“ബു​ക്ക് ഓ​ഫ് വാ​ല്യൂ​സ്.”1994​ൽ അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ ബെ​സ്റ്റ് സെ​ല്ല​റു​ക​ളു​ടെ മു​ൻ​പ​ന്തി​യി​ൽ നി​ന്ന ബൃ​ഹ​ത്താ​യ ഒ​രു സ​ന്മാ​ർ​ഗ ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​ണി​ത്. പ്ര​സി​ഡ​ന്‍റ് ജോ​ർ​ജ് ബു​ഷി​ന്‍റെ കാ​ബി​ന​റ്റി​ൽ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്‍റെ ചു​മ​ത​ല വ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്ന വി​ല്യം ബെ​ന്ന​റ്റാ​ണ് ഈ ​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്‍റെ എ​ഡി​റ്റ​ർ.

ഗ്രീ​ക്ക് മി​ത്തോ​ള​ജി​യി​ൽ​നി​ന്നും വി​ശ്വ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു​മൊ​ക്കെ ഒ​ട്ടേ​റെ ക​ഥ​ക​ൾ സാ​രോ​പ​ദേ​ശ രൂ​പ​ത്തി​ൽ ഈ ​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ൽ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ട്. “മാ​ന്ത്രി​ക നൂ​ൽ” എ​ന്ന പേ​രി​ൽ ഈ ​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ഫ്ര​ഞ്ച് ക​ഥ ചു​രു​ക്ക​ത്തി​ൽ ഇ​വി​ടെ പ​ക​ർ​ത്ത​ട്ടെ:

ഒ​രു വി​ധ​വ​യു​ടെ ഏ​ക മ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു പീ​റ്റ​ർ. സ്കൂ​ളി​ൽ പോ​കു​ന്ന​തി​ലും പ​ഠി​ക്കു​ന്ന​തി​ലു​മേ​റെ ഓ​രോ​രോ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ദി​വാ​സ്വ​പ്നം ക​ണ്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​നു താ​ൽ​പ​ര്യം.

ക്ലാ​സും പ​ഠ​ന​വു​മൊ​ക്കെ ഒ​ന്നു വേ​ഗം ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ ത​ന്‍റെ ബാ​ല്യ​കാ​ല​സ​ഖി​യാ​യ ലീ​യെ​സി​നെ വി​വാ​ഹ​ക​ഴി​ച്ചു സു​ഖ​മാ​യി ജീ​വി​ക്കാ​മ​ല്ലോ എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്‍റെ ചി​ന്ത. സ​മ​യ​വും ദി​വ​സ​വു​മൊ​ക്കെ ഒ​ന്നു വേ​ഗം ക​ട​ന്നു​പോ​യെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്നു പീ​റ്റ​ർ ഇ​ട​യ്ക്കി​ടെ അ​ക്ഷ​മ പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ പീ​റ്റ​ർ കാ​ട്ടി​ൽ ചു​റ്റി​യ​ടി​ക്കാ​ൻ​പോ​യ അ​വ​സ​ര​ത്തി​ൽ വെ​യി​ലേ​റ്റു വാ​ടി​ത്ത​ള​ർ​ന്ന് ഒ​രി​ട​ത്തു കി​ട​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി. ക്ഷീ​ണം​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ള​ട​യു​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ ആ​രോ ത​ന്നെ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അ​വ​ൻ കേ​ട്ടു. ക​ണ്ണു​തു​റ​ന്നു നോ​ക്കു​ന്പോ​ൾ മു​ന്പി​ൽ ഒ​രു വൃ​ദ്ധ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​താ​യി​ട്ടാ​ണ് അ​വ​ൻ ക​ണ്ട​ത്.

""ഇ​താ പീ​റ്റ​ർ, നി​ന​ക്കൊ​രു സ​മ്മാ​നം,’’ ഒ​രു വെ​ള്ളി​പ്പ​ന്തു കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ആ ​വൃ​ദ്ധ പ​റ​ഞ്ഞു: ""നി​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ച​ര​ടാ​ണി​ത്. ഈ ​ച​ര​ടി​ൽ പി​ടി​ച്ചു വ​ലി​ക്കാ​തി​രു​ന്നാ​ൽ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​യു​ടെ രീ​തി​യി​ൽ മു​റ​പോ​ലെ നീ​ങ്ങി​ക്കൊ​ള്ളും.

