ക​ഥ​യി​ലെ ദ​രി​ദ്ര​നാ​യ വ്യ​ക്തി​ക്കു ചെ​യ്തു​കൊ​ടു​ത്ത എ​ല്ലാ സ​ഹാ​യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും ധ​നി​ക​ൻ അ​യാ​ളോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​യാ​ൾ​ക്കു വി​ജ​യി​ക്കാ​നാ​വ​ശ്യ​മാ​യ ഒ​രു സാ​ഹ​ച​ര്യം ഒ​രു​ക്കു​ക മാ​ത്ര​മാ​ണ് ആ ​ധ​നി​ക​ൻ ചെ​യ്ത​ത്.

ര​ണ്ട് സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ. അ​വ​രി​ലൊ​രാ​ൾ കു​ബേ​ര​ൻ. മ​റ്റെ​യാ​ൾ കു​ചേ​ല​ൻ. കു​ചേ​ല​നാ​യ സു​ഹൃ​ത്തി​നെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ കു​ബേ​ര​നാ​യ ആ​ൾ ഒ​രു പ​ദ്ധ​തി ആ​വി​ഷ്ക​രി​ച്ചു. അ​ത​നു​സ​രി​ച്ച്, ആ ​ധ​നി​ക​ൻ ത​ന്‍റെ ദ​രി​ദ്ര​നാ​യ സു​ഹൃ​ത്തി​നെ വി​ളി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി വ​ലി​യൊ​രു തു​ക വാ​യ്പ​യാ​യി ന​ൽ​കി.

ആ ​വാ​യ്പ ഒ​രു വ്യാ​പാ​രം ചെ​യ്യാ​നാ​യി​രു​ന്നു. ചെ​റു​കി​ട വ്യാ​പാ​രി​ക​ൾ​ക്കു സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ എ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന മൊ​ത്ത​വ്യാ​പാ​രം. ഏ​തൊ​ക്കെ ചെ​റു​കി​ട വ്യാ​പാ​രി​ക​ൾ​ക്കാ​ണു സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ എ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തെ​ന്നും ധ​നി​ക​ൻ ത​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്തി​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു.

ധ​നി​ക​നാ​യ സു​ഹൃ​ത്ത് ന​ൽ​കി​യ വാ​യ്പ സ്വീ​ക​രി​ച്ച്, ദ​രി​ദ്ര​നാ​യ ആ​ൾ മൊ​ത്ത​വ്യാ​പാ​രം തു​ട​ങ്ങി. സു​ഹൃ​ത്ത് പ​റ​ഞ്ഞ​ത​നു​സ​രി​ച്ച്, പ്ര​ത്യേ​കം തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത ചെ​റു​കി​ട വ്യാ​പാ​രി​ക​ൾ​ക്കാ​ണ് അ​യാ​ൾ സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ എ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​ത്. ആ ​വ്യാ​പാ​രി​ക​ളെ​ല്ലാ​വ​രും മൊ​ത്ത​വ്യാ​പാ​രി​യാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്ന ദ​രി​ദ്ര​നു സ​ഹ​ക​ര​ണ​വും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും ന​ൽ​കി. വാ​ങ്ങു​ന്ന സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​ല അ​വ​ർ മു​ൻ​കൂ​റാ​യി ന​ൽ​കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

ബി​സി​ന​സ് വി​ജ​യ​ക​ര​മാ​യി മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ വാ​യ്പ തി​രി​ച്ച​ട​യ്ക്കാ​നും ന​ന്ദി പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കാ​നു​മാ​യി ദ​രി​ദ്ര​നാ​യി​രു​ന്ന​യാ​ൾ ത​ന്‍റെ ധ​നി​ക​നാ​യ സു​ഹൃ​ത്തി​നെ കാ​ണാ​നെ​ത്തി. "ബി​സി​ന​സ് വ​ൻ വി​ജ​യ​മാ​ണ്', അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. "ഇ​ത്ര​പെ​ട്ടെ​ന്ന്, എ​നി​ക്കു ന​ല്ല​കാ​ലം വ​രു​മെ​ന്നു ഞാ​ൻ ഒ​രി​ക്ക​ലും ക​രു​തി​യി​ല്ല. എ​ല്ലാ​ത്തി​നും പ്ര​ത്യേ​കം ന​ന്ദി.'

