 |
|
| Back to Home |
|
| തുഞ്ചന്റെ ശാരിക |
<യ> ഡോ. എം.ഐ. തമ്പാൻ
‘‘ശാരികപ്പൈതലേ, ചാരുശീലേ, വരി–
കാരോമലേ, കഥാശേഷവും ചൊല്ലു നീ’’
തൂവൽ കൊഴിഞ്ഞുപോയ്, മേനി ചുളിഞ്ഞുപോയ്
പീളയടിഞ്ഞ കൺകാഴ്ച കുറഞ്ഞുപോയ്
ചുണ്ടുകൾ തൊണ്ടിപ്പഴത്തിന്റെ ശോഭപോയ്
കാതുകൾ മന്ദമായെങ്കിലും പെൺമണി
കർണ്ണപീയൂഷമായാമന്ത്രണം കേട്ടു
കോരിത്തരിച്ചവൾ, വൃദ്ധയായെങ്കിലും.
പാരം പണിപ്പെട്ടു ചിമ്മിത്തുറന്നുതൻ
കണ്ണുകൾ, കാണുവാനാമഹാത്മാവിനെ
വേപഥു പൂണ്ടു നാരായത്തഴമ്പാർന്ന
പാണിയാൽ തന്നെത്തഴുകുമാചാര്യനെ.
പഞ്ചവർണ്ണക്കിളിക്കാമോ മറക്കുവാൻ
പഞ്ചമം പാടി പഠിപ്പിച്ച തുഞ്ചനെ?
ഛന്ദസ്സലങ്കാരമെല്ലാം മറന്നുപോ–
യെങ്കിലുമേവം മൊഴിഞ്ഞവൾ ദീനയായ്:
‘‘വന്ദനം മൽപ്രഭോ! വന്ദനം മൽഗുരോ!
നന്ദിക്കുന്നങ്ങെന്റെയച്ഛനുമമ്മയും.
പാടിപ്പറന്നുഞാനാലോലമങ്ങന്നു
പാടിപ്പഠിപ്പിച്ച കാകുൽസ്‌ഥലീലകൾ.
കുഞ്ചന്റെ ഹാസ്യവും പൂന്താനഭക്‌തിയും
സന്ദേശകാവ്യവുമാട്ടക്കഥകളും
ഗാഥയായെൻ ചുണ്ടിലക്കേളികൊട്ടുകേ–
ട്ടാമോദമെന്നെ പുണർന്നു കവിത്രയം.
അന്നു ഞാനാർക്കും കുലസുതലീലയായ്
മഞ്ജീരശിഞ്ജിതം പ്രേമസംഗീതമായ്
അന്നു ‘ഞാനെന്നും പതിനാറുകാരി’യെ–
ന്നെന്നുള്ളിലൂറ്റമുയർന്നിരുന്നെപ്പൊഴും.
കൊച്ചുമകളുടെ രാഗവായ്പെത്രയോ
കണ്ണുനീർത്തുള്ളികൾ വീഴുവാൻ ഹേതുവായ്.
ഓടക്കുഴൽ വിളിച്ചാനന്ദമത്തയാ–
യാടിപ്പറന്നു ഞാൻ ഭാരതമൊക്കെയും.
നാളുകൾ മെല്ലെക്കടന്നുപോയ്, ഞാനഭ്ര–
പാളികളിൽ ചെന്നു ചേക്കേറി നിത്യവും.
ആയതനേത്രങ്ങളാലെയാലോകനം
ചെയ്തോ, കുമാരനാശാനെന്നെ മുന്നമേ?
വീണപൂവിന്റെ ദുരവസ്‌ഥ പാടിയ
ശാരിക വീണപൂവായിന്നു മാറിയോ?
മാറിയോ ഭാരമായ്? ഏറെക്കിഴവിയായ്
മാറിയോ? മക്കൾക്കു വേണ്ടയീവൃദ്ധയെ!
‘‘ഏതൊരു ക്ഷേത്രമൈതാനത്തിലമ്മയെ
ആരുമറിയാതുപേക്ഷിക്ക വേണമോ
ഏതൊരു വൃദ്ധസദനമോ നല്ല’തെ–
ന്നേതൊരു നേരവും തർക്കമാണേറെയായ്
ഈശ്വരനാമം ജപിച്ചു, ജപിച്ചുത്ത–
രായണാരംഭവും കാത്തു കിടപ്പു ഞാൻ.
വീണ്ടും വരേണമവിടുന്നിദാസിയെ
കൊണ്ടുപോകേണം; മടുത്തു ഞാൻ ജീവിതം.’’
അങ്ങേമുറിയിൽനിന്നപ്പോൾ മുഴങ്ങിയീ–
ശബ്ദം, കഠോരം, ഹൃദന്തം പിളർന്നിദം:
‘‘ചാക്കടുത്തപ്പോൾ കിഴവി പുലമ്പുന്ന
വാക്കുകളെല്ലാം അബദ്ധപഞ്ചാംഗമേ!’’
