എ​ല്ലാ മ​നു​ഷ്യ​രും​ത​ന്നെ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും അ​നു​ദി​നം പ​ഠി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ്. ക​ണ്ടും കേ​ട്ടു​മാ​ണ് ആ​ദ്യം പ​ഠി​ക്കു​ന്ന​ത്. പി​ന്നീ​ടു പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നും വി​ദ്യാ​പീ​ഠ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നും ഏ​റെ പ​ഠി​ക്കും. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നു വി​വി​ധ പാ​ഠ​ങ്ങ​ൾ പ​ഠി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കും.

ന​മ്മു​ടെ ഒൗ​ദ്യോ​ഗി​ക പ​ഠ​ന​കാ​ലം അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചാ​ലും പി​ന്നെ​യും പ​ഠ​നം തു​ട​ർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും. ആ ​പ​ഠ​ന​ത്തി​നു സ​ഹാ​യ​മാ​യി വി​വി​ധ സാ​മൂ​ഹ്യ സ​ന്പ​ർ​ക്ക മാ​ധ്യ​മ​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കും കൂ​ടു​ത​ലാ​യി വി​നി​യോ​ഗി​ക്കു​ക.

ക​ണ്ടും കേ​ട്ടും വാ​യി​ച്ചും പ​ഠി​ച്ചും നാം ​ഒ​ട്ടേ​റെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പ​ഠി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, ചി​ല​പ്പോ​ൾ ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കാം കൂ​ടു​ത​ൽ ന​മ്മെ പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ക. ആ ​ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​ക​ട്ടെ നാം ​മ​റ്റ് ഏ​തു രം​ഗ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നു പ​ഠി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളേ​ക്കാ​ൾ പ്ര​സ​ക്തി​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. കാ​ര​ണം, അ​വ​യാ​ണ് മു​ന്നോ​ട്ടു​ള്ള ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​നു പ​ല​പ്പോ​ഴും ഏ​റെ വെ​ളി​ച്ചം ന​ൽ​കു​ന്ന​ത്.

ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ച പാ​ഠ​ങ്ങ​ൾ എ​ന്ന പേ​രി​ൽ പ​ല​രും അ​വ​രു​ടെ ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള വി​ജ്ഞാ​നം പ​ങ്കു​വ​യ്ക്കാ​റു​ണ്ട്. ചി​ല​പ്പോ​ൾ, അ​വ വി​വി​ധ ഉ​റ​വി​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നു സ​മാ​ഹ​രി​ച്ച​വ​യു​മാ​കാം. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഒ​രെ​ണ്ണ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത ചി​ല പാ​ഠ​ങ്ങ​ൾ താ​ഴെ കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു.

മ​റ്റൊ​രാ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ട് എ​ന്നെ സ്നേ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു. എ​നി​ക്കു ചെ​യ്യാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​ത് മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു സ്നേ​ഹ​യോ​ഗ്യ​നാ​കാ​ൻ എ​ന്നെ ആ​ക്കി​ത്തീ​ർ​ക്കും എ​ന്ന​താ​ണ്.

ഞാ​ൻ ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലു​ള്ള വ്യ​ക്തി​ത്വ​ത്തി​ന് ഉ​ട​മ​യാ​കാ​ൻ എ​നി​ക്കു പൂ​ർ​ണ​മാ​യി സാ​ധി​ച്ചെ​ന്നു വ​രി​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ, ഞാ​ൻ പ​രി​ശ്ര​മി​ച്ചാ​ൽ, എ​ന്‍റെ വ്യ​ക്തി​ത്വം അ​നു​ദി​നം ഏ​റെ മെ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

എ​ന്‍റെ പെ​രു​മാ​റ്റ​ത്തി​ലും പ്ര​വൃ​ത്തി​യി​ലും സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന പോ​രാ​യ്മ​ക​ൾ​ക്ക് എ​ന്ത് ഒ​ഴി​ക​ഴി​വു​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും അ​വ​യു​ടെ പൂ​ർ​ണ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം എ​ന്‍റേ​താ​ണെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

എ​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ എ​ത്ര ന​ല്ല​വ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും അ​വ​രു​ടെ ചി​ല പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ൾ എ​ന്നെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ച്ചേ​ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ, അ​വ​രോ​ട് ഹൃ​ദ​യ​പൂ​ർ​വം ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ന​ല്ല​തെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

എ​ന്നെ​ക്കു​റി​ച്ച് മ​റ്റു​ള്ള​വ​രി​ൽ വി​ശ്വാ​സം ജ​നി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ഏ​റെ വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ വേ​ണ്ടി​വ​ന്നേ​ക്കാം. എ​ന്നാ​ൽ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് എ​ന്നി​ലു​ള്ള വി​ശ്വാ​സം ന​ശി​പ്പി​ക്കാ​ൻ വെ​റും ഒ​രു നി​മി​ഷം മാ​ത്രം മ​തി എ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ എ​നി​ക്ക് എ​ന്താ​ണ് ഉ​ള്ള​ത് എ​ന്ന​തി​നേ​ക്കാ​ൾ പ്ര​ധാ​നം ആ​രാ​ണ് ഉ​ള്ള​ത് എ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു. ഒ​രു നി​മി​ഷം മാ​ത്രം നീ​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന എ​ന്‍റെ ഒ​രു വാ​ക്കോ പ്ര​വൃ​ത്തി​യോ മ​തി എ​നി​ക്കു ജീ​വി​ത​കാ​ലം മ​നോ​വേ​ദ​ന നീ​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കാ​ൻ എ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

