നോ​​​​ന്പി​​​​ന്‍റെ നാ​​​​ളു​​​​ക​​​​ൾ തി​​​​രി​​​​ഞ്ഞു​​​​നോ​​​​ട്ട​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ​​​​യും മാ​​​​ന​​​​സാ​​​​ന്ത​​​​ര​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ​​​​യും തി​​​​രി​​​​ച്ചു​​​​പോ​​​​ക്കി​​​​ന്‍റെ​​​​യും നാ​​​​ളു​​​​ക​​​​ളാ​​​​യി വ്യാ​​​​ഖ്യാ​​​​നി​​​​ക്ക​​​​പ്പെ​​​​ടാ​​​​റു​​​ണ്ട്. ദൈ​​​​വം ആ​​​​ദ​​​​ത്തെ സൃ​​​​ഷ്‌​​ടി​​​​ച്ച​​​​തു മ​​​​നു​​​​ഷ്യ​​​​ത്വ​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ പൂ​​​​ർ​​​​ണ​​​ത​​​​യി​​​​ലാ​​​​ണ്. ഈ ​​​​ആ​​​​ദി​​​​മ പ​​​​രി​​​​ശു​​​​ദ്ധി​​​​യാ​​​​ണ് ദൈ​​​​വം ക​​​​നി​​​​ഞ്ഞു​​ന​​​​ൽ​​​​കി​​​​യ സ്വാ​​​​ത​​​​ന്ത്ര്യ​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ ദു​​​​ർ​​​​വി​​​​നി​​​​യോ​​​​ഗം​​​​ മൂ​​​​ലം ആ​​​​ദം ന​​ഷ്‌​​ട​​​​പ്പെ​​​​ടു​​​​ത്തി​​​​യ​​​​ത്.

പ​​​​രി​​​​ശു​​​​ദ്ധ​​​​മാ​​​​യ പ​​​​റു​​​​ദീ​​​​സ​​​​യു​​​​ടെ വാ​​​​തി​​​​ലു​​​​ക​​​​ൾ അ​​​​വ​​​​ന്‍റെ മു​​​​ന്പി​​​​ൽ കൊ​​​​ട്ടി​​​​യ​​​​ട​​യ്​​​​ക്ക​​​​പ്പെ​​​​ട്ടു. മാ​​​​ർ അ​​​​പ്രേം പ​​​​ഠി​​​​പ്പി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​ത​​​​നു​​​​സ​​​​രി​​​​ച്ച് ര​​​ണ്ടാം ​ആ​​​​ദ​​​​മാ​​​​യ ഈ​​​​ശോ​​​​യു​​​​ടെ പാ​​​​ർ​​​​ശ്വം കു​​​​ത്തി​​​​ത്തു​​​​ള​​​​യ്ക്ക​​​​പ്പെ​​​​ട്ട​​​​പ്പോ​​​​ഴാ​​​​ണ് മ​​​​നു​​​​ഷ്യ​​​​വം​​​​ശ​​​​ത്തി​​​​നാ​​​​യി വീ​​​ണ്ടും ​പ​​​​റു​​​​ദീ​​​​സ​​​​യു​​​​ടെ വാ​​​​തി​​​​ലു​​​​ക​​​​ൾ തു​​​​റ​​​​ക്ക​​​​പ്പെ​​​​ട്ട​​​​ത്. അ​​​​വി​​​​ടെ​​​​നി​​​​ന്നൊ​​​​ഴു​​​​കി​​​​യ കൃ​​​​പ​​​​യാ​​​​ലാ​​​​ണ് മ​​​​നു​​​​ഷ്യ​​​​വം​​​​ശം പ​​​​വി​​​​ത്രീ​​​​കൃ​​​​ത​​​​മാ​​​​യ​​​​ത്.