എ​ന്നാ​ൽ, സ​മ​യ​വും കാ​ല​വു​മൊ​ക്കെ വേ​ഗം ക​ട​ന്നു​പോ​ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ഈ ​ച​ര​ടി​ൽ പി​ടി​ച്ചു​വ​ലി​ച്ചാ​ൽ മ​തി. അ​പ്പോ​ൾ ദി​വ​സ​വും ആ​ഴ്ച​ക​ളും മാ​സ​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ നി​മി​ഷം​കൊ​ണ്ടു ക​ട​ന്നു​പോ​കും.”

പീ​റ്റ​ർ ശ്ര​ദ്ധാ​പൂ​ർ​വം കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ വൃ​ദ്ധ തു​ട​ർ​ന്നു: ""പ​ക്ഷേ, ഒ​രു കാ​ര്യം. ഈ ​ച​ര​ടി​ൽ പി​ടി​ച്ചു​വ​ലി​ച്ചാ​ൽ പി​ന്നെ അ​തി​നെ പു​റ​കോ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​നാ​വി​ല്ല. അ​തു​കൊ​ണ്ടു സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​വേ​ണം നി​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ഈ ​ച​ര​ട് വ​ലി​ക്കു​വാ​ൻ.”’’

താ​ൻ ന​ല്കു​ന്ന സ​മ്മാ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് ആ​രോ​ടും പ​റ​യു​രു​തെ​ന്ന വ്യ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ വെ​ള്ളി​പ്പ​ന്തും ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ സ്വ​ർ​ണ​ച്ച​ര​ടും പീ​റ്റ​റി​നു ന​ൽ​കി​യി​ട്ടു വൃ​ദ്ധ അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​യാ​യി.

പീ​റ്റ​റി​നെ ഏ​റെ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​ക്കി​യ ഒ​രു സ​മ്മാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. പി​റ്റേ​ദി​വ​സം ക്ലാ​സി​ലി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ക്ലാ​സ് പെ​ട്ടെ​ന്നു ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്ന ആ​ഗ്ര​ഹം പീ​റ്റ​റി​നു​ണ്ടാ​യി. അ​പ്പോ​ൾ, പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ബോ​ളി​ന്‍റെ കാ​ര്യം അ​വ​ൻ ഓ​ർ​മി​ച്ചു.

ആ​രും കാ​ണാ​തെ അ​വ​ൻ അ​തെ​ടു​ത്തു അ​തി​ന്‍റെ ച​ര​ടി​ൽ സാ​വ​ധാ​നം വ​ലി​ച്ചു. അ​ദ്ഭു​തം! നേ​രം പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഇ​രു​ളു​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​പ്പോ​ൾ എ​ല്ലാ​വ​രോ​ടും വീ​ട്ടി​ൽ പൊ​യ്ക്കൊ​ള്ളു​വാ​ൻ ടീ​ച്ച​ർ പ​റ​ഞ്ഞു. പീ​റ്റ​ർ സ​ന്തോ​ഷം​കൊ​ണ്ടു തു​ള്ളി​ച്ചാ​ടി​യാ​ണ് അ​ന്നു വീ​ട്ടി​ൽ പോ​യ​ത്.

പി​റ്റേ​ദി​വ​സം മു​ത​ൽ പീ​റ്റ​ർ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ള്ള ഓ​രോ കാ​ര്യം വ​രു​ന്പോ​ഴും “ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ച​ര​ടി​ൽ” പി​ടി​ച്ചു സാ​വ​ധാ​നം വ​ലി​ക്കു​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ സ​മ​യം പെ​ട്ടെ​ന്നു പൊ​യ്ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ഒ​രു ദി​വ​സം പീ​റ്റ​റി​ന് ഒ​രു ബു​ദ്ധി​തോ​ന്നി. വെ​റു​തെ എ​ന്തി​ന് സ്കൂ​ളി​ൽ പ​ഠി​ച്ചു സ​മ​യം ക​ള​യ​ണം? ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ച​ര​ടി​ൽ പി​ടി​ച്ചു കു​റേ ഏ​റെ വ​ലി​ച്ചാ​ൽ ത​ന്‍റെ പ​ഠ​നം പെ​ട്ടെ​ന്നു പൂ​ർ​ത്തി​യാ​കു​മ​ല്ലോ. ഒ​ട്ടും മ​ടി​ക്കാ​തെ പീ​റ്റ​ർ പ​ന്തി​ന്‍റെ സ്വ​ർ​ണ​ച്ച​ര​ടി​ൽ പി​ടി​ച്ച് ആ​ഞ്ഞു​വ​ലി​ച്ചു.

