ആ​ഡം​ബ​ര​ജീ​വി​തം ന​യി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒ​രു രാ​ജാ​വ്. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ആ​കെ കു​റ​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു സ​ന്തോ​ഷം മാ​ത്രം. ത​ന്മൂ​ലം, അ​ദ്ദേ​ഹം എ​പ്പോ​ഴും ദുഃ​ഖി​ത​നാ​യി കാ​ണ​പ്പെ​ട്ടു. എ​ന്നാ​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ സേ​വ​ക​രി​ൽ പ​ല​രും സ​ന്തോ​ഷ​ചി​ത്ത​രാ​യി​രു​ന്നു. അ​ത് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ അ​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി.

ഒ​രു ദി​വ​സം കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ സേ​വ​ക​ന്മാ​രി​ലൊ​രാ​ൾ ജോ​ലി​ക്കി​ട​യി​ൽ മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടു പാ​ടു​ന്ന​തു രാ​ജാ​വ് ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി. അ​ത് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ അ​ദ്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി. ഉ​ട​നെ രാ​ജാ​വ് ആ ​സേ​വ​ക​നെ വി​ളി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി ചോ​ദി​ച്ചു. “നീ ​മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടു പാ​ടു​ന്ന​തു കേ​ട്ട​ല്ലോ. എ​ന്താ​ണു നി​ന​ക്കി​ത്ര സ​ന്തോ​ഷം?”

ഉ​ട​നെ സേ​വ​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: “തി​രു​മേ​നീ, അ​ങ്ങ​യു​ടെ കാ​രു​ണ്യം മൂ​ലം എ​നി​ക്കൊ​രു വീ​ടും എ​ന്‍റെ കു​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു ജീ​വി​ക്കാ​നാ​വ​ശ്യ​മാ​യ വ​ക​യും കി​ട്ടു​ന്നു​ണ്ട്. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു ഞാ​ൻ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.” സേ​വ​ക​ന്‍റെ മ​റു​പ​ടി കേ​ട്ടി​ട്ടു രാ​ജാ​വി​ന് അ​ത്ര വി​ശ്വാ​സം വ​ന്നി​ല്ല. ത​നി​ക്കു വ​സി​ക്കു​വാ​ൻ കൊ​ട്ടാ​ര​വും ത​ന്‍റെ കു​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ല്ലാം ആ​ഡം​ബ​ര​മാ​യി ജീ​വി​ക്കു​വാ​നു​ള്ള വ​ക​യു​മു​ണ്ട​ല്ലോ. എ​ന്നി​ട്ടും ത​നി​ക്കു സ​ന്തോ​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് ഒ​രു ക​ട​ങ്ക​ഥ​യാ​യി രാ​ജാ​വി​നു തോ​ന്നി.

അ​ന്നു വൈ​കു​ന്നേ​രം രാ​ജാ​വ് ത​ന്‍റെ മ​ന്ത്രി​പ്ര​മു​ഖ​നോ​ട് ആ ​സേ​വ​ക​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്‍റെ കാ​ര​ണ​മെ​ന്താ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു തി​ര​ക്കി. അ​പ്പോ​ൾ മ​ന്ത്രി​പ്ര​മു​ഖ​ൻ ഒ​രു പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു: “അ​യാ​ൾ ഇ​പ്പോ​ഴും "99 ക്ല​ബ്ബി'​ലെ അം​ഗ​മാ​യി​ട്ടി​ല്ല. അ​തു​ത​ന്നെ കാ​ര​ണം.

“99 ക്ല​ബ്ബോ?” കാ​ര്യം പി​ടി​കി​ട്ടാ​തെ രാ​ജാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ മ​ന്ത്രി​പ്ര​മു​ഖ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. “99 ക്ല​ബ്ബ് എ​ന്താ​ണെ​ന്നു മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​വാ​ൻ തി​രു​മേ​നി ഒ​രു കാ​ര്യം ചെ​യ്യ​ണം. തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി​യൊ​ൻ​പ​തു സ്വ​ർ​ണനാ​ണ​യ​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു സ​ഞ്ചി​യി​ലാ​ക്കി ആ​രും കാ​ണാ​തെ ആ ​സേ​വ​ക​ന്‍റെ വീ​ടി​ന്‍റെ വാ​തി​ൽ​പ്പ​ടി​യി​ൽ വ​യ്പി​ക്ക​ണം. അ​പ്പോ​ൾ അ​ധി​കം വൈ​കാ​തെ ഒ​രു കാ​ര്യം അ​ങ്ങേ​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​കും.”

