“ഇ​​താ വാ​​ന​​മേ​​ഘ​​ങ്ങ​​ളോ​​ടു​​കൂ​​ടെ മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​നെ​​പ്പോ​​ലെ ഒ​​രു​​വ​​ൻ വ​​രു​​ന്നു. അ​​വ​​നെ പു​​രാ​​ത​​നാ​​യ​​വ​​ന്‍റെ മു​​ന്പി​​ൽ ആ​​ന​​യി​​ച്ചു. എ​​ല്ലാ ജ​​ന​​ത​​ക​​ളും ജ​​ന​​പ​​ദ​​ങ്ങ​​ളും ഭാ​​ഷ​​ക്കാ​​രും അ​​വ​​നെ സേ​​വി​​ക്കേ​​ണ്ട​​തി​​ന് ആ​​ധി​​പ​​ത്യ​​വും മ​​ഹ​​ത്വ​​വും രാ​​ജ​​ത്വ​​വും അ​​വ​​നു ന​​ല്കി. അ​​വ​​ന്‍റെ ആ​​ധി​​പ​​ത്യം ശാ​​ശ്വ​​ത​​മാ​​ണ്. അ​​ത് ഒ​​രി​​ക്ക​​ലും ഇ​​ല്ലാ​​താ​​വു​​ക​​യി​​ല്ല. അ​​വ​​ന്‍റെ രാ​​ജ​​ത്വം അ​​ന​​ശ്വ​​ര​​മാ​​യി​​രി​​ക്കും” (ദാ​​നി​​യേ​​ൽ 7,13-14).

വ​​രാ​​നി​​രി​​ക്കു​​ന്ന ര​​ക്ഷ​​ക​​നെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചു​​ള്ള പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ങ്ങ​​ളി​​ൽ ഏ​​റെ അ​​റി​​യ​​പ്പെ​​ടു​​ന്ന​​തും വ​​ള​​രെ പ്രാ​​ധാ​​ന്യ​​മു​​ള്ള​​തു​​മാ​​യ ഒ​​ന്നാ​​ണ് മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​നെ​​പ്പ​​റ്റി ദാ​​നി​​യേ​​ലി​​ന്‍റെ പു​​സ്ത​​ക​​ത്തി​​ൽ കാ​​ണു​​ന്ന പ്ര​​വ​​ച​​നം. യു​​ഗാ​​ന്ത്യ​​ത്തെ​​യും അ​​ന്തി​​മ​​വി​​ധി​​യെ​​യും കു​​റി​​ച്ചു പ​​ഠി​​പ്പി​​ക്കു​​ന്പോ​​ൾ ഈ​​ശോ​​ത​​ന്നെ ഈ ​​പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ത്തി​​ലെ വാ​​ക്കു​​ക​​ൾ ഉ​​പ​​യോ​​ഗി​​ക്കു​​ന്ന​​ത് (മ​​ത്താ 24,30; 25,31) ഇ​​തി​​ന്‍റെ പ്രാ​​ധാ​​ന്യ​​ത്തി​​നു തെ​​ളി​​വാ​​യി നി​​ൽ​​ക്കു​​ന്നു. ദാ​​നി​​യേ​​ലി​​ന്‍റെ പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ത്തി​​ന്‍റെ ച​​രി​​ത്ര​​സ​​ന്ദ​​ർ​​ഭം ഇ​​വി​​ടെ വി​​ശ​​ക​​ല​​നം ചെ​​യ്യു​​ന്നി​​ല്ല.

ഈ ​​മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ ഒ​​രു പ്ര​​ത്യേ​​ക വ്യ​​ക്തി​​യെ സൂ​​ചി​​പ്പി​​ക്കു​​ന്ന​​താ​​യി തോ​​ന്നാം. എ​​ല്ലാ ജ​​ന​​ത​​ക​​ളു​​ടെ​​യും​​മേ​​ൽ അ​​ധി​​കാ​​ര​​വും ആ​​ധി​​പ​​ത്യ​​വും ദൈ​​വം അ​​യാ​​ൾ​​ക്കു ന​​ല്കു​​ന്നു. അ​​ന​​ശ്വ​​ര​​മാ​​യൊ​​രു രാ​​ജ്യ​​ത്തി​​ന്‍റെ, മ​​ര​​ണ​​മി​​ല്ലാ​​ത്ത, നി​​ത്യം ഭ​​രി​​ക്കു​​ന്ന രാ​​ജാ​​വാ​​യി​​രി​​ക്കും അ​​യാ​​ൾ. ഇ​​താ​​ണ് 13-14 വാ​​ക്യ​​ങ്ങ​​ളി​​ൽ അ​​വ​​ത​​രി​​പ്പി​​ക്കു​​ന്ന മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര ചി​​ത്രം. വ​​രാ​​നി​​രി​​ക്കു​​ന്ന ര​​ക്ഷ​​ക​​നെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചാ​​ണ് ഈ ​​വി​​വ​​ര​​ണം എ​​ന്നു ന്യാ​​യ​​മാ​​യും അ​​നു​​മാ​​നി​​ക്കാം.

