എ​​​ത്ര ക​​​ണ്ടാ​​​ലും മ​​​തി​​​വ​​​രാ​​​ത്ത ചി​​​ല കൗ​​​തു​​​ക​​​ങ്ങ​​​ളു​​​ണ്ട്. കു​​​ട്ടി​​​ക്കാ​​​ലം മു​​​ത​​​ലേ അ​​​ത്ത​​​രം ചി​​​ല​​​ത് നീ​​​ണ്ട കാ​​​ൽ​​​വ​​​യ്പോ​​​ടെ ക​​​ട​​​ന്നു​​​വ​​​ന്ന് ഉ​​​ള്ളി​​​ൽ ഇ​​​രി​​​പ്പു​​​റ​​​പ്പി​​​ച്ചി​​​ട്ടു​​​ണ്ട്. അ​​​തു വീ​​​ഞ്ഞു​​​പോ​​​ലെ​​​യാ​​​ണ്. ഇ​​​രി​​​ക്കും​​​തോ​​​റും വീ​​​ര്യ​​​മേ​​​റു​​​ന്ന ഒ​​​ന്ന്. അ​​​തെ​​​നി​​​ക്ക് ‘പ​​​ര​​​മാ​​​ർ​​​ഥ സ്നേ​​​ഹ​​​ത്തി​​​ൻ മ​​​ന്ദ​​​ഹാ​​​സം’ പോ​​​ലെ​​​യാ​​​ണ് അ​​​നു​​​ഭ​​​വ​​​പ്പെ​​​ട്ടി​​​ട്ടു​​​ള്ള​​​ത്. ചെ​​​റി​​​യ ക്ലാ​​​സി​​​ൽ പ​​​ഠി​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ എ​​​ന്നെ​​​യേ​​​റെ കൗ​​​തു​​​ക​​​പ്പെ​​​ടു​​​ത്തി​​​യ ഒ​​​ന്ന് ആ​​​ന​​​യാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. കൗ​​​തു​​​ക​​​മാ​​​ണോ അ​​​ത‌്ഭു​​​ത​​​മാ​​​ണോ ഒ​​​രി​​​ഷ്ട​​​മാ​​​ണോ എ​​​ന്നൊ​​​ന്നും അ​​​ന്നേ​​​പ്പോ​​​ലെ ഇ​​​ന്നു​​​മ​​​റി​​​യി​​​ല്ല. എ​​​ത്ര ക​​​ണ്ടാ​​​ലും കൊ​​​തി തീ​​​രാ​​​ത്ത ഒ​​​ന്ന്. ഇ​​​ന്നും അ​​​തി​​​നൊ​​​രു മാ​​​റ്റ​​​മി​​​ല്ല.

എ​​​ന്‍റെ പ്രൈ​​​മ​​​റി സ്കൂ​​​ൾ ഒ​​​രു ക്ഷേ​​​ത്ര​​​ത്തി​​​ന​​​ടു​​​ത്താ​​​യ​​​തി​​​നാ​​​ൽ ഉ​​​ത്സ​​​വ​​​നാ​​​ളി​​​ലും അ​​​ല്ലാ​​​തെ​​​യും എ​​​ഴു​​​ന്ന​​​ള്ള​​​ത്തി​​​നു കൊ​​​ണ്ടു​​​വ​​​രു​​​ന്ന ആ​​​ന​​​ക​​​ളെ ത​​​ള​​​യ്ക്കു​​​ന്ന​​​ത് സ്കൂ​​​ൾ മൈ​​​താ​​​ന​​​ത്താ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ക്ലാ​​​സി​​​ലി​​​രി​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ഴെ​​​ല്ലാം ഒ​​​രു ക​​​ണ്ണ് പു​​​റ​​​ത്തു​​​ നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​ന്ന ആ​​​ന​​​യി​​​ലാ​​​യി​​​രി​​​ക്കും. ഒ​​​രി​​​ക്ക​​​ൽ എ​​​ന്‍റെ ‘ഏ​​​ക​​​ലോ​​​ച​​​നാ​​​ഭി​​​ന​​​യം’ ക​​​ണ്ടു​​​വ​​​ന്ന മീ​​​നാ​​​ക്ഷി​​​യ​​​മ്മ സാ​​​ർ പ​​​റ​​​ഞ്ഞു. “മു​​​ഞ്ഞി​​​നാ​​​ട്ടി​​​ലെ ഗോ​​​പീ​​​ടെ മ​​​ക​​​ന്‍റെ ഒ​​​രു ക​​​ണ്ണ് പോ​​​ക്കാ. അ​​​വ​​​ന്‍റെ ഒ​​​രു ക​​​ണ്ണ് ക്ലാ​​​സി​​​ലും ഒ​​​രു ക​​​ണ്ണ് പ​​​റ​​​മ്പി​​​ലും!” എ​​​നി​​​ക്ക​​​ന്നു ന​​​ല്ല വ​​​ഴ​​​ക്കു​​​ കി​​​ട്ടി. എ​​​ങ്കി​​​ലും എ​​​ന്‍റെ കൊ​​​തി അ​​​ട​​​ങ്ങി​​​യി​​​രു​​​ന്നി​​​ല്ല. സ്കൂ​​​ൾ​​​വി​​​ട്ട് വീ​​​ട്ടി​​​ൽ പോ​​​കാ​​​തെ ദൂ​​​രെ മാ​​​റി ആ​​​ന​​​യെ നോ​​​ക്കി കു​​​ന്തി​​​ച്ചി​​​രി​​​ക്കും. എ​​​ഴു​​​ന്ന​​​ള്ളി​​​പ്പു ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞ് ആ​​​ന​​​ക​​​ൾ ഒ​​​രു ക്ഷേ​​​ത്ര​​​ത്തി​​​ൽ​​​നി​​​ന്ന് അ​​​ടു​​​ത്ത ക്ഷേ​​​ത്ര​​​ത്തി​​​ലേ​​​ക്കു പോ​​​കു​​​മ്പോ​​​ൾ ഒ​​​ത്തി​​​രി ദൂ​​​രം കൂ​​​ടെ​​​പ്പോ​​​കും. ആ​​​ന​​​വാ​​​ലി​​​ൽ​​​നി​​​ന്നൊ​​​രു രോ​​​മ​​​മൊ​​​ക്കെ പാ​​​പ്പാ​​​ന്മാ​​​രോ​​​ടു ചോ​​​ദി​​​ക്കും. പ​​​ക്ഷേ, അ​​​വ​​​ർ ത​​​രി​​​ല്ല എ​​​ന്നു മാ​​​ത്ര​​​മ​​​ല്ല; ഞ​​​ങ്ങ​​​ൾ കു​​​ട്ടി​​​ക​​​ളെ ആ​​​ട്ടി​​​യോ​​​ടി​​​ക്കു​​​ക​​​യും ചെ​​​യ്യും. പി​​​ൽ​​​ക്കാ​​​ല​​​ത്ത് വൈ​​​ലോ​​​പ്പി​​​ള്ളി​​​യു​​​ടെ ‘സ​​​ഹ്യ​​​ന്‍റെ മ​​​ക​​​ൻ’ കോ​​​ള​​​ജ് ക്ലാ​​​സി​​​ൽ പ​​​ഠി​​​ച്ചു​​​കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്ന​​​പ്പോ​​​ൾ ഞാ​​​ൻ ജ​​​ന​​​ലി​​​ലൂ​​​ടെ പു​​​റ​​​ത്തേ​​​ക്കു നോ​​​ക്കി. പ​​​ക്ഷേ, സ​​​ഹ്യ​​​ന്‍റെ മ​​​ക​​​നെ ക​​​ണ്ടി​​​ല്ല. പ​​​ക​​​രം ആ​​​കാ​​​ശ​​​ത്ത് മ​​​ദ​​​മി​​​ള​​​കി കൊ​​​മ്പു​​​കു​​​ത്തി ക​​​ളി​​​ക്കു​​​ന്ന മേ​​​ഘ​​​ഗ​​​ജ​​​ങ്ങ​​​ളെ ക​​​ണ്ടു. അ​​​ന​​​ന്ത​​​സ​​​ങ്കീ​​​ർ​​​ണ​​​മാ​​​യേ​​​ക്കാ​​​വു​​​ന്ന എ​​​ന്‍റെ ചി​​​ത്ത​​​വി​​​ഭ്രാ​​​ന്തി​​​ക​​​ളെ ഒ​​​രു പ​​​രി​​​ധി​​​വ​​​രെ ശ​​​മി​​​പ്പി​​​ച്ച​​​ത് ഇ​​​ത്ത​​​രം കാ​​​ഴ്ച​​​ക​​​ൾകൂ​​​ടി​​​യാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു​​​വെ​​​ന്ന് ഇ​​​പ്പോ​​​ൾ ഓ​​​ർ​​​മി​​​ക്കു​​​ന്നു.

