ര അ​നു​കൂ​ല​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച്, കാ​റ്റ് അ​തി​ശ​ക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​ങ്കി​ലും വ​ള​രെ സാ​ഹ​സ​പ്പെ​ട്ട് അ​വ​ർ ഇ​രു​വ​രും കൊ​ടു​മു​ടി​യു​ടെ ഉ​ച്ചി​യി​ലെ​ത്തി. അ​പ്പോ​ൾ സ​ന്തോ​ഷാ​ധി​ക്യ​ത്താ​ൽ സ്മി​ത്ത് കു​തി​ച്ചു​ചാ​ടി. ഗൈ​ഡ് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ചാ​ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു. ’’മു​ട്ടി​ന്മേ​ൽ മാ​ത്രം നി​ൽ​ക്കൂ! ഇ​വി​ടെ മു​ട്ടി​ന്മേ​ൽ നി​ന്നാ​ൽ മാ​ത്ര​മേ സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വ​മു​ള്ളൂ!’’

അ​പ്പോ​ൾ കാ​റ്റ് ശ​ക്തി​യാ​യി വീ​ശി​യ​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് അ​ഗാ​ധ ഗ​ർ​ത്ത​ത്തി​ലേ​ക്കു സ്മി​ത്ത് വീ​ണു​പോ​കാ​നി​ട​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ് മു​ട്ടി​ന്മേ​ൽ നി​ന്നു കാ​റ്റി​ന്‍റെ ആ​ഘാ​ത​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​ൻ ഗൈ​ഡ് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഉ​പ​ദേ​ശി​ച്ച​ത്.

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​യാ​ത്ര​യി​ൽ എ​ത്ര​യോ ശ​ക്ത​മാ​യ കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റു​ക​ളാ​ണ് ന​മു​ക്കെ​തി​രാ​യി പ​ല​പ്പോ​ഴും ആ​ഞ്ഞ​ടി​ക്കു​ന്ന​ത്! അ​വ​യി​ൽ ഏ​റി​യ​പ​ങ്കും നാം ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രി​ക്കാ​ത്ത സ​മ​യ​ത്തു​മാ​യി​രി​ക്കും. അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​പ​ക​ട​ങ്ങ​ളെ ത​ര​ണം​ചെ​യ്തു പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​മു​ട്ടി​ന്മേ​ൽ നി​ന്നേ മ​തി​യാ​കൂ. അ​താ​യ​ത്, പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യി​ലൂ​ടെ ദൈ​വ​സ​ഹാ​യം തേ​ട​ണ​മെ​ന്നു സാ​രം.

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റ് ആ​ഞ്ഞ​ടി​ക്കു​ന്പോ​ൾ സ്വ​യം പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കാ​മെ​ന്നു നാം ​ക​രു​തും. എ​ന്നാ​ൽ, ആ ​ശ്ര​മം പ​രാ​ജ​യ​ത്തി​ൽ മാ​ത്ര​മേ ക​ലാ​ശി​ക്കൂ. കാ​ര​ണം, മാ​നു​ഷി​ക ശ​ക്തി​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്രം പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കാ​വു​ന്ന​തി​ലേ​റെ കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റു​ക​ളാ​ണ് ന​മു​ക്കു പ​ല​പ്പോ​ഴും അ​ഭി​മു​ഖീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന​ത്.

സ്മി​ത്തും ഗൈ​ഡും വൈ​സ്ഹോ​ൺ കൊ​ടു​മു​ടി​യി​ലെ കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റി​നെ അ​തി​ജീ​വി​ച്ച​തു മു​ട്ടി​ന്മേ​ൽ നി​ന്നു കൈ​ക​ൾ നി​ല​ത്ത് ശ​ക്തി​യാ​യി ഉ​റ​പ്പി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ നാ​മും ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തും ഇ​തു​പോ​ലെ​യാ​ണ് - മു​ട്ടി​ന്മേ​ൽ നി​ന്നു ന​മ്മു​ടെ കൈ​ക​ൾ കൊണ്ടു ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ കൈ​ക​ളി​ൽ മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ക്കു​ക.

അ​പ്പ​സ്തോ​ല​നാ​യ പ​ത്രോ​സ് അ​താ​ണു ചെ​യ്ത​ത്. ദൈ​വ​പു​ത്ര​നാ​യ യേ​ശു വെ​ള്ള​ത്തി​ലൂ​ടെ പ​ത്രോ​സും മ​റ്റു ശി​ഷ​ന്മാ​രു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ബോ​ട്ടി​ലേ​ക്കു ന​ട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ ഭ​യ​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യി. ഉ​ട​നെ യേ​ശു പ​റ​ഞ്ഞു, ’’​ധൈ​ര്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​വി​ൻ, ഞാ​നാ​ണ് ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട.’’ അ​പ്പോ​ൾ പ​ത്രോ​സ് പ​റ​ഞ്ഞു, ’’ക​ർ​ത്താ​വേ, അ​ങ്ങാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഞാ​ൻ ജ​ല​ത്തി​നു മീ​തേ​കൂ​ടി അ​ങ്ങ​യു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്കു വ​രാ​ൻ ക​ല്പി​ക്കു​ക.’’അ​പ്പോ​ൾ യേ​ശു പ​റ​ഞ്ഞു, ’’വ​രൂ’’.

പ​ത്രോ​സ് വ​ഞ്ചി​യി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി വെ​ള്ള​ത്തി​നു മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ യേ​ശു​വി​ന്‍റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്കു ന​ട​ന്നു​ചെ​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ, കാ​റ്റ് ആ​ഞ്ഞ​ടി​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ട് പ​ത്രോ​സ് പ​രി​ഭ്രാ​ന്ത​നാ​യി വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ മു​ങ്ങി​ത്താ​ഴാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ഉ​ട​നെ പ​ത്രോ​സ് വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു, ’’ക​ർ​ത്താ​വേ ര​ക്ഷി​ക്ക​ണേ!’’

