മ​ര​ണ​ത്തി​ന്‍റെ കാ​ലൊ​ച്ച​ക​ൾ
"ശ​രീ​ര​ത്തി​ൽ വെ​ള്ളം കെ​ട്ടു​ന്ന​തി​നു ചി​കി​ത്സ വ​ല്ല​തു​മു​ണ്ടോ?'​ഞാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. "മെ​ർ​ക്കു​റി കു​ത്തി​വ​യ്ക്കു​ന്ന ഒ​രു ചി​കി​ത്സ​യു​ണ്ട്. പ​ക്ഷെ ഈ ​ബാ​ര​ക്കി​ല​ല്ല. എ​നി​ക്ക് ഒ​ന്നും ചെ​യ്യാ​നും സാ​ധ്യ​മ​ല്ല. അ​ച്ച​ന്മാ​ർ​ക്ക് ചി​കി​ത്സ പാ​ടി​ല്ല എ​ന്നാ​ണ​ല്ലോ നി​യ​മം.'


ഇ​പ്പോ​ൾ എ​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്തി​നെ ഞാ​ൻ വി​ര​ള​മാ​യി മാ​ത്ര​മേ കാ​ണാ​റു​ള്ളൂ; വെ​യി​ൽ കൊ​ള്ളാ​ൻ ഞ​ങ്ങ​ളെ അ​നു​വ​ദി​ക്കു​ന്പോ​ൾ മാ​ത്രം.

പു​ത​പ്പ് വാ​രി​ച്ചു​റ്റി, ഭി​ത്തി​യി​ൽ പി​ടി​ച്ച്, ത​പ്പി​യും ത​ട​ഞ്ഞും ഞ​ങ്ങ​ൾ പു​റ​ത്തെ​ത്തും, നി​ര​ത്തി​ന്‍റെ ഓ​ര​ത്തി​രി​ക്കും.

ആ ​ദി​വ​സ​ങ്ങി​ൽ ബാ​റ്റി വ​ലി​യ അ​ന്തഃ​സം​ഘ​ർ​ഷ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. പ​ണ്ട​ത്തെ ആ "​മോ​ഷ​ണം’ അ​ദ്ദേ​ഹം കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ പ​രാ​മ​ർ​ശി​ക്കു​ക​യും സ്വ​യം കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യും.

"ഞാ​ൻ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് എ​ന്‍റെ മ​ര​ണ​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി. അ​ന്നെ​നി​ക്ക് സ്വ​യം നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. എ​ങ്കി​ൽ ഞാ​ൻ അ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ തു​ട​ർ​ന്നേ​നെ.' ഇ​ട​യ്ക്കി​ടെ അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​യും: "എ​ന്‍റെ പാ​വം അ​മ്മ.'
അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ഒ​രു വാ​ക്കും പ​ര്യാ​പ്ത​മാ​യി​ല്ല. ഒ​രു വാ​ദ​വും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ സ്വാ​ധീ​നി​ച്ചി​ല്ല. ഞ​ങ്ങ​ൾ നി​ശ​ബ്ദ​രാ​യി ഒ​ന്നി​ച്ചി​രി​ക്കും. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ കൈ​ക​ൾ ഞാ​നെ​ന്‍റെ കൈ​ക​ളി​ലെ​ടു​ക്കും. അ​തു ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു ര​ണ്ടു​പേ​ർ​ക്കും ഉ​ന്മേ​ഷം​പ​ക​ർ​ന്നു.

ഒ​രു ദി​വ​സം എ​ന്‍റെ കാ​വ​ൽ​മാ​ലാ​ഖ ഏ​റ്റ​വും ഉ​ചി​ത​മാ​യ​തു പ​റ​യാ​ൻ എ​ന്നെ തോ​ന്നി​പ്പി​ച്ചു.
"നീ ​എ​നി​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണു മോ​ഷ്ടി​ച്ച​ത്. നീ​യെ​ടു​ത്ത​ത് ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ല്ലാം പ​ങ്കു​വ​ച്ചു ത​ന്ന​താ​ണ​ല്ലോ,' ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

അ​തു കേ​ട്ട​തോ​ടെ അ​ദ്ദേ​ഹം ശാ​ന്ത​നാ​യി. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം അ​ങ്ങ​നെ ന​ടി​ച്ചു.

