 |
|
| Back to Home |
|
| ഭൂമിയിലെ മാലാഖമാർ |
പാരിലിന്നാപത്തു വന്നൊരീ വേളയിൽ,
മാനുഷർ കല്മഷം പൂണ്ടു നിൽക്കെ,
പേടിവേണ്ടെന്നോതി ഈ യുദ്ധ ഭൂമിയിൽ,
കർമ്മനിരതരായ് മാലാഖമാർ!
അക്ഷൗഹിണികളായ്, ശാന്തിതൻ ദൂതരായ് ,
ആതുരലക്ഷത്തിനാലംബമായ്
ആരോടുമില്ലാ പരിഭവം തെല്ലുമേ,
ആതുരസേവ താൻ ഏക ലക്‌ഷ്യം.
ഊണില്ല, നേരത്തുറക്കമില്ല,
ഊരില്ല, ഉണ്ണിയെ കാൺകവേണ്ട ,
ഊർധ്വൻ വലിക്കുന്ന ജീവന്നരികിലാണെ
ണ്ണമില്ലാത്തൊരീ മാലാഖമാർ!
കോവിഡ് കാലമോ, നിപ്പ തൻ കാലമോ,
കാലമേതാകിലും കാവലുണ്ടീ,
കണ്ണിമ തെറ്റാതെ നമ്മൾക്കരികിലീ
നിർമ്മായ കർമ്മമായ് മാലാഖമാർ.
"വൈറ്റ് കോട്ടിഫക്റ്റിനെ' പുഞ്ചിരിപ്പൂവിനാൽ,
മായിച്ചെടുക്കുന്ന സോദരിമാർ,
നമ്മുടെ നഴ്സുമാർ, എന്തു ചൊന്നാകിലും,
അവരാണ് നമ്മുടെ സോദരങ്ങൾ.
പേറ്റുമുറിയിലെ അമ്മതൻ രോദനം ,
പേറിന്നൊടുവിൽ പിറപ്പിന്റെ രോദനം,
ആദ്യമായ് കാണ്മതും കേൾപ്പതുമീ
പാരിലീയോമന മാലാഖമാർ.
ഓപ്പറേഷൻ മുറി തന്നിലായ് ജീവന്റെ ,
പെൻഡുലമാടുന്ന വേളകളിൽ ,
ഓർമ്മയ്ക്കുമോർമ്മവരമ്പിനു മപ്പുറം,
കർമ്മേഷു ദാസിയായ്‌ നിൽപ്പോരിവർ.
ജോലിയിൽ നിത്യവും നോവിൻ കുറുകലും,
ചാവിൻ കരച്ചിലും കേൾപ്പോരിവർ,
ചങ്കു തകരാതെയുള്ളു പതറാതെ,
ആശ്വാസമാകുമീ മാലാഖമാർ.
സൂചി കുത്തുമ്പോളുറുമ്പെന്നു ചൊല്ലുന്ന
നർമ്മം വിതറുമീ സോദരിമാർ,
‘ജീവശ്വാസത്തിന്റെ യന്ത്ര’മുറങ്ങാതെ,
ജീവന്റെ സ്പന്ദനം കാപ്പോരിവർ.
സോദരിയാണിവൾ, അമ്മയുമാണത്രെ,
അർദ്ധാംഗിനിയുമാം, പുത്രിയുമാം.
നമിക്കുന്നു നിങ്ങളെ സ്നേഹാതിരേകത്താൽ,
നിങ്ങളീ ഭൂമിതൻ മാലാഖമാർ!
(എല്ലാ നഴ്‌സ്‌മാർക്കുമായി സമർപ്പിക്കുന്നു.)
അബുദാബിയിൽനിന്നും ബൈജു തറയിൽ
|
 |
| മനസറിഞ്ഞെൻ അമ്മക്ക് |  നാളെയാണെന്‍റെ പിറന്നാൾ
നീളുമീ രാത്രി ഉറങ്ങിയുണരാൻ
എത്ര നേരം ഞാനുറങ്ങേണം
എന്ന് ചിന്തിച്ചു ഞാൻ കണ്ണടക്കവേ...
മനമറിഞ്ഞാശിച്ച പോലെന്നമ്മ ...
മകനാകുമീയെനിക്ക് നൽകിയാ
സ്നേഹ സമ | |
| | അക്ഷരപ്പൂക്കൾ... |  വായന നിന്നാ,ലടഞ്ഞുപോകുന്നതാ,ണറിവിന്‍റെ
വാതായനങ്ങളെന്നോർക്കുക ,
അക്ഷരപ്പൂക്കൾ തൻ സൗരഭ്യമാണെന്നും
അറിവിന്‍റെ യൗന്നത്യ മോർത്തീടുകിൽ.
വാക്കുകൾ പൂക്കുന്ന പ്രജ്ഞാപഥങ്ങളിൽ,
വാഗതീത | |
| | മാതൃ ദിനം |  അമ്മയ്ക്കൊരുമ്മ കൊടുക്കുവാനെന്തിനീ
'അമ്മ ദിന'ത്തിന്റെ കോലാഹലം?
ഫേസ്ബുക്കിൽ മാത്രമാണമ്മമാർ തന്നുടെ
ഫേസിലെ പുഞ്ചിരി കാണ്മതിപ്പോൾ!
