“ക​ർ​ത്താ​വി​ന്‍റെ ദൂ​ത​ൻ ഷൂ​റി​ലേ​ക്കു​ള്ള വ​ഴി​യി​ൽ ഒ​രു നീ​രു​റ​വ​യു​ടെ അ​ടു​ത്തു​വ​ച്ച് അ​വ​ളെ ക​ണ്ടെ​ത്തി. ദൂ​ത​ൻ അ​വ​ളോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു; സാ​റാ​യു​ടെ ദാ​സി​യാ​യ ഹാ​ഗാ​റേ, നീ ​എ​വി​ടെ​നി​ന്നു വ​രു​ന്നു? എ​ങ്ങോ​ട്ടു​പോ​കു​ന്നു’’ (ഉ​ല്പ​ത്തി 16: 7-8).

വ​ന്ധ്യ​യാ​യ സാ​റാ ദാ​സി​യാ​യ ഹാ​ഗാ​റി​നെ വാ​ട​കഗ​ർ​ഭ​പാ​ത്ര​മാ​യി ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ച​താ​ണ്. താ​ൻ ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യി എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ ഹാ​ഗാ​ർ വ​ന്ധ്യ​യും വൃ​ദ്ധ​യു​മാ​യ സാ​റാ​യെ അ​വ​ജ്ഞ​യോ​ടെ വീ​ക്ഷി​ച്ചു. ക്രു​ദ്ധ​യാ​യ സാ​റാ​യി ഭ​ർ​ത്താ​വി​ന്‍റെ അ​നു​വാ​ദ​ത്തോ​ടെ അ​വ​ളെ വീ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്ന് ഇ​റ​ക്കി​വി​ട്ടു.

യ​ജ​മാ​ന​ൻ അ​ബ്രാ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ സ​ന്ത​തി​യെ ഗ​ർ​ഭ​ത്തി​ൽ വ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്ന ഹാ​ഗാ​ർ മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽ അ​ല​ഞ്ഞു, എ​ങ്ങോ​ട്ടെ​ന്ന​റി​യാ​തെ നി​ന്ദി​ത​യും നി​രാ​ശ നി​റ​ഞ്ഞ​വ​ളു​മാ​യ അവളെ ഉ​ത്ക​ണ്ഠ​യും ഭ​യ​വും വേ​ട്ട​യാ​ടി. നീ​രു​റ​വ​യു​ടെ അ​രി​കി​ൽ ത​ള​ർ​ന്നി​രു​ന്ന ഹാ​ഗാ​റി​ന്‍റെ മു​ന്പി​ൽ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ദൂ​ത​ന്‍റെ ചോ​ദ്യം മ​രു​ഭൂ​മി അ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ന്‍റെ ഒ​രു പ്ര​ത്യേ​ക​മാ​നം വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്നു.

ഹാ​ഗാ​റി​നെ ഗാ​ഢ​മാ​യൊ​രു ആ​ത്മ​ശോ​ധ​ന​യ്ക്കു പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ചോ​ദ്യ​വും പേ​രു​വി​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​ള്ള തു​ട​ക്ക​വും. “സാ​റാ​യി​യു​ടെ ദാ​സി​യാ​യ ഹാ​ഗാ​ർ’’- സ്വ​ത്വം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തും നി​ർ​വ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തു​മാ​ണ​ല്ലോ പേ​ര്.

താ​ൻ ആ​രാ​ണ് എ​ന്ന അ​വ​ബോ​ധ​മാ​ണ് മ​രു​ഭൂ​മി​യ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ൽ നി​ന്ന് ആ​ദ്യ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്. ഇ​വി​ടെ ഹാ​ഗാ​ർ ഒ​രു ദാ​സി​യാ​ണ്. എ​ങ്ങ​നെ അ​വ​ൾ ദാ​സി​യാ​യി, ആ​രാ​ണ​വ​ളെ ദാ​സി​യാ​ക്കി​യ​ത് എ​ന്നൊ​ന്നും വി​ശു​ദ്ധ​ഗ്ര​ന്ഥം പ​റ​യു​ന്നി​ല്ല. ഇ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ ദാ​സി​യാ​ണ്. അ​ത് തി​രി​ച്ച​റി​യ​ണം, അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​ണം.