ബ്രാ​ഹ്‌​മോ​ണ്ടി​ന്‍റെ അ​വ​സ്ഥ മോ​ശ​മാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ദേ​ഹ​ത്തു​ള്ള വ്ര​ണ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു പു​റ​മേ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വ​യ​റി​ള​ക്ക​വും പി​ടി​ച്ചു. ഒ​രു കൊ​ച്ചു​കു​ഞ്ഞി​നെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ പെ​രു​മാ​റ്റ​വും.
"നി​ന്‍റെ സൂ​പ്പു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട് റൊ​ട്ടി വാ​ങ്ങ​ണം.' എ​ന്നു ഞാ​ൻ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഉ​പ​ദേ​ശി​ച്ചു.

ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് അ​ദ്ദേ​ഹം ശ​രി​വ​ച്ചു. പ​ക്ഷെ ഞാ​ൻ ഒ​ന്നു നോ​ട്ടം മാ​റ്റി​യ​പ്പോ​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹം സൂ​പ്പ് ഒ​ന്നാ​കെ കു​ടി​ച്ചു​തീ​ർ​ത്തു!

ഞാ​നും വ​ള​രെ ക്ഷീ​ണി​ത​നാ​ണ്. കാ​ലു​ക​ളി​ൽ മു​ഴു​വ​ൻ വെ​ള്ള​മാ​ണ്. ശ​രീ​ര​ത്തി​ലും വെ​ള്ളം​ത​ന്നെ. ത​നി​യെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു നി​ൽ​ക്കാ​നോ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​നോ എ​നി​ക്കും ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല.

ബ്രാ​ഹ് ‌മോ​ണ്ടി​ന്‍റെ അ​ഴു​ക്കു​നി​റ​ഞ്ഞ പു​ത​പ്പ് ക​ഴു​കാ​നാ​യി അ​തു​മാ​യി ര​ഹ​സ്യ​ത്തി​ൽ ശു​ചി​മു​റി​യി​ലേ​ക്കു പോ​കു​ന്പോ​ൾ ഞാ​ൻ പി​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

"എ​വി​ടെ​യാ​ണ് ആ ​വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട പ​ന്നി? എ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു പോ ​അ​യാ​ളെ. നാ​ലാം ന​ന്പ​ർ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക്.'
അ​ങ്ങോ​ട്ടു മാ​റ്റാ​ൻ ഒ​രു​ക്ക​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഞാ​ൻ പ​തി​യെ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ അ​ടു​ത്തെ​ത്തി. ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടോ ആ​ശ്വാ​സ​വാ​ക്കു​ക​ൾ പ​റ​യു​ക​യാ​ണ് എ​ന്‍റെ ല​ക്ഷ്യം. ഏ​തു നി​മി​ഷ​വും ഞാ​ൻ ക​ര​ഞ്ഞു​പോ​യേ​ക്കാം.

അ​വി​ടെ എ​ന്നെ കാ​ത്തി​രു​ന്ന​ത് എ​ന്‍റെ ഡാ​ഹാ​വ് ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും വി​ഷ​മ​ക​ര​വും തി​ക്ത​വു​മാ​യ അ​നു​ഭ​വ​മാ​ണ്. എ​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്ത് മ​നോ​വി​ഭ്രാ​ന്തി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ്യ​ക്ത​മാ​യി എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷെ അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ന്നെ തി​രി​ച്ച​റി​യു​ക​യും വ​ലി​യ നി​രാ​ശ​യോ​ടെ എ​ന്നെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തു. അ​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണെ​ന്ന് എ​നി​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​യി​ല്ല. അ​ദ്ദേ​ഹ​വും യു​ക്തി​പൂ​ർ​വ​മ​ല്ല സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഞാ​നും എ​ന്തോ പ​റ​ഞ്ഞു. പ​ക്ഷെ ഞാ​ൻ ഉ​ദ്ദേ​ശി​ച്ച​ത​ല്ല പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ന്നു മാ​ത്രം.

