“താ​​​​​​​ങ്ക​​​​​​​ളി​​​​​​​ലൊ​​​​​​​രു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​മോ​​​​​​​ഷ്ടാ​​​​​​​വി​​​​​​​ല്ലേ?” അ​​​​​​​പ്ര​​​​​​​തീ​​​​​​​ക്ഷി​​​​​​​ത​​​​​​​മാ​​​​​​​യ ആ ​​​​​​​ചോ​​​​​​​ദ്യ​​​​​​​ത്തെ നേ​​​​​​​രി​​​​​​​ടാ​​​​​​​ൻ എ​​​​​​​നി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​യി​​​​​​​ല്ല. ഞാ​​​​​​​ൻ​​ നി​​​​​​​ന്നു പ​​​​​​​രു​​​​​​​ങ്ങി. “ഏ​​​​​​​യ്, ഇ​​​​​​​ല്ല” ഞാ​​​​​​​ൻ പ​​​​​​​റ​​​​​​​ഞ്ഞു. “സു​​​​​​​ഹൃ​​​​​​​ത്തേ, താ​​​​​​​ങ്ക​​​​​​​ൾ നു​​​​​​​ണ ​​​​​​​പ​​​​​​​റ​​​​​​​യു​​​​​​​ക​​​​​​​യാ​​​​​​​ണ്. താ​​​​​​​ങ്ക​​​​​​​ളി​​​​​​​ലും എ​​​​​​​ന്നി​​​​​​​ലും ന​​​​​​​മു​​​​​​​ക്കു ചു​​​​​​​റ്റു​​​​​​​മി​​​​​​​രി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന എ​​​​​​​ല്ലാ​​​​​​​വ​​​​​​​രി​​​​​​​ലും ആ ​​​​​​​മോ​​​​​​​ഷ്ടാ​​​​​​​വു​​​​​​​ണ്ട്.” അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ ചി​​​​​​​രി​​​​​​​ച്ചു. പ​​​​​​​രു​​​​​​​ങ്ങി​​​​​​​നി​​​​​​​ന്ന ഞാ​​​​​​​നും ചി​​​​​​​രി​​​​​​​ച്ചു. ഞ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളൊ​​​​​​​രു​​​​​​​മി​​​​​​​ച്ച് ചി​​​​​​​രി​​​​​​​ച്ച​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​ൾ കം​​​​​​​പാ​​​​​​​ർ​​​​​​​ട്ട്മെ​​​​​​​ന്‍റി​​​​​​​ലെ എ​​​​​​​ല്ലാ​​​​​​​വ​​​​​​​രും ശ്ര​​​​​​​ദ്ധി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​ൻ​​​​​​​ തു​​​​​​​ട​​​​​​​ങ്ങി. ഞ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ ചി​​​​​​​രി​​​​​​​യ​​​​​​​ട​​​​​​​ക്കി. അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ളൊ​​​​​​​രു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം എ​​​​​​​നി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ നേരേ നീ​​​​​​​ട്ടി. ‘The Man who Loved Books Too Much’. പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളെ അ​​​​​​​തി​​​​​​​രു​​​​​​​വി​​​​​​​ട്ടു സ്നേ​​​​​​​ഹി​​​​​​​ച്ച​​​​​​​വ​​​​​​​ൻ. എ​​​​​​​നി​​​​​​​ക്കാ ശീ​​​​​​​ർ​​​​​​​ഷ​​​​​​​കം ഏ​​​​​​​റെ കൗ​​​​​​​തു​​​​​​​ക​​​​​​​മാ​​​​​​​യി തോ​​​​​​​ന്നി. ആ ​​​​​​​പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം ആ​​​​​​​ദ്യ​​​​​​​മാ​​​​​​​യി കാ​​​​​​​ണു​​​​​​​ക​​​​​​​യാ​​​​​​​ണ്.

കൗ​​​​​​​തു​​​​​​​ക​​​​​​​ത്തേ​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​ളേ​​​​​​​റെ അ​​​​​​​ദ്ഭു​​​​​​​ത​​​​​​​ത്തോ​​​​​​​ടെ​​​​​​​യാ​​​​​​​ണ് ഞാ​​​​​​​ന​​​​​​​ത് തു​​​​​​​റ​​​​​​​ന്നു​​​​​​​നോ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യ​​​​​​​ത്. പ​​​​​​​ത്ര​​​​​​​പ്ര​​​​​​​വ​​​​​​​ർ​​​​​​​ത്ത​​​​​​​ക​​​​​​​യാ​​​​​​​യ ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ൺ ഹൂ​​​​​​​വ​​​​​​​ർ ബാ​​​​​​​ർ​​​​​​​ട്‌​​​​​ലൈ​​​​​​​റ്റ് എ​​​​​​​ഴു​​​​​​​തി​​​​​​​യ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​മാ​​​​​​​ണ​​​​​​​ത്. അ​​​​​​​പൂ​​​​​​​ർ​​​​​​​വ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളെ ഇ​​​​​​​ഷ്ട​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ന്ന, അ​​​​​​​വ മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന, ഒ​​​​​​​ര​​​​​​​പൂ​​​​​​​ർ​​​​​​​വ മ​​​​​​​നു​​​​​​​ഷ്യ​​​​​​​ന്‍റെ ക​​​​​​​ഥ​​​​​​​യാ​​​​​​​ണ് ആ ​​​​​​​പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം.

എ​​​​​​​ന്നോ​​​​​​​ട് മി​​​​​​​ണ്ടി​​​​​​​പ്പ​​​​​​​റ​​​​​​​ഞ്ഞ ആ​​​​​​​ൾ തീ​​​​​​​വ​​​​​​​ണ്ടി​​​​​​​ക​​​​​​​ളി​​​​​​​ൽ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം വി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന ഒ​​​​​​​രാ​​​​​​​ളാ​​​​​​​ണ്. മൂ​​​​​​​കാം​​​​​​​ബി​​​​​​​ക യാ​​​​​​​ത്ര​​​​​​​ ക​​​​​​​ഴി​​​​​​​ഞ്ഞ് പ​​​​​​​ര​​​​​​​ശു​​​​​​​റാ​​​​​​​മി​​​​​​​ൽ കൊ​​​​​​​ല്ല​​​​​​​ത്തേ​​​​​​​ക്കു മ​​​​​​​ട​​​​​​​ങ്ങു​​​​​​​ന്ന വ​​​​​​​ഴി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​ണ് ഞാ​​​​​​​ന​​​​​​​യാ​​​​​​​ളെ പ​​​​​​​രി​​​​​​​ച​​​​​​​യ​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത്. കാ​​​​​​​ഞ്ഞ​​​​​​​ങ്ങാ​​​​​​​ട്ടു​​​​​​​നി​​​​​​​ന്നാ​​​​​​​ണ് അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ വ​​​​​​​ണ്ടി​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ ക​​​​​​​യ​​​​​​​റി​​​​​​​യ​​​​​​​ത്. കൈ​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ ഒ​​​​​​​രു​​​​​​​ചു​​​​​​​മ​​​​​​​ട് പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളു​​​​​​​ണ്ട്.

എ​​​​​​​ല്ലാം ശ്ര​​​​​​​ദ്ധേ​​​​​​​യ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളാ​​​​​​​യ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ. കു​​​​​​​റ​​​​​​​ച്ചേ​​​​​​​റെ ഇം​​​​​​​ഗ്ലീ​​​​​​​ഷ് പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളു​​​​​​​മു​​​​​​​ണ്ട്. ഒ​​​​​​​ന്നു​​​​​​​ര​​​​​​​ണ്ടു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ ഞാ​​​​​​​ൻ വാ​​​​​​​ങ്ങി. സി.​​​​​​​വി. ശ്രീ​​​​​​​രാ​​​​​​​മ​​​​​​​ന്‍റെ ക​​​​​​​ഥ​​​​​​​ക​​​​​​​ൾ, നി​​​​​​​ക്കോ​​​​​​​സ് ക​​​​​​​സ​​​​​​​ൻ​​​​​​​ദ്സാ​​​​​ക്കീ​​​​​​​സി​​​​​​​ന്‍റെ സെ​​​​​​​ന്‍റ് ഫ്രാ​​​​​​​ൻ​​​​​​​സി​​​​​​​സ്, ശൂ​​​​​​​ദ്ര​​​​​​​ക​​​​​​​ന്‍റെ ‘മൃ​​​​​​​ച്ഛ​​​​​​​ക​​​​​​​ടി​​​​​​​കം’ നാ​​​​​​​ട​​​​​​​കം. അ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​നെ ഞാ​​​​​​​നു​​​​​​​മാ​​​​​​​യി അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ പെ​​​​​​​ട്ടെ​​​​​​​ന്ന് അ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്തു. ഞ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളൊ​​​​​​​രു​​​​​​​പാ​​​​​​​ട് മി​​​​​​​ണ്ടി​​​​​​​പ്പ​​​​​​​റ​​​​​​​ഞ്ഞു. അ​​​​​​​തി​​​​​​​നി​​​​​​​ട​​​​​​​യി​​​​​​​ലാ​​​​​​​ണ് എ​​​​​​​ന്നോ​​​​​​​ടാ ചോ​​​​​​​ദ്യം അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ ചോ​​​​​​​ദി​​​​​​​ച്ച​​​​​​​ത്. അ​​​​​​​തി​​​​​​​നു​​​​​​​ത്ത​​​​​​​ര​​​​​​​മാ​​​​​​​ണ് എ​​​​​​​ന്‍റെ കൈ​​​​​​​യി​​​​​​​ലി​​​​​​​രി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം എ​​​​​​​ന്ന് പി​​​​​​​ന്നീ​​​​​​​ടാ​​​​​​​ണ് ഞാ​​​​​​​നോ​​​​​​​ർ​​​​​​​ത്ത​​​​​​​ത്. ആ​​​​​​​ദ്യ​​​​​​​ത്തെ കു​​​​​​​റ​​​​​​​ച്ചേ​​​​​​​റെ പേ​​​​​​​ജു​​​​​​​ക​​​​​​​ൾ വാ​​​​​​​യി​​​​​​​ച്ചു​​​​​​​നോ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യ​​​​​​​ശേ​​​​​​​ഷം ഞാ​​​​​​​ന​​​​​​​ത് തി​​​​​​​രി​​​​​​​കെ കൊ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്തു.

മ​​​​​​​റ്റൊ​​​​​​​ര​​​​​​​വ​​​​​​​സ​​​​​​​ര​​​​​​​ത്തി​​​​​​​ൽ വാ​​​​​​​ങ്ങാം എ​​​​​​​ന്നു​​​​​​​പ​​​​​​​റ​​​​​​​ഞ്ഞ​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​ൾ അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ ചി​​​​​​​രി​​​​​​​ച്ചു. ഷൊ​​​​​​​ർ​​​​​​​ണൂ​​​​​​​രെ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യ​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​ൾ അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ ഇ​​​​​​​റ​​​​​​​ങ്ങാ​​​​​​​ൻ ത​​​​​​​യാ​​​​​​​റാ​​​​​​​യി. വാ​​​​​​​തി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്ക​​​​​​​ലോ​​​​​​​ളം ഞാ​​​​​​​നും ചെ​​​​​​​ന്നു. പ്ലാ​​​​​​​റ്റ്ഫോ​​​​​​​മി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ നി​​​​​​​ന്നു​​​​​​​കൊ​​​​​​​ണ്ട് അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ ചോ​​​​​​​ദി​​​​​​​ച്ചു. “ഞാ​​​​​​​നാ ചോ​​​​​​​ദ്യം ചോ​​​​​​​ദി​​​​​​​ച്ച​​​​​​​തി​​​​​​​ൽ സാ​​​​​​​റി​​​​​​​നു വി​​​​​​​ഷ​​​​​​​മ​​​​​​​മാ​​​​​​​യി​​​​​​​ല്ല​​​​​​​ല്ലോ” എ​​​​​​​ന്ന്. “ഏ​​​​​​​യ്, ഇ​​​​​​​ല്ല” ഞാ​​​​​​​ൻ പ​​​​​​​റ​​​​​​​ഞ്ഞു. ചി​​​​​​​രി​​​​​​​ച്ചു​​​​​​​കൊ​​​​​​​ണ്ട് അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ തി​​​​​​​ര​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ക​​​​​​​ൾ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​ട​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ പ​​​​​​​തി​​​​​​​യെ മ​​​​​​​റ​​​​​​​ഞ്ഞു.

മ​​​​​​​ട​​​​​​​ങ്ങി​​​​​​​വ​​​​​​​ന്നി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​ൾ ഞാ​​​​​​​നോ​​​​​​​ർ​​​​​​​ത്ത​​​​​​​തു മു​​​​​​​ഴു​​​​​​​വ​​​​​​​ൻ ഞാ​​​​​​​നെ​​​​​​​ത്ര പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ കു​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​ല​​​​​​​ത്ത് മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ച്ചി​​​​​​​ട്ടു​​​​​​​ണ്ടാ​​​​​​​കും എ​​​​​​​ന്നാ​​​​​​​ണ്. ഞാ​​​​​​​നെ​​​​​​​ണ്ണി​​​​​​​നോ​​​​​​​ക്കി. നാ​​​​​​​ല​​​​​​​ഞ്ചു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ കാ​​​​​​​ണും. അ​​​​​​​തെ​​​​​​​ല്ലാം നി​​​​​​​ശ​​​​​​​ബ്ദ സാ​​​​​​​ക്ഷി​​​​​​​ക​​​​​​​ളാ​​​​​​​യി ഇ​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​ഴും എ​​​​​​​ന്‍റെ കൂ​​​​​​​ടെ​​​​​​​യു​​​​​​​ണ്ട്. അ​​​​​​​തെ​​​​​​​ല്ലാം ബ​​​​​​​ന്ധു​​​​​​​വീ​​​​​​​ടു​​​​​​​ക​​​​​​​ളി​​​​​​​ൽ​​​​​​​നി​​​​​​​ന്ന് കൈ​​​​​​​ക്ക​​​​​​​ലാ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യ​​​​​​​വ​​​​​​​യാ​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്നു. പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ ഏ​​​​​​​താ​​​​​​​ണെ​​​​​​​ന്നോ, അ​​​​​​​തെ​​​​​​​ഴു​​​​​​​തി​​​​​​​യ​​​​​​​ത് ആ​​​​​​​രാ​​​​​​​ണെ​​​​​​​ന്നോ നോ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യ​​​​​​​ല്ല അ​​​​​​​തൊ​​​​​​​ന്നും ക​​​​​​​വ​​​​​​​രു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത്. പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളു​​​​​​​ടെ ഭം​​​​​​​ഗി​​​​​​​യോ വ​​​​​​​ലി​​​​​​​പ്പ​​​​​​​മോ ഒ​​​​​​​ക്കെ​​​​​​​യാ​​​​​​​കും അ​​​​​​​തു സ്വ​​​​​​​ന്ത​​​​​​​മാ​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​നു​​​​​​​ള്ള മാ​​​​​​​ന​​​​​​​ദ​​​​​​​ണ്ഡം.

പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​നു​​​​​​​ള്ള​​​​​​​തും​​​​​​​കൂ​​​​​​​ടി​​​​​​​യാ​​​​​​​ണെ​​​​​​​ന്ന ചി​​​​​​​ന്ത എ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​നെ ഉ​​​​​​​ള്ളി​​​​​​​ൽ ക​​​​​​​ട​​​​​​​ന്നു​​​​​​​കൂ​​​​​​​ടി​​​​​​​യെ​​​​​​​ന്ന് എ​​​​​​​ത്ര ആ​​​​​​​ലോ​​​​​​​ചി​​​​​​​ച്ചി​​​​​​​ട്ടും ഇ​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​ഴും പി​​​​​​​ടി​​​​​​​കി​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​യി​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​ല്ല. ക​​​​​​​ട്ടു​​​​​​​തി​​​​​​​ന്നു​​​​​​​ന്പോ​​​​​​​ൾ രു​​​​​​​ചി കൂ​​​​​​​ടും എ​​​​​​​ന്ന നാ​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​ൻ​​​​​​​പു​​​​​​​റ​​​​​​​ത്തെ ചൊ​​​​​​​ല്ലാ​​​​​​​ണോ ക​​​​​ട്ടു വാ​​​​​​​യി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്പോ​​​​​​​ൾ കൂ​​​​​ട്ടു​​​​​വ​​​​​രു​​​​​ന്ന​​​​​ത് എ​​​​​​​ന്നെ​​​​​നി​​​​​​​ക്ക​​​​​​​റി​​​​​​​യി​​​​​​​ല്ല. സീ​​​​​​​ത​​​​​​​യെ അ​​​​​​​പ​​​​​​​ഹ​​​​​​​രി​​​​​​​ച്ച് ശിം​​​​​​​ശി​​​​​​​പാ വൃ​​​​​​​ക്ഷ​​​​​​​ച്ചു​​​​​​​വ​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​ൽ കൊ​​​​​​​ണ്ടി​​​​​​​രു​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യ​​​​​​​തു​​​​​​​പോ​​​​​​​ലെ​​​​​​​യാ​​​​​​​ണ് ആ ​​​​​​​പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ ഇ​​​​​​​ന്നും മ​​​​​​​റ്റു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​ട​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ ഇ​​​​​​​രി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത്. ഇ​​​​​​​ത്ര​​​​​​​കാ​​​​​​​ലം ക​​​​​​​ഴി​​​​​​​ഞ്ഞി​​​​​​​ട്ടും രാ​​​​​​​വ​​​​​​​ണ​​​​​​​നാ​​​​​​​യ എ​​​​​​​ന്നോ​​​​​​​ട് ഒ​​​​​​​രി​​​​​​​ത്തി​​​​​​​രി അ​​​​​​​നു​​​​​​​സ​​​​​​​ര​​​​​​​ണ​​​​​​​യോ ക​​​​​​​രു​​​​​​​ണ​​​​​​​യോ ഒ​​​​​​​രി​​​​​​​ഷ്ട​​​​​​​മോ കാ​​​​​​​ണി​​​​​​​ച്ചി​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​ല്ല. എ​​​​​​​ന്‍റെ കു​​​​​​​റ്റ​​​​​​​ബോ​​​​​​​ധം കാ​​​​​​​ണു​​​​​​​ന്പോ​​​​​​​ൾ അ​​​​​​​വ ഉ​​​​​​​ള്ളാ​​​​​​​ലു​​​​​​​റ​​​​​​​ഞ്ഞു ചി​​​​​​​രി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്നു​​​​​​​ണ്ടോ എ​​​​​​​ന്നു​​​​​​​പോ​​​​​​​ലും തോ​​​​​​​ന്നി​​​​​​​യി​​​​​​​ട്ടു​​​​​​​ണ്ട്.

കു​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​ല​​​​​​​ത്തു ക​​​​​​​വ​​​​​​​ർ​​​​​​​ന്ന പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളി​​​​​​​ലൊ​​​​​​​ന്ന് ബി​​​​​​​മ​​​​​​​ൽ മി​​​​​​​ത്ര​​​​​​​യു​​​​​​​ടെ ‘വി​​​​​​​ല​​​​​​​യ്ക്കു വാ​​​​​​​ങ്ങാം’ എ​​​​​​​ന്ന നോ​​​​​​​വ​​​​​​​ലാ​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്നു. എ​​​​​​​ട്ടാം ക്ലാ​​​​​​​സി​​​​​​​ൽ പ​​​​​​​ഠി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്പോ​​​​​​​ഴാ​​​​​​​ണ് ഞാ​​​​​​​ന​​​​​​​തു ക​​​​​​​വ​​​​​​​ർ​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത്. ഇ​​​​​​​രു​​​​​​​പ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​ര​​​​​​​ണ്ടാം വ​​​​​​​യ​​​​​​​സി​​​​​​​ലാ​​​​​​​ണ് വാ​​​​​​​യി​​​​​​​ച്ച​​​​​​​ത്. നീ​​​​​​​ണ്ട ഒ​​​​​​​ന്പ​​​​​​​തു​​​​​​​ വ​​​​​​​ർ​​​​​​​ഷ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളാ​​​​​​​ണ് ഞാ​​​​​​​ന​​​​​​​ത് വാ​​​​​​​യി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​തെ പാ​​​​​​​ഴാ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​ക്ക​​​​​​​ള​​​​​​​ഞ്ഞ​​​​​​​ത്. നോ​​​​​​​വ​​​​​​​ലി​​​​​​​ലെ ദീ​​​​​​​പാ​​​​​​​ങ്കു​​​​​​​ര​​​​​​​നെ എ​​​​​​​നി​​​​​​​ക്കേ​​​​​​​റെ ഇ​​​​​​​ഷ്ട​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ട്ടു. അ​​​​​​​തി​​​​​​​ലേ​​​​​​​റെ ഇ​​​​​​​ഷ്ട​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ട്ട​​​​​​​ത് ഈ ​​​​​​​ലോ​​​​​​​കം ഇ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​നെ ആ​​​​​​​യി​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​യ​​​​​​​തി​​​​​​​ന്‍റെ പ്ര​​​​​​​ധാ​​​​​​​ന കാ​​​​​​​ര​​​​​​​ണം താ​​​​​​​നാ​​​​​​​ണെ​​​​​​​ന്ന് ‘ദീ​​​​​​​പാ​​​​​​​ങ്കു​​​​​​​ര​​​​​​​ൻ’ പ​​​​​​​റ​​​​​​​യു​​​​​​​ന്നു എ​​​​​​​ന്നു​​​​​​​ള്ള​​​​​​​താ​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്നു.

ക​​​​​​​വ​​​​​​​ർ​​​​​​​ന്ന മ​​​​​​​റ്റൊ​​​​​​​രു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം രാ​​​​​​​ഗി​​​​​​​ണി എ​​​​​​​ന്ന യ​​​​​​​ക്ഷി​​​​​​​യു​​​​​​​ടെ ക​​​​​​​ഥ​​​​​​​പ​​​​​​​റ​​​​​​​യു​​​​​​​ന്ന മ​​​​​​​ല​​​​​​​യാ​​​​​​​റ്റൂ​​​​​​​രി​​​​​​​ന്‍റെ ‘യ​​​​​​​ക്ഷി’ എ​​​​​​​ന്ന നോ​​​​​​​വ​​​​​​​ലാ​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്നു. ശ്രീ​​​​​​​നി​​​​​​​വാ​​​​​​​സ​​​​​​​ൻ എ​​​​​​​ന്ന കോ​​​​​​​ള​​​​​​​ജ് അ​​​​​​​ധ്യാ​​​​​​​പ​​​​​​​ക​​​​​​​നോ​​​​​​​ട് ഒ​​​​​​​രി​​​​​​​ഷ്ടം തോ​​​​​​​ന്നി​​​​​​​യി​​​​​​​ല്ല. മ​​​​​​​റ്റൊ​​​​​​​രു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം ‘മെ​​​​​​​ഡൂ​​​​​​​സ’ എ​​​​​​​ന്ന തീ​​​​​​​രെ മെ​​​​​​​ലി​​​​​​​ഞ്ഞൊ​​​​​​​രു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​മാ​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്നു. ഗ്രീ​​​​​​​ക്ക് പു​​​​​​​രാ​​​​​​​ണ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​ലെ ഒ​​​​​​​രു രാ​​​​​​​ക്ഷ​​​​​​​സി​​​​​​​യാ​​​​​​​ണ് മെ​​​​​​​ഡൂ​​​​​​​സ. അ​​​​​​​വ​​​​​​​ളെ പ​​​​​​​രാ​​​​​​​ജ​​​​​​​യ​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്താ​​​​​​​ൻ ​​​​​​​പോ​​​​​​​യ പേ​​​​​​​ർ​​​​​​​സൂ​​​​​​​സ് എ​​​​​​​ന്ന യോ​​​​​​​ദ്ധാ​​​​​​​വ് അ​​​​​​​വ​​​​​​​ളു​​​​​​​ടെ മു​​​​​​​ഖ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​നു​​​​​​​ നേ​​​​​​​രേ ഒ​​​​​​​രു ക​​​​​​​ണ്ണാ​​​​​​​ടി കാ​​​​​​​ട്ടു​​​​​​​ക​​​​​​​യും ത​​​​​​​ന്‍റെ മു​​​​​​​ഖ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​ന്‍റെ ഭ​​​​​​​യാ​​​​​​​ന​​​​​​​ക​​​​​​​ത ക​​​​​​​ണ്ണാ​​​​​​​ടി​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്ക​​​​​​​ണ്ട മെ​​​​​​​ഡൂ​​​​​​​സ ഭ​​​​​​​യ​​​​​​​ന്നു മ​​​​​​​രി​​​​​​​ച്ചു​​​​​​​വീ​​​​​​​ഴു​​​​​​​ക​​​​​​​യും ചെ​​​​​​​യ്യു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​താ​​​​​​​ണ് പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ത്തി​​​​​​​ന്‍റെ ഇ​​​​​​​തി​​​​​​​വൃ​​​​​​​ത്തം. ഒ​​​​​​​ന്നു​​​​​​​ര​​​​​​​ണ്ടു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ​​​​​​​കൂ​​​​​​​ടി​​​​​​​യു​​​​​​​ണ്ട്. വി​​​​​​​സ്താ​​​​​​​ര​​​​​​​ഭാ​​​​​​​ര​​​​​​​ത്താ​​​​​​​ൽ അ​​​​​​​വ പാ​​​​​​​തി​​​​​​​വ​​​​​​​ഴി​​​​​​​വ​​​​​​​രെ വ​​​​​​​ന്നു മ​​​​​​​ട​​​​​​​ങ്ങി​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​യി.


