ഒ​റോ​റ. ഗ്രീ​ക്ക് പു​രാ​ണ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു പു​ല​ർ​കാ​ല ദേ​വ​ത​യാ​ണ​വ​ൾ. ഒ​രി​ക്ക​ല​വ​ൾ അ​തി​രാ​വി​ലെ ഉ​ലാ​ത്താ​നി​റ​ങ്ങി. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ ചെ​ന്നു​പെ​ട്ട​തോ അ​തി​സു​ന്ദ​ര​നാ​യ ഒ​രു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ന്‍റെ മു​ന്നി​ലും.

ഒ​റോ​റ ആ ​ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി. അ​വ​ൾ​ക്കു ത​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ളെ വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല. എ​ന്തൊ​രു യോ​ഗ്യ​ൻ! ദേ​വ·ാ​രി​ൽ​പ്പോ​ലും ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത വ​ശ്യ​ശ​ക്തി ഒ​റോ​റ ആ ​യു​വാ​വി​ൽ ദ​ർ​ശി​ച്ചു.

ടൈ​റ്റോ​ണ​സ് എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ ​യു​വാ​വി​ന്‍റെ പേ​ര്. ഭ​യാ​ശ​ങ്ക​ക​ളോ​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ ഒ​റോ​റ​ദേ​വി​യെ നോ​ക്കി​യ​ത്. ആ​ദ്യ​ദ​ർ​ശ​ന​ത്തി​ൽ​ത്ത​ന്നെ അ​യാ​ൾ​ക്കും ഒ​റോ​റ​യെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു.

ഒ​റോ​റ​യും ടൈ​റ്റോ​ണ​സും പ​ര​സ്പ​രം പ്രേ​മ​ത്തി​ലാ​യി എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ സ്യൂ​സ് ദേ​വ​ൻ ഒ​റോ​റ​യെ കാ​ണു​വാ​നെ​ത്തി. ദേ​വ·ാ​രു​ടെ രാ​ജാ​വാ​യ സ്യൂ​സ്ദേ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: നി​ന​ക്കു ടൈ​റ്റോ​ണ​സി​നെ വ​ലി​യ ഇ​ഷ്ട​മാ​ണ് അ​ല്ലേ? അ​വ​നു​വേ​ണ്ടി എ​ന്തു​വ​രം വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും നീ ​ചോ​ദി​ച്ചോ​ളൂ. ഞാ​ൻ അ​തു ന​ൽ​കാം.

മ​തി​മ​റ​ന്ന സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. ​എ​ന്‍റെ ടൈ​റ്റോ​ണ​സ് അ​മ​ർ​ത്യ​നാ​യി മാ​റാ​ൻ അ​ങ്ങ് അ​നു​ഗ്ര​ഹം ന​ല്ക​ണം.

ഒ​റോ​റ​യു​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു ടൈ​റ്റോ​ണ​സി​നെ സ്യൂ​സ്ദേ​വ​ൻ മ​ര​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​ക്കി. പ​ക്ഷേ, കാ​ലം കു​റെ ചെ​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഒ​റോ​റ​യ്ക്ക് ത​ന്‍റെ അ​മ​ളി മ​ന​സി​ലാ​യ​ത്.

മ​നു​ഷ്യ​നാ​യ ടൈ​റ്റോ​ണ​സ് മ​രി​ച്ചി​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ, വ​ർ​ഷം ചെ​ല്ലു​ന്തോ​റും അ​യാ​ൾ മൂ​ത്തു മു​ര​ടി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ചു​ക്കി​ച്ചു​ളി​ഞ്ഞ മു​ഖ​വും കൊ​ഴി​ഞ്ഞ പ​ല്ലു​ക​ളു​മാ​യി ടൈ​റ്റോ​ണ​സ് ഏ​ന്തി​യേ​ന്തി ന​ട​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ സ്യൂ​സ് ദേ​വ​ന്‍റെ വ​രം ശാ​പ​മാ​യി മാ​റി​യ​ല്ലോ എ​ന്ന​വ​ൾ ഓ​ർ​മി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ, ത​ന്‍റെ ദു​ർ​വി​ധി​യോ​ർ​ത്ത് വേ​ദ​നി​ക്കു​ക​യ​ല്ലാ​തെ മ​റ്റൊ​ന്നും ചെ​യ്യാ​ന​വ​ൾ​ക്കാ​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

നി​ത്യ​യൗ​വ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു ടൈ​റ്റോ​ണ​സി​നു​വേ​ണ്ടി ഒ​റോ​റ ചോ​ദി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​ത്. പ​ക്ഷേ, വ​രം ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ഒ​റോ​റ അ​ക്കാ​ര്യം ഓ​ർ​മി​ച്ചി​ല്ല. സ്യൂ​സ് ദേ​വ​നാ​ക​ട്ടെ ഒ​റോ​റ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട വ​രം ന​ൽ​കി സ്ഥ​ലം​വി​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു.