ഞാ​ൻ ഒ​രു​വി​ധ​ത്തി​ൽ എ​ന്‍റെ ക​ട്ടി​ലി​ൽ എ​ത്തി, പു​ത​പ്പി​ന​ടി​യി​ൽ ക​യ​റി. ബ്ര​ഹ്‌​മോ​ണ്ടി​നെ നാ​ലാം ന​ന്പ​റി​ലേ​ക്കു മാ​റ്റു​ന്ന​തു ഞാ​ന​റി​യു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ ഞാ​ൻ മ​റ്റൊ​രു ലോ​ക​ത്ത് അ​ക​പ്പെ​ട്ട​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി.

ഇ​നി പ​റ​യാ​ൻ പോ​കു​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി മ​ന​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ർ എ​ന്തു പ​റ​യു​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ:
പെ​ട്ടെ​ന്ന് എ​നി​ക്കു പ​രി​സ​ര​ബോ​ധം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു. ഞാ​ൻ ചി​ന്തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. പ​ക്ഷെ പ​ര​സ്പ​ര​ബ​ന്ധ​വും യു​ക്തി​യും ഇ​ല്ലാ​തെ. അ​ർ​ഥ​മു​ള്ള ഒ​രു വാ​ക്യം പ​റ​യാ​ൻ എ​നി​ക്കു ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല. ഞാ​ൻ പ​ല സം​ഗ​തി​ക​ളും ക​ണ്‍​മു​ന്പി​ൽ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട്, പ​ക്ഷെ ഒ​ന്നി​ന്‍റെ​യും പേ​ര് എ​നി​ക്ക് അ​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ.

ഇ​തൊ​ക്കെ മ​ന​സി​ൽ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഞാ​ൻ എ​ന്നി​ൽ​നി​ന്നു പു​റ​ത്താ​യ​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി. ഞാ​നൊ​ന്നി​ന്‍റെ​യും ഭാ​ഗ​മ​ല്ലാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ. ഞാ​ൻ മ​രി​ച്ചു​വെ​ന്നും സ​മ​യ​ബ​ന്ധി​ത​മ​ല്ലാ​ത്ത നി​ത്യ​ത​യി​ൽ ല​യി​ച്ചു​വെ​ന്നും എ​നി​ക്കു തോ​ന്നി. അ​പ്പോ​ൾ​ത​ന്നെ, അ​ത​ല്ല, എ​ന്‍റെ മ​ന​സി​ന്‍റെ സ​മ​നി​ല തെ​റ്റി​യ​താ​ണെ​ന്നു മ​റ്റൊ​രു വി​ചാ​രം. പു​ത​പ്പി​ന​ടി​യി​ൽ കി​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ട് എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ പി​റു​പി​റു​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ ഉ​ദ്യ​മി​ച്ചു. ഞാ​ൻ കേ​ട്ട​ത് അ​ർ​ഥ​മി​ല്ലാ​ത്ത കു​റെ ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ൾ. അ​വ എ​ന്‍റെ​തു ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നോ!

