ദുഃഖങ്ങളെ നന്മകളാക്കുന്ന ദൈവം
പ്ര​ശ​സ്ത​ ചി​ന്ത​ക​നും ചി​ത്ര​കാ​ര​നും ചി​ത്ര​നി​രൂ​പ​ക​നും എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​നു​മാ​യി​രു​ന്നു ജോ​ണ്‍ റ​സ്കി​ൻ (1819-1900). ല​ണ്ട​നി​ൽ ജ​നി​ച്ചു​വ​ള​ർ​ന്ന അ​ദ്ദേ​ഹം ഓ​ക്സ്ഫ​ഡ് യൂ​ണി​വേ​ഴ്സി​റ്റി​യി​ലെ ഫൈ​ൻ ആ​ർ​ട്സ് പ്ര​ഫ​സ​റാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​നി​ടെ അ​ദ്ദേ​ഹം സ്വ​ന്ത​മാ​യി ഒ​രു ഡ്രോ​യിം​ഗ് ആ​ൻ​ഡ് ഫൈ​ൻ ആ​ർ​ട്സ് സ്കൂ​ൾ സ്ഥാ​പി​ച്ചു ന​ട​ത്തി​യി​രു​ന്നു.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ റ​സ്കി​ൻ ത​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്താ​യ ഒ​രു പ്ര​ഭ്വി​യെ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി. അ​പ്പോ​ൾ വ​ള​രെ വിലപ്പെട്ട ഒരു തൂവാല വലിയ സങ്കടത്തോടെ ആ സ്ത്രീ അദ്ദേഹത്തെ കാണിച്ചു. റസ്കിൻ ആ തൂവാല കൈയിലെടുത്തു പരിശോധിച്ചു. മനോഹരമായ ആ തൂവാലയിൽ കറയുള്ള ഒരു മഷിത്തുള്ളി വീണ് അതിന്‍റെ ഭംഗി നശിപ്പിച്ചിരുന്നു. റസ്കിന് ആ പ്രഭ്വിയുടെ സങ്കടം മനസിലാക്കാൻ സാധിച്ചു. കാരണം അത്രമാത്രം വിലയേറിയ ഒ​രു തൂ​വാ​ല​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.
മ​ഷി വീ​ണ് ഭം​ഗി ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട തൂ​വാ​ല ത​നി​ക്ക് ത​ന്നേ​ക്കാ​മോ എ​ന്ന് റ​സ്കി​ൻ പ്ര​ഭ്വി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ അവ​ർ ഉ​ട​നെ അ​തു റ​സ്കി​ന് സ​മ്മാ​നി​ച്ചു. കു​റേ​ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ റ​സ്കി​ൻ വീ​ണ്ടും ആ ​പ്ര​ഭ്വി​യെ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കാ​നെ​ത്തി. അ​പ്പോ​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ കൈ​വ​ശം മു​ൻ​പ് സ​മ്മാ​ന​മാ​യി ല​ഭി​ച്ച തൂ​വാ​ല​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ അ​ദ്ദേ​ഹം ആ ​തൂ​വ​ാല പ്ര​ഭ്വി​ക്കു തി​രി​കെ ന​ൽ​കി.
പ്ര​ഭ്വി ആ ​തൂ​വ​ാല വി​ട​ർ​ത്തി നോ​ക്കി. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ​ക്ക് ത​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ളെ വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല. ചി​ത്ര​കാ​ര​നാ​യ റ​സ്കി​ൻ ആ ​തൂ​വാ​ല​യി​ലെ മ​ഷി​ത്തു​ള്ളി കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ച് മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ഒ​രു ഡി​സൈ​ൻ വ​ര​ച്ചു​ചേ​ർ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ ആ ​തൂ​വ​ാല അ​തി​ന്‍റെ ഒ​റി​ജി​ന​ൽ രൂ​പ​ത്തെ​ക്കാ​ൾ ഏ​റെ ഭം​ഗി​യു​ള്ള​താ​യി​ത്തീ​ർ​ന്നി​രു​ന്നു.

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം വ​ള​രെ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യി മു​ൻ​പോ​ട്ടു പോ​കു​ന്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും അ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ത​മാ​യി ഒ​രു ദു​ര​ന്തം ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ സം​ഭ​വി​ക്കു​ക. അ​പ്പോ​ൾ എ​ല്ലാം ത​ക​ർ​ന്നു എ​ന്ന പ്ര​തീ​തി​യാ​യി​രി​ക്കും ന​മു​ക്കു​ണ്ടാ​വു​ക. ത​ത്ഫ​ല​മാ​യി നാം ​നി​രാ​ശ​യു​ടെ പ​ടു​കു​ഴി​യി​ൽ വീ​ണു​പോ​യെ​ന്നി​രി​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ നാം ​ഓ​ർ​മി​ക്കേ​ണ്ട ഒ​രു വ​സ്തു​ത​യു​ണ്ട്. അ​താ​യ​ത്, ഏ​തു ദു​ര​ന്ത​വും ന​മ്മു​ടെ നന്മയ്ക്കാ​യി മാ​റ്റാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തി​നു സാ​ധി​ക്കും എ​ന്ന​ത്.

റ​സ്കി​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്താ​യി​രു​ന്ന പ്ര​ഭ്വി​യു​ടെ തൂ​വാ​ല​യി​ൽ മ​ഷി​ത്തു​ള്ളി വീ​ണ് അ​തി​ന്‍റെ ഭം​ഗി ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ആ ​മ​ഷി​ത്തു​ള്ളി​യെ കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു​ത​ന്നെ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ഒ​രു ഡി​സൈ​ൻ ആ ​തൂ​വാ​ല​യി​ൽ വ​ര​ച്ചു​ചേ​ർ​ക്കാ​ൻ റ​സ്കി​നു സാ​ധി​ച്ചു. അ​തു​വ​ഴി ആ ​തൂ​വാ​ല​യു​ടെ ഭം​ഗി അ​തി​ന്‍റെ ഒ​റി​ജി​ന​ലി​ൽ​നി​ന്ന് ഏ​റെ മെ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു.

മ​ഷി വീ​ണ ഒ​രു തൂ​വാ​ല ചി​ത്ര​ര​ച​ന​യി​ലൂ​ടെ റ​സ്കി​ന് പ​തിന്മട​ങ്ങ് ഭം​ഗി​യാ​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ലും എ​ത്ര മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യി ത​ക​ർ​ന്ന​ടി​ഞ്ഞ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം പ്ര​ഭാ​പൂ​ർ​ണ​മാ​ക്കാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തി​നു സാ​ധി​ക്കും? പ​ക്ഷേ, അ​തി​ന് നാം ​ന​മ്മെ​ത്ത​ന്നെ ദൈ​വ​ത്തി​ന് വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​മാ​ത്രം.

മ​ഷി​ത്തു​ള്ളി വീ​ണ തൂ​വാ​ല ആ ​പ്ര​ഭ്വി റ​സ്കി​ന് ന​ൽ​കി​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ആ ​തൂ​വാ​ല ത​ന്‍റെ ക​ര​വി​രു​തി​ലൂ​ടെ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ച​ത്. ഇ​തു​പോ​ലെ, നാം ​ന​മ്മെ ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പ​രി​പാ​ല​ന​യ്ക്ക് വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​വു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ അ​വി​ടു​ത്തെ സ്നേ​ഹം ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​തു ദു​ര​ന്ത​വും ന​മ്മു​ടെ നന്മയ്ക്കാ​യി ഭ​വി​പ്പി​ക്കും എ​ന്നു തീ​ർ​ച്ച​യാ​ണ്.

ദൈ​വ​ത്തെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് അ​വി​ടു​ന്ന് സ​ക​ല​വും നന്മയ്ക്കാ​യി പ​രി​ണ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു എ​ന്നാ​ണ് ബൈ​ബി​ൾ പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത് (റോ​മ 8:28). അ​താ​യ​ത് ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ എ​ന്തു ദുഃ​ഖ​വും ദു​രി​ത​വു​മു​ണ്ടാ​യാ​ലും അ​വ​യൊ​ക്കെ ന​മ്മു​ടെ നന്മയ്ക്കാ​യി മാ​റ്റാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തി​നു സാ​ധി​ക്കും എ​ന്നു സാ​രം.

ന​മ്മു​ടെ ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ളും ദു​രി​ത​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ ന​മ്മു​ടെ നന്മയ്ക്കാ​യി ദൈ​വം പ​രി​ണ​മി​പ്പി​ക്കു​മെ​ന്നോ? മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​ൻ ഏ​റെ വൈ​ഷ​മ്യ​മു​ള്ള ഒ​രു കാ​ര്യ​മാ​ണി​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പ​രി​പാ​ല​ന​യി​ൽ അ​ടി​യു​റ​ച്ചു വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ നാം ​ത​യാ​റാ​വു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ എ​ല്ലാ ദുഃ​ഖ​ദു​രി​ത​ങ്ങ​ളും അ​വി​ടു​ന്ന് ന​മ്മു​ടെ നന്മ​യ്ക്കാ​യി മാ​റ്റി​യെ​ടു​ക്കും എ​ന്ന​തി​ൽ സം​ശ​യം വേ​ണ്ട. അ​തു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ പാ​ളി​ച്ച​ക​ൾ പോ​ലും ന​മ്മു​ടെ നന്മയ്ക്കാ​യി മാ​റ്റാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തി​നു സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്ന​താ​ണു വ​സ്തു​ത.

ഒ​ന്ന് ആ​ലോ​ചി​ച്ചു നോ​ക്കു​ക. പ​ല​പ്പോ​ഴും ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ പ​രാ​ജ​യ​ങ്ങ​ളും പാ​ളി​ച്ച​ക​ളു​മ​ല്ല​യോ ദൈ​വ​വു​മാ​യും ന​മ്മു​ടെ ചു​റ്റി​ലു​മു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​രു​മാ​യും ന​മ്മെ കൂ​ടു​ത​ൽ അ​ടു​പ്പി​ക്കു​ക? എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും എ​പ്പോ​ഴും ഏ​റ്റ​വും ന​ന്നാ​യി ന​ട​ന്നാ​ൽ ന​മ്മി​ൽ എ​ത്ര​പേ​ർ ന​മ്മു​ടെ സ്നേ​ഹ​പി​താ​വാ​യ ദൈ​വ​ത്തെ അ​നു​സ്മ​രി​ക്കും? ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഒ​രി​ക്ക​ലും ഒ​രു ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മി​ലെ​ത്ര​പേ​ർ ന​മ്മു​ടെ ചു​റ്റു​മു​ള്ള മ​റ്റു മ​നു​ഷ്യ​രെ പ​രി​ഗ​ണി​ക്കും?

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ദുഃ​ഖ​ദു​രി​ത​ങ്ങ​ൾ ഒ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്നു ക​രു​തു​ക. അ​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്ക് ന​മ്മെ​ത്ത​ന്നെ മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മോ? ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ പ്ര​തി​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്പോ​ൾ അ​വ​യോ​ടു നാം ​പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്ന രീ​തി കാ​ണു​ന്പോ​ഴ​ല്ലേ നാം​ത​ന്നെ ന​മ്മു​ടെ സ്വ​ഭാ​വ​പ്ര​ത്യേ​ക​ത​ക​ൾ മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ക? ന​മു​ക്ക് ന​മ്മെ​ത്ത​ന്നെ ശ​രി​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​ൻ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ദു​രി​ത​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ളേ​റെ മ​റ്റെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​മോ?

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ എ​ന്തെ​ല്ലാം ദുഃ​ഖ​ദു​രി​ത​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യാ​ലും അ​വ​യെ​ല്ലാം ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ നന്മക​ളോ​ടു കോ​ർ​ത്തി​ണ​ക്കി ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം ഏ​റെ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​ക്കാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തി​നു സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്ന​തി​ൽ ന​മു​ക്കൊ​രി​ക്ക​ലും സം​ശ​യം വേ​ണ്ട. നാം ​ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തെ ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ അ​ന​ന്ത​പ​രി​പാ​ല​ന​യ്ക്കു വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് അ​വി​ടു​ന്ന് കാ​ണി​ച്ചു​ത​രു​ന്ന വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ മൂ​ന്നോ​ട്ടു​പോ​യാ​ൽ മാ​ത്രം മ​തി. അ​പ്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം ദുഃ​ഖ​ദു​രി​ത​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലും ഏ​റെ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യി മാ​റി​ക്കൊ​ള്ളും.

ദൈ​വ​ത്തെ സ്നേി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് അ​വി​ടു​ന്ന് എ​ല്ലാം നന്മയ്ക്കാ​യി പ​രി​ണ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന​ത് എ​പ്പോ​ഴും ന​മ്മു​ടെ ഓ​ർ​മ​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ. അ​പ്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം എ​പ്പോ​ഴും സ​മാ​ധാ​ന​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി നി​ല​കൊ​ള്ളും.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.