നാം ​പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യി​ൽ ദൈ​വ​ത്തോ​ടു ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​രീ​തി​യി​ൽ ല​ഭി​ക്കാ​തെ​വ​ന്നാ​ൽ ന​മു​ക്കു ദൈ​വ​ത്തോ​ട് അ​തൃ​പ്തി​യും അ​മ​ർ​ഷ​വും തോ​ന്നാ​റു​ണ്ടോ? എ​ങ്കി​ൽ ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, സ്യൂ​സ്ദേ​വ​നെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള ഒ​രു ദൈ​വ​ത്തെ​യാ​യി​രി​ക്കും നാം ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഒ​രു ദൈ​വം​വ​ഴി ന​മു​ക്കു ന·​യെ​ക്കാ​ളേ​റെ തി·​യാ​യി​രി​ക്കും സ​ന്പാ​ദി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ക എ​ന്ന​തു നാം ​മ​റ​ക്കേ​ണ്ട.

യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ലു​ള്ള ദൈ​വം സ്യൂ​സ്ദേ​വ​നെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള ദൈ​വ​മ​ല്ല. നാം ​ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​തു​പോ​ലെ ത​ന്നു ന​മു​ക്കു തി·​വ​രു​ത്താ​ൻ ന​മ്മു​ടെ ദൈ​വം ഒ​രി​ക്ക​ലും ഇ​ട​വ​രു​ത്തി​ല്ല.

കാ​ര​ണം, നാം ​വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അ​ധി​കം അ​വി​ടു​ന്നു ന​മ്മെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. നാം ​അ​റി​യു​ന്ന​തി​ലും അ​ധി​കം അ​വി​ടു​ന്നു ന​മ്മു​ടെ ന·​യി​ൽ താ​ല്പ​ര്യം കാ​ണി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ന​മു​ക്കു ഭാ​വ​ന​ചെ​യ്യാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അ​ധി​ക​മാ​യി അ​വി​ടു​ന്നു തി·​യി​ൽ​നി​ന്ന് ന​മ്മെ കാ​ത്തു​ര​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.

നാം ​പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ അ​ൽ​പം​പോ​ലും ഖി​ന്ന​രാ​കേ​ണ്ട. അ​വി​ടു​ന്നു ന​മ്മു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു പ​രാ​തി​പ്പെ​ടു​ക​യും വേ​ണ്ട.

നാം ​പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​വി​ടു​ന്നു തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും ന​മ്മു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. അ​തു​പോ​ലെ, ന​മ്മു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​കൂ​ടി പ​രി​ഗ​ണി​ച്ച് ന​മ്മു​ടെ ന·​യ്ക്കാ​യി ന​മ്മു​ടെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ അ​വി​ടു​ന്നു വേ​ണ്ട​വ​ഴി​യെ ന​ട​ത്തു​ന്നു​ണ്ട്.

പ​ക്ഷേ, വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്‍റെ വീ​ക്ഷ​ണ​കോ​ണ​ത്തി​ൽ​ക്കൂ​ടി നോ​ക്കി​യാ​ലേ ന​മു​ക്കി​വ ബോ​ധ്യ​മാ​കു. അ​തു​പോ​ലെ ദൈ​വ​ത്തി​ൽ അ​ച​ഞ്ച​ല​മാ​യ വി​ശ്വാ​സ​വും അ​വി​ട​ത്തോ​ടു ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​യ സ്നേ​ഹ​വു​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലേ ഇ​വ​യൊ​ക്കെ ന​മു​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​കൂ.

സ്യൂ​സ്ദേ​വ​ൻ ഒ​റോ​റ​യ്ക്കു വ​രം ന​ൽ​കി​യ​ത് അ​ത​വ​ൾ​ക്കു വി​ന​യാ​യി​ത്തീ​രു​മെ​ന്ന് അ​റി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ നാം ​വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന ന​ല്ല​വ​നാ​യ ദൈ​വം അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രി​ക്ക​ലും ചെ​യ്യു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു തീ​ർ​ച്ച​യാ​ണ്. എ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ന​മ്മു​ടെ നി​ത്യ​മാ​യ ന·​യ്ക്കു​പ​ക​രി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ലേ അ​വി​ടു​ന്ന് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യു​ക​യു​ള്ളു.