ഇ​പ്പോ​ൾ എ​നി​ക്ക​റി​യാം: എ​നി​ക്കു ഭ്രാ​ന്തു പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. എ​ല്ലാം ക​ഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

ര​ണ്ടു മ​ണി​ക്കൂ​റെ​ങ്കി​ലും ഞാ​ൻ അ​ങ്ങ​നെ കി​ട​ന്നു​കാ​ണും. സാ​വ​ധാ​നം എ​നി​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​യി, ര​ണ്ടാ​യി പി​ള​ർ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഞാ​നെ​ന്ന യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യം വീ​ണ്ടും ഒ​ന്നാ​യി തീ​രു​ക​യാ​ണെ​ന്ന്.

ജ​നാ​ല​യി​ൽ ഒ​രു മു​ട്ടു​കേ​ട്ടു. ബാ​റ്റി എ​ഷി​ന്‍റെ സ്വ​ര​മാ​ണ്. "ബ്രാ​ഹ്‌​മോ​ണ്ട് മ​രി​ച്ചു. ഇ​പ്പോ​ൾ എ​ന്‍റെ കൈ​ക​ളി​ൽ കി​ട​ന്ന്...'

എ​നി​ക്കു​ണ്ടാ​യ ദുഃ​ഖം ക​ണ്ണീ​രാ​യി പ്ര​വ​ഹി​ച്ചു. എ​ത്ര​നേ​രം ക​ര​ഞ്ഞു​വെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ.
സു​ബോ​ധം തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന​താ​യി എ​നി​ക്കു ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ട്ടു. എ​ന്‍റെ പ്രി​യ സ്നേ​ഹി​ത​നു​വേ​ണ്ടി ക​ർ​ത്താ​വേ, അ​ഗാ​ധ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു നി​ന്നെ ഞാ​ൻ വി​ളി​ക്കു​ന്നു' (സ​ങ്കീ 129) ഞാ​ൻ പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു.

പി​റ്റേ​ന്നു ഡ്ര​സിം​ഗി​നാ​യി ചെ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ൾ വൈ​ദി​ക​രെ ന​ഴ്സു​മാ​ർ തി​രി​ച്ച​യ​ച്ചു. ക്യാ​ന്പ് അ​ധി​കാ​രി​ക​ൾ പു​തി​യൊ​രു നി​യ​മം ന​ട​പ്പി​ലാ​ക്കി​യ​ത്രെ: വൈ​ദി​ക​ർ​ക്കു മേ​ലി​ൽ വൈ​ദ്യ​സ​ഹാ​യം ന​ൽ​കേ​ണ്ട​തി​ല്ല.

ഒ​ന്നു ര​ണ്ടു ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ നി​യ​മ​ത്തി​ന്‍റെ പു​തി​യൊ​രു വ്യാ​ഖ്യാ​ന​വും കേ​ട്ടു. മു​റി​വു​ക​ൾ വ​ച്ചു​കെ​ട്ടും, പ​ക്ഷെ മ​റ്റു ചി​കി​ത്സ​യൊ​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​വി​ല്ല.

ഒ​രു പ്ര​യോ​ജ​ന​മു​ണ്ടാ​യി ഈ ​നി​യ​മ​ത്തി​ന്. ഞാ​ൻ രോ​ഗാ​തു​ര​മാ​യ ഒ​രു ദു​ർ​ബ​ല​ശ​രീ​രം മാ​ത്ര​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും എ​ന്‍റെ റേ​ഷ​ൻ സൂ​പ്പ് തി​ക​ച്ചും കി​ട്ടും.