തുഞ്ചൻ വിതുമ്പിയോ? കണ്ണു നിറഞ്ഞുവോ?
കണ്ഠമിടറിയോ? ആരുണ്ടറിഞ്ഞീടാൻ?
<ശാഴ െൃര=/ളലമേൗൃല/്മൃവെശശബ2016മൗഴ09്യയ2.ഷുഴ മഹശഴി=ഹലളേ>
–<യ> ഡോ. എം.ഐ. തമ്പാൻ
|
 |
| അമ്മ സ്വാന്തനം |  അമ്മ തൻ പൊൻ മുഖത്തേക്കിമ വെട്ടാതെ നോക്കുമാ ശിശു
അനശ്വര സ്നേഹത്തിൻ സുസ്മിതം കണ്ടു കൺകുളിർക്കെ...
താമരപ്പൂപോൽ വിരിഞ്ഞ മന്ദഹാസത്തിൻ നിറവിലാ കുഞ്ഞു
തൂകി പാൽ പുഞ്ചിരി മൃദു കവിളിലൊരു നുണക്കുഴി | |
| | പറഞ്ഞിരുന്നവ |  എം. ആർ. രേണുകുമാർ
നിലംതൊടാതൊരു
പന്പരം കറക്കി
കൈവെള്ളയിൽ
വെച്ചുതരാമെന്ന്
പറഞ്ഞിരുന്നതാണ്.
നിലാവുള്ള രാത്രികളിൽ
ആഴങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി
കൈത് | |
| | അമേരിക്കൻ ചെലവിൽ ഒരിന്ത്യൻ പ്രേമഗാനം |  അജീഷ് ദാസൻ
മടുത്തൂ,
അവളില്ലാത്ത ഈ ലോകം ഇനിയെനിക്കും വേണ്ടായെന്ന്
ഏറ്റം വെറുത്ത്, എല്ലാം മടുത്ത്
പുല്ലടക്കം നിന്ന ഭൂമിക്കിട്ടൊരൊറ്റച്ചവിട്ടുവെച്ചു കൊടുത്തൂ;
അമേരി | |
| | ദുഖാനന്ദം |  പ്രഭാവർമ
നെൽച്ചെടിക്കു ജന്മം കൊടുക്കാൻ സ്വയം
നെഞ്ചുകീറി മരിക്കുന്ന നെന്മണി
ക്കുള്ളിലെന്താണു, സങ്കടം തന്നെയോ?
സങ്കടങ്ങളാറ്റുന്നൊരാനന്ദമോ?
മന്ദമന്ദമലിഞ്ഞു | |
| | വരിക ജ്‌ഞാനപ്പെണ്ണേ..! |  കാറ്റുപാടി കാവടിയാടും
കാടുപാടി – മുളങ്കാടുപാടി
പൊന്നും ചിങ്ങത്തേരുവരുന്നു
പൊന്നോണം തേരേറി വരുന്നു
എങ്ങുപോയി എങ്ങുപോയി
ജ്‌ഞാനപ്പെണ്ണേ
എന്നുമറിവിൻ ഗീതപാടിയ
ജ്‌ഞാനപ്പെണ്ണേ.. | |
| | പട്ടങ്ങൾ |  സണ്ണി കീക്കിരിക്കാട്
ആകാശത്തിന്റെ വിസ്തൃതി
കണക്കാക്കാനാണ്
മനുഷ്യൻ പട്ടം കണ്ടുപിടിച്ചതെന്ന്
അച്ഛൻ ഒരിക്കൽ പറയുന്നതു കേട്ടു
ഭൂമിയിൽനിന്ന് നിൾബ്ദം ഉയരുന്ന
പ്രാർത് | |
| | ജീവിതം കൊണ്ടെഴുതുന്നത്... |  കാരൂർ സോമൻ
പാതിരാക്കോഴിയ്ക്ക് സമയക്ലിപ്ത ഉണ്ടായതv
പാതിമറന്ന ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഓർമ്മ വന്നപ്പോഴാണ്<യൃ>വാൻഗോഗിന്റെ കടിച്ചുമുറിക്കപ്പെട്ട പാതി ചെവിയിൽ<യൃ>മുഴങ്ങിയത് പാതിവയ്ക്കപ്പെട്ട പ | |
| | കുളമ്പടികൾ |  <യ>ഡോ. ചെറിയാൻ കുനിയന്തോടത്ത്<യൃ><യൃ>കുതിരയാണെൻ മുമ്പേയോടുന്നു, പിന്നാലെ<യൃ>കുതികൊള്ളാൻ നോക്കുന്നിതെന്റെ ചിത്തം.<യൃ>പതിയുന്നു, കാണുന്നു ഞാനാക്കുളമ്പടി,<യൃ>പതറുന്നു ചേതന മുന്നോട്ടായാൻ.<യൃ>എവിടെയാണറ | |
| | | | | | | | | | | | | |
|
|
|
|
|