ആ ​നി​മി​ഷം​ത​ന്നെ യേ​ശു കൈ​നീ​ട്ടി അ​വ​നെ പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു, ’’​അ​ല്പ​വി​ശ്വാ​സീ, നീ ​സം​ശ​യി​ച്ച​തെ​ന്ത്?’’ യേ​ശു കൈ​നീ​ട്ടി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് പ​ത്രോ​സ് അ​ന്ന് ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട​ത്. ന​മു​ക്കു വേ​ണ്ട​തും യേ​ശു നീ​ട്ടി​ത്ത​രു​ന്ന കൈ​ക​ളാ​ണ്. അ​വി​ടു​ത്തെ കൈ​ക​ളി​ൽ മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ക്കാ​ൻ ന​മു​ക്കു സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ ഏ​തു കാ​റ്റി​ലും കോ​ളി​ലും നാം ​പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും. അ​തി​ൽ സം​ശ​യം​വേ​ണ്ട.

പ​ക്ഷേ, പ്ര​ശ്നം അ​വി​ടെ​യ​ല്ല. ന​മ്മു​ടെ ജീ​വ​ിതത്തി​ൽ കാ​റ്റും കോ​ളും ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്പോ​ൾ ദൈ​വം അ​വി​ട​ത്തെ കൈ​ക​ൾ ന​മു​ക്ക് നീ​ട്ടി​ത്ത​രു​മോ എ​ന്ന​താ​ണ് ന​മ്മു​ടെ സം​ശ​യം. അ​താ​യ​ത്, ദൈ​വം സ​ഹാ​യ​ത്തിനാ​യി ന​മ്മു​ടെ കൂ​ടെ​യു​ണ്ടോ എ​ന്ന സം​ശ​യം. എ​ന്നാ​ൽ, നാം ​സം​ശ​യി​ക്കേ​ണ്ട. ദൈ​വം എ​പ്പോ​ഴും വി​ശ്വ​സ്ത​നാ​ണ്. അ​വി​ടു​ന്ന് ത​ന്‍റെ പു​ത്ര​നാ​യ യേ​ശു​വി​ലൂ​ടെ പ​ത്രോ​സി​നു നീ​ട്ടി​ക്കൊ​ടു​ത്ത കൈ​ക​ൾ ഇ​ന്നും നീ​ട്ടി​ത്ത​രു​മെ​ന്ന​താ​ണു വാ​സ്ത​വം.

പ​ക്ഷേ, അ​വി​ടു​ന്നു നീ​ട്ടി​ത്ത​രു​ന്ന കൈ​ക​ൾ നാം ​കാ​ണ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​മു​ട്ടി​ന്മേ​ൽ നി​ന്നാ​ൽ മാ​ത്ര​മേ മ​തി​യാ​കൂ. അ​താ​യ​ത്, പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യി​ലൂ​ടെ നാം ​അ​വി​ടു​ന്നു​മാ​യി ബ​ന്ധ​പ്പെ​ട​ണ​മെ​ന്നു സാ​രം. പ​ത്രോ​സി​നെ​പ്പോ​ലെ നാ​മും വി​ളി​ച്ച​പേ​ക്ഷി​ക്ക​ണം. ക​ർ​ത്താ​വേ, ര​ക്ഷി​ക്ക​ണേ!. അ​പ്പോ​ൾ ബൈ​ബി​ളി​ൽ പ​റ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ’’അ​വ​നി​ൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു​വ​നും ല​ജ്ജി​ക്കേ​ണ്ടി​ വ​രി​ക​യി​ല്ല.’’ (റോ​മ 10:11). അ​തി​ന്‍റെ അ​ർ​ഥം, അ​വി​ടു​ന്ന് എ​പ്പോ​ഴും ന​മ്മു​ടെ സ​ഹാ​യ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നാ​ണ്.

സ്മി​ത്തി​ന്‍റെ ക​ഥ​യി​ലേ​ക്കു മ​ട​ങ്ങി​വ​ര​ട്ടെ. അ​ദ്ദേ​ഹം വൈ​സ്ഹോ​ൺ കൊ​ടു​മു​ടി കീ​ഴ​ട​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ സ​ന്തോ​ഷാ​ധി​ക്യ​ത്താ​ൽ തു​ള്ളി​ച്ചാ​ടി. എ​ന്നാ​ൽ, ത​ന്നെ അ​പ​ക​ട​ത്തി​ലാ​ക്കു​ന്ന കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റി​നെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​ൻ അ​ദ്ദേ​ഹം മ​റ​ന്നു​പോ​യി.

ചി​ല​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും ഇ​തു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ​യാ​ണു ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ നാം ​ദൈ​വ​ത്തെ മ​റ​ന്നു​പോ​കാം. ത​ന്മൂ​ലം അ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ത​മാ​യി അ​പ്പോ​ൾ ആ​ഞ്ഞ​ടി​ച്ചേ​ക്കാ​വു​ന്ന കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റി​ൽ ദൈ​വ​ത്തെ ആ​ശ്ര​യി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം​ത​ന്നെ നാം ​ഓ​ർ​മി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്നി​രി​ക്കും. ത​ന്മൂ​ലം അ​വി​ടു​ന്ന് നീ​ട്ടി​ത്ത​രു​ന്ന കൈ​ക​ൾ നാം ​കാ​ണാ​തെ​പോ​കാ​നി​ട​യു​ണ്ട്. സ​ന്താ​പ​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ലും മു​ട്ടി​ന്മേ​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം നാം ​വി​സ്മ​രി​ക്കേ​ണ്ട.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.