പുത്രിപുത്രാദികൾ തോളോട് തോൾ ചേർത്തു,
ക്യാമറക | |
| | അമ്മ സ്വാന്തനം |  അമ്മ തൻ പൊൻ മുഖത്തേക്കിമ വെട്ടാതെ നോക്കുമാ ശിശു
അനശ്വര സ്നേഹത്തിൻ സുസ്മിതം കണ്ടു കൺകുളിർക്കെ...
താമരപ്പൂപോൽ വിരിഞ്ഞ മന്ദഹാസത്തിൻ നിറവിലാ കുഞ്ഞു
തൂകി പാൽ പുഞ്ചിരി മൃദു കവിളിലൊരു നുണക്കുഴി | |
| | പറഞ്ഞിരുന്നവ |  എം. ആർ. രേണുകുമാർ
നിലംതൊടാതൊരു
പന്പരം കറക്കി
കൈവെള്ളയിൽ
വെച്ചുതരാമെന്ന്
പറഞ്ഞിരുന്നതാണ്.
നിലാവുള്ള രാത്രികളിൽ
ആഴങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി
കൈത് | |
| | അമേരിക്കൻ ചെലവിൽ ഒരിന്ത്യൻ പ്രേമഗാനം |  അജീഷ് ദാസൻ
മടുത്തൂ,
അവളില്ലാത്ത ഈ ലോകം ഇനിയെനിക്കും വേണ്ടായെന്ന്
ഏറ്റം വെറുത്ത്, എല്ലാം മടുത്ത്
പുല്ലടക്കം നിന്ന ഭൂമിക്കിട്ടൊരൊറ്റച്ചവിട്ടുവെച്ചു കൊടുത്തൂ;
അമേരി | |
| | ദുഖാനന്ദം |  പ്രഭാവർമ
നെൽച്ചെടിക്കു ജന്മം കൊടുക്കാൻ സ്വയം
നെഞ്ചുകീറി മരിക്കുന്ന നെന്മണി
ക്കുള്ളിലെന്താണു, സങ്കടം തന്നെയോ?
സങ്കടങ്ങളാറ്റുന്നൊരാനന്ദമോ?
മന്ദമന്ദമലിഞ്ഞു | |
| | വരിക ജ്‌ഞാനപ്പെണ്ണേ..! |  കാറ്റുപാടി കാവടിയാടും
കാടുപാടി – മുളങ്കാടുപാടി
പൊന്നും ചിങ്ങത്തേരുവരുന്നു
പൊന്നോണം തേരേറി വരുന്നു
എങ്ങുപോയി എങ്ങുപോയി
ജ്‌ഞാനപ്പെണ്ണേ
എന്നുമറിവിൻ ഗീതപാടിയ
ജ്‌ഞാനപ്പെണ്ണേ.. | |
| | പട്ടങ്ങൾ |  സണ്ണി കീക്കിരിക്കാട്
ആകാശത്തിന്റെ വിസ്തൃതി
കണക്കാക്കാനാണ്
മനുഷ്യൻ പട്ടം കണ്ടുപിടിച്ചതെന്ന്
അച്ഛൻ ഒരിക്കൽ പറയുന്നതു കേട്ടു
ഭൂമിയിൽനിന്ന് നിൾബ്ദം ഉയരുന്ന
പ്രാർത് | |
| | ജീവിതം കൊണ്ടെഴുതുന്നത്... |  കാരൂർ സോമൻ
പാതിരാക്കോഴിയ്ക്ക് സമയക്ലിപ്ത ഉണ്ടായതv
പാതിമറന്ന ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഓർമ്മ വന്നപ്പോഴാണ്<യൃ>വാൻഗോഗിന്റെ കടിച്ചുമുറിക്കപ്പെട്ട പാതി ചെവിയിൽ<യൃ>മുഴങ്ങിയത് പാതിവയ്ക്കപ്പെട്ട പ | |
| | തുഞ്ചന്റെ ശാരിക |  <യ> ഡോ. എം.ഐ. തമ്പാൻ
‘‘ശാരികപ്പൈതലേ, ചാരുശീലേ, വരി–
കാരോമലേ, കഥാശേഷവും ചൊല്ലു നീ’’
തൂവൽ കൊഴിഞ്ഞുപോയ്, മേനി ചുളിഞ്ഞുപോയ്
പീളയടിഞ്ഞ കൺകാഴ്ച കുറഞ്ഞുപോയ്
ചുണ്ടുകൾ തൊ | |
| | കുളമ്പടികൾ |  <യ>ഡോ. ചെറിയാൻ കുനിയന്തോടത്ത്<യൃ><യൃ>കുതിരയാണെൻ മുമ്പേയോടുന്നു, പിന്നാലെ<യൃ>കുതികൊള്ളാൻ നോക്കുന്നിതെന്റെ ചിത്തം.<യൃ>പതിയുന്നു, കാണുന്നു ഞാനാക്കുളമ്പടി,<യൃ>പതറുന്നു ചേതന മുന്നോട്ടായാൻ.<യൃ>എവിടെയാണറ | |
| | | | | | | | | | | | | |
|
|
|
|
|