ദൈ​​​​വ​​​​കൃ​​​​പ ദൈ​​​​വ​​​​ദൂ​​​​ഷ​​​​ക​​​​രെ​​​​പ്പോ​​​​ലും മാ​​​​ന​​​​സാ​​​​ന്ത​​​​ര​​​​ത്തി​​​​ലേ​​​​ക്കു ന​​​​യി​​​​ച്ച് അ​​​​വ​​​​രു​​​​ടെ വാ​​​​യ്ക​​​​ൾ അ​​​​ട​​​​ച്ച് അ​​​​വ​​​​രെ ദൈ​​​​വ​​​​സ്തു​​​​തി മു​​​​ഴ​​​​ക്കു​​​​ന്ന കി​​​​ന്ന​​​​ര​​​​ങ്ങ​​​​ളാ​​​​ക്കി മാ​​​​റ്റു​​​​ന്നു​​​​വെ​​​​ന്നു പ​​​​ഠി​​​​പ്പി​​​​ക്കു​​​​ന്ന മാ​​​​ർ അ​​​​പ്രേം ദൈ​​​​വ​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ, നീ​​​​തി​​​​യെ അ​​​​തി​​​​ശ​​​​യി​​​​ക്കു​​​​ന്ന കൃ​​​​പ​​​​യെ​​​​ക്കു​​​​റി​​​​ച്ച് വാ​​​​ചാ​​​​ല​​​​നാ​​​​കു​​​​ന്ന​​​​ത് ശ്ര​​​​ദ്ധി​​​​ക്കൂ: “സ്വ​​​​ർ​​​​ഗ​​​​സ​​​​മ്മാ​​​​നം നീ​​​​തി​​​​പൂ​​​​ർ​​​​വം ല​​​​ഭി​​​​ക്കാ​​​​നും സൗ​​​​ജ​​​​ന്യ​​​​മാ​​​​യി​​​​ട്ട​​​​ല്ലാ​​​​തെ ല​​​​ഭി​​​​ക്കാ​​​​നും ആ​​​​രു​​​​ടെ അ​​​​ധ്വാ​​​​ന​​​​മാ​​​​ണു മ​​​​തി​​​​യാ​​​​യ​​​​ത്? നീ​​​​തി​​​​പൂ​​​​ർ​​​​വം ഒ​​​​രു തു​​​​ള്ളി​​​​ക്കേ അ​​​​വ​​​​ന് അ​​​​വ​​​​കാ​​​​ശ​​മു​​​​ള്ളൂ. ബാ​​​​ക്കി​​​​യു​​​​ള്ള​​​​വ​​​​യൊ​​​​ക്കെ കൃ​​​​പ​​​​യാ​​​​ലാ​​​​ണ് ല​​​​ഭി​​​​ക്കു​​​​ക...’’ (വി​​​​ശ്വാ​​​​സ​​​​ഗീ​​​​തം 50,10).

മ​​​​ഹാ​​​​താ​​​​പ​​​​സി​​​​ക​​​​നാ​​​​യ ശെ​​​​മ​​​​യോ​​​​ൻ ദ്തൈ​​​​ബൂ​​​​സേ (ഏ​ഴാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ ​ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന വി​ശു​ദ്ധ​ൻ)‍ ന​​​​മ്മു​​​​ടെ ജീ​​​​വി​​​​ത​​​​ത്തി​​​​ൽ ദൈ​​​​വ​​​​കൃ​​​​പ​​​​യ്ക്കു​​​​ള്ള പ്രാ​​​​ധാ​​​​ന്യ​​​​ത്തെ​​​​ക്കു​​​​റി​​​​ച്ച് പ​​​​റ​​​​യു​​​​ന്ന​​​​ത് ശ്ര​​​​ദ്ധാ​​​​ർ​​​​ഹ​​​​മാ​​​​ണ്: “ദൈ​​​​വി​​​​ക​​​​കൃ​​​​പ ന​​​​മ്മെ സം​​​​ര​​​​ക്ഷി​​​​ക്കു​​​​ന്നി​​​​ല്ലെ​​​​ങ്കി​​​​ൽ ന​​​​മ്മു​​​​ടെ ത​​​​പി​​​​ക്കു​​​​ന്ന അ​​​​ധ്വാ​​​​ന​​​​ത്തി​​​​നൊ​​​​ടു​​​​വി​​​​ൽ ഒ​​​​രു ചെ​​​​റി​​​​യ വി​​​​കാ​​​​രം മ​​​​തി, മെ​​​​ഴു​​​​കു​​​​പോ​​​​ലെ നാം ​​​​ഉ​​​​രു​​​​കി​​​​ത്തീ​​​​രാ​​​​ൻ...​​​​ നാം എ​​​​ന്താ​​​​യി​​​​രി​​​​ക്കു​​​​ന്നു​​​​വോ അ​​​​ത് ദൈ​​​​വ​​​​കൃ​​​​പ​​​​യാ​​​​ലാ​​​​ണ്.”


