 |
| അമ്മ സ്വാന്തനം |  അമ്മ തൻ പൊൻ മുഖത്തേക്കിമ വെട്ടാതെ നോക്കുമാ ശിശു
അനശ്വര സ്നേഹത്തിൻ സുസ്മിതം കണ്ടു കൺകുളിർക്കെ...
താമരപ്പൂപോൽ വിരിഞ്ഞ മന്ദഹാസത്തിൻ നിറവിലാ കുഞ്ഞു
തൂകി പാൽ പുഞ്ചിരി മൃദു കവിളിലൊരു നുണക്കുഴി | |
| | പറഞ്ഞിരുന്നവ |  എം. ആർ. രേണുകുമാർ
നിലംതൊടാതൊരു
പന്പരം കറക്കി
കൈവെള്ളയിൽ
വെച്ചുതരാമെന്ന്
പറഞ്ഞിരുന്നതാണ്.
നിലാവുള്ള രാത്രികളിൽ
ആഴങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി
കൈത് | |
| | അമേരിക്കൻ ചെലവിൽ ഒരിന്ത്യൻ പ്രേമഗാനം |  അജീഷ് ദാസൻ
മടുത്തൂ,
അവളില്ലാത്ത ഈ ലോകം ഇനിയെനിക്കും വേണ്ടായെന്ന്
ഏറ്റം വെറുത്ത്, എല്ലാം മടുത്ത്
പുല്ലടക്കം നിന്ന ഭൂമിക്കിട്ടൊരൊറ്റച്ചവിട്ടുവെച്ചു കൊടുത്തൂ;
അമേരി | |
| | ദുഖാനന്ദം |  പ്രഭാവർമ
നെൽച്ചെടിക്കു ജന്മം കൊടുക്കാൻ സ്വയം
നെഞ്ചുകീറി മരിക്കുന്ന നെന്മണി
ക്കുള്ളിലെന്താണു, സങ്കടം തന്നെയോ?
സങ്കടങ്ങളാറ്റുന്നൊരാനന്ദമോ?
മന്ദമന്ദമലിഞ്ഞു | |
| | വരിക ജ്‌ഞാനപ്പെണ്ണേ..! |  കാറ്റുപാടി കാവടിയാടും
കാടുപാടി – മുളങ്കാടുപാടി
പൊന്നും ചിങ്ങത്തേരുവരുന്നു
പൊന്നോണം തേരേറി വരുന്നു
എങ്ങുപോയി എങ്ങുപോയി
ജ്‌ഞാനപ്പെണ്ണേ
എന്നുമറിവിൻ ഗീതപാടിയ
ജ്‌ഞാനപ്പെണ്ണേ.. | |
| | പട്ടങ്ങൾ |  സണ്ണി കീക്കിരിക്കാട്
ആകാശത്തിന്റെ വിസ്തൃതി
കണക്കാക്കാനാണ്
മനുഷ്യൻ പട്ടം കണ്ടുപിടിച്ചതെന്ന്
അച്ഛൻ ഒരിക്കൽ പറയുന്നതു കേട്ടു
ഭൂമിയിൽനിന്ന് നിൾബ്ദം ഉയരുന്ന
പ്രാർത് | |
| | ജീവിതം കൊണ്ടെഴുതുന്നത്... |  കാരൂർ സോമൻ
പാതിരാക്കോഴിയ്ക്ക് സമയക്ലിപ്ത ഉണ്ടായതv
പാതിമറന്ന ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഓർമ്മ വന്നപ്പോഴാണ്<യൃ>വാൻഗോഗിന്റെ കടിച്ചുമുറിക്കപ്പെട്ട പാതി ചെവിയിൽ<യൃ>മുഴങ്ങിയത് പാതിവയ്ക്കപ്പെട്ട പ | |
| | തുഞ്ചന്റെ ശാരിക |  <യ> ഡോ. എം.ഐ. തമ്പാൻ
‘‘ശാരികപ്പൈതലേ, ചാരുശീലേ, വരി–
കാരോമലേ, കഥാശേഷവും ചൊല്ലു നീ’’
തൂവൽ കൊഴിഞ്ഞുപോയ്, മേനി ചുളിഞ്ഞുപോയ്
പീളയടിഞ്ഞ കൺകാഴ്ച കുറഞ്ഞുപോയ്
ചുണ്ടുകൾ തൊ | |
| | കുളമ്പടികൾ |  <യ>ഡോ. ചെറിയാൻ കുനിയന്തോടത്ത്<യൃ><യൃ>കുതിരയാണെൻ മുമ്പേയോടുന്നു, പിന്നാലെ<യൃ>കുതികൊള്ളാൻ നോക്കുന്നിതെന്റെ ചിത്തം.<യൃ>പതിയുന്നു, കാണുന്നു ഞാനാക്കുളമ്പടി,<യൃ>പതറുന്നു ചേതന മുന്നോട്ടായാൻ.<യൃ>എവിടെയാണറ | |
| | | | | | | | | | | | |
|
|
|
|
|