എ​ന്‍റെ വാ​ക്കി​നോ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കോ ഒ​രു ഖേ​ദ​പ്ര​ക​ട​നം ആ​വ​ശ്യ​മാ​യി വ​ന്നാ​ൽ, ഒ​രു ഒ​ഴി​ക​ഴി​വു​കൂ​ടി ചേ​ർ​ത്ത് ആ ​ഖേ​ദ​പ്ര​ക​ട​നം അ​ർ​ഥ​ശൂ​ന്യ​മാ​ക്ക​രു​ത് എ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

ബ​ന്ധു​ക്ക​ളെ​യും സ്നേ​ഹി​ത​രെ​യു​മൊ​ക്കെ വേ​ർ​പി​രി​യു​ന്പോ​ൾ അ​ത് എ​പ്പോ​ഴും സ്നേ​ഹ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യ വാ​ക്കു​ക​ൾ കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു. കാ​ര​ണം, അ​വ​രെ ചി​ല​പ്പോ​ൾ നാം ​ക​ണ്ടെ​ന്നു വ​രാ​നി​ട​യി​ല്ല.

ജീ​വി​തം മ​ടു​ത്തു എ​ന്ന് എ​നി​ക്കു തോ​ന്നി​യാ​ലും ഇ​നി​യും ഏ​റെ ദൂ​രം ന​ന്നാ​യി മു​ന്നോ​ട്ടു പോ​കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

എ​ന്‍റെ മോ​ശ​മാ​യ സ്വ​ഭാ​വ​രീ​തി​ക​ളെ നി​യ​ന്ത്രി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ അ​വ എ​ന്‍റെ സ്വ​ഭാ​വ​ത്തെ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കു​മെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

പ്ര​ത്യാ​ഘാ​തം എ​ന്തു​ത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും ശ​രി​യാ​യ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​യു​ക​യും പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രാ​ണ് യ​ഥാ​ർ​ഥ ആ​രാ​ധ്യ​പു​രു​ഷ​ൻ എ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

നാം ​ത​ക​ർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ന​മ്മെ കൂ​ടു​ത​ൽ ത​ക​ർ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു നാം ​ക​രു​തു​ന്ന​വ​രാ​കാം ചി​ല​പ്പോ​ൾ ന​മ്മെ കൈ​പി​ടി​ച്ചു​യ​ർ​ത്തു​ന്ന​ത് എ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

അ​ടു​ത്താ​യാ​ലും അ​ക​ല​ത്തി​ലാ​യാ​ലും ന​ല്ല സ്നേ​ഹ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളും സു​ഹൃ​ദ്ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളും എ​പ്പോ​ഴും വ​ള​ർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും എ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

നാം ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ൽ ഒ​രാ​ൾ ന​മ്മെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു ക​രു​തി ആ ​വ്യ​ക്തി ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​യി ന​മ്മെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു ക​രു​തു​ന്ന​തു ശ​രി​യ​ല്ലെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.
ശ​രി​യാ​യ കാ​ര​ണ​ത്തി​ന്‍റെ പേ​രി​ൽ മ​റ്റൊ​രാ​ളോ​ട് കോ​പി​ക്കാ​ൻ എ​നി​ക്ക് അ​ർ​ഹ​ത​യു​ണ്ടെ​ന്നു ഞാ​ൻ ക​രു​തി​യാ​ലും ആ ​വ്യ​ക്തി​യോ​ട് മോ​ശ​മാ​യി പെ​രു​മാ​റാ​ൻ അ​ർ​ഹ​ത​യി​ല്ലെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

എ​ന്‍റെ മ​നോ​വി​ഷ​മ​ങ്ങ​ൾ എ​ന്തു​ത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും അ​തി​ന്‍റെ പേ​രി​ൽ ലോ​കം എ​നി​ക്കു​വേ​ണ്ടി നി​ശ്ച​ല​മാ​ക​ണ​മെ​ന്നു ഞാ​ൻ ക​രു​തു​ന്ന​തി​ൽ അ​ർ​ഥ​മി​ല്ലെ​ന്നു പ​ഠി​ച്ചു. ലോ​കം എ​പ്പോ​ഴും മു​ൻ​പോ​ട്ടു​ത​ന്നെ പൊ​യ്ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും.

നാം ​ആ​രാ​യി​രു​ന്നു​വോ അ​തി​നു ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ൾ വ​ഴി​യൊ​രു​ക്കി​യി​രി​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, നാം ​ആ​രാ​യി​ത്തീ​ര​ണം എ​ന്ന​തി​ന്‍റെ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം ന​മു​ക്കു​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.
ര​ണ്ടു​പേ​ർ കാ​ണു​ന്ന​ത് ഒ​രേ കാ​ര്യ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ർ മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​ത് എ​പ്പോ​ഴും ഒ​രേ വി​ധ​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

നാം ​പ​റ​യു​ന്ന​തും പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തും മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ മ​റ​ന്നു​പോ​യേ​ക്കാം. എ​ന്നാ​ൽ, നാം ​അ​വ​രെ എ​പ്ര​കാ​രം സ​ന്തു​ഷ്ട​രാ​ക്കി എ​ന്ന​ത് അ​വ​ർ മ​റ​ക്കി​ല്ല എ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു.

ഓ​മ​ർ വാ​ഷിം​ഗ്ട​ണ്‍ എ​ന്നൊ​രാ​ളു​ടെ പേ​രി​ൽ വാ​യി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യ ചി​ല ജീ​വി​ത​പാ​ഠ​ങ്ങ​ളാ​ണ് മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഇ​വ വാ​യി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​ഴി ന​മു​ക്കും ചി​ല പാ​ഠ​ങ്ങ​ൾ പ​ഠി​ക്കാ​നാ​വും എ​ന്ന​ത് ഒ​രു ന​ല്ല കാ​ര്യ​മാ​ണ്.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