കുറുക്കുവഴിയേ പോകുന്പോൾ
ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ കു​റു​ക്കു​വ​ഴി​ക​ൾ തേ​ടി ന​ട​ന്ന ഒ​രാ​ൾ. എ​ത്ര എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ൽ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ നേ​ടാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു എ​പ്പോ​ഴും അ​യാ​ളു​ടെ ചി​ന്ത. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ​യാ​ക​ണം അ​യാ​ൾ അ​ല​സ​നാ​യ​തും അ​ധ്വാ​നി​ക്കാ​ൻ മ​ടി​ച്ച​തും.

അ​ധ്വാ​നി​ക്കാ​ൻ മ​ടി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ പ​ട്ടി​ണി​യി​ലാ​യി. അ​പ്പോ​ൾ വി​ശ​പ്പ​ക​റ്റാ​നു​ള്ള എ​ളു​പ്പ​വ​ഴി​ക​ൾ അ​യാ​ൾ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് അ​ടു​ത്തു​ക​ണ്ട ആ​പ്പി​ൾ​തോ​ട്ട​ത്തി​ൽ ക​യ​റി ആ​പ്പി​ൾ മോ​ഷ്‌‌​ടി​ക്കാ​ൻ അ​യാ​ൾ ശ്ര​മി​ച്ച​ത്. പ​ക്ഷേ ആ​പ്പി​ൾ മോ​ഷ്‌‌​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മു​ൻ​പ് അ​യാ​ൾ ആ​ട്ടി​യോ​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് സ​മീ​പ​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു​ള്ള വ​ന​ത്തി​ൽ അ​യാ​ൾ അ​ഭ​യം​പ്രാ​പി​ച്ച​ത്. അ​വി​ടെ ക​ണ്ട കാ​ട്ടു​ചെ​ടി​ക​ളു​ടെ പ​ഴ​ങ്ങ​ൾ പ​റി​ച്ചെ​ടു​ത്തു വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ ഒ​രു കു​റു​ക്ക​നെ ക​ണ്ടു. ര​ണ്ടു കാ​ലു​ക​ൾ ന​ഷ്‌‌​ട​പ്പെ​ട്ട​തു​മൂ​ലം ന​ട​ക്കാ​ൻ ക​ഷ്‌‌​ട​പ്പെ​ടു​ന്ന ഒ​രു കു​റു​ക്ക​നാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.

ര​ണ്ടു കാ​ലു​ക​ൾ ന​ഷ്‌‌​ട​പ്പെ​ട്ട ഈ ​കു​റു​ക്ക​ൻ എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് അ​തി​നു തീ​റ്റ ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക? ഇ​ങ്ങ​നെ ഓ​രോ​ന്നു ചി​ന്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ ഒ​രു അ​ദ്ഭു​ത​ക്കാ​ഴ്ച ക​ണ്ടു.

അ​ക​ലെ​നി​ന്ന് ഒ​രു സിം​ഹം കു​റു​ക്ക​ന്‍റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്കു ന​ട​ന്നു​വ​രു​ന്ന കാ​ഴ്ച​യാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ ക​ണ്ട​ത്. സിം​ഹ​ത്തെ ക​ണ്ട ഉ​ട​നെ പ്രാ​ണ​ര​ക്ഷാ​ർ​ഥം അ​യാ​ൾ അ​ടു​ത്തു​നി​ന്ന ഒ​രു മ​ര​ത്തി​ൽ വ​ലി​ഞ്ഞു​ക​യ​റി. ആ ​സ​മ​യം സിം​ഹം കു​റു​ക്ക​ന്‍റെ അ​രി​കി​ലെ​ത്തി ത​ന്‍റെ വാ​യി​ലി​രു​ന്ന വ​ലി​യൊ​രു ഇ​റ​ച്ചി​ക്ക​ഷ​ണം കു​റു​ക്ക​നു കൊ​ടു​ത്തു.