ഉ​ട​നെ ധ​നി​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: "നി​ങ്ങ​ൾ അ​തി​ഭാ​ഗ്യ​വാ​ൻ​ത​ന്നെ. നി​ങ്ങ​ൾ സ​മീ​പി​ച്ച എ​ല്ലാ ചെ​റു​കി​ട വ്യാ​പാ​രി​ക​ളും എ​ത്ര മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യി​ട്ടാ​ണ് നി​ങ്ങ​ളോ​ടു സ​ഹ​ക​രി​ച്ച​ത്!' താ​ൻ ഭാ​ഗ്യ​വാ​നാ​ണെ​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ ആ ​മൊ​ത്ത​വ്യാ​പാ​രി​ക്ക് അ​ല്പം​പോ​ലും സം​ശ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

എ​ന്നാ​ൽ, യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ സം​ഭ​വി​ച്ച​ത് എ​ന്താ​ണെ​ന്നോ? ധ​നി​ക​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്‍റെ സ​ഹാ​യം ല​ഭി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നു ആ ​ചെ​റു​കി​ട വ്യാ​പാ​രി​ക​ളെ​ല്ലാ​വ​രും. ധ​നി​ക​ൻ അ​വ​രോ​ടു മു​ൻ​കൂ​ട്ടി പ​റ​ഞ്ഞ​ത​നു​സ​രി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ മൊ​ത്ത വ്യാ​പാ​ര​ത്തി​നി​റ​ങ്ങി​ത്തി​രി​ച്ച ആ​ളോ​ടു പൂ​ർ​ണ​മാ​യി സ​ഹ​ക​രി​ച്ച​ത്.

ക​ഥ​യി​ലെ ദൈ​വം

ഇ​തൊ​രു യ​ഹൂ​ദ​ക​ഥ​യാ​ണ്. ക​ഥ​യ​നു​സ​രി​ച്ച്, ദൈ​വ​മാ​ണ് ധ​നി​ക​നാ​യ സു​ഹൃ​ത്ത്. നാ​മെ​ല്ലാ​വ​രും ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​വ​രും. അ​തി​ന്‍റെ സു​പ്ര​ധാ​ന കാ​ര​ണം നാം ​എ​ല്ലാ​വ​രും ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ മ​ക്ക​ളാ​ണ് എ​ന്ന​തു​ത​ന്നെ. നാം ​ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ മ​ക്ക​ളും അ​വി​ട​ത്തേ​ക്കു പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും വി​വി​ധ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ൽ നാം ​പ​ല​വി​ധ​ത്തി​ൽ ദ​രി​ദ്ര​രാ​ണ്. ന​മ്മു​ടെ ദാ​രി​ദ്ര്യം പ​ല​വി​ധ​ത്തി​ലാ​കാം.

സാ​ന്പ​ത്തി​ക ദാ​രി​ദ്ര്യ​മാ​കാം ന​മ്മി​ൽ പ​ല​രെ​യും ഏ​റെ അ​ല​ട്ടു​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തോ​ടൊ​പ്പം ആ​ത്മീ​യ​ദാ​രി​ദ്ര്യ​വും അ​ല​ട്ടു​ന്നു​ണ്ട്. നാം ​അ​തു മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​തെ​പോ​കു​ന്നു എ​ന്ന​തു വേ​റേ കാ​ര്യം. ന​മ്മു​ടെ ദാ​രി​ദ്ര്യം ഏ​തു മേ​ഖ​ല​യി​ലു​ള്ള​താ​ണെ​ങ്കി​ലും അ​തി​നു പ​രി​ഹാ​രം കാ​ണു​ന്ന​തി​നു ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ ദൈ​വം എ​പ്പോ​ഴും കൂ​ടെ​യു​ണ്ട് എ​ന്ന​തു മ​റ​ന്നു​പോ​ക​രു​ത്.

മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ഥ​യി​ലെ ദ​രി​ദ്ര​നാ​യ വ്യ​ക്തി​ക്കു ചെ​യ്തു​കൊ​ടു​ത്ത എ​ല്ലാ സ​ഹാ​യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും ധ​നി​ക​ൻ അ​യാ​ളോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​യാ​ൾ​ക്കു വി​ജ​യി​ക്കാ​നാ​വ​ശ്യ​മാ​യ ഒ​രു സാ​ഹ​ച​ര്യം ഒ​രു​ക്കു​ക മാ​ത്ര​മാ​ണ് ആ ​ധ​നി​ക​ൻ ചെ​യ്ത​ത്. അ​തു ത​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്തി​നോ​ടു​ള്ള അ​തി​യാ​യ സ്നേ​ഹം​മൂ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ന​മ്മ​ൾ വി​ജ​യി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി ദൈ​വം ന​മു​ക്ക് ഏ​റെ അ​നു​കൂ​ല​മാ​യ സാ​ഹ​ച​ര്യ​മാ​ണ് സൃ​ഷ്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. പ​ക്ഷേ, നാം ​അ​തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ​ല​പ്പോ​ഴും ബോ​ധ​വാ​ന്മാ​ര​ല്ലെ​ന്നു മാ​ത്രം. ദൈ​വം ന​മു​ക്കു ന​ൽ​കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന വി​വി​ധ ക​ഴി​വു​ക​ൾ മാ​ത്രം എ​ടു​ക്കു​ക. ധാ​രാ​ളം​പേ​ർ ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ഴി​വു​ക​ൾ ന​ന്നാ​യി വി​ക​സി​പ്പി​ച്ചു ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ വി​ജ​യം നേ​ടാ​ൻ അ​വ ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്പോ​ൾ മ​റ്റു ചി​ല​രാ​ക​ട്ടെ അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നും ചെ​യ്യാ​തെ അ​ല​സ​രാ​യി ജീ​വി​ക്കു​ന്നു. ത​ന്മൂ​ലം, അ​വ​ർ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ പ​രാ​ജ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ വി​ജ​യി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ദൈ​വ​ദ​ത്ത​മാ​യ ക​ഴി​വു​ക​ൾ വി​ക​സി​പ്പി​ച്ചാ​ൽ മാ​ത്രം പോ​രാ. അ​വ ദൈ​വം ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ൽ വി​നി​യോ​ഗി​ക്കു​ക​യും വേ​ണം. അ​തു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ, ദൈ​വ​ക​ല്പ​നാ ച​ട്ട​ങ്ങ​ളും അ​ത​നു​സ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ജീ​വി​ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ക​യും വേ​ണം. അ​പ്പോ​ൾ മാ​ത്ര​മേ, ദൈ​വം അ​നു​ദി​നം ന​മു​ക്കു ന​ൽ​കു​ന്ന അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും ന​ന്മ​ക​ളും പൂ​ർ​ണ​മാ​യി ന​മു​ക്കു സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​നും അ​ങ്ങ​നെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ വി​ജ​യം നേ​ടാ​നും സാ​ധി​ക്കൂ.