ക്ര​മേ​ണ ആ​ശു​പ​ത്രി ബ്ലോ​ക്കി​ലെ ഏ​ഴാം ന​ന്പ​ർ ബാ​ര​ക്ക് മ​റ്റൊ​രു നാ​ലാം ന​ന്പ​ർ മു​റി​യാ​യി മാ​റി: അ​വ​സാ​ന സ്റ്റേ​ഷ​ൻ. സൗ​ഖ്യ​പ്ര​തീ​ക്ഷ​യി​ല്ലാ​ത്ത എ​ല്ലാ രോ​ഗി​ക​ളെ​യും അ​വി​ടെ​യെ​ത്തി​ച്ചു. എ​ല്ലാ വാ​ർ​ഡു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും. ത​ത്ഫ​ല​മാ​യി അ​ച്ച​ന്മാ​രെ​ല്ലാ​വ​രും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ടെ​യാ​യി. അ​ങ്ങ​നെ ക്യാ​ന്പ് അ​ധി​കാ​രി​ക​ൾ​ക്ക് മ​റ്റു ബാ​ര​ക്കു​ക​ളി​ലെ ചി​കി​ത്സാ​മു​റി​ക​ൾ വൃ​ത്തി​യാ​യി വ​യ്ക്കാ​നും സ​ന്ദ​ർ​ശ​ക​രെ കാ​ണി​ക്കാ​നും ക​ഴി​യും. ന​ല്ല വെ​ള്ള​വി​രി​പ്പു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട് ആ​ക​ർ​ഷ​ക​മാ​ക്കി​യ ആ​ശു​പ​ത്രി കി​ട​ക്ക​ക​ൾ.

അ​വ​രോ​ടൊ​പ്പം ക്ഷ​യ​രോ​ഗം വ​ർ​ധി​ച്ച 22 പേ​രെ​ക്കൂ​ടി ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വാ​ർ​ഡി​ലാ​ക്കി. വ​ലി​യ ജ​ന​പ്പെ​രു​പ്പം​മൂ​ലം ഞ​ങ്ങ​ൾ വീ​ർ​പ്പു​മു​ട്ടി.

"രോ​ഗ​വ്യാ​പ​ന സാ​ധ്യ​ത​യു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് ക്ഷ​യ​രോ​ഗി​ക​ളു​മാ​യി സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു നി​രോ​ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു:' ഡ്യൂ​ട്ടി ന​ഴ്സ് അ​റി​യി​ച്ചു.

ഡ്യൂ​ട്ടി​യി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പോ​ള​ണ്ടു​കാ​ര​നാ​യ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ ന​ഴ്സ് എ​ന്നോ​ടു ദ​യ കാ​ണി​ച്ചു. അ​വ​ന്‍റെ മാ​തൃ​ഭൂ​മി​യാ​യ പോ​ള​ണ്ട് ന​ല്ലൊ​രു നാ​ടാ​ണെ​ന്ന് ഞാ​ൻ മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ക​യും അ​വ​നോ​ടു പ​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു.

അ​വ​ന്‍റെ സ​ഹാ​യം​കൊ​ണ്ടാ​ണ് എ​നി​ക്ക് ഏ​റ്റ​വും താ​ഴ​ത്തെ നി​ല​യി​ൽ ഒ​രു കി​ട​ക്ക കി​ട്ടി​യ​ത്. "ഏ​റ്റ​വും കു​റ​ഞ്ഞ​ത് നി​ന​ക്ക് ഇ​വി​ടെ​ക്കി​ട​ന്ന് സ​മാ​ധാ​ന​മാ​യി മ​രി​ക്കാ​നെ​ങ്കി​ലും ക​ഴി​യും. നി​ന്‍റെ അ​യ​ൽ​വാ​സി ഒ​രു അ​ച്ച​നാ​ണു​താ​നും.' അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

"ശ​രീ​ര​ത്തി​ൽ വെ​ള്ളം കെ​ട്ടു​ന്ന​തി​നു ചി​കി​ത്സ വ​ല്ല​തു​മു​ണ്ടോ?'​ഞാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

"മെ​ർ​ക്കു​റി കു​ത്തി​വ​യ്ക്കു​ന്ന ഒ​രു ചി​കി​ത്സ​യു​ണ്ട്. പ​ക്ഷെ ഈ ​ബാ​ര​ക്കി​ല​ല്ല. എ​നി​ക്ക് ഒ​ന്നും ചെ​യ്യാ​നും സാ​ധ്യ​മ​ല്ല. അ​ച്ച​ന്മാ​ർ​ക്ക് ചി​കി​ത്സ പാ​ടി​ല്ല എ​ന്നാ​ണ​ല്ലോ നി​യ​മം.'