അ​​​​ദ്ദേ​​​​ഹ​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ അ​​​​ഭി​​​​പ്രാ​​​​യ​​​​ത്തി​​​​ൽ ഒ​​​​രു​​​​വ​​​​ൻ ദൈ​​​​വി​​​​ക​​​​കൃ​​​​പ​​​​യാ​​​​ൽ നി​​​​റ​​​​യു​​​​ന്പോ​​​​ൾ അ​​​​പ​​​​ര​​​​ന്‍റെ കു​​​​റ​​​​വു​​​​ക​​​​ൾ​​​​ക്കു മു​​​​ന്പി​​​​ൽ അ​​​​വ​​​​ൻ അ​​​​ന്ധ​​​​നാ​​​​യി​​​​ത്തീ​​​​രു​​​​ന്നു. മ​​​​റ്റു​​​​ള്ള​​​​വ​​​​രു​​​​ടെ കു​​​​റ​​​​വു​​​​ക​​​​ൾ ക​​​ണ്ടെ​​​ത്തി വി​​​​മ​​​​ർ​​​​ശി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​ത് ഒ​​​​രു ക​​​​ല​​​​യാ​​​​യി ക​​​​രു​​​​തി പ്രോ​​​​ത്സാ​​​​ഹി​​​​പ്പി​​​​ക്കു​​​​ന്ന ന​​​​മ്മു​​​​ടെ ത​​​​ല​​​​മു​​​​റ​​​​യെ ശെ​​​​മ​​​​യോ​​​​ൻ ദ്തൈ​​​​ബൂ​​​​സേ​​​​യു​​​​ടെ ഈ ​​​​വാ​​​​ക്കു​​​​ക​​​​ൾ ഇ​​​​രു​​​​ത്തി​​​ച്ചി​​​​ന്തി​​​​പ്പി​​​​ക്കും:

പൊ​​​​ള്ള​​​​യാ​​​​യ ആ​​​​ത്മാ​​​​വി​​​​ന്‍റെ ഉ​​​​ട​​​​മ​​​​ക​​​​ളാ​​​​ണ് അ​​​​യ​​​​ൽ​​ക്കാ​​​​ര​​​​ന്‍റെ ന്യാ​​​​യാ​​​​ധി​​​​പ​​​​ർ ച​​​​മ​​​​ഞ്ഞ് അ​​​​വ​​​​രു​​​​ടെ ന​​​ന്മ​​​തി​​​ന്മ​​​​ക​​​​ളെ വി​​​​ധി​​​​ക്കു​​​​ക. എ​​​​ന്നാ​​​​ൽ കൃ​​​​പ ന​​​​മ്മെ സ​​​​ന്ദ​​​​ർ​​​​ശി​​​​ക്കു​​​​ന്പോ​​​​ൾ, ന​​​​മ്മു​​​​ടെ ഹൃ​​​​ദ​​​​യ​​​​മാ​​​​കു​​​​ന്ന ദ​​​​ർ​​​​പ്പ​​​​ണ​​​ത്തി​​​​ൽ പ​​​​തി​​​​ക്കു​​​​ന്ന സ​​​​ഹ​​​​ജ​​​​സ്നേ​​​​ഹ​​​​മാ​​​​കു​​​​ന്ന ഭാ​​​​സു​​​​ര​​​​പ്ര​​​​കാ​​​​ശ​​​​ത്തി​​​​ൽ ഈ ​​​​ലോ​​​​ക​​​​ത്തി​​​​ൽ ഒ​​​​രു പാ​​​​പി​​​​യെ​​​​യോ ഒ​​​​രു ദു​​ഷ്‌​​ട​​​​നെ​​​​യോ ക​​​ണ്ടെ​​​ത്തു​​​​ന്ന​​​​തി​​​​ൽ നാം ​​​​പ​​​​രാ​​​​ജ​​​​യ​​​​പ്പെ​​​​ടു​​​​ന്നു.