യ​ഥാ​ർ​ഥ മ​ക്ക​ൾ

ദൈ​വ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ന​ട​ക്കാ​ത്ത​വ​ർ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ വ​ൻ​വി​ജ​യ​ങ്ങ​ൾ നേ​ടു​ന്ന​തു ചി​ല​പ്പോ​ൾ നാം ​കാ​ണാ​റു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വ​രു​ടെ ആ ​വി​ജ​യ​ത്തി​ന്‍റെ പി​ന്നി​ലും ദൈ​വ​ക​രം ഉ​ണ്ടെ​ന്ന​താ​ണ് വാ​സ്ത​വം. അ​വ​ർ ദൈ​വ​ത്തെ മ​റ​ന്നാ​ലും ദൈ​വം അ​വ​രെ മ​റ​ക്കാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​വ​രും എ​ത്ര​യും വേ​ഗം ത​ന്നെ അ​റി​യ​ണ​മെ​ന്നും ത​ന്‍റെ സ്നേ​ഹം അ​നു​ഭ​വി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​മാ​ണ് ക​രു​ണാ​നി​ധി​യാ​യ അ​വി​ട​ന്ന് ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​ത്.

നാ​മാ​രും സാ​ന്പ​ത്തി​ക​മോ ആ​ധ്യാ​ത്മി​ക​മോ അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ മ​റ്റേ​തെ​ങ്കി​ലും രീ​തി​യി​ലു​ള്ള ദാ​രി​ദ്ര്യം അ​നു​ഭ​വി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ദൈ​വം ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. നേ​രേ മ​റി​ച്ച്, അ​വി​ട​ത്തെ പൂ​ർ​ണ​ത​യി​ൽ​നി​ന്നു ധാ​രാ​ള​മാ​യി ന​മു​ക്കു വാ​രി​ക്കോ​രി ന​ൽ​കു​ന്ന​വ​നാ​ണ് ദൈ​വം. അ​വ സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​വം സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ നാം ​സ​ന്ന​ദ്ധ​രാ​ക​ണ​മെ​ന്നു മാ​ത്രം. അ​തു സാ​ധി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ യ​ഥാ​ർ​ഥ മ​ക്ക​ളാ​യി​ത്ത​ന്നെ ജീ​വി​ക്ക​ണം.

ദൈ​വ​ത്തെ മ​റ​ന്നു സ്വ​ന്തം വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ പോ​കാ​നാ​ണ് പ​ല​രും പ​ല​പ്പോ​ഴും ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​താ​ണു പ​ല​പ്പോ​ഴും ന​മ്മു​ടെ പ​രാ​ജ​യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു കാ​ര​ണ​വും. ന​മ്മു​ടെ ന​ന്മ എ​പ്പോ​ഴും ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണ് ദൈ​വം. അ​തി​നാ​ൽ, ദൈ​വ​ത്തെ മ​റ​ക്കാ​തെ അ​വി​ടു​ന്നു ന​ൽ​കു​ന്ന ന​ന്മ​ക​ൾ​ക്ക് അ​നു​ദി​നം ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞു ജീ​വി​ക്കാം. അ​താ​ണ് എ​ല്ലാ രീ​തി​യി​ലും സ​ന്പ​ന്ന​രാ​കാ​നു​ള്ള ഏ​ക വ​ഴി.