തു​ട​ർ​ന്നു​ള്ള ര​ണ്ടു ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും അ​തിപ്ര​ധാ​നം ത​ന്നെ. നീ ​എ​വി​ടെ നി​ന്നു വ​രു​ന്നു? എ​ങ്ങോ​ട്ടു പോ​കു​ന്നു?. ആ​ദ്യ​ത്തെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു​ത്ത​രം അ​വ​ൾ​ക്ക​റി​യാം. യ​ജ​മാ​ന​ത്തി​യാ​യ സാ​റാ​യി​ൽനി​ന്ന് ഒ​ളി​ച്ചോ​ടി​യ​താ​ണ്. എ​ങ്ങോ​ട്ട് എ​ന്ന​റി​യി​ല്ല. ദൂ​ത​ൻ അ​വ​ൾ​ക്കു ന​ൽ​കു​ന്ന നി​ർ​ദേ​ശം-​മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​വു​ക. ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യ അ​വ​ൾ​ക്കു സം​ര​ക്ഷ​ണം ആ​വ​ശ്യ​മാ​ണ്. അ​ത് അ​ബ്രാ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ഭ​വ​ന​ത്തി​ൽ ല​ഭി​ക്കും.


ഹാ​ഗാ​റി​നോ​ടു ദൂ​ത​ൻ ചോ​ദി​ച്ച ചോ​ദ്യം ഇ​ന്നു ഞാ​ൻ എ​ന്നോ​ടു​ത​ന്നെ ചോ​ദി​ക്ക​ണം. നോ​ന്പു​കാ​ല​ത്തി​ന്‍റെ​യും മ​രൂ​ഭൂ​മി​യ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ന്‍റെ​യും ഒ​രു ല​ക്ഷ്യ​മെ​ന്താ​ണെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​വും സൂ​ക്ഷ്മ​വു​മാ​യൊ​രു ആ​ത്മ​ശോ​ധ​ന. ആ​രാ​ണ് ഞാ​ൻ?

എ​ന്നെ​ക്കു​റി​ച്ച്, എ​ന്‍റെ ത​ന​താ​ന്മ​ക​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ച്, സ്വ​ത്വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് വ്യ​ക്ത​മാ​യ അ​വ​ബോ​ധം എ​നി​ക്കു​ണ്ടാ​ക​ണം. ആ​രെ​ങ്കി​ലും ത​ന്ന​തും ഇ​ന്നു ഞാ​ൻ അ​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​മാ​യ പേ​രി​ന​പ്പു​റ​ത്ത്, ഞാ​ൻ ആ​രെ​ന്ന അ​ന്വേ​ഷ​ണം ആ​വ​ശ്യ​മാ​ണ്. സ്വ​യം ക​ണ്ടെ​ത്ത​ലി​നു പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലെ ഏ​കാ​ന്ത​ത.

അ​തോ​ടൊ​പ്പം മ​റ്റു ര​ണ്ടു​ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും പ്ര​സ​ക്ത​മാ​ണ്. ആ​ദ്യ​ത്തെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് ഉ​ത്ത​രം ന​ൽ​കാ​ൻ അ​വ സ​ഹാ​യി​ക്കും. എ​വി​ടെ​യാ​ണ് എ​ന്‍റെ തു​ട​ക്കം? എ​ന്താ​ണെ​ന്‍റെ ല​ക്ഷ്യം? ഞാ​ൻ അ​നാ​ഥ​ന​ല്ല, ല​ക്ഷ്യ​മ​റി​യാ​തെ ജീ​വി​ത പാ​ത​യി​ൽ, ത​പ്പി​ത്ത​ട​യു​ന്ന നി​ഴ​ലു​മ​ല്ല.

ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ ഛായ​യി​ലും സാ​ദൃ​ശ്യ​ത്തി​ലും സൃ​ഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട (ഉ​ത്പ​ത്തി 1:26), ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ കൈ​ക​ളി​ൽ സു​ര​ക്ഷി​ത​നാ​യ (ഏ​ശ 43: 1-3;) (49: 15-16), ദൈ​വ​ത്തി​ന് പ്രി​യ​ങ്ക​നാ​യ മ​ക​നോ മ​ക​ളോ ആ​ണു ഞാ​ൻ. ഈ ​ആ​ത്മാ​വ​ബോ​ധം ശ​ക്തി​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ നോ​ന്പു​കാ​ലം സ​ഹാ​യ​ക​മാ​ക​ണം.