തിന്നാൻ ഒരിലയെങ്കിലും
എ​ഷും ഞാ​നും ഒ​ന്നി​ച്ചു ജോ​ലി​ചെ​യ്തി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ രാ​വി​ല​ത്തെ കാ​പ്പി​കു​ടി ക​ഴി​ഞ്ഞ് ത​ല​യെ​ണ്ണ​ൽ​വ​രെ​യു​ള്ള അ​ര മ​ണി​ക്കൂ​ർ സ​മ​യം ഒ​ന്നി​ച്ചു​ള്ള ധ്യാ​ന​ത്തി​നു ചെ​ല​വ​ഴി​ച്ചി​രു​ന്നു. തു​ട​യ്ക്കാ​നും തൂ​ക്കാ​നും നി​യു​ക്ത​രാ​യി​രു​ന്ന​വ​ർ ആ ​ജോ​ലി ചെ​യ്യു​ന്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ൾ മു​ന്പി​ലു​ള്ള റോ​ഡി​ലേ​ക്കു പോ​കും. പ​ര​സ്പ​രം ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ഒ​ന്നി​ച്ചു പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ൾ. ഞ​ങ്ങ​ൾ പ​ര​സ്പ​രം കു​ന്പ​സാ​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു.

അ​തു ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു വ​ലി​യ ആ​ശ്വാ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ൾ കൂ​ടു​ത​ൽ ശാ​ന്ത​രും സ്വ​സ്ഥ​ചി​ത്ത​രു​മാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്നു. മ​ന​സി​നോ​ടൊ​പ്പം ശ​രീ​ര​വും കൂ​ടു​ത​ൽ ശാ​ന്ത​മാ​യ​തു​പോ​ലെ.
ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ എ​മി​ൽ ഷൗ​സും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ​കൂ​ടെ ചേ​ർ​ന്നു. തെ​യോ​ഫി​ൽ ബെ​ക്ക​ർ ഒ​രു "വാ​ഹ​ന ദൗ​ത്യ’​ത്തി​ന് അ​യ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടു എ​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ൾ മേ​യ് ആ​ദ്യം അ​റി​ഞ്ഞു. എ​നി​ക്ക് അ​തു വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​നേ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. നാ​സി പോ​ലീ​സി​ന്‍റെ ത​ല​വ​നാ​യ ഹെ​ർ​മ​ൻ​ത​ന്നെ എ​നി​ക്കു​റ​പ്പു ത​ന്നി​രു​ന്നി​ല്ലേ, ബെ​ക്ക​ർ ഉ​ട​ൻ സ്വ​ത​ന്ത്ര​നാ​ക്ക​പ്പെ​ടു​മെ​ന്ന്?
ഈ ​വാ​ർ​ത്ത കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ മ​രി​ച്ച​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി സാ​ധാ​ര​ണ ചൊ​ല്ലു​ന്ന സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​നം 121 (ആ​ഴ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു ഞാ​ൻ) ഞ​ങ്ങ​ൾ ചൊ​ല്ലി പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു.

ഒ​രു നി​ര​ത്തി​ന്‍റെ അ​രി​കി​ൽ വാ​ന്പാ​ക്കും ഞാ​നും​കൂ​ടി വി​ല്ലോ​മ​ര​ത്തൈ​ക​ൾ ന​ടാ​ൻ നി​യു​ക്ത​രാ​യി​രു​ന്നു.
എ​നി​ക്കു ത​ല​ക​റ​ക്കം അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഒ​രു വി​ചാ​ര​മേ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു; എ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും ജോ​ലി​ചെ​യ്തു തീ​ർ​ത്തി​ട്ട് ഒ​ര​ല്പം കു​ത്തി​യി​രു​ന്നു വി​ശ്ര​മി​ക്കു​ക. കാ​റ്റി​ലും മ​ഴ​യി​ലും​നി​ന്ന് അ​ല്പം സം​ര​ക്ഷ​ണം നേ​ടു​ക.
എ​വി​ടെ​നി​ന്നോ വാ​ന്പാ​ക്ക് ഒ​രു സി​ഗ​ര​റ്റു​കു​റ്റി എ​ടു​ത്തു, ഒ​രു തീ​പ്പെ​ട്ടി​യും.
"ഇ​തു നി​ന്നെ ഉ​ഷാ​റാ​ക്കും.’
മാ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മു​ന്പേ ഞാ​ൻ പു​ക​വ​ലി നി​ർ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ആ​രോ​ഗ്യം നി​ല​നി​ർ​ത്തു​ന്ന​തി​ന് അ​താ​ണു ന​ല്ല​ത്. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, വ​ല്ല​പ്പോ​ഴും കി​ട്ടു​ന്ന സി​ഗ​ര​റ്റു​ക​ൾ കൊ​ടു​ത്ത് ന​ല്ല സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ നേ​ടാ​നും ക​ഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു.