ഈ ​​പ്ര​​വ​​ച​​നം വി​​ര​​ൽ​​ചൂ​​ണ്ടു​​ന്ന വ്യ​​ക്തി ഈ​​ശോ​​മി​​ശി​​ഹാ​​യാ​​ണ്. കാ​​ര​​ണം, ഈ ​​വാ​​ക്കു​​ക​​ൾ അ​​വി​​ടുന്നി​​ൽ പൂ​​ർ​​ത്തി​​യാ​​യി. വാ​​ന​​മേ​​ഘ​​ങ്ങ​​ളോ​​ടു​​കൂ​​ടെ വ​​രു​​ന്ന​​വ​​ൻ ഒ​​രു വ്യ​​ക്തി​​യാ​​ണ്, മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​നെ​​പ്പോ​​ലെ ഒ​​രു​​വ​​ൻ. അ​​വ​​ൻ ഒ​​രേ​​സ​​മ​​യം മ​​നു​​ഷ്യ​​നും ദൈ​​വ​​വു​​മാ​​ണ്. മ​​നു​​ഷ്യ​​ത്വം വെ​​റും ഒ​​രു തോ​​ന്ന​​ൽ മാ​​ത്ര​​മ​​ല്ല, യാ​​ഥാ​​ർ​​ഥ്യ​​മാ​​ണ്. എ​​ന്നാ​​ൽ മ​​നു​​ഷ്യ​​ത്വം ആ ​​വ്യ​​ക്തി​​യെ പൂ​​ർ​​ണ​​മാ​​യി നി​​ർ​​വ​​ചി​​ക്കു​​ന്നി​​ല്ല.

ഫി​​ലി​​പ്പി​​യ​​ർ​​ക്കെ​​ഴു​​തി​​യ ലേ​​ഖ​​ന​​ത്തി​​ൽ ഈ​​ശോ​​മി​​ശി​​ഹാ​​യു​​ടെ സ്വ​​യം ശൂ​​ന്യ​​വ​​ത്ക​​ര​​ണ​​ത്തെ​​ക്കു​​റി​​ച്ച് വി. ​​പൗ​​ലോ​​സ് പ​​റ​​യു​​ന്നു: “ദൈ​​വ​​ത്തി​​ന്‍റെ രൂ​​പ​​ത്തി​​ലാ​​യി​​രു​​ന്നെ​​ങ്കി​​ലും അ​​വ​​ൻ ദൈ​​വ​​വു​​മാ​​യു​​ള്ള സ​​മാ​​ന​​ത നി​​ല​​നി​​ർ​​ത്തേ​​ണ്ട ഒ​​രു കാ​​ര്യ​​മാ​​യി പ​​രി​​ഗ​​ണി​​ച്ചി​​ല്ല. ത​​ന്നെ​​ത്ത​​ന്നെ ശൂ​​ന്യ​​നാ​​ക്കി​​ക്കൊ​​ണ്ട് ദാ​​സ​ന്‍റെ രൂ​​പം സ്വീ​​ക​​രി​​ച്ച് മ​​നു​​ഷ്യ​​രു​​ടെ സാ​​ദൃ​​ശ്യ​​ത്തി​​ൽ ആ​​യി​​ത്തീ​​ർ​​ന്നു. ആ​​കൃ​​തി​​യി​​ൽ മ​​നു​​ഷ്യ​​നെ​​പ്പോ​​ലെ കാ​​ണ​​പ്പെ​​ട്ടു” (ഫി​​ലി 2,6-7). ദൈ​​വ​​പു​​ത്ര​​ന്‍റെ മ​​നു​​ഷ്യാ​​വ​​താ​​ര​​മാ​​ണ് അ​​പ്പ​​സ്തോ​​ല​​ൻ ഇ​​വി​​ടെ വി​​വ​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​ത്.

ഇ​​ത് ഈ​​ശോ​​യി​​ൽ ഭാ​​ഗി​​ക​​മാ​​യി പൂ​​ർ​​ത്തി​​യാ​​യ​​തും ഇ​​നി​​യും പൂ​​ർ​​ത്തീ​​ക​​ര​​ണം കാ​​ത്തി​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​തു​​മാ​​യ ഒ​​രു പ്ര​​വ​​ച​​ന​​മാ​​ണെ​​ന്ന് ഈ​​ശോ​​യു​​ടെ​​ത​​ന്നെ വാ​​ക്കു​​ക​​ളി​​ൽ​​നി​​ന്നു ഗ്ര​​ഹി​​ക്കാ​​ൻ ക​​ഴി​​യും. ത​​ന്നെ​​ത്ത​​ന്നെ സൂ​​ചി​​പ്പി​​ക്കാ​​ൻ ഈ​​ശോ സ്ഥി​​ര​​മാ​​യി ഉ​​പ​​യോ​​ഗി​​ച്ചി​​രു​​ന്ന ഒ​​രു വി​​ശേ​​ഷ​​ണ​​മാ​​ണ് മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ. മ​​റ്റാ​​രും ഈ​​ശോ​​യെ “മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ” എ​​ന്നു വി​​ളി​​ച്ച​​താ​​യി ബൈ​​ബി​​ളി​​ൽ ഒ​​രി​​ട​​ത്തും രേ​​ഖ​​പ്പെ​​ടു​​ത്തി​​യി​​ട്ടി​​ല്ല.


സ്വ​​യം ശൂ​​ന്യ​​വ​​ത്ക​​രി​​ച്ച്, ദ​​രി​​ദ്ര​​രോ​​ട് താ​​ദാ​​ത്മ്യ​​പ്പെ​​ട്ട​​വ​​ന്‍റെ ചി​​ത്രം വ​​ര​​ച്ചു​​കാ​​ട്ടാ​​ൻ ഈ ​​വി​​ശേ​​ഷ​​ണ​​മാ​​ണ് ഈ​​ശോ ഉ​​പ​​യോ​​ഗി​​ച്ച​​ത്. “മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ന് ത​​ല​​ചാ​​യ്ക്കാ​​ൻ ഇ​​ട​​മി​​ല്ല’’ (മ​​ത്താ 8,20). ഭൂ​​മി​​യി​​ൽ പാ​​പം മോ​​ചി​​ക്കാ​​ൻ അ​​ധി​​കാ​​ര​​മു​​ള്ള മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ (മ​​ത്താ 9,6) ദൈ​​വ​​ത്തി​​ന്‍റെ​​ത​​ന്നെ അ​​ധി​​കാ​​രം ഉ​​പ​​യോ​​ഗി​​ക്കു​​ന്നു. മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ സാ​​ബ​​ത്തി​​ന്‍റെ​​യും ക​​ർ​​ത്താ​​വാ​​ണ് (മ​​ത്താ 12,8). ത​​ന്‍റെ പീ​​ഡാ​നു​​ഭ​​വം, മ​​ര​​ണം, ഉ​​ത്ഥാ​​നം എ​​ല്ലാം ഈ​ശോ മു​​ൻ​​കൂ​​ട്ടി അ​​റി​​യി​​ക്കു​​ന്ന​​ത് മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ എ​​ന്ന വി​​ശേ​​ഷ​​ണ​​ത്തോ​​ടെ​​യാ​​ണ് (മ​​ത്താ 17,9; 26,2-24). “മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ വാ​​ന​​മേ​​ഘ​​ങ്ങ​​ളി​​ൽ ശ​​ക്തി​​യോ​​ടും മ​​ഹ​​ത്വ​​ത്തോ​​ടു​ം​കൂ​​ടെ വ​​രു​​ന്ന​​തു കാ​​ണു​​ക​​യും ചെ​​യ്യും” (മ​​ത്താ 24,30).