അ​പ്പോ​ൾ ഞൊ​ടി​യി​ട​കൊ​ണ്ട് വ​ള​ർ​ന്നു​വ​ലു​താ​യി ഒ​രി​ട​ത്ത് സ്ഥി​രം ജോ​ലി​ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​നാ​യി​ട്ടാ​ണ് പീ​റ്റ​ർ സ്വ​യം ക​ണ്ട​ത്. ലീ​യെ​സി​നെ ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ക്കു​വാ​ൻ ഇ​നി താ​മ​സി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യ​മി​ല്ല.

അ​വ​ൻ വി​വാ​ഹാ​ഭ്യ​ർ​ഥ​ന​യു​മാ​യി അ​വ​ളു​ടെ പ​ക്ക​ലേ​ക്ക് ഓ​ടി. പ​ക്ഷേ, വി​വാ​ഹ​ജീ​വി​ത​ത്തി​നൊ​രു​ങ്ങു​വാ​ൻ​വേ​ണ്ടി ത​നി​ക്ക് ഒ​രു​വ​ർ​ഷം കൂ​ടി വേ​ണ​മെ​ന്ന് അ​വ​ൾ പീ​റ്റ​റി​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു.

അ​ന്നു രാ​ത്രി പീ​റ്റ​റി​ന് ഉ​റ​ങ്ങു​വാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല. “ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ച​ര​ട്”​സൂ​ക്ഷി​ച്ചേ വ​ലി​ക്കാ​വൂ എ​ന്നു വൃ​ദ്ധ നേ​ര​ത്തേ പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും തീ​ർ​ത്തും അ​ക്ഷ​മ​നാ​യി മാ​റി​യ പീ​റ്റ​ർ അ​ന്നു​രാ​ത്രി ച​ര​ടി​ൽ ആ​ഞ്ഞു​വ​ലി​ച്ചു. വീ​ണ്ടും അ​ദ്ഭു​തം. അ​വ​ന്‍റെ വി​വാ​ഹ​ദി​വ​സം പെ​ട്ടെ​ന്നു വ​ന്നെ​ത്തി.

വി​വാ​ഹി​ത​നാ​യ പീ​റ്റ​ർ ഓ​രോ കൊ​ച്ചു​പ്ര​ശ്നം വ​രു​ന്പോ​ഴും “ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ച​ര​ടി”​ൽ പി​ടി​ച്ചു​വ​ലി​ച്ച് അ​വ​യെ പെ​ട്ടെ​ന്നു മ​റി​ക​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ഒ​രു​ദി​വ​സം ത​ന്‍റെ കൊ​ച്ചു കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ​കാ​ര്യം അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു മ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​വ​രെ​ല്ലാം പെ​ട്ടെ​ന്നു വ​ള​ർ​ന്നു വ​ലു​താ​യാ​ൽ ത​ന്‍റെ ഭാ​രം മാ​റു​മ​ല്ലോ എ​ന്നു ക​രു​തി “ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ച​ര​ടി​ൽ’’ പി​ടി​ച്ച് വീ​ണ്ടും ആ​ഞ്ഞു​വ​ലി​ച്ചു. മ​ക്ക​ളെ​ല്ലാം വ​ള​ർ​ന്നു വ​ലു​താ​യി ജോ​ലി​യും മ​റ്റും തേ​ടി വീ​ടു​വി​ട്ടു.

പീ​റ്റ​ർ അ​ന്നു ക​ണ്ണാ​ടി​യി​ൽ നോ​ക്കു​ന്പോ​ൾ ത​ന്‍റെ മു​ടി​ക​ൾ ന​ര​യ്ക്കു​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​താ​യി ക​ണ്ടു. എ​ങ്കി​ലും അ​തൊ​ന്നും വ​ക​വ​യ്ക്കാ​തെ, ഓ​രോ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​വ​രു​ന്പോ​ഴും ച​ര​ടി​ൽ ആ​ഞ്ഞു​വ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ളെ​ല്ലാം അ​യാ​ൾ പെ​ട്ടെ​ന്നു ത​ര​ണം​ചെ​യ്തു.