മ​ന്ത്രി​പ്ര​മു​ഖ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ രാ​ജാ​വ് പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു. അ​ന്നു വൈ​കു​ന്നേ​രം സേ​വ​ക​ൻ നാ​ണ​യ​സ​ഞ്ചി ക​ണ്ടെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ഏ​റെ സ​ന്തോ​ഷി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ അ​തി​വേ​ഗം സ​ഞ്ചി​യി​ലെ നാ​ണ​യ​ങ്ങ​ൾ എ​ണ്ണി​നോ​ക്കി. നൂ​റു തി​ക​യ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ഒ​രെ​ണ്ണ​ത്തി​ന്‍റെ കു​റ​വ്! അ‍​യാ​ൾ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും എ​ണ്ണി. അ​പ്പോ​ഴും 99 നാ​ണ​യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മേ അ​യാ​ൾ ക​ണ്ടുള്ളൂ.

തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി​യൊ​ൻ​പ​തു നാ​ണ​യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മാ​യി ആ​രെ​ങ്കി​ലും വ​ച്ചി​ട്ടു​പോ​കു​മോ? തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും നൂ​റെ​ണ്ണം ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. അ​യാ​ൾ ആ​കെ അ​സ്വ​സ്ഥ​നാ​കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പി​ന്നീ​ട് വീ​ട്ടു​മു​റ്റ​ത്തും പ​രി​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലു​മെ​ല്ലാം അ​യാ​ൾ നോ​ക്കി. പ​ക്ഷേ ഒ​രി​ട​ത്തും സ്വ​ർ​ണ​നാ​ണ​യം ക​ണ്ടി​ല്ല. ഉ​ട​നെ അ​യാ​ളി​ൽ ഒ​രു മോ​ഹ​മു​ദി​ച്ചു: എ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും ഒ​രു സ്വ​ർ​ണ​നാ​ണ​യംകൂ​ടി സ​ന്പാ​ദി​ച്ചു നൂ​റെ​ണ്ണം തി​ക​യ്ക്ക​ണം.

അ​ടു​ത്ത ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം അ​യാ​ൾ വ​ള​രെ മൂ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. എ​ങ്ങ​നെ ഒ​രു സ്വ​ർ​ണ​നാ​ണ​യംകൂ​ടി സ​ന്പാ​ദി​ക്കു​വാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും എ​ന്ന ചി​ന്ത. അ​തി​നി​ട​യി​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു സ​ന്തോ​ഷം ചോ​ർ​ന്നു പോ​യി​രു​ന്നു. രാ​ജാ​വ് വ​ള​രെ വേ​ഗം ഇ​ക്കാ​ര്യം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. സ്വ​ർ​ണ​നാ​ണ​യ​ത്തി​ന്‍റെ ഒ​രു കൂ​ന്പാ​രം കി​ട്ടി​യി​ട്ടും സേ​വ​ക​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷം വ​ർ​ധി​ച്ചി​ല്ല എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഉ​ള്ള സ​ന്തോ​ഷംകൂ​ടി ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു എ​ന്നു​ള്ള​ത് രാ​ജാ​വി​നെ ഏ​റെ അ​ദ്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി.
രാ​ജാ​വ് വീ​ണ്ടും ത​ന്‍റെ മ​ന്ത്രി​പ്ര​മു​ഖ​ന്‍റെ ഉ​പ​ദേ​ശം തേ​ടി. ഉ​ട​നെ മ​ന്ത്രി​പ്ര​മു​ഖ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: “തി​രു​മേ​നീ, ആ ​സേ​വ​ക​ൻ ഇ​പ്പോ​ൾ "99 ക്ല​ബ്ബി'​ൽ അം​ഗ​മാ​യി തീ​ർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.” അ​പ്പോ​ഴും രാ​ജാ​വി​നു കാ​ര്യം വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ല്ല. മ​ന്ത്രി​പ്ര​മു​ഖ​ൻ തു​ട​ർ​ന്നു. “ആ​വ​ശ്യ​ത്തി​നു​ള്ള​വ ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടും അ​തു​കൊ​ണ്ടു തൃ​പ്ത​രാ​കാ​തെ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും സ​ന്പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ത​ത്ര​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രാ​ണ് ഈ ​വി​ചി​ത്ര​ക്ല​ബ്ബി​ലെ അം​ഗ​ങ്ങ​ൾ. അ​വ​ർ ഒ​രി​ക്ക​ലും ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ യ​ഥാ​ർ​ഥ സ​ന്തോ​ഷം ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക​യി​ല്ല.”

ഈ ​നു​റു​ങ്ങു​ക​ഥ കേ​ൾ​ക്കു​ന്പോ​ൾ "99 ക്ല​ബ്ബി'​ലെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളാ​യി ആ​രെ​ങ്കി​ലും ന​മ്മു​ടെ ചു​റ്റി​ലും ഉ​ണ്ടോ എ​ന്നാ​യി​രി​ക്കും നാം ​അ​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ക. അ​പ്പോ​ൾ നാം ​ധാ​രാ​ളം പേ​രെ ക​ണ്ടെ​ത്തി​യെ​ന്നു​മി​രി​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തി​നു​മു​ൻ​പേ നാം ​അ​ന്വേ​ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തു നാം ​ത​ന്നെ ഈ ​ക്ല​ബ്ബി​ലെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ എ​ന്ന​താ​ണ്.

