രാ​ധ​യ്ക്ക് പ​ത്തു വ​യ​സി​ൽ താ​ഴെ പ്രാ​യം. അ​വ​ൾ​ക്ക് ഒ​രു ഇ​ള​യ സ​ഹോ​ദ​ര​നു​മു​ണ്ട്. അ​വ​രു​ടെ അ​മ്മ രോ​ഗ​ബാ​ധി​ത​യാ​യി പെ​ട്ടെ​ന്നു മ​രി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​വ​രു​ടെ അ​ച്ഛ​ൻ കൃ​ഷ്ണ വീ​ണ്ടും വി​വാ​ഹി​ത​നാ​യി. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണു സ​ത്യ എ​ന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്ന സ​ത്യ​വ​തി എ​ന്ന സ്ത്രീ ​ര​ണ്ടാ​ന​മ്മ​യാ​യി അ​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്കു ക​ട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​ത്.

രാ​ധ ത​ന്‍റെ ര​ണ്ടാ​ന​മ്മ​യെ ശ​രി​ക്കും സ്നേ​ഹി​ക്കു​വാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ രാ​ധ​യു​ടെ ജീ​വി​തം ദു​രി​ത​പൂ​ർ​ണ​മാ​ക്കു​വാ​നാ​മണ് ആ ​സ്ത്രീ ത​യാ​റാ​യ​ത്. അ​വ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു വീ​ട്ടു ജോ​ലി​ക​ൾ ഏ​റെ ചെ​യ്യി​പ്പി​ച്ചു. ശൗ​രി എ​ന്ന ഔ​മ​ന​പ്പേ​രി​ൽ അ​റി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന പ​ശു​വി​ന്‍റെ പൂ​ർ​ണ ചു​മ​ത​ല​യും അ​വ​ൾ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ അവൾ ആ ​ജോ​ലി ഏ​റെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു. അ​ത​വ​ൾ​ക്കൊ​രു ആ​ശ്വാ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു.

അ​തു​പോ​ലെ, സ്കൂ​ളി​ൽ പോ​കു​ന്ന​തും അ​വ​ൾക്ക് ഏ​റെ ഇ​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. പ​ഠി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ അ​വ​ൾ ഏ​റെ സ​മ​ർ​ഥ​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ ഒ​രു ദി​വ​സം സ​ത്യ ഇ​ട​പെ​ട്ട് അ​വ​ളു​ടെ സ്കൂ​ളി​ൽ പോ​ക്ക് നി​ർ​ത്തി. രാ​ധ സ്കൂ​ളി​ൽ പോ​യാ​ൽ വീ​ട്ടി​ലെ ജോ​ലി​ക​ൾ മു​ട​ങ്ങു​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ ​സ്ത്രീ​യു​ടെ വാ​ദം. കൃ​ഷ്ണ ഒ​രു പെ​ൺ​കോ​ന്ത​നാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് ഭാ​ര്യ​യു​ടെ തീ​രു​മാ​നം അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യേ മാ​ർ​ഗ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നുള്ളൂ.

സ്കൂ​ളി​ൽ പോ​കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കാ​ത്ത​തി​നാ​ൽ രാ​ധ ഏ​റെ സ​ങ്ക​ട​പ്പെ​ട്ടു. എ​ന്നാ​ൽ അ​തി​ലേ​റെ അ​വ​ൾ​ക്കു സ​ങ്ക​ട​ക​ര​മാ​യ​തു ര​ണ്ടാ​ന​മ്മ അ​വ​ളെ എ​പ്പോ‍​ഴും ചീ​ത്ത വി​ളി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. ആ ​സ്ത്രീ​യു​ടെ നാ​വി​ൽ നി​ന്ന് ഒ​രി​ക്ക​ലെ​ങ്കി​ലും ന​ല്ല വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ൾ​ക്കു​വാ​ൻ രാ​ധ​യ്ക്ക് ഭാ​ഗ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. ഒ​രു ദി​വ​സം രാ​ധ ഗൗ​രി​യു​ടെ അ​ടു​ത്തെ​ത്തി സ​ങ്ക​ടം പ​റ​ഞ്ഞു. ഊ​മ​യാ​യ ആ ​പ​ശു ത​ന്നെ കേ​ൾ​ക്കു​ക​യെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യു​മ​ല്ലോ എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ളു​ടെ ആ​ശ്വാ​സം.

പ​ക്ഷേ, അ​വ​ളെ അ​ദ്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു ഗൗ​രി പ​റ​ഞ്ഞു: “​രാ​ധ, മോ​ൾ ക​ര​യേ​ണ്ട’’. പ​ശു​വാ​ണ് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു വി​ശ്വാ​സം വ​രാ​ഞ്ഞി​ട്ടു രാ​ധ ചു​റ്റും നോ​ക്കി. എ​ന്നാ​ൽ അ​വി​ടെ ആ​രും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഗൗ​രി, നീ ​ത​ന്നെ​യാ​ണോ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്?’’ രാ​ധ ചോ​ദി​ച്ചു.” അ​തെ, ഞാ​ൻ ത​ന്നെ,’’ ഗൗ​രി പ​റ​ഞ്ഞു. “നി​ങ്ങ​ൾ പ​റ​യു​ന്ന​ത് എ​നി​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും. അ​തു​പോ​ലെ, നി​ങ്ങ​ളോ​ടു സം​സാ​രി​ക്കു​വാ​നും സാ​ധി​ക്കും. ഞാ​ൻ സം​സാ​രി​ച്ചാ​ൽ മോ​ൾ ഭ​യ​പ്പെ​ട്ടു പോ​കു​മോ എ​ന്നുസം​ശ​യി​ച്ച​തി​നാ​ലാ​ണ് ഇ​തു​വ​രെ​യും ഞാ​ൻ മിണ്ടാ​തി​രു​ന്ന​ത്.”

ഗൗ​രി പി​ന്നെ സം​സാ​രി​ക്കു​വാ​ൻ പ​ഠി​ച്ച ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞു. രാ​ധ​യു​ടെ അ​ച്ഛ​ൻ ഗൗ​രി​യെ വാ​ങ്ങി​യ​തു മ​റ്റു എ​ന്ന പേ​രി​ലു​ള്ള ഒ​രു മാ​ജി​ക് വി​ദ​ഗ്ധ​നി​ൽ നി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​യാ​ളാ​ണു ഗൗ​രി​യെ മ​നു​ഷ്യ​ഭാ​ഷ പ​ഠി​പ്പി​ച്ച​തും പ​രി​ശീ​ലി​പ്പി​ച്ച​തും. ഈ ​ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു ഗൗ​രി തു​ട​ർ​ന്നു: “ അ​ദ്ദേ​ഹം താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​ത് ഏ​റെ അ​ക​ലെ​യ​ല്ല. ന​മു​ക്കു നാ​ളെ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ പോ​യി കാ​ണാം’’.

പി​റ്റെ ദി​വ​സം ഗൗ​രി​യും രാ​ധ​യും കൂ​ടി മാ​ജി​ക് വി​ദ​ഗ്ധ​നെ ക​ണ്ടു. സ​ത്യ​യു​ടെ സ്വ​ഭാ​വ​ത്തെ​യും അ​സ​ഭ്യ​വ​ർ​ഷ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ ഒ​രു ക​ട​ലാ​സി​ൽ കു​റെ മ​രു​ന്നു പൊ​ടി പൊ​തി​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു പ​റ​ഞ്ഞു: “എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും അ​ല്പം പൊ​ടി സ​ത്യ​യു​ടെ ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ലോ പാ​നീ​യ​ത്തി​ലോ ചേ​ർ​ത്തു ന​ൽ​കി​യാ​ൽ അ​സ​ഭ്യ​വ​ർ​ഷം വേ​ഗം അ​വ​സാ​നി​ക്കും.’’

രാ​ധ​യ്ക്കു സ്വീ​കാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു ആ ​നി​ർ​ദേ​ശം. അ​വ​ൾ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി അ​ടു​ത്ത അ​വ​സ​ര​ത്തി​ൽ ത​ന്നെ ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ൽ മ​രു​ന്നു ചേ​ർ​ത്തു ര​ണ്ടാ​ന​മ്മ​യ്ക്ക് കൊ​ടു​ത്തു. കു​റെ നേ​രം ക​ഴി​ഞ്ഞു ര​ണ്ടാ​ന​മ്മ അ​വ​ളെ ചീ​ത്ത​വി​ളി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ആ ​സ്ത്രീ​യു​ടെ ശ​രീ​ര​ത്തി​ൽ നി​ന്നു അ​സ​ഹ​നീ​യ​മാ​യ ദു​ർ​ഗ​ന്ധം വ​മി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​പ്പോ​ൾ ആ ​സ്ത്രീ വീ​ടി​നു പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി നി​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ ദു​ർ​ഗ​ന്ധം ഇ​ല്ലാ​താ​യി.

അ​ല്പം ക‍​ഴി​ഞ്ഞു ര​ണ്ടാ​ന​മ്മ വീ​ണ്ടും രാ​ധി​ക​യെ ചീ​ത്ത വി​ളി​ച്ച​പ്പോ​ൾ വീ​ണ്ടും ദു​ർ​ഗ​ന്ധം ഉ​ണ്ടാ​യി. ഇ​ങ്ങ​നെ വ​ല​ത​വ​ണ ആ​വ​ർ​ത്തി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോ​ൾ പ്ര​ശ്നം എ​വി​ടെ​യാ​ണെ​ന്നു ആ ​സ്ത്രീ​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​യി. അ​തോ​ടെ ചീ​ത്ത​വി​ളി അ​വ​സാ​നി​ച്ചു, എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല രാ​ധ​യോ​ടു സ്നേ​ഹ​മാ​യി പെ​രു​മാ​റാ​നും തു​ട​ങ്ങി.

ഇ​തൊരു ഹി​ന്ദി നാ​ടോ​ടിക്ക​ഥ​യാ​ണ്. അ​തും സം​ഭ​വി​ക്കാ​ൻ സാ​ധ്യ​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രു ക​ഥ. എ​ന്നാ​ൽ, ഈ ​ക​ഥ​യി​ൽ വ​ലി​യൊ​രു സ​ന്ദേ​ശ​മു​ണ്ട് അ​ര് എ​പ്പോ​ൾ മ​റ്റൊ​രാ​ളെ ചീ​ത്ത വി​ളി​ക്കു​ന്നു​വോ അ​പ്പോ​ൾ ആ ​ആ​ളി​ൽ നി​ന്നു യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ പു​റ​ത്തു​വ​രു​ന്ന​ത് അ​യാ​ളു​ടെ മ​ന​സി​ന്‍റെ ദു​ർ​ഗ​ന്ധ​മാ​ണ്. ആ ​ദു​ർ​ഗ​ന്ധം അ​യാ​ൾ മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ന്നി​ല്ല എ​ന്നു മാ​ത്രം. എ​ന്നാ​ൽ ചീ​ത്ത​വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​യാ​ൾ ഓ​ടി​യൊ​ളി​ക്കു​വാ​ൻ നോ​ക്കു​ന്നു. അ​തി​ന്‍റെ കാ​ര​ണം ചീ​ത്ത​വാ​ക്കു​ക​ൾ അ​സ​ഹ​നീ​യ​മാ​ണ് എ​ന്നു​ള്ള​താ​ണ്.

ത​ന്‍റേ​ട​ത്തി​ന്‍റെ ല​ക്ഷ​ണ​മെ​ന്നു സ്വ​യം ക​രു​തി​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണു പ​ല​രും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ ചീ​ത്ത വി​ളി​ക്കാ​റു​ള്ള​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​ത് യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ ഭ​യ​ത്തി​ന്‍റെ​യും ഭീ​രു​ത്വ​ത്തി​ന്‍റെ​യും ല​ക്ഷ​ണ​മ​ല്ലേ? ന​ല്ല ത​ന്‍റേ​ട​വും ധൈ​ര്യ​വു​മു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് ആ​രെ​യും ചീ​ത്ത വി​ളി​ക്കേ​ണ്ട ആ​വ​ശ്യം വ​രി​ല്ല എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല അ​വ​ർ മാ​ന്യ​മാ​യ രീ​തി​യി​ൽ​ത​ന്നെ അ​വ​രു​ടെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യും.

ചീ​ത്ത വി​ളി​യോ​ളം വ​രി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അ​തി​നോ​ടു സ​മാ​ന​മാ​ണു ക​ടു​ത്ത ഭാ​ഷാ​പ്ര​യോ​ഗ​വും അ​ടി​സ്ഥാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത വി​മ​ർ​ശ​ന​വും ആ​ക്ഷേ​പ​വു​മൊ​ക്കെ. ചീ​ത്ത വി​ളി പോ​ലെ​ത​ന്നെ ഇ​വ​യും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ ഏ​റെ മു​റി​വേ​ൽ​പ്പി​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന​തു നാം ​മ​റ​ക്ക​രു​ത്. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ ചീ​ത്ത വി​ളി​ക്കു​ക​യോ അ​കാ​ര​ണ​മാ​യി വി​മ​ർ​ശി​ക്കു​ക​യോ ഒ​ക്കെ ചെ​യ്യു​ന്പോ​ൾ നാം ​യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ ന​മ്മു​ടെ മ​ന​സി​ലെ ദു​ർ​ഗ​ന്ധം വ​മി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണ് എ​ന്ന​തു ന​മു​ക്കു മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം. അ​തി​നു പ​ക​രം നാം ​പ​റ​യു​ന്ന​തു ന​ല്ല വാ​ക്കു​ക​ളും സ്നേ​ഹ​വ​ച​സു​ക​ളു​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ, നാം ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു ആ​ന​ന്ദം ന​ൽ​കു​ന്ന സു​ഗ​ന്ധ​മാ​യി മാ​റും എ​ന്ന​തും ന​മു​ക്കു വി​സ്മ​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