ക്ഷമിക്കുന്ന കാര്യമല്ലേ, മാറ്റിവയ്ക്കണ്ട
ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഒ​രു മ​ത​പ്ര​സം​ഗ​ക​ൻ പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു പ്ര​സം​ഗ​വി​ഷ​യം. പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ച്ചു: ""നി​ങ്ങ​ളി​ൽ എ​ത്ര പേ​ർ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്?'' സ​ദ​സി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​വ​രി​ൽ പ​കു​തി​പ്പേ​ർ കൈ ​ഉ​യ​ർ​ത്തി. വീണ്ടും അ​ദ്ദേ​ഹം ഈ ​ചോ​ദ്യം ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ അ​വി​ടെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​വ​രി​ൽ ഭൂ​രി​ഭാ​ഗ​വും കൈ ​ഉ​യ​ർ​ത്തി. ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കാ​ത്ത​വ​രാ​യി സ​ദ​സി​ൽ കു​റെ ആ​ളു​ക​ൾ അ​വ​ശേ​ഷി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യ അ​ദ്ദേ​ഹം ഒ​രേ ചോ​ദ്യം​ത​ന്നെ മൂ​ന്നാം ത​വ​ണ​യും ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു. ഉ​ട​നെ ഒ​രു വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി ഒ​ഴി​കെ മ​റ്റെ​ല്ലാ​വ​രും കൈ ​ഉ​യ​ർ​ത്തി.

ഇ​തു കാ​ണാ​നി​ട​യാ​യ മ​ത​പ്ര​സം​ഗ​ക​ൻ വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: ""വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചീ, എ​ന്താ ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​വാ​ൻ ഇ​പ്പോ​ഴും ത​യാ​റ​ല്ലേ?'' അ​പ്പോ​ൾ വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി പ​റ​ഞ്ഞു: ""എ​നി​ക്കു ശ​ത്രു​ക്ക​ളാ​യി ആ​രു​മി​ല്ല.'' ഉ​ട​നെ അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഇ​ത് അ​സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​ണ​ല്ലോ. വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക് എ​ത്ര വ​യ​സാ​യി?'' ""തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി മൂ​ന്ന്'', വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി മോ​ണ​കാ​ട്ടി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ൾ മ​ത​പ്ര​സം​ഗ​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ""വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി മു​ന്നോ​ട്ടു വ​രൂ. എ​ന്നി​ട്ട് എ​ല്ലാ​വ​രോ​ടു​മാ​യി പ​റ​യൂ എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി​ക്കു ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ ആ​രും ഇ​ല്ലാ​ത്ത​ത് എ​ന്ന്''. വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി സാ​വ​ധാ​നം ന​ട​ന്നു സ​ദ​സി​ന്‍റെ മു​ന്പി​ലെ​ത്തി എ​ല്ലാ​വ​രോ​ടു​മാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു: ""എ​നി​ക്കു ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ ആ​രു​മി​ല്ല. കാ​ര​ണം, ഞാ​ൻ അ​വ​രെ​യെ​ല്ലാം അ​തി​ജീ​വി​ച്ചു. അ​വ​രൊ​ക്കെ പ​ണ്ടേ മ​രി​ച്ചു​പോ​യി''.

ഏ​തോ ര​സി​ക​ൻ മെ​ന​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത ഒ​രു ഫ​ലി​ത​മാ​ണി​ത്. എ​ന്നാ​ൽ ആ ​ഫ​ലി​ത​ത്തി​ൽ കു​റെ കാ​ര്യ​വും ഉ​ണ്ട്. നാ​മെ​ത്ര ന​ല്ല​വ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും ക്ഷ​മ​യു​ടെ കാ​ര്യം വ​രു​ന്പോ​ൾ പ​ല​പ്പോ​ഴും നാം ​പി​ന്നി​ൽ​പ്പോ​കാ​നാ​ണു സാ​ധ്യ​ത. ത​ന്മൂ​ലം, എ​പ്പോ​ഴും​ത​ന്നെ ഏ​തെ​ങ്കി​ലും ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള ""ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ'' ന​മു​ക്ക് ഉ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. അ​വ​രോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം വ​രു​ന്പോ​ൾ നാം ​അ​ങ്ങ​നെ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചാ​ൽ​പോ​ലും അ​തു ന​ട​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു വ​രാം. കാ​ര​ണം, ചി​ല ശ​ത്രു​ക്ക​ളെ​ങ്കി​ലും ന​മ്മെ അ​ഗാ​ധ​മാ​യി മു​റി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വാം. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ൽ ആ ​ശ​ത്രു​ക്ക​ളൊ​ക്കെ മ​രി​ച്ചാ​ലേ ന​മു​ക്കു ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ ഇ​ല്ലാ​താ​കൂ.

എ​ന്നാ​ൽ അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു നി​ഗ​മ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു നാം ​പെ​ട്ടെ​ന്ന് എ​ത്തേ​ണ്ട. കാ​ര​ണം, ന​മ്മു​ടെ ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ മ​രി​ച്ചാ​ലും അ​തു​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്രം ന​മ്മു​ടെ ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ ഇ​ല്ലാ​താ​വു​മോ? ഒ​രി​ക്ക​ലു​മി​ല്ല. അ​വ​ർ മ​രി​ച്ചാ​ൽ​പ്പോ​ലും അ​വ​രോ​ടു​ള്ള ക​ടു​ത്ത വി​ഷ​മം ന​മു​ക്കു മാ​റി എ​ന്നു വ​രി​ല്ല. അ​താ​യ​ത്, അ​വ​രു​ടെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷ​വും അ​വ​ർ ന​മ്മു​ടെ ശ​ത്രു​ക്ക​ളാ​യി തു​ട​രും എ​ന്നു സാ​രം. എ​ന്നാ​ൽ, ഹൃ​ദ​യ​പൂ​ർ​വം അ​വ​രോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​വാ​ൻ ന​മു​ക്കു സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ അ​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ ഇ​ല്ലാ​താ​കും. ഇ​തു മ​രി​ച്ചു​പോ​യ ശ​ത്രു​ക്ക​ളു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ശ​ത്രു​ക്ക​ളു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും ശ​രി​യാ​ണ്.

നാം ​ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു ന​മു​ക്കു ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ ഇ​ല്ലാ​താ​കു​മോ? നാം ​ന​മ്മു​ടെ ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ച്ചാ​ലും അ​വ​ർ ന​മ്മു​ടെ ശ​ത്രു​ക്ക​ളാ​യി തു​ട​ർ​ന്നു​വെ​ന്നി​രി​ക്കും. അ​ത് അ​വ​രു​ടെ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വ​ർ ശ​ത്രു​ത പു​ല​ർ​ത്തു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു നാ​മും അ​വ​രോ​ടു ശ​ത്രു​ത പു​ല​ർ​ത്തി നാ​മെ​ന്തി​നു ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​സ​മാ​ധാ​നം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം?

ന​മു​ക്കു​വേ​ണ്ട​തു ഹൃ​ദ​യ സ​മാ​ധാ​ന​മാ​ണ്. അ​തി​നു നാം ​ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​ക​ത​ന്നെ വേ​ണം. ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കാ​തെ ന​മു​ക്കു സ​മാ​ധാ​നം വേ​ണ​മെ​ന്നു നാം ​ശ​ഠി​ച്ചാ​ൽ അ​തു ന​ട​ക്കാ​ൻ പോ​കു​ന്നി​ല്ല. അ​പ്പോ​ൾ​പ്പി​ന്നെ ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​ക മാ​ത്ര​മേ അ​തി​നു മാ​ർ​ഗ​മു​ള്ളു. എ​ന്നാ​ൽ, ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ഹൃ​ദ​യ​പൂ​ർ​വം ക്ഷ​മി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ മാ​നു​ഷി​ക​മാ​യ രീ​തി​യി​ൽ അ​തു സാ​ധ്യ​മാ​യെ​ന്നു വ​രി​ല്ല. അ​തി​നു ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ സ​ഹാ​യം​ത​ന്നെ ന​മു​ക്കു വേ​ണ്ടി​വ​രും.

മ​നു​ഷ്യ​ന് അ​സാ​ധ്യ​മാ​യ​വ ദൈ​വ​ത്തി​നു സാ​ധ്യ​മാ​ണ് എ​ന്നു ന​മു​ക്ക​റി​യാം. ത​ന്മൂ​ലം, ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം വ​രു​ന്പോ​ൾ ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ ശ​ക്തി​യി​ലാ​ശ്ര​യി​ക്കു​ക മാ​ത്ര​മേ മാ​ർ​ഗ​മു​ള്ളൂ. ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ഏ​തു കാ​ര്യ​ത്തി​നും ആ​രോ​ടും ക്ഷ​മി​ക്കാ​നാ​വും. അ​തു​പോ​ലെ, എ​ത്ര ത​വ​ണ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും ക്ഷ​മി​ക്കാ​നാ​കും.

ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​വാ​ൻ ദൈ​വ​പു​ത്ര​നാ​യ യേ​ശു പ​ഠി​പ്പി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ""നി​ങ്ങ​ളെ പീ​ഡി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ക'' എ​ന്നും അ​വി​ടു​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. ന​മ്മു​ടെ ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ ആ​രാ​ണ്? ശാ​രീ​രി​ക​മാ​യും മാ​ന​സി​ക​മാ​യും ന​മ്മെ പീ​ഡി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വ​ര​ല്ലേ ന​മ്മു​ടെ ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ? അ​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​വാ​ൻ നാം ​ത​യാ​റാ​യാ​ൽ അ​വ​രോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ന​മു​ക്കു സാ​ധി​ക്കു​മോ? ന​മ്മെ പീ​ഡി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള ന​മ്മു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ അ​വ​രോ​ടു നാം ​ക്ഷ​മി​ക്കു​ക​ത​ന്നെ​ചെ​യ്യും. അ​വ​രോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കാ​തെ​യാ​ണ് അ​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി നാം ​പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ ആ ​പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യ്ക്ക് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും അ​ർ​ഥ​മു​ണ്ടോ? അ​തു വെ​റും അ​ധ​ര​വ്യാ​യാ​മ​മാ​യി മാ​റി​ല്ലേ?

ന​മ്മു​ടെ ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​വാ​ൻ ആ​ഗ്ര​ഹ​മു​ള്ള മ​ന​സോ​ടെ​യാ​ണു നാം ​ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ ക്ഷ​മി​ക്കാ​നു​ള്ള ദൈ​വാ​നു​ഗ്ര​ഹം ധാ​രാ​ള​മാ​യി ന​മ്മി​ലേ​ക്ക് ഒ​ഴു​കു​ക​ത​ന്നെ​ചെ​യ്യും. അ​പ്പോ​ൾ അ​സാ​ധ്യ​മെ​ന്നു ന​മു​ക്കു തോ​ന്നി​യി​രു​ന്ന കാ​ര്യം ന​മു​ക്കു സാ​ധ്യ​മാ​വു​ക​യും ചെ​യ്യും. അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ക്ഷ​മി​ക്കാ​നു​ള്ള ന​മ്മു​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹം ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​ണോ എ​ന്നു സം​ശ​യി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും.

ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം വ​രു​ന്പോ​ൾ പി​ന്നെ​യാ​വ​ട്ടെ എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് അ​തു മാ​റ്റി​വ​യ്ക്കു​വാ​ൻ ന​മു​ക്കു പ്ര​ലോ​ഭ​ന​മു​ണ്ടാ​കു​ക സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​ണ്. ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം മാ​റ്റി​വ​യ്ക്കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ അ​ർ​ഥം അ​ക്കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ ന​മു​ക്ക് ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​ത ഇ​ല്ലെ​ന്ന​താ​ണ്. ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​യ ആ​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ അ​ത് അ​ല്പ നി​മി​ഷ​ത്തേ​ക്കു​പോ​ലും നാം ​മാ​റ്റി​വ​യ്ക്കു​ക​യി​ല്ല. എ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അ​തി​നു​ള്ള ന​ട​പ​ടി അ​തി​വേ​ഗം നാം ​സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും.

ന​മു​ക്കു ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ ഇ​ല്ലാ​താ​കാ​ൻ അ​വ​രു​ടെ മ​ര​ണം​വ​രെ നാം ​കാ​ത്തി​രി​ക്കേ​ണ്ട. അ​വ​രോ​ടു ഹൃ​ദ​യ​പൂ​ർ​വം ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​ഴി ന​മ്മെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ന​മു​ക്കു ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ ആ​രു​മി​ല്ല എ​ന്നു ന​മു​ക്ക് ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്താം.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.