പ​ക്ഷേ, അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ത​ന്‍റെ ജീ​വി​തം അ​വ​സാ​നി​ക്കാ​റാ​യി എ​ന്ന സ​ത്യം പീ​റ്റ​റി​നു മ​ന​സി​ലാ​യി. ത​ന്‍റെ ജീ​വി​തം പെ​ട്ടെ​ന്നു ക​ട​ന്നു​പോ​യ​ല്ലോ എ​ന്ന വി​ഷാ​ദ​വു​മാ​യി അ​യാ​ൾ പ​ഴ​യ കാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു വീ​ണ്ടും ന​ട​ന്നു. അ​വി​ടെ​വ​ച്ചു പ​ഴ​യ വൃ​ദ്ധ​യെ അ​യാ​ൾ വീ​ണ്ടും ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി.

ന്ധ​ന്ധ​പീ​റ്റ​ർ, സ​ന്തോ​ഷ​പ്ര​ദ​മാ​യി​രു​ന്നോ നി​ന്‍റെ ജീ​വി​തം?’’ വൃ​ദ്ധ ചോ​ദി​ച്ചു. “എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല,’’’’ പീ​റ്റ​ർ പ്ര​തി​വ​ചി​ച്ചു. ""എ​ല്ലാം പെ​ട്ടെ​ന്നു ക​ട​ന്നു​പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് ഒ​രു​കാ​ര്യം​പോ​ലും എ​നി​ക്ക് ഉ​ൾ​ക്കൊ​ള്ളു​വാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല. സാ​ധാ​ര​ണ രീ​തി​യി​ലു​ള്ള ഒ​രാ​യു​സു​കൂ​ടി എ​നി​ക്കു ല​ഭി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്നു ഞാ​നാ​ശി​ക്കു​ന്നു.’’

പീ​റ്റ​റി​നോ​ടു ക​രു​ണ തോ​ന്നി​യ വൃ​ദ്ധ അ​വ​ന് ഒ​രാ​യു​സു​കൂ​ടി ന​ൽ​കി​യ​ശേ​ഷം അ​വ​ന്‍റെ കൈ​യി​ൽ​നി​ന്നു വെ​ള്ളി​പ്പ​ന്തും വാ​ങ്ങി അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​യാ​യി. അ​പ്പോ​ഴാ​ണു പീ​റ്റ​റി​ന്‍റെ അ​മ്മ അ​വ​നെ ത​ട്ടി​യു​ണ​ർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞ​ത്: ""മോ​നേ, നേ​രം വൈ​കി. എ​ണീ​റ്റ് സ്കൂ​ളി​ൽ പോ​കൂ...”

സ്വ​പ്ന​ത്തി​ൽ കി​ട​ന്നാ​യി​രു​ന്നു പീ​റ്റ​ർ “ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ച​ര​ടി​ൽ'' വ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. എ​ങ്കി​ലും അ​ത് അ​വ​ന് ഒ​രു സ​ത്യം മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. അ​താ​യ​ത്, എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും അ​വ അ​ർ​ഹി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ൽ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഒ​രു സ്ഥാ​ന​മു​ണ്ട് എ​ന്ന കാ​ര്യം.

ഒ​ന്നി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും അ​കാ​ര​ണ​മാ​യി അ​ക്ഷ​മ പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ കാ​ര്യ​മി​ല്ല എ​ന്ന് പീ​റ്റ​റി​ന് അ​വ​സാ​നം മ​ന​സി​ലാ​യി. കാ​ത്തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​വ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി ക്ഷ​മ​യോ​ടെ കാ​ത്തി​രി​ക്കാ​നും ജീ​വി​ത​ത്തെ സു​ഖ​ദുഃ​ഖ സ​മ്മി​ശ്ര​മാ​യ അ​തി​ന്‍റെ പൂ​ർ​ണ​ത​യി​ൽ കാ​ണാ​നും പീ​റ്റ​റി​ന് അ​വ​സാ​നം സാ​ധി​ച്ചു. പീ​റ്റ​റി​ന്‍റെ ഈ ​അ​നു​ഭ​വം ന​മു​ക്കൊ​രു പാ​ഠ​മാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ.