"ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സം’ എ​​​​ന്ന നാ​​​​മ​​​​ത്തി​​​​ൽ ധ്വ​​​​നി​​​​ക്കു​​​​ന്ന സാ​​​​ധാ​​​​ര​​​​ണ അ​​​​ർ​​​​ഥം ഭ​​​​ക്ഷ​​​​ണ​​​​സാ​​​​ധ​​​​ന​​​​ങ്ങ​​​​ളോ​​​​ടു പു​​​​ല​​​​ർ​​​​ത്തു​​​​ന്ന ബോ​​​​ധ​​​​പൂ​​​​ർ​​​​വ​​​​മാ​​​​യ വി​​​​ര​​​​ക്തി​​​​യാ​​​​ണ്. എ​​​​ന്നാ​​​​ൽ ഭ​​​​ക്ഷി​​​​ക്കാ​​​​തി​​​​രി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​വ​​​​രെ​​​​ല്ലാം ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സ​​​​ക​​​​ര​​​​ല്ല. മാ​​​​ലാ​​​​ഖ​​​​മാ​​​​ർ ഭ​​​​ക്ഷി​​​​ക്കാ​​​​ത്ത​​​​വ​​​​രാ​​​​യാ​​​​ണു സൃ​​​​ഷ്ടി​​​​ക്ക​​​​പ്പെ​​​​ട്ടി​​​​രി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​ത്. അ​​​​വ​​​​ർ ഭ​​​​ക്ഷി​​​​ക്കു​​​​ന്നി​​​​ല്ലെ​​​​ന്നു ക​​​​രു​​​​തി നാം ​​​​അ​​​​വ​​​​രെ ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സ​​​​ക​​​​രെ​​​​ന്നു വി​​​​ളി​​​​ക്കാ​​​​റി​​​​ല്ല. ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സ​​​​ക​​​​നും ഭ​​​​ക്ഷി​​​​ക്കാ​​​​തി​​​​രി​​​​ക്കു​​​​ന്ന മാ​​​​ലാ​​​​ഖയും ത​​​​മ്മി​​​​ൽ വ​​​​ലി​​​​യ വ്യ​​​​ത്യാ​​​​സ​​​​മു​​ണ്ട്.

ഭ​​​​ക്ഷി​​​​ക്കാ​​​​ത്ത മാ​​​​ലാ​​​​ഖ അ​​​​വ​​​​ന്‍റെ സ്ര​​​​ഷ്ടാ​​​​വി​​​​നാ​​​​ൽ​​​​ത​​​​ന്നെ ഭ​​​​ക്ഷി​​​​ക്കാ​​​​ത്ത​​​​വ​​​​നാ​​​​യി സൃ​​​​ഷ്ടി​​​​ക്ക​​​​പ്പെ​​​​ട്ടി​​​​രി​​​​ക്കു​​​​ന്നു. അ​​​​ത് അ​​​​വ​​​​ന്‍റെ സ്ഥി​​​​ര​​​​സ്വ​​​​ഭാ​​​​വ​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ ഭാ​​​​ഗ​​​​മാ​​​​ണ്. എ​​​​ന്നാ​​​​ൽ ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സ​​​​ക​​​​ൻ അ​​​​ങ്ങ​​​​നെ​​​​യ​​​​ല്ല. അ​​​​വ​​​​ൻ ഭ​​​​ക്ഷ​​​​ണ​​​​ത്തോ​​​​ടു​​​​ള്ള ആ​​​​സ​​​​ക്തി​​​​ക്കു വി​​​​ധേ​​​​യ​​​​നാ​​​​ണ്. എ​​​​ങ്കി​​​​ലും അ​​​​വ​​​​ൻ നി​​​​യ​​​​ന്ത്ര​​​​ണം പാ​​​​ലി​​​​ക്കു​​​​ന്നു.

ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സം വ​​​​ഴി പ്ര​​​​യോ​​​​ജ​​​​നം ഉ​​ണ്ടാ​​​​കു​​​​ന്ന​​​​ത് ഭ​​​​ക്ഷ​​​​ണം ക​​​​ഴി​​​​ക്കാ​​​​ത്ത മാ​​​​ലാ​​​​ഖ​​​​മാ​​​​ർ​​​​ക്ക​​​​ല്ല, പ്ര​​​​ത്യു​​​​ത ആ​​​​സ​​​​ക്തി​​​​ക്കു വി​​​​ധേ​​​​യ​​​​രാ​​​​യ മ​​​​നു​​​​ഷ്യ​​​​ർ​​​​ക്കാ​​​​ണ്. എ​​​​ല്ലാ​​​​വി​​​​ധ അ​​​​ത്യാ​​​​ർ​​​​ത്തി​​​​ക​​​​ളി​​​​ൽ​​​​നി​​​​ന്നും ശ​​​​രീ​​​​ര​​​​ത്തെ​​​​യും അ​​​​തു​​​​വ​​​​ഴി മ​​​​ന​​​​​​സി​​​​നെ​​​​യും കാ​​​​ത്തു​​​​സൂ​​​​ക്ഷി​​​​ക്കാ​​​​നു​​​​ള്ള ത​​​​ങ്ങ​​​​ളു​​​​ടെ സ​​​​ന്ന​​​​ദ്ധ​​​​ത​​​​യാ​​​​ണ് ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സ​​​​ത്തി​​​​ൽ അ​​​​വ​​​​ർ പ്ര​​​​കാ​​​​ശി​​​​പ്പി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​ത്. ​​​​

കു​​​​തി​​​​ര​​​​യ്ക്കു ത​​​​ന്‍റെ സ്വ​​​​ന്തം മ​​​​ന​​​​​​സി​​​​ന്‍റെ തോ​​​​ന്ന​​​​ലു​​​​ക​​​​ൾ​​​​ക്ക​​​​നു​​​​സ​​​​രി​​​​ച്ചു കു​​​​തി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​തി​​​​ൽ​​നി​​​​ന്നു ക​​​​ടി​​​​ഞ്ഞാ​​​​ണ്‍ ത​​​​ട​​​​യി​​​​ടു​​​​ന്നു. അ​​​​തു​​​​പോ​​​​ലെ, മ​​​​നു​​​​ഷ്യ​​​​ശ​​​​രീ​​​​ര​​​​ത്തി​​​​ലെ പ്രാ​​​​കൃ​​​​ത​​​​വും മൃ​​​​ഗീ​​​​യ​​​​വു​​​​മാ​​​​യ പ്ര​​​​വ​​​​ണ​​​​ത​​​​ക​​​​ളെ കീ​​​​ഴ​​​​ട​​​​ക്കാ​​​​നും ശു​​​​ദ്ധീ​​​​ക​​​​രി​​​​ക്കാ​​​​നും ഒ​​​​രു​​​​വ​​​​നെ ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സം സ​​​​ഹാ​​​​യി​​​​ക്കു​​​​ന്നു.

സു​​​​റി​​​​യാ​​​​നി​​ പാ​​​​ര​​​​ന്പ​​​​ര്യ​​​​ത്തി​​​​ൽ നോ​​​​ന്പു​​​​കാ​​​​ല​​​​ത്തെ സ​​​​വി​​​​ശേ​​​​ഷ ആ​​​​ച​​​​ര​​​​ണ​​​​ങ്ങ​​​​ളാ​​​​യി ക​​​​രു​​​​തി​​​​യി​​​​രു​​​​ന്ന​​​​ത് പ്രാ​​​​ർ​​​​ഥ​​​​ന​​​​യും ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സ​​​​വും ദാ​​​​ന​​​​ധ​​​​ർ​​​​മ​​​​വു​​മാ​​​​ണ്. ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സം ദൈ​​​​വ​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ മു​​​​ന്പാ​​​​കെ സ്വ​​​​ർ​​​​ഗ​​​​ത്തി​​​​ലെ നി​​​​ക്ഷേ​​​​പ​​​​മാ​​​​യി പ​​​​രി​​​​ഗ​​​​ണി​​​​ക്ക​​​​പ്പെ​​​​ടു​​​​ന്നു. ദു​​​​ഷ്ട​​​​നെ​​​​തി​​​​രേ​​​​യു​​​​ള്ള ആ​​​​യു​​​​ധ​​​​വും ശ​​​​ത്രു​​​​വി​​​​ന്‍റെ അ​​​​ന്പു​​​​ക​​​​ളെ ത​​​​ടു​​​​ക്കാ​​​​നു​​​​ള്ള പ​​​​ട​​​​ച്ച​​​​ട്ട​​​​യു​​​​മാ​​​​ണ​​​​ത്. എ​​​​ന്നാ​​​​ൽ എ​​​​ന്താ​​​​ണ് ഈ ​​​​ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സം? സു​​​​റി​​​​യാ​​​​നി​​​​പി​​​​താ​​​​വും "പേ​​​​ർ​​​​ഷ്യ​​​​ൻ മു​​​​നി’ എ​​​​ന്ന അ​​​​പ​​​​ര​​​​നാ​​​​മ​​​​ത്തി​​​​ൽ വി​​​​ഖ്യാ​​​​ത​​​​നു​​​​മാ​​​​യ അ​​​​ഫ്ര​​​​ഹാ​​​​ത്ത് ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സ​​​​ത്തെ വ​​​​ർ​​​​ണി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​ത് ഇ​​​​പ്ര​​​​കാ​​​​ര​​​​മാ​​​​ണ്:


“അ​​​​പ്പ​​​​വും വെ​​​​ള്ള​​​​വും ഉ​​​​പേ​​​​ക്ഷി​​​​ക്ക​​​​ൽ അ​​​​ല്ല ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സം. അ​​​​തു മാ​​​​ന​​​​സി​​​​ക​​​​വും ആ​​​​ത്മീ​​​​യ​​​​വു​​​​മാ​​​​യ ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സ​​​​ത്തി​​​​നു സ​​​​ഹാ​​​​യ​​​​ക​​​​മാ​​​​ക​​​​ണം. ... വി​​​​ശ​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​തു​​​​വ​​​​രെ​​​​യും ദാ​​​​ഹി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​തു​​​​വ​​​​രെ​​​​യും അ​​​​പ്പ​​​​വും വെ​​​​ള്ള​​​​വും വേ​​ണ്ട ​​എ​​​​ന്നു​​​​വ​​​​യ്ക്കു​​​​ന്ന​​​​വ​​​​രു​​ണ്ട്.

വി​​​​ശ​​​​ന്നാ​​​​ലും ഭ​​​​ക്ഷി​​​​ക്കാ​​​​ത്ത​​​​വ​​​​രും ദാ​​​​ഹി​​​​ച്ചാ​​​​ലും പാ​​​​നം ചെ​​​​യ്യാ​​​​ത്ത​​​​വ​​​​രു​​​​മു​​ണ്ട്. പ​​​​രി​​​​ശു​​​​ദ്ധി​​​​യി​​​​ൽ തു​​​​ട​​​​രാ​​​​നാ​​​​യി ലൈം​​​​ഗി​​​​ക​​​​ബ​​​​ന്ധ​​​​ങ്ങ​​​​ൾ വേ​​ണ്ടെ​​​​ന്നു​​​​വ​​​​യ്ക്കു​​​​ന്ന​​​​വ​​​​രു​​ണ്ട്. ത​​​​ന്‍റെ ദേ​​​​ഷ്യ​​​​ത്തി​​​​നു ക​​​​ടി​​​​ഞ്ഞാ​​​​ണി​​​​ടാ​​​​നും പാ​​​​ഴ്‌വാ​​​​ക്കു​​​​ക​​​​ൾ ഉ​​​​ച്ച​​​​രി​​​​ക്കാ​​​​തി​​​​രി​​​​ക്കാ​​​​നു​​​​മാ​​​​യി കാ​​​​വ​​​​ൽ ഏ​​​​ർ​​​​പ്പെ​​​​ടു​​​​ത്തു​​​​ന്ന​​​​വ​​​​രു​​ണ്ട്. വെ​​​​റും കൈ​​യോ​​​​ടെ അ​​​​ധ്വാ​​​​നി​​​​ക്കാ​​​​നാ​​​​യി സ​​​​ന്പാ​​​​ദ്യ​​​​ങ്ങ​​​​ൾ ശേ​​​​ഖ​​​​രി​​​​ക്കാ​​​​ത്ത​​​​വ​​​​രു​​ണ്ട്.

പ്രാ​​​​ർ​​​​ഥ​​​​ന​​​​യി​​​​ൽ ജാ​​​​ഗ്ര​​​​ത നി​​​​ല​​​​നി​​​​ർ​​​​ത്താ​​​​ൻ മെ​​​​ത്ത​​​​ക​​​​ൾ ഉ​​​​പേ​​​​ക്ഷി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​വ​​​​രു​​ണ്ട്. ഇ​​​​തെ​​​​ല്ലാം ഒ​​​​രു​​​​മി​​​​ച്ച് ത​​​​ങ്ങ​​​​ളു​​​​ടെ ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സ​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ ശൈ​​​​ലി​​​​യാ​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​വ​​​​രു​​​​മു​​ണ്ട്.” ചു​​​​രു​​​​ക്ക​​​​ത്തി​​​​ൽ ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സം ഭ​​​​ക്ഷ​​​​ണ​​​​മു​​​​പേ​​​​ക്ഷി​​​​ക്ക​​​​ലി​​​​ൽ​​​​മാ​​​​ത്രം പ​​​​രി​​​​മി​​​​ത​​​​പ്പെ​​​​ടു​​​​ത്ത​​​​രു​​​​ത്. ദൈ​​​​വ​​​​ത്തി​​​​ലേ​​​​ക്കും ദൈ​​​​വ​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ ഛായ​​​​യാ​​​​യ മ​​​​നു​​​​ഷ്യ​​​​നി​​​​ലേ​​​​ക്കും ന​​​​മ്മെ അ​​​​ടു​​​​പ്പി​​​​ക്കു​​​​ന്നി​​​​ല്ലെ​​​​ങ്കി​​​​ൽ ന​​​​മ്മു​​​​ടെ ഉ​​​​പ​​​​വാ​​​​സം തി​​​​ക​​​​ച്ചും വ്യ​​​​ർ​​​​ഥ​​​​മാ​​​​ണെ​​​​ന്നു നാം ​​​​മ​​​​റ​​​​ക്ക​​​​രു​​​​ത്.