കാ​​​​​​​ല​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ​​​​​​​ക്കു​​​​ശേ​​​​​​​ഷം കൊ​​​​​​​ല്ലം പ​​​​​​​ബ്ലി​​​​​​​ക് ലൈ​​​​​​​ബ്ര​​​​​​​റി​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ തി​​​​​​​ര​​​​​​​ഞ്ഞു​​​​​​​ന​​​​​​​ട​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​തി​​​​​​​നി​​​​​​​ട​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ ഒ​​​​​​​രു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം കൈ​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ ത​​​​​​​ട​​​​​​​ഞ്ഞു. ‘The Man Who Loved Books Too Much’. ഇ​​​​​​​തി​​​​​​​ൽ​​​​​​​പ്പ​​​​​​​രം സ​​​​​​​ന്തോ​​​​​​​ഷ​​​​​​​മി​​​​​​​ല്ല. തീ​​​​​​​വ​​​​​​​ണ്ടി​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ​​​​​​​വ​​​​​​​ച്ച് പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​മാ​​​​​​​ദ്യം പ​​​​​​​രി​​​​​​​ച​​​​​​​യ​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യ സു​​​​​ഹൃ​​​​​ത്തി​​​​​​​നെ പെ​​​​​​​ട്ടെ​​​​​​​ന്നോ​​​​​​​ർ​​​​​​​മ​​​​​​​വ​​​​​​​ന്നു. അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ എ​​​​​​​ന്നോ​​​​​​​ട് ചോ​​​​​​​ദി​​​​​​​ച്ച ചോ​​​​​​​ദ്യ​​​​​​​ത്തെ പി​​​​​​​ന്നാ​​​​​​​ലെ ഞാ​​​​​​​നോ​​​​​​​ർ​​​​​​​ത്തു. ഒ​​​​​​​രു രാ​​​​​​​ത്രി​​​​​​​യും അ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്ത പ​​​​​​​ക​​​​​​​ലി​​​​​​​ന്‍റെ പാ​​​​​​​തി​​​​​​​യി​​​​​​​ലു​​​​​​​മാ​​​​​​​യി ഞാ​​​​​​​നാ ​​പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം വാ​​​​​​​യി​​​​​​​ച്ചു​​​​​​​തീ​​​​​​​ർ​​​​​​​ത്തു. ഒ​​​​​​​രാ​​​​​​​ൾ​​​​​​​ക്ക് പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളോ​​​​​​​ട് തോ​​​​​​​ന്നു​​​​​​​ന്ന പ്ര​​​​​​​ണ​​​​​​​യ​​​​​​​മോ കൊ​​​​​​​തി​​​​​​​യോ ഒ​​​​​​​ന്നു​​​​​​​മ​​​​​​​ല്ല ആ ​​​​​​​പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം എ​​​​​​​ന്ന് വാ​​​​​​​യി​​​​​​​ച്ചു​​​​​​​ക​​​​​​​ഴി​​​​​​​ഞ്ഞ​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​ൾ എ​​​​​​​നി​​​​​​​ക്കു തോ​​​​​​​ന്നി. ഒ​​​​​​​രു​​​​​​​ത​​​​​​​രം ആ​​​​​​​ർ​​​​​​​ത്തി. ആ ​​​​​​​ആ​​​​​​​ർ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യു​​​​​​​ടെ മ​​​​​​​റ​​​​​​​വി​​​​​​​ലാ​​​​​​​ണ് അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത്. മോ​​​​​​​ഷ​​​​​​​ണം കു​​​​​​​റ്റ​​​​​​​ക​​​​​​​ര​​​​​​​മാ​​​​​​​ണെ​​​​​​​ങ്കി​​​​​​​ലും അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ളു​​​​​​​ടെ ആ​​​​​​​ർ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​ക്കെ​​​​​​​തി​​​​​​​രേ നീ​​​​​​​ങ്ങാ​​​​​​​ൻ നി​​​​​​​യ​​​​​​​മ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​നു ക​​​​​​​ഴി​​​​​​​യി​​​​​​​ല്ല. അ​​​​​​​തു​​​​​​​കൊ​​​​​​​ണ്ട് അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ ഇ​​​​​​​പ്പോ​​​​​​​ഴും പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ച്ചു​​​​​​​കൊ​​​​​​​ണ്ടേ​​​​​​​യി​​​​​​​രി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്നു​​​​​​​വെ​​​​​​​ന്നാ​​​​​​​ണ് ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ൺ പ​​​​​​​റ​​​​​​​യു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത്.

ഈ ​​​​​​​പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ത്തി​​​​​​​ലെ അ​​​​​​​നു​​​​​​​ഭ​​​​​​​വം ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ണി​​​​​​​ന്‍റെ ഭാ​​​​​​​വ​​​​​​​ന​​​​​​​യ​​​​​​​ല്ല. സം​​​​​​​ഭ​​​​​​​വി​​​​​​​ച്ച​​​​​​​തും സം​​​​​​​ഭ​​​​​​​വി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​നി​​​​​​​രി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​തു​​​​​​​മാ​​​​​​​ണ്. അ​​​​​​​പൂ​​​​​​​ർ​​​​​​​വ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന ആ​​​​​​​ളു​​​​​​​ടെ പേ​​​​​​​ര് ജോ​​​​​​​ൺ ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി എ​​​​​​​ന്നാ​​​​​​​ണ്. അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ ഈ ​​​​​​​ഭൂ​​​​​​​മി​​​​​​​യി​​​​​​​ലെ​​​​​​​വി​​​​​​​ടെ​​​​​​​യോ ജീ​​​​​​​വി​​​​​​​ച്ചി​​​​​​​രി​​​​​​​പ്പു​​​​​​​ണ്ടെ​​​​​​​ന്ന് ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ൺ വെ​​​​​​​ളി​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്തു​​​​​​​ന്നു​​​​​​​ണ്ട്. അ​​​​​​​പ​​​​​​​ക​​​​​​​ട​​​​​​​ക​​​​​​​ര​​​​​​​മാം​​​​​​​വി​​​​​​​ധം പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളെ സ്വ​​​​​​​ന്ത​​​​​​​മാ​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന ആ​​​​​​​ളാ​​​​​​​ണ് ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി. അ​​​​​​​ത​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ​​​​​​​ക്ക് ഒ​​​​​​​രാ​​​​​​​വേ​​​​​​​ശ​​​​​​​മാ​​​​​​​ണ്. അ​​​​​​​തി​​​​​​​ല​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ​​​​​​​ക്ക് കു​​​​​​​റ്റ​​​​​​​ബോ​​​​​​​ധ​​​​​​​മി​​​​​​​ല്ല. ഓ​​​​​​​രോ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​വും മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ച്ചു​​​​​​​ക​​​​​​​ഴി​​​​​​​ഞ്ഞാ​​​​​​​ലു​​​​​​​ട​​​​​​​ൻ അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ അ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്ത പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​നു​​​​​​​ള്ള വ​​​​​​​ഴി​​​​​​​ക​​​​​​​ൾ തേ​​​​​​​ടും. ഇ​​​​​​​തി​​​​​​​ന്‍റെ മ​​​​​​​നഃ​​​​​ശാ​​​​​​​സ്ത്രം തേ​​​​​​​ടു​​​​​​​ക​​​​​​​യാ​​​​​​​ണ് ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ൺ. ത​​​​​​​ന്നെ വ​​​​​​​ല്ലാ​​​​​​​തെ അ​​​​​​​സ്വ​​​​​​​സ്ഥ​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യ ഒ​​​​​​​രു ചോ​​​​​​​ദ്യ​​​​​​​മാ​​​​​​​ണ് ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ണി​​​​​​​നെ ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യെ തേ​​​​​​​ടി​​​​​​​യി​​​​​​​റ​​​​​​​ങ്ങാ​​​​​​​ൻ ധൈ​​​​​​​ര്യ​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യ​​​​​​​ത്. എ​​​​​​​ന്തുകൊണ്ടാ​​​​​​​ണ് ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി അ​​​​​​​പൂ​​​​​​​ർ​​​​​​​വ​​​​​​​പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത്? ഈ ​​​​​​​ചോ​​​​​​​ദ്യം ഒ​​​​​​​രു​​​​​​​പാ​​​​​​​ട് ഉ​​​​​​​ത്ത​​​​​​​ര​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളി​​​​​​​ലേ​​​​​​​ക്ക് ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ണി​​​​​​​നെ വ​​​​​​​ഴി​​​​​​​ന​​​​​​​ട​​​​​​​ത്തി. പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​കം വാ​​​​​​​യി​​​​​​​ച്ചു മ​​​​​​​ട​​​​​ക്കു​​​​​​​മ്പോ​​​​​ൾ ഉ​​​​​​​ത്ത​​​​​​​ര​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളു​​​​​​​ടെ ഘോ​​​​​​​ഷ​​​​​​​യാ​​​​​​​ത്ര ന​​​​​​​മ്മെ ക​​​​​​​ട​​​​​​​ന്നു​​​​​​​പോ​​​​​​​കു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​താ​​​​​​​യി കാ​​​​​​​ണാം. എ​​​​​​​ന്നാ​​​​​​​ൽ, ആ ​​​​​​​ഉ​​​​​​​ത്ത​​​​​​​ര​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​ട​​​​​​​യി​​​​​​​ലൊ​​​​​​​ന്നും ജോ​​​​​​​ൺ ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യെ ന​​​​​​​മു​​​​​​​ക്ക് ക​​​​​​​ണ്ടെ​​​​​​​ത്താ​​​​​​​നാ​​​​​​​വി​​​​​​​ല്ല. ന​​​​​​​മ്മ​​​​​​​ൾ ഘോ​​​​​​​ഷ​​​​​​​യാ​​​​​​​ത്ര ക​​​​​​​ണ്ടു​​​​​​​നി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കു​​​​​മ്പോ​​​​​ൾ ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി ഏ​​​​​​​തെ​​​​​​​ങ്കി​​​​​​​ലു​​​​​​​മൊ​​​​​​​രു രാ​​​​​​​ജ്യ​​​​​​​ത്ത് അ​​​​​​​പൂ​​​​​​​ർ​​​​​​​വ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളി​​​​​​​ലൊ​​​​​​​ന്ന് കൈ​​​​​​​വ​​​​​​​ശ​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്താ​​​​​​​നു​​​​​​​ള്ള ഗൂ​​​​​​​ഢാ​​​​​​​ലോ​​​​​​​ച​​​​​​​ന​​​​​​​യി​​​​​​​ലാ​​​​​​​യി​​​​​​​രി​​​​​​​ക്കും.

ന്യൂ​​​​​​​യോ​​​​​​​ർ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​ൽ ന​​​​​​​ട​​​​​​​ന്ന ഒ​​​​​​​രു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​മേ​​​​​​​ള​​​​​​​യി​​​​​​​ൽ​​​​​​​വ​​​​​​​ച്ചാ​​​​​​​ണ് ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ൺ അ​​​​​​​പൂ​​​​​​​ർ​​​​​​​വ​​​​​​​ഗ്ര​​​​​​​ന്ഥ വ്യാ​​​​​​​പാ​​​​​​​രി​​​​​​​യാ​​​​​​​യ കെ​​​​​​​ൻ​​ സാ​​​​​​​ൻ​​​​​ഡേ​​​​​​​ഴ്സ​​​​​​​നെ പ​​​​​​​രി​​​​​​​ച​​​​​​​യ​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത്. അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ളൊ​​​​​​​രു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക ക​​​​​​​ച്ച​​​​​​​വ​​​​​​​ട​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​ര​​​​​​​ൻ മാ​​​​​​​ത്ര​​​​​​​മാ​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്നി​​​​​​​ല്ല. പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​മോ​​​​​​​ഷ്ടാ​​​​​​​ക്ക​​​​​​​ളെ പി​​​​​​​ടി​​​​​​​കൂ​​​​​​​ടാ​​​​​​​ൻ ത​​​​​​​ക്കം​​​​​​​പാ​​​​​​​ർ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​രി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന ഒ​​​​​​​രാ​​​​​​​ളും ആ ​​​​​​​വി​​​​​​​വ​​​​​​​രം യ​​​​​​​ഥാ​​​​​​​സ​​​​​​​മ​​​​​​​യം പോ​​​​​​​ലീ​​​​​​​സി​​​​​​​ൽ അ​​​​​​​റി​​​​​​​യി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​​​ന്ന കു​​​​​​​റ്റാ​​​​​​​ന്വേ​​​​​​​ഷ​​​​​​​ണ ത​​​​​​​ത്പ​​​​​​​ര​​​​​​​നു​​​​​​​മാ​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്നു. അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ളാ​​​​​​​ണ് ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യെ​​​​​​​ക്കു​​​​​​​റി​​​​​​​ച്ച് ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ണി​​​​​​​ന് പ്രാ​​​​​​​ഥ​​​​​​​മി​​​​​​​ക വി​​​​​​​വ​​​​​​​ര​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ ന​​​​​​​ൽ​​​​​​​കു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത്. അ​​​​​​​യാ​​​​​​​ൾ പ​​​​​​​റ​​​​​​​ഞ്ഞ​​​​​​​പ്ര​​​​​​​കാ​​​​​​​രം ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യെ നേ​​​​​​​രി​​​​​​​ട്ടു​​​​​​​ കാ​​​​​​​ണാ​​​​​​​ൻ ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ൺ സാ​​​​​​​ൻ​​​​​​​ഫ്രാ​​​​​​​ൻ​​​​​​​സി​​​​​​​സ്കോ​​​​​​​യി​​​​​​​ലേ​​​​​​​ക്ക് പോ​​​​​​​കു​​​​​​​ന്നു. അ​​​​​​​വി​​​​​​​ടെ​​​​​​​വ​​​​​​​ച്ച് വ​​​​​​​ള​​​​​​​രെ സാ​​​​​​​ഹ​​​​​​​സി​​​​​​​ക​​​​​​​മാ​​​​​​​യി ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ൺ, ജോ​​​​​​​ൺ ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യെ ക​​​​​​​ണ്ടു​​​​​​​പി​​​​​​​ടി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്നു.

ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി​​​​​​​യോ​​​​​​​ട് ആ​​​​​​​ദ്യം​​​​​​​ത​​​​​​​ന്നെ ആ​​​​​​​ലി​​​​​​​സ​​​​​​​ൺ ചോ​​​​​​​ദി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത് മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ച്ച പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ താ​​​​​​​ങ്ക​​​​​​​ൾ എ​​​​​​​വി​​​​​​​ടെ​​​​​​​യാ​​​​​​​ണു ഭ​​​​​​​ദ്ര​​​​​​​മാ​​​​​​​യി സൂ​​​​​​​ക്ഷി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​ത് എ​​​​​​​ന്നാ​​​​​​​ണ്. ഒ​​​​​​​രു സ​​​​​​​ങ്കോ​​​​​​​ച​​​​​​​വും കൂ​​​​​​​ടാ​​​​​​​തെ ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി അ​​​​​​​ത​​​​​​​വ​​​​​​​ർ​​​​​​​ക്കു കാ​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​ക്കൊ​​​​​​​ടു​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്നു. പ​​​​​​​തി​​​​​​​യെ ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി മ​​​​​​​ന​​​​​​​സ് തു​​​​​​​റ​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്നു. ആ​​​​​​​ദ്യ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​മോ​​​​​​​ഷ​​​​​​​ണം ന​​​​​​​ട​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യ​​​​​ത് തൊ​​​​​​​ണ്ണൂ​​​​​​​റു​​​​​​​ക​​​​​​​ളി​​​​​​​ലാ​​​​​​​ണെ​​​​​​​ന്ന് ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി സാ​​​​​​​ക്ഷ്യ​​​​​​​പ്പെ​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്തു​​​​​​​ന്നു. ലോ​​​​​​​സ് ആ​​​​​ഞ്ച​​​​​ല​​​​​​​സി​​​​​​​ലെ ഹെ​​​​​​​റി​​​​​​​റ്റേ​​​​​​​ജ് സ്റ്റോ​​​​​​​റി​​​​​​​ൽ​​​​​​​നി​​​​​​​ന്ന് അ​​​​​​​വി​​​​​​​ടു​​​​​​​ത്തെ ലൈ​​​​​​​ബ്ര​​​​​​​റി​​​​​​​യി​​​​​​​ലെ അ​​​​​​​പൂ​​​​​​​ർ​​​​​​​വ​​​​​​​ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളും ഭം​​​​​​​ഗി​​​​​​​യു​​​​​​​ള്ള മേ​​​​​​​ശ​​​​​​​യും ക​​​​​​​സേ​​​​​​​ര​​​​​​​യും മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്നു.

പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളി​​​​​​​ലെ​​​​​​​ത്തും​​​​മു​​​​​​​ന്പ് ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി ത​​​​​​​സ്ക​​​​​​​ര​​​​ജീ​​​​​​​വി​​​​​​​ത​​​​​​​ത്തി​​​​​​​ന്‍റെ ആ​​​​​​​രം​​​​​​​ഭ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​ൽ മു​​​​​​​പ്പ​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യൊ​​​​​​​ൻ​​​​​​​പ​​​​​​​ത് സെ​​​​​​​ന്‍റ് വി​​​​​​​ല​​​​​​​യു​​​​​​​ള്ള ഒ​​​​​​​രു ക​​​​​​​ളി​​​​​​​പ്പാ​​​​​​​ട്ട കാ​​​​​​​ർ മോ​​​​​​​ഷ്ടി​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്നു​​​​​​​ണ്ട്. പി​​​​​​​ന്നീ​​​​​​​ട് സാ​​​​​​​ക്സ് എ​​​​​​​ന്ന സൂ​​​​​​​പ്പ​​​​​​​ർ മാ​​​​​​​ർ​​​​​​​ക്ക​​​​​​​റ്റി​​​​​​​ൽ ജോ​​​​​​​ലി ചെ​​​​​​​യ്യു​​​​​​​ന്പോ​​​​​​​ൾ ആ​​​​​​​രു​​​​​​​ടെ​​​​​​​യോ ക്രെ​​​​​​​ഡി​​​​​​​റ്റ് കാ​​​​​​​ർ​​​​​​​ഡ് ഉ​​​​​​​പ​​​​​​​യോ​​​​​​​ഗി​​​​​​​ച്ച് ചെ​​​​​​​റു​​​​​​​തും വ​​​​​​​ലു​​​​​​​തു​​​​​​​മാ​​​​​​​യ ത​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​പ്പു​​​​​​​ക​​​​​​​ൾ ന​​​​​​​ട​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്നു. ആ ​​​​​​​ത​​​​​​​ട്ടി​​​​​​​പ്പു​​​​​​​ക​​​​​​​ൾ ഗി​​​​​​​ൽ​​​​​​​ക്കി ന​​​​​​​ട​​​​​​​ത്തി​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്ന​​​​​​​തു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ വാ​​​​​​​ങ്ങാ​​​​​​​ൻ മാ​​​​​​​ത്ര​​​​​​​മാ​​​​​​​യി​​​​​​​രു​​​​​​​ന്നു എ​​​​ന്ന​​​​താ​​​​ണ് ര​​​​സ​​​​മു​​​​ള്ള കാ​​​​ര്യം.

ഒ​​​​​റ്റ​​​​​പ്പു​​​​​സ്ത​​​​​ക​​​​​ത്തി​​​​​ലൊ​​​​​തു​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​ൻ ക​​​​​​​ഴി​​​​​​​യാ​​​​​​​ത്ത ഒ​​​​​​​രു ജീ​​​​​​​വി​​​​​​​ത​​​​​​​മാ​​​​​​​ണ് ജോ​​​​​ൺ ഗി​​​​​ൽ​​​​​ക്കി​​​​​യു​​​​​ടേ​​​​​ത്.​ അ​​​​​​​ഴു​​​​​​​കാ​​​​​​​തെ കി​​​​​​​ട​​​​​​​ക്കു​​​​​​​ന്ന അ​​​​​​​നു​​​​​​​ഭ​​​​​​​വ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ളാ​​​​​ണ് അ​​​​​തി​​​​​ലെ അ​​​​​ധ്യാ​​​​​യ​​​​​ങ്ങ​​​​​ൾ. അ​​​​​തി​​​​​ൽ നി​​​​​റ​​​​​യെ പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ തേ​​​​​​​ടി​​​​​​​ന​​​​​​​ട​​​​​​​ന്ന പ്ര​​​​​​​ദ​​​​​​​ക്ഷി​​​​​​​ണ​​​​​​​പ​​​​​​​ഥ​​​​​​​ങ്ങ​​​​​​​ൾ. ഞാ​​​​​​​ന​​​​​​​യാ​​​​​​​ളെ ഒ​​​​​​​രി​​​​​​​ക്ക​​​​​​​ലും ഒ​​​​​​​രു പു​​​​​​​സ്ത​​​​​​​ക​​​​​​​ക്ക​​​​​​​ള്ള​​​​​​​ൻ എ​​​​​​​ന്നു വി​​​​​​​ളി​​​​​​​ക്കി​​​​​​​ല്ല. വെ​​​​​​​റു​​​​​​​മൊ​​​​​​​രു മോ​​​​​​​ഷ്ടാ​​​​​​​വാ​​​​​​​യ ഒ​​​​​​​രാ​​​​​​​ളെ ക​​​​​​​ള്ള​​​​​നെ​​​​​​​ന്നു വി​​​​​​​ളി​​​​​​​ക്കാ​​​​​​​ൻ പാ​​​​​​​ടി​​​​​​​ല്ല എ​​​​​​​ന്ന് അ​​​​​​​യ്യ​​​​​​​പ്പ​​​​​​​പ്പ​​​​​​​ണി​​​​​​​ക്ക​​​​​​​രു​​​​​​​ടെ ഒ​​​​​​​രു വ​​​​​​​ച​​​​​​​ന​​​​​ധാ​​​​​​​ര​​​​​​​യു​​​​​​​ണ്ട്.