മ​​​​റി​​​​ച്ച്, പി​​​​ശാ​​​​ചു​​​​ക്ക​​​​ളു​​​​ടെ നി​​​​യ​​​​ന്ത്ര​​​​ണ​​​​ത്തി​​​​ൽ ശാ​​​​പ​​​​ങ്ങ​​​​ളു​​​​ടെ ഇ​​​​രു​​​​ളി​​​​ലാ​​​​ണ് നാം ​​​​വ്യാ​​​​പ​​​​രി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​തെ​​​​ങ്കി​​​​ൽ ന​​​​മ്മു​​​​ടെ ദൃ​​ഷ്‌​​ടി​​യി​​​​ൽ ഈ ​​​​ലോ​​​​ക​​​​ത്തി​​​​ൽ ഒ​​​​രു ന​​​​ല്ല​​​​വ​​​​നോ, ഒ​​​​രു നീ​​​​തി​​​​മാ​​​​നോ കാ​​​​ണി​​​​ല്ല. ന​​​​മ്മു​​​​ടെ മ​​​​ന​​​​സി​​​​ന്‍റെ മി​​​​ഴി​​​​ക​​​​ൾ അ​​​​പ​​​​ര​​​​ന്‍റെ ബ​​​​ല​​​​ഹീ​​​​ന​​​​ത​​​​ക​​​​ൾ​​​​ക്കു മു​​​​ന്പി​​​​ൽ പൂ​​​​ർ​​​​ണ​​​​മാ​​​​യും അ​​​​ട​​​​യു​​​​ന്പോ​​​​ൾ ന​​​​മ്മു​​​​ടെ ഹൃ​​​​ദ​​​​യം ദൈ​​​​വ​​​​ത്താ​​​​ൽ ന​​​​വ്യ​​​​മാ​​​​ക്ക​​​​പ്പെ​​​​ടും.

ന​​​​മ്മെ മാ​​​​ന​​​​സാ​​​​ന്ത​​ര​​​​ത്തി​​​​ലേ​​​​ക്കും വി​​​​ശു​​​​ദ്ധി​​​​യി​​​​ലേ​​​​ക്കും ന​​​​യി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​ത് ഒ​​​​രി​​​​ക്ക​​​​ലും ന​​​​മ്മു​​​​ടെ ത​​​​പ​​​​സോ പ്രാ​​​​ർ​​​​ഥ​​​​ന​​​​യോ പ​​​​രി​​​​ത്യാ​​​​ഗ​​​​പ്ര​​​​വൃ​​​​ത്തി​​​​ക​​​​ളോ അ​​​​ല്ല; മ​​​​റി​​​​ച്ച്, ന​​​​മ്മി​​​​ൽ പ്ര​​​​വ​​​​ർ​​​​ത്ത​​​​ന​​​​നി​​​​ര​​​​ത​​​​മാ​​​​കു​​​​ന്ന ക​​​​ർ​​​​ത്താ​​​​വി​​​​ന്‍റെ കൃ​​​​പ​​​​യാ​​​​ണ് എ​​​​ന്ന യാ​​​​ഥാ​​​​ർ​​​​ഥ്യം നോ​​​​ന്പി​​​​ന്‍റെ ഈ ​​​​നാ​​​​ളു​​​​ക​​​​ളി​​​​ൽ ന​​​​മ്മെ വി​​​​നീ​​​​ത​​​​രാ​​​​ക്ക​​​​ണം.