നാം ​പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യി​ൽ ദൈ​വ​ത്തോ​ടു ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ന​മു​ക്കു ല​ഭി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്പോ​ൾ നാം ​മ​റ്റൊ​രു​കാ​ര്യം കൂ​ടി ഓ​ർ​മി​ക്ക​ണം. അ​താ​യ​ത്, നാം ​എ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്നു​വോ അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​വി​ടു​ന്ന് സ്വ​യം​ദാ​ന​മാ​യി ത​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ ന​മു​ക്കു ന​ൽ​കു​ന്നു​ണ്ട് എ​ന്ന വ​സ്തു​ത.

നാം ​ദൈ​വ​ത്തോ​ടു പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്പോ​ൾ നാം ​ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ന​മ്മു​ടെ ന·​യ്ക്ക​നു​സ​രി​ച്ച് അ​വി​ടു​ന്നു ന​മു​ക്കു ന​ൽ​കു​ക​മാ​ത്ര​മ​ല്ല ചെ​യ്യു​ക. പ്ര​ത്യു​ത, അ​പ്പാ​ൾ അ​വി​ടു​ന്നു ന​മ്മി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​വ​ന്നു ന​മ്മെ അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ക​യും ന​മ്മോ​ടൊ​പ്പം വ​സി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.

പ്രാ​ർ​ഥ​ന​വ​ഴി അ​വി​ടു​ത്തെ സ​ജീ​വ​സാ​ന്നി​ധ്യം ന​മ്മി​ൽ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്നു എ​ന്ന വ​സ്തു​ത നാം ​ഒ​രി​ക്ക​ലും മ​റ​ന്നു​കൂ​ടാ. പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യി​ലൂ​ടെ ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ സ​ജീ​വ​സാ​ന്നി​ധ്യം ന​മ്മി​ൽ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്പോ​ൾ അ​വി​ടു​ന്നു ന​മ്മു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന കേ​ൾ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് എ​ങ്ങ​നെ ന​മു​ക്കു പ​രാ​തി​പ്പെ​ടാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും?

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ വേ​ണ്ട​തു നാം ​ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള​ല്ല; പ്ര​ത്യു​ത, ന​മു​ക്കു ജീ​വ​നും ശ​ക്തി​യും ചൈ​ത​ന്യ​വും പ​ക​രു​ന്ന അ​വി​ടു​ത്തെ സ​ജീ​വ​സാ​ന്നി​ധ്യ​മാ​ണ്്.

അ​വി​ടു​ത്തെ സ​ജീ​വ​സാ​ന്നി​ധ്യം ന​മ്മി​ലു​ണ്ടാ​യാ​ൽ പി​ന്നെ എ​ന്തി​ന്‍റെ​യെ​ങ്കി​ലും കു​റ​വു ന​മു​ക്കു​ണ്ടാ​കു​മോ? ഒ​രി​ക്ക​ലു​മി​ല്ല.

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ സ​ജീ​വ​സാ​ന്നി​ധ്യ​മാ​ണു ന​മ്മു​ടെ യ​ഥാ​ർ​ഥ ശ​ക്തി എ​ന്ന​തു ന​മു​ക്കു മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം. നാം ​ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ളേ​റെ ന​മു​ക്കു വേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​വി​ടു​ത്തെ സാ​ന്നി​ധ്യ​വും പ​രി​പാ​ല​ന​യു​മാ​ണെ​ന്ന​തു ന​മു​ക്ക് ഓ​ർ​മി​ക്കാം.

ദൈ​വം ന​മ്മു​ടെ എ​ല്ലാ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യും കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. അ​വി​ടു​ന്ന് അ​വി​ടു​ത്തേ​താ​യ രീ​തി​യി​ൽ അ​വി​ടു​ത്തെ വി​ജ്ഞാ​ന​ത്തി​ന​നു​സ​രി​ച്ച് സ്നേ​ഹ​പൂ​ർ​വം ന​മ്മു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു. ന​മ്മു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യ്ക്ക് അ​വി​ടു​ന്ന് ന​ൽ​കു​ന്ന പ്ര​ത്യു​ത്ത​രം എ​ന്താ​യാ​ലും അ​തു ന​മ്മു​ടെ ന·​യ്ക്കാ​യി​രി​ക്കും എ​ന്ന​തി​ൽ ഒ​രി​ക്ക​ലും സം​ശ​യം വേ​ണ്ട.

ആ ​പ്ര​ത്യു​ത്ത​രം എ​ന്താ​യാ​ലും അ​തു സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ നാം ​അ​ർ​ഹ​രാ​ണെ​ന്നു ന​മു​ക്ക് ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്താം. പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ച​ശേ​ഷം അ​തു​മാ​ത്ര​മേ നാം ​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​താ​യി​ട്ടു​ള്ളു.