എ​ന്‍റെ മു​ഖ​ത്തു പ​ട​ർ​ന്ന നി​രാ​ശ​ക​ണ്ട്അ​വ​ൻ എ​ന്‍റെ രോ​ഗാ​തു​ര​മാ​യ ശ​രീ​ര​ത്തി​ൽ ത​ലോ​ടി. നീ​രു​വ​ന്നു വീ​ർ​ത്ത, വേ​ദ​ന​യു​ടെ ഒ​രു ഭാ​ണ്ഡ​മാ​യി മാ​റി​യ എ​ന്‍റെ ശ​രീ​രം... അ​വ​ൻ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു: "അ​ത് ഇ​ന്ന​ല്ല...'

പി​റ്റേ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് ഒ​ട്ടും ച​ലി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഞാ​ൻ നി​ർ​വി​കാ​ര​മാ​യി മ​ല​ർ​ന്നു​കി​ട​ന്നു. എ​ന്‍റെ ഹൃ​ദ​യം ക്ഷീ​ണി​ത​മാ​യി മി​ടി​ക്കു​ന്ന​തു ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞു. ഇ​ന്ന​ത്തെ രാ​ത്രി എ​ന്‍റെ അ​വ​സാ​ന​ത്തെ​താ​യി​രി​ക്കും.

ബാ​റ്റി എ​ഷി​നോ​ട് ഞാ​ൻ ജ​നാ​ല​യി​ലൂ​ടെ യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞു. നാ​ലാം ന​ന്പ​റി​ൽ​നി​ന്ന് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ഇ​ങ്ങോ​ട്ടു വ​രാ​നാ​വി​ല്ല.

ഡാ​ഹാ​വ് ക്യാ​ന്പി​ൽ​വ​ച്ച് ഒ​ര​ന്തേ​വാ​സി ദൈ​വ​ത്തോ​ട് അ​നു​ര​ഞ്ജ​ന​പ്പെ​ടും. എ​ന്‍റെ പോ​ള​ണ്ടു​കാ​ര​ൻ അ​യ​ൽ​വാ​സി വൈ​ദി​ക​ൻ എ​നി​ക്ക് അ​ന്തി​മാ​ശീ​ർ​വാ​ദം ന​ൽ​കി. സ്വ​ർ​ഗ​ത്തോ​ട് ഇ​ത്ര​യും സ​മീ​പ​സ്ഥ​മാ​യ ഒ​രു കാ​ലം എ​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഞാ​ൻ അ​നു​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ക്കൂ​ടി ഞാ​ൻ ല​ക്സം​ബ​ർ​ഗി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ർ​ത്തു. എ​ന്‍റെ പ്രി​യം​ക​ര​മാ​യ കു​ടും​ബ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ർ​ത്തു. എ​ന്‍റെ ക​ർ​ത്താ​വി​നോ​ട് എ​ന്‍റെ നി​ര​വ​ധി​യാ​യ വി​ശ്വാ​സ​ബോ​ധ്യ​ങ്ങ​ൾ ഞാ​ൻ ഏ​റ്റു പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​യു​ടെ പേ​രി​ലാ​ണ​ല്ലോ അ​വ​നു​വേ​ണ്ടി എ​ന്‍റെ ജീ​വി​തം സ​മ​ർ​പ്പി​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ ത​യാ​റാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. (തു​ട​രും)

ത​ട​വ​റ സ്മ​ര​ണ​ക​ൾ ഫാ. ​ജീ​ൻ ബെ​ർ​നാ​ർ​ഡ്
പ​രി​ഭാ​ഷ: ഡോ. ​വ​ർ​ഗീ​സ് പു​ളി​മ​രം


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.