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ധ​നം സ​ന്പാ​ദി​ക്കേ​ണ്ട​തു ന​മ്മു​ടെ ആ​വ​ശ്യ​മാ​ണ്. എ​ന്നാ​ൽ, ന​മ്മു​ടെ ആ​വ​ശ്യ​ത്തി​നു മാ​ത്രം പ​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ സ​ന്തോ​ഷ​മി​ല്ലാ​തെ നാം ​പ​ണ​ത്തി​ന്‍റെ പി​ന്നാ​ലെ ഓ​ടു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ നാം ​തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും ഈ ​വി​ചി​ത്ര ക്ല​ബ്ബി​ലെ അം​ഗ​ങ്ങ​ൾ ത​ന്നെ. ഈ ​വി​ചി​ത്ര​ക്ല​ബ്ബി​ലെ അം​ഗ​ത്വം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ പി​ന്നെ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഒ​രി​ക്ക​ലും നാം ​തൃ​പ്ത​രാ​വു​ക​യി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണു യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യം. എ​ത്ര കി​ട്ടി​യാ​ലും ന​മു​ക്കു തൃ​പ്തി വ​രി​ല്ല. വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും സ​ന്പാ​ദി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രി​ക്കും അ​പ്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ അ​ട​ങ്ങാ​ത്ത മോ​ഹം.

ഈ ​ക്ല​ബ്ബി​ൽ അം​ഗ​മാ​യി മാ​റി​യാ​ൽ അ​തു​വ​ഴി​യു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ന​ഷ്ടം ന​മു​ക്കു വ്യ​ക്തി​പ​ര​മാ​യി മാ​ത്ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. ആ ​ന​ഷ്ടം ന​മ്മു​ടെ കു​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും ന​മ്മോ​ട് ഇ​ട​പെ​ടു​ന്ന എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കു​മാ​യി​രി​ക്കും. നാം ​തൃ​പ്ത​രും സ​ന്തോ​ഷ​ചി​ത്ത​രു​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മു​ടെ കു​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ​ക്കും ന​മ്മോ​ട് ഇ​ട​പെ​ടു​ന്ന​വ​ർ​ക്കു​മെ​ല്ലാം എ​ത്ര സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി​രി​ക്കും! എ​ന്നാ​ൽ, നാം ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ തൃ​പ്ത​ര​ല്ലെ​ങ്കി​ലോ? ന​മു​ക്കു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു നാം ​സ​ന്തോ​ഷം ക​ണ്ടെ​ത്തു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലോ? അ​പ്പോ​ൾ അ​തു​വ​ഴി എ​ത്ര​പേ​രെ​യാ​യി​രി​ക്കും നാം ​ച​വി​ട്ടി​മെ​തി​ക്കു​ക? എ​ത്ര​പേ​രെ​യാ​യി​രി​ക്കും നാം ​ദുഃ​ഖി​പ്പി​ക്കു​ക?

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഒ​രു ബാ​ല​ൻ​സ് വേ​ണം. ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ആ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ളെ​യും ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളെ​യും ഒ​രു തു​ലാ​സി​ന്‍റെ ര​ണ്ടു ത​ട്ടു​ക​ളെ​ന്ന​പോ​ലെ ബാ​ല​ൻ​സ് ചെ​യ്യി​പ്പി​ക്ക​ണം. അ​തി​നു​പ​ക​രം ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ ന​മ്മു​ടെ ആ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ൾ വ​ള​രെ അ​ധി​ക​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ അ​തു ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ താ​ള​വും സ​ന്തോ​ഷ​വും കെ​ടു​ത്തും.

ന​മ്മു​ടെ ആ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​യി പാ​ടു​പെ​ടു​ന്ന​വ​രാ​ണു ന​മ്മി​ലേ​റെ​പ്പേ​രും. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ന​മു​ക്കു കൂ​ടു​ത​ൽ അ​ധ്വാ​നി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തി​നി​ട​യി​ൽ ഉ​ള്ള​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു ന​ന്ദി​യു​ള്ള​വ​രാ​കാ​നും അ​ത്യാ​ർ​ത്തി വ​ഴി ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​സ​ന്തോ​ഷം കെ​ടു​ത്താ​തി​രി​ക്കാ​നും ന​മു​ക്കു ശ്ര​മി​ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ നാ​മൊ​രി​ക്ക​ലും "99 ക്ല​ബ്ബി'​ലെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റാ​നി​ട​യാ​കി​ല്ല.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