ഹൈ​​​സ്കൂ​​​ൾ ക്ലാ​​​സി​​​ൽ പ​​​ഠി​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ എ​​​ന്‍റെ കൗ​​​തു​​​കം ക​​​ട​​​ലി​​​നോ​​​ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. എ​​​ന്‍റെ സ്കൂ​​​ൾ ക​​​ട​​​ലി​​​നോ​​​ടു ചേ​​​ർ​​​ന്ന ഒ​​​രു ദേ​​​ശ​​​ത്താ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ക്ലാ​​​സി​​​ലി​​​രു​​​ന്നാ​​​ൽ ക​​​ട​​​ലി​​​ന്‍റെ ഇ​​​ര​​​മ്പം കേ​​​ൾ​​​ക്കാ​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ആ​​​യി​​​രം നാ​​​വു​​​നീ​​​ട്ടി അ​​​തു ക​​​ര​​​യി​​​ലേ​​​ക്കു ക​​​യ​​​റി​​​വ​​​രു​​​മോ എ​​​ന്ന് ഒ​​​രു​​​പാ​​​ടു​​​നാ​​​ൾ ഭ​​​യ​​​ന്നി​​​രു​​​ന്നു. എ​​​ന്‍റെ കൂ​​​ട്ടു​​​കാ​​​രി​​​ൽ അ​​​ധി​​​കം ​​​പേ​​​രും ക​​​ട​​​ൽ​​​തീ​​​ര​​​ത്തു​​​നി​​​ന്നു വ​​​രു​​​ന്ന​​​വ​​​രാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. അ​​​വ​​​ർ പ​​​റ​​​യു​​​ന്ന ക​​​ട​​​ൽ​​​ക്ക​​​ഥ​​​ക​​​ളി​​​ൽ ഞാ​​​ൻ വ​​​ല്ലാ​​​തെ ആ​​​വേ​​​ശം​​​കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്നു. അ​​​വ​​​രെ​​​നി​​​ക്കു ജീ​​​വ​​​നു​​​ള്ള ക​​​ട​​​ൽ​​​ഞ​​​ണ്ടു​​​ക​​​ളെ​​​യും മ​​​ത്സ്യ​​​ക്കു​​​ഞ്ഞു​​​ങ്ങ​​​ളെ​​​യും കൊ​​​ണ്ടു​​​ത​​​രു​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. അ​​​ങ്ങ​​​നെ അ​​​ങ്ങ​​​നെ ക​​​ട​​​ൽ കൊ​​​തി​​​യ​​​ട​​​ങ്ങാ​​​ത്ത ഒ​​​ന്നാ​​​യി ​​​മാ​​​റി.