അ​​ന്തി​​മ​​വി​​ധി​​യെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചു​​ള്ള വി​​വ​​ര​​ണ​​ത്തി​​ൽ ഈ ​​പ്ര​​വ​​ച​​ന​​ത്തി​​ന്‍റെ സ്വാ​​ധീ​​നം വ്യ​​ക്ത​​മാ​​യി കാ​​ണാം. “മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ എ​​ല്ലാ ദൂ​​ത​​ന്മാ​​രോ​​ടും​​കൂ​​ടെ മ​​ഹ​​ത്വ​​ത്തി​​ൽ എ​​ഴു​​ന്നെ​​ള്ളു​​ന്പോ​​ൾ ത​ന്‍റെ മ​​ഹി​​മ​​യു​​ടെ സിം​​ഹാ​​സ​​ന​​ത്തി​​ൽ ഉ​​പ​​വി​​ഷ്ട​​നാ​​കും” (മ​​ത്താ 25,31). യു​​ഗാ​​ന്ത്യ​​ത്തി​​ൽ വി​​ധി​​യാ​​ള​​നാ​​യി വാ​​ന​​മേ​​ഘ​​ങ്ങ​​ളോ​​ടെ വ​​രാ​​നി​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​വ​​ൻ ത​​ന്‍റെ മ​​ര​​ണ​​വും ഉ​​ത്ഥാ​​ന​​വും​​വ​​ഴി മ​​ഹ​​ത്വീ​​കൃ​​ത​​നാ​​യി “ശ​​ക്തി​​യു​​ടെ വ​​ല​​തു​​ഭാ​​ഗ​​ത്ത്” ഉ​​പ​​വി​​ഷ്ട​​നാ​​യി​​രി​​ക്കു​​ന്നു (മ​​ത്താ 26,64).

ദാ​​നി​​യേ​​ൽ ദ​​ർ​​ശ​​ന​​മാ​​യി​​ക്ക​​ണ്ട മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ ഒ​​രേ​​സ​​മ​​യം ദൈ​​വ​​ജ​​ന​​ത്തി​​ന്‍റെ​​യും മ​​നു​​ഷ്യ​​നാ​​യി അ​​വ​​ത​​രി​​ച്ച ദൈ​​വ​​പു​​ത്ര​​ന്‍റെ​​യും പ്ര​​തീ​​ക​​മാ​​ണ്. ദൈ​​വ​​രാ​​ജ്യ​​ത്തി​​ന് എ​​ന്നേ​​ക്കും അ​​വ​​കാ​​ശി​​ക​​ളാ​​കു​​ന്ന ദൈ​​വ​​ജ​​ന​​ത്തെ ഒ​​റ്റ വ്യ​​ക്തി​​യാ​​യി​​ക്ക​​ണ്ട് മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​ൻ എ​​ന്നു വി​​ശേ​​ഷി​​പ്പി​​ക്കു​​ന്നു.

എ​​ന്നാ​​ൽ അ​​തി​​ലു​​പ​​രി, മ​​നു​​ഷ്യ​​നാ​​യി അ​​വ​​ത​​രി​​ച്ച ദൈ​​വ​​പു​​ത്ര​​നി​​ലേ​​ക്കാ​​ണ് ഈ ​​പ്ര​​വ​​ച​​നം ശ്ര​​ദ്ധ​​ക്ഷ​​ണി​​ക്കു​​ന്ന​​ത്. ബേ​​ത്‌​ലെ​​ഹെ​​മി​​ൽ ജ​​നി​​ച്ച്, ന​​സ്ര​​ത്തി​​ൽ ജീ​​വി​​ച്ച്, ജ​​റൂ​​സ​​ലെ​​മി​​ൽ മ​​രി​​ച്ച്, ഉ​​യി​​ർ​​ത്തെ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റ ദൈ​​വ​​പു​​ത്ര​​നി​​ൽ ഈ ​​പ്ര​​വ​​ച​​നം ഭാ​​ഗി​​ക​​മാ​​യി പൂ​​ർ​​ത്തി​​യാ​​യി. അ​​വ​​ന്‍റെ ര​​ണ്ടാം വ​​ര​​വി​​ലാ​​യി​​രി​​ക്കും പ്ര​​വ​​ച​​നം പൂ​​ർ​​ണ​​മാ​​യും നി​​റ​​വേ​​റു​​ക.

അ​​ത് എ​​ന്നാ​​ണെ​​ന്ന് “പി​​താ​​വി​​ന​​ല്ലാ​​തെ മ​​റ്റാ​​ർ​​ക്കും... അ​​റി​​ഞ്ഞു​​കൂ​​ടാ” (മ​​ത്താ 24,36). അ​​തി​​നാ​​ൽ എ​​പ്പോ​​ഴും ജാ​​ഗ്ര​​ത​​യോ​​ടെ വ​​ർ​​ത്തി​​ക്കു​​ക. വി​​ശ്വ​​സ്ത​​രാ​​യി ജീ​​വി​​ക്കു​​ക. വാ​​ന​​മേ​​ഘ​​ങ്ങ​​ളി​​ൽ വ​​രു​​ന്ന മ​​നു​​ഷ്യ​​പു​​ത്ര​​നു​​വേ​​ണ്ടി കാ​​ത്തി​​രി​​ക്കു​​ക.