സിം​ഹം ന​ൽ​കി​യ ഇ​റ​ച്ചി​ക്ക​ഷ​ണം കു​റു​ക്ക​ൻ രു​ചി​യോ​ടെ ആ​സ്വ​ദി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ വ​ഴി​ക​ളോ​ർ​ത്ത് അ​യാ​ൾ അ​തി​ശ​യി​ച്ചു. ഇ​ര​തേ​ടാ​ൻ പ​റ്റാ​ത്ത കു​റു​ക്ക​ന് സിം​ഹം​വ​ഴി തീ​റ്റ എ​ത്തി​ച്ച​തു ദൈ​വം​ത​ന്നെ. അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ വി​ശ​പ്പ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന എ​നി​ക്കും എ​വി​ടെ​നി​ന്നെ​ങ്കി​ലും ദൈ​വം ഭ​ക്ഷ​ണം എ​ത്തി​ക്കാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. ഇ​മ്മാ​തി​രി ചി​ന്ത​ക​ളു​മാ​യി സിം​ഹം അ​വി​ടെ​നി​ന്നു പോ​കാ​ൻ അ​യാ​ൾ കാ​ത്തി​രു​ന്നു.

കു​റു​ക്ക​നു തീ​റ്റ ന​ൽ​കി സിം​ഹം മ​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ മ​ര​ത്തി​ൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി വീ​ണ്ടും ഗ്രാ​മ​ത്തി​ലെ​ത്തി. ഇ​ത്ത​വ​ണ അ​യാ​ൾ മോ​ഷ​ണ​ത്തി​നു പോ​യി​ല്ല. അ​തി​നു​പ​ക​രം പെ​രു​വ​ഴി​യി​ൽ ഭി​ക്ഷ യാ​ചി​ച്ചി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ ര​ണ്ടു​ദി​വ​സം കാ​ത്തി​രു​ന്നി​ട്ടും ആ​രും അ​യാ​ൾ​ക്കു ഭി​ക്ഷ ന​ൽ​കി​യി​ല്ല. അ​യാ​ൾ ആ​കെ​പ്പാ​ടെ വി​ശ​ന്നു​വ​ല​ഞ്ഞു.

അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഒ​രു സ​ന്യാ​സി ആ ​വ​ഴി വ​രു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​ത്. ഉ​ട​നെ അ​യാ​ൾ സ​ന്യാ​സി​യോ​ടു ഭ​ക്ഷ​ണം ചോ​ദി​ച്ചു. സ​ന്യാ​സി​യു​ടെ കൈ​വ​ശം ഒ​രു ഭ​ക്ഷ​ണ​പ്പൊ​തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സ​ന്യാ​സി അ​ത് അ​യാ​ൾ​ക്കു കൊ​ടു​ത്തു.

അ​യാ​ൾ ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​തു സ​ന്യാ​സി നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ സാ​വ​ധാ​നം ത​ന്‍റെ ക​ഥ സ​ന്യാ​സി​യോ​ടു വി​വ​രി​ച്ചു. അ​തി​നു ശേ​ഷം അ​യാ​ൾ സ​ന്യാ​സി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു, ""പ്ര​ഭോ, ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പ​രി​പാ​ല​ന ഞാ​ൻ ക​ണ്ടു. കാ​ലു​ക​ൾ ന​ഷ്‌​ട​പ്പെ​ട്ട കു​റു​ക്ക​നു ഭ​ക്ഷ​ണം എ​ത്തി​ച്ച​തു സിം​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. സിം​ഹം അ​തു ചെ​യ്ത​താ​ക​ട്ടെ ദൈ​വം തോ​ന്നി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടും. കു​റു​ക്ക​നോ​ട് ഇ​തു​പോ​ലെ ക​രു​ണ കാ​ണി​ച്ച ദൈ​വം എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് എ​ന്നോ​ടു ക​രു​ണ കാ​ണി​ക്കാ​തി​രു​ന്ന​ത്?''

അ​പ്പോ​ൾ ഒ​രു ചെ​റു​പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ സ​ന്യാ​സി പ​റ​ഞ്ഞു, ""ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പ​രി​പാ​ല​ന​യി​ൽ എ​ല്ലാ​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചും ദൈ​വ​ത്തി​ന് ഒ​രു പ​ദ്ധ​തി​യു​ണ്ട്. അ​തു​പോ​ലെ നി​ന്നെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഒ​രു പ​ദ്ധ​തി​യു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, നി​ന്നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പ്ലാ​നി​ന്‍റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി ദൈ​വം നി​ന​ക്കു ത​ന്ന അ​ട​യാ​ളം നീ ​തെ​റ്റാ​യി വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ച്ചു. അ​താ​ണ് നി​ന്‍റെ പ്ര​ശ്നം.''

സ​ന്യാ​സി പ​റ​യു​ന്ന​ത് എ​ന്താ​ണെ​ന്നു മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​തെ അ​യാ​ൾ അ​ങ്ങ​നെ അ​ന്തം​വി​ട്ടു നി​ൽ​ക്കു​ന്പോ​ൾ സ​ന്യാ​സി പ​റ​ഞ്ഞു, ""നീ ​ക​ണ്ട കു​റു​ക്ക​നെ​പ്പോ​ലെ നീ ​ആ​ക​ണ​മെ​ന്ന​ല്ല ദൈ​വം ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​ത്. നേ​രേ​മ​റി​ച്ച് നീ ​ക​ണ്ട സിം​ഹ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ നീ ​ആ​ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണ് ദൈ​വം നി​ന്നി​ൽ​നി​ന്ന് ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​ത്.''

നാം ​എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ദൈ​വ​ത്തി​ന് ഒ​രു പ​ദ്ധ​തി​യു​ണ്ടെ​ന്നു ന​മു​ക്ക​റി​യാം. എ​ന്നാ​ൽ, ദൈ​വ​ത്തി​ന് ന​മ്മെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പ​ദ്ധ​തി മ​ന​സി​ലാ​ക്കി അ​ത​നു​സ​രി​ച്ചു പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ നാം ​വി​ജ​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ എ​ന്നു സം​ശ​യി​ക്ക​ണം. കാ​ര​ണം, ന​മ്മി​ൽ പ​ല​രും പ​ല​പ്പോ​ഴും പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​ത് മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ഥ​യി​ലെ അ​ല​സ​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​നു തു​ല്യ​മാ​യി​ട്ടാ​ണ്.

സ​ന്യാ​സി ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ കാ​ല് ന​ഷ്‌‌​ട​പ്പെ​ട്ട കു​റു​ക്ക​നു സ​മാ​ന​മാ​യി ജീ​വി​ക്കേ​ണ്ട​വ​നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല അ​യാ​ൾ. നേ​രേ​മ​റി​ച്ച് കു​റു​ക്ക​നെ പോ​റ്റി​യ സിം​ഹ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ ആ​യി​ത്തീ​ര​ണ​മെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ദൈ​വ​ത്തി​ന് അ​യാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പ​ദ്ധ​തി. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തു മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ അ​യാ​ൾ ദ​യ​നീ​യ​മാ​യി പ​രാ​ജ​യ​പ്പെ​ട്ടു.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും കു​റു​ക്കു​വ​ഴി​ക​ൾ മാ​ത്രം അ​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ് നാ​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​മു​ക​ളി​ല​ത്തെ ക​ഥ​യി​ലെ അ​ല​സ​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​നു തു​ല്യ​രാ​യി​രി​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ വി​വി​ധ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്ത​ങ്ങ​ൾ ത​ന്‍റേ​ട​പൂ​ർ​വം ഏ​റ്റെ​ടു​ത്തു പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ് നാ​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ഥ​യി​ലെ സിം​ഹ​ത്തി​ന് തു​ല്യ​രാ​യി മാ​റു​ക​യും ചെ​യ്യും.
ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ദൈ​വം കാ​ണി​ച്ചു​ത​രു​ന്ന അ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ൾ ശ​രി​യാ​യി മ​ന​സി​ലാ​ക്കി എ​പ്പോ​ഴും ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ത്തോ​ടെ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കാ​ൻ ന​മു​ക്ക് ശ്ര​മി​ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ ന​മ്മെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പ​ദ്ധ​തി പൂ​ർ​ണ​മാ​യി ന​ട​പ്പാ​ക്കു​ന്ന​തി​ന് ദൈ​വം ന​മു​ക്ക് കൃ​പ ന​ൽ​കും.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.