മ​​​നു​​​ഷ്യ​​​ർ ക​​​ണ്ടു​​​ക​​​ണ്ടാ​​​ണു ക​​​ട​​​ലി​​​ത്ര വ​​​ലു​​​താ​​​യ​​​തെ​​​ന്നും നി​​​ത്യ​​​ദുഃ​​​ഖ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ പ്ര​​​തീ​​​ക​​​മാ​​​ണു ക​​​ട​​​ലെ​​​ന്നു​​​മൊ​​​ക്കെ വാ​​​യി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​തു പി​​​ന്നീ​​​ടു നാ​​​ളു​​​ക​​​ൾ ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞാ​​​ണ്. എ​​​ന്‍റെ ഏ​​​കാ​​​ന്ത​​​ത​​​ക​​​ളെ ക​​​ടും​​​നീ​​​ല നി​​​റ​​​ത്തി​​​ൽ തു​​​വ​​​ർ​​​ത്തി​​​യ​​​തു ക​​​ട​​​ലാ​​​ണ്. ഉ​​​ള്ളി​​​ലെ​​​ത്ര ദുഃ​​​ഖ​​​മു​​​ണ്ടെ​​​ങ്കി​​​ലും ഞാ​​​നി​​​പ്പോ​​​ഴും അ​​​തെ​​​ല്ലാം ക​​​ഴു​​​കി​​​ക്ക​​​ള​​​യു​​​ന്ന​​​തു ക​​​ട​​​ലി​​​ലാ​​​ണ്. ക​​​ട​​​ൽ​​​ത്തി​​​ര​​​യെ​​​ണ്ണു​​​ന്ന ഒ​​​രു കു​​​ട്ടി ഇ​​​പ്പോ​​​ഴും എ​​​ന്‍റെ ഉ​​​ള്ളി​​​ലു​​​ണ്ട്. ഞാ​​​നാ​​​ദ്യ​​​മാ​​​യി കോ​​​രി​​​ത്ത​​​രി​​​ച്ച​​​ത് ക​​​ട​​​ൽ വ​​​ന്നെ​​​ന്നെ ത​​​ഴു​​​കി​​​യ​​​പ്പോ​​​ഴാ​​​ണ്. ആ ​​​ത​​​ഴു​​​ക​​​ൽ ക​​​ട​​​ൽ​​​ത്തീ​​​ര​​​ത്തി​​​രി​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ ഇ​​​പ്പോ​​​ഴും ഞാ​​​ൻ അ​​​നു​​​ഭ​​​വി​​​ക്കാ​​​റു​​​ണ്ട്.


പി​​​ന്നീ​​​ടെ​​​പ്പോ​​​ഴൊ​​​ക്കെ​​​യോ കൗ​​​തു​​​ക​​​ങ്ങ​​​ളു​​​ടെ എ​​​ണ്ണം ഏ​​​റി​​​യും കു​​​റ​​​ഞ്ഞും വ​​​ന്നു. ഗു​​​രു നി​​​ത്യ​​​ചൈ​​​ത​​​ന്യ​​​യ​​​തി എ​​​ന്‍റെ കൗ​​​തു​​​ക​​​ങ്ങ​​​ളി​​​ൽ ഏ​​​റെ പ്രി​​​യ​​​പ്പെ​​​ട്ട​​​താ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. യ​​​തി​​​ഗു​​​രു​​​വി​​​നെ കാ​​​ണാ​​​ൻ വ​​​ർ​​​ക്ക​​​ല നാ​​​രാ​​​യ​​​ണ​​​ഗു​​​രു​​​കു​​​ല​​​ത്തി​​​ലേ​​​ക്ക് ഒ​​​ത്തി​​​രി ത​​​വ​​​ണ പോ​​​യി​​​ട്ടു​​​ണ്ട്. ഓ​​​രോ ത​​​വ​​​ണ പോ​​​കു​​​മ്പോ​​​ഴും ഞാ​​​നോ​​​രോ യ​​​തി​​​ഗു​​​രു​​​വി​​​നെ ക​​​ണ്ടാ​​​ണു മ​​​ട​​​ങ്ങി​​​വ​​​രു​​​ന്ന​​​ത്. ആ ​​​മ​​​ട​​​ക്കം ഏ​​​റെ സ​​​ങ്ക​​​ട​​​ക​​​ര​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ഇ​​​ല​​​ച്ചാ​​​ർ​​​ത്തു​​​ക​​​ൾ​​​ക്കി​​​ട​​​യി​​​ലൂ​​​ടെ മ​​​ണ്ണി​​​ലേ​​​ക്കു വീ​​​ഴു​​​ന്ന ഒ​​​രു മ​​​ഴ​​​ത്തു​​​ള്ളി​​​യു​​​ടെ സ​​​ങ്ക​​​ടം. യ​​​തി​​​ഗു​​​രു​​​വി​​​നൊ​​​പ്പ​​​മി​​​രി​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ വെ​​​ളി​​​ച്ച​​​ത്തി​​​നൊ​​​പ്പം നൃ​​​ത്തം ചെ​​​യ്യാ​​​ൻ അ​​​റി​​​യാ​​​തെ തോ​​​ന്നി​​​പ്പോ​​​കും.

യ​​​തി​​ഗു​​​രു​​​വി​​​നെ കേ​​​ട്ടി​​​രി​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ ജ്ഞാ​​​ന​​​സാ​​​ഗ​​​ര​​​ത്തി​​​ൽ ഒ​​​റ്റ​​​യ്ക്ക് ഒ​​​രു തോ​​​ണി​​​യി​​​ൽ ഒ​​​ഴു​​​കി​​​പ്പോ​​​കു​​​ന്ന​​​തു​​​പോ​​​ലെ തോ​​​ന്നും. അ​​​നു​​​ഭ​​​വാ​​​ത്മ​​​ക​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു ആ ​​​മി​​​ണ്ടി​​​പ്പ​​​റ​​​യ​​​ൽ.​ ശ്ര​​​ദ്ധ​​​യും നോ​​​ട്ട​​​വും ചി​​​രി​​​യും എ​​​ല്ലാം അ​​​ങ്ങ​​​നെ​​ത​​​ന്നെ​​​യാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. എ​​​ന്നാ​​​ൽ, അ​​​ദ്ദേ​​​ഹ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ ഉ​​​ള്ളി​​​ൽ ഒ​​​രു വി​​​ഗ്ര​​​ഹ​​​ഭ​​​ഞ്ജ​​​ക​​​നു​​​ണ്ടെ​​​ന്നും ഒ​​​രു നി​​​ഷേ​​​ധി​​​യു​​​ണ്ടെ​​​ന്നും എ​​​നി​​​ക്കു തോ​​​ന്നി​​​യി​​​ട്ടു​​​ണ്ട്. ഭ​​​ഞ്ജ​​​ന​​​വും നി​​​ഷേ​​​ധ​​​വും അ​​​ദ്ദേ​​​ഹ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ സൗ​​​ന്ദ​​​ര്യ​​​ദാ​​​ഹ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ ഭാ​​​ഗ​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു​​​വെ​​​ന്നു പി​​​ൽ​​​കാ​​​ല​​​ത്ത് യ​​​തി​​ഗു​​​രു​​​വി​​​നെ വാ​​​യി​​​ച്ച​​​പ്പോ​​​ൾ എ​​​നി​​​ക്ക് തോ​​​ന്നി​​​യി​​​ട്ടു​​​ണ്ട്.

പി​​​ന്നെ​​​യു​​​മു​​​ണ്ടേ​​​റെ എ​​​ന്‍റെ കൗ​​​തു​​​ക​​​ങ്ങ​​​ൾ. ഹ​​​രി​​​പ്ര​​​സാ​​​ദ് ചൗ​​​ര​​​സ്യ​​​യു​​​ടെ മാ​​​യാ​​​മു​​​ര​​​ളി കേ​​​ൾ​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ, ബോം​​​ബെ ജ​​​യ​​​ശ്രീ ‘ഭ​​​ജ​​​രേ മാ​​​ന​​​സ’ പാ​​​ടു​​​മ്പോ​​​ൾ, ക​​​ലാ​​​മ​​​ണ്ഡ​​​ലം ഗോ​​​പി​​​യാ​​​ശാ​​​ൻ പ​​​ച്ച​​​യി​​​ൽ പൂ​​​ത്ത ന​​​ള​​​നാ​​​യ് എ​​​ത്തു​​​മ്പോ​​​ൾ, ഹൈ​​​ദ​​​ര​​​ലി ‘എ​​​ന്തി​​​ഹ എ​​​ൻ​​​മാ​​​ന​​​സേ സ​​​ന്ദേ​​​ഹം വ​​​ള​​​രു​​​ന്നു’ എ​​​ന്നു പ​​​തി​​​ഞ്ഞ മ​​​ട്ടി​​​ൽ പാ​​​ടു​​​മ്പോ​​​ൾ, വി​​​പ്ര​​​ലം​​​ഭ​​​ശൃം​​​ഗാ​​​ര നൃ​​​ത്ത​​​മാ​​​ടു​​​ന്ന അ​​​ല​​​ർ​​​മേ​​​ൽ​​​വ​​​ള്ളി അ​​​ര​​​ങ്ങി​​​ലെ​​​ത്തി അ​​​നു​​​ഭ​​​വ​​​മാ​​​കു​​​മ്പോ​​​ൾ, ചാ​​​രു​​​മ​​​ജും​​​ദാ​​​റി​​​ന്‍റെ വി​​​പ്ല​​വ​​​വ​​​ഴി​​​ക​​​ളി​​​ലൂ​​​ടെ ന​​​ട​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ, ഗ​​​ന്ധ​​​ർ​​​വ​​​വി​​​ര​​​ലു​​​ക​​​ളാ​​​ൽ പാ​​​ടാ​​​ത്ത വീ​​​ണ​​​ക​​​ളെ പാ​​​ടി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​വ​​​രെ കാ​​​ണു​​​മ്പോ​​​ൾ... കാ​​​റ്റു ചി​​​ക്കി​​​യ തെ​​​ളി​​​മ​​​ണ​​​ൽ​​​പോ​​​ലെ മ​​​ന​​​സി​​​ൽനി​​​ന്ന് ആ ​​​കൗ​​​തു​​​ക​​​ങ്ങ​​​ൾ എ​​​ണ്ണി​​​യെ​​​ടു​​​ക്കാ​​​നാ​​​കാ​​​തെ വ​​​രു​​​ന്നു.​ ചൈ​​​ത്രം ചാ​​​യം​​​ചാ​​​ലി​​​ച്ചു വ​​​ര​​​ച്ചി​​​ട്ട മു​​​ഖ​​​ങ്ങ​​​ൾ ഓ​​​രോ​​​ന്നാ​​​യി മ​​​ന​​​സി​​​ൽ​​​വ​​​ന്നു നി​​​റ​​​യു​​​ക​​​യാ​​​ണ്. കൂ​​​രി​​​രു​​​ളി​​​ന്‍റെ വി​​​രി​​​മാ​​​റു പി​​​ള​​​ർ​​​ത്തി​​​വ​​​രു​​​ന്ന മി​​​ന്ന​​​ലി​​​നെ​​​യും മ​​​ണ്ണാ​​​കു​​​വോ​​​ളം ക​​​ല​​​മ്പു​​​ന്ന ക​​​രി​​​യി​​​ല​​​യെ​​​യും എ​​​നി​​​ക്കൊ​​​രു​​​പാ​​​ട് ഇ​​​ഷ്ട​​​മാ​​​ണ്. ആ ​​​ഇ​​​ഷ്ട​​​ങ്ങ​​​ൾ​​​ക്കി​​​ട​​​യി​​​ൽ, കൗ​​​തു​​​ക​​​ങ്ങ​​​ൾ​​​ക്കി​​​ട​​​യി​​​ൽ ഇ​​​പ്പോ​​​ഴും ത​​​ല ഉ​​​യ​​​ർ​​​ത്തി​​​പ്പി​​​ടി​​​ച്ചു നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​ന്ന ഒ​​​രു ക​​​രി​​​വീ​​​ര​​​നു​​​ണ്ട്; മ​​​നു​​​ഷ്യ​​​ന്‍റെ ക​​​ണ്ണീ​​​രു വീ​​​ണു വീ​​​ണു നി​​​റ​​​ഞ്ഞു വി​​​സ്തൃ​​​ത​​​മാ​​​യ ഒ​​​രു ക​​​ട​​​ലു​​​ണ്ട്.