ഞാ​ൻ ഒ​രു പു​ക​യെ​ടു​ത്തു; ര​ണ്ടാ​മ​തൊ​ന്നു​കൂ​ടി. പെ​ട്ടെ​ന്ന് ആ​രോ എ​ന്‍റെ കോ​ള​റി​ൽ പി​ടി​ച്ചു​യ​ർ​ത്തി എ​ന്നെ ത​റ​യി​ലേ​ക്ക് എ​റി​ഞ്ഞു. ഇ​ടി​യും തൊ​ഴി​യും സ​മൃ​ദ്ധ​മാ​യി കി​ട്ടി.
അ​തു റാ​ഷ് ആ​യി​രു​ന്നു, ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ മേ​ലാ​ള​ൻ. അ​യാ​ളെ കൃ​ത്യ​മാ​യി തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്ന​തി​നു​മു​ന്പേ അ​യാ​ൾ പൊ​യ്ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.
പ​ക്ഷേ, ഞാ​ൻ പെ​ട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ സം​യ​മ​നം വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്തു. നി​രാ​ശ​യു​ടെ​യും രാ​ജി​യാ​ക​ലി​ന്‍റെ​യും അ​പ​ക​ട​ക​ര​മാ​യ അ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ​നി​ന്ന് ആ ​ഇ​ടി​യും തൊ​ഴി​യും എ​ന്നെ കു​ലു​ക്കി​യു​ണ​ർ​ത്തി. ജീ​വി​ക്ക​ണം എ​ന്ന തീ​രു​മാ​നം വീ​ണ്ടും എ​ന്നി​ൽ ദൃ​ഢ​മാ​യി.
ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ജോ​ലി​സ്ഥ​ല​ത്തി​ന്‍റെ പ​ടി​ഞ്ഞാ​റ​ൻ ചെ​രു​വി​ൽ സു​ന്ദ​ര​മാ​യ കു​റെ റു​ബാ​ർ​ബ് ചെ​ടി​ക​ൾ വ​ള​ർ​ന്നു​നി​ന്നി​രു​ന്നു.
എ​ത്ര​ത​ന്നെ ഞ​ങ്ങ​ൾ ആ ​ദി​ക്കി​ലേ​ക്ക് കൊ​തി​യോ​ടെ നോ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നോ! അ​വ​യു​ടെ അ​ടു​ത്തെ​ത്തു​ന്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഹൃ​ദ​യം ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ മി​ടി​ക്കും. പ​ക്ഷേ, കാ​വ​ൽ​ക്കാ​ർ തൊ​ട്ട​ടു​ത്തു​ണ്ട്. അ​വ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​താ​ക​ട്ടെ അ​തി​ർ​ത്തി​ക്ക​പ്പു​റ​ത്തും. അ​തി​ർ​ത്തി ക​ട​ക്കു​ന്ന​വ​രെ വെ​ടി​വ​ച്ചു വീ​ഴ്ത്താ​ൻ അ​നു​വാ​ദ​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് കാ​വ​ൽ​ക്കാ​ർ വ​ള​രെ ജാ​ഗ​രൂ​ക​രാ​ണു​താ​നും.
"റു​ബാ​ർ​ബ് പൂ​വി​ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി,’ ക​ഴി​ഞ്ഞ ദി​വ​സം ബാ​റ്റി എ​ഷ് വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ഓ​രോ ചെ​ടി​യു​ടെ​യും ത​ല​പ്പ​ത്ത് വ​ലി​യ പൂ​ക്ക​ൾ വി​ട​ർ​ന്നു നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.
ഭാ​ഗ്യം, പി​റ്റേ​ദി​വ​സം തോ​ട്ട​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഒ​രു യാ​ത്ര നി​ശ്ച​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. കാ​വ​ൽ​ക്കാ​ർ​ക്ക് റു​സാ​ർ​ബ് ചെ​ടി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും ന​ല്ല ധാ​ര​ണ​യു​ണ്ട്. അ​ടു​ത്ത ര​ണ്ടു മ​ണി​ക്കൂ​റി​ന​കം റു​ബാ​ർ​ബ് ചെ​ടി​ക​ളു​ടെ പൂ​ങ്കു​ല​ക​ളെ​ല്ലാം മു​റി​ച്ചു​മാ​റ്റ​ണം എ​ന്ന​താ​ണു ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ജോ​ലി. പൂ​ങ്കു​ല​ക​ൾ അ​വി​ടെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നു തോ​ന്നാ​ത്ത ത​ര​ത്തി​ൽ കൃ​ത്യ​മാ​യി മു​റി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം.
ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ക​ത്തി​ക​ളും കു​ട്ടക​ളും ന​ൽ​ക​പ്പെ​ട്ടു. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച് അ​ത്ര സ​ന്തു​ഷ്ട​രൊ​ന്നു​മ​ല്ല ഞ​ങ്ങ​ൾ. പ​ല നി​രീ​ക്ഷ​ണ​ഗോ​പു​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ഴു​ത്തു ല​ക്ഷ്യ​മാ​ക്കി യ​ന്ത്ര​ത്തോ​ക്കു​ക​ൾ വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും.
ഒ​രാ​ൾ​ക്കു​പോ​ലും റു​ബാ​ർ​ബി​ന്‍റെ മാം​സ​ള​മാ​യ ഇ​ല​ക​ൾ മു​റി​ക്കാ​ൻ ധൈ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.
"ന​മു​ക്ക് പൂ​ങ്കു​ല​യു​ടെ ത​ണ്ടു​ക​ൾ തി​ന്നാം.' മു​റി​ച്ചു​മാ​റ്റി​യ​വ കു​ട്ട​ക​ളി​ൽ നി​റ​യ്ക്കു​ന്പോ​ൾ ഞാ​ൻ എ​ഷി​നോ​ടും വാ​ന്പാ​ക്കി​നോ​ടും പ​റ​ഞ്ഞു.
"വേ​ണ്ട,’ എ​ഷ് പ​റ​ഞ്ഞു. ’അ​തു തി​ന്നാ​ൻ കൊ​ള്ളി​ല്ല. ത​ണ്ടു​ക​ൾ ക​ള​യു​ക​യാ​ണു പ​തി​വ്.’
എ​ഷി​ന് അ​റി​വി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞ​താ​ണ് എ​ന്നു ഞാ​ൻ ക​രു​തി. ക​ന്പോ​സ്റ്റു​കൂ​ന​യി​ൽ കൂ​ട്ടി​യി​ടാ​നാ​യി വാ​രി​ക്കൂ​ട്ടി​യ ത​ണ്ടു​ക​ളു​മാ​യി ഞ​ങ്ങ​ൾ എ​ത്തി. ഞാ​നൊ​രു ന​ല്ല ത​ണ്ട് മു​റി​ച്ചെ​ടു​ത്തു ച​വ​ച്ചു​തി​ന്നു. രു​ചി​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. എ​ന്‍റെ കൂ​ട്ടു​കാ​രും പി​ന്നെ മ​ടി​ച്ചു​നി​ന്നി​ല്ല. അ​വ​രും ക​ഴി​ച്ചു.
ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ ചു​മ​ടു​മാ​യി ക​ന്പോ​സ്റ്റ് കൂ​ന​യി​ലേ​ക്കു ന​ട​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ബാ​ല​ൻ​സ് കി​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മ​ദ്യ​പി​ച്ചു ല​ക്കു​കെ​ട്ട​തു​പോ​ലെ. ചു​മ​ടി​ന് എ​ന്തൊ​രു ഭാ​രം. കാ​ലു​ക​ൾ കു​ഴ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ. ക​ന്പോ​സ്റ്റ് കൂ​ന​യി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ൾ കു​ട്ട​ക​ളു​മാ​യി മ​റി​ഞ്ഞു​വീ​ണെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, കി​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ട് ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ ചി​രി​ക്കാ​നും തു​ട​ങ്ങി. ര​ണ്ടു കാ​ലി​ൽ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു നി​ൽ​ക്കാ​ൻ എ​ന്തൊ​രു പാ​ടാ​ണ്!
റു​ബാ​ർ​ബി​ന്‍റെ പൂ​ത്ത​ണ്ടു​ക​ളി​ൽ എ​ന്തു മ​യ​ക്കു​മ​രു​ന്നാ​ണ് ഉ​ള്ള​തെ​ന്ന് സ​സ്യ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ർ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്ക​ട്ടെ. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രാ​രും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​വ​സ്ഥ മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യി​ല്ല എ​ന്ന​ത് ഇ​ന്നും ഒ​രു ക​ടം​ക​ഥ​യാ​യി അ​വ​ശേ​ഷി​ക്കു​ന്നു.
മ​ദ്യ​വും മ​യ​ക്കു​മ​രു​ന്നും ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് പ്ര​ത്യേ​ക​മാ​യി കാ​വ​ൽ മാ​ലാ​ഖ​ക​ൾ ഉ​ണ്ടെ​ന്നാ​ണ​ല്ലോ പ​റ​യു​ന്ന​ത്.
(തു​ട​രും)


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.