“അ​​വി​​ശ്വ​​സ്ത​​രാ​​യ മ​​ക്ക​​ളേ തി​​രി​​ച്ചു​​വ​​രു​​വി​​ൻ, ഞാ​​ൻ മാ​​ത്ര​​മാ​​ണ് നി​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ നാ​​ഥ​​ൻ’’ (ജ​​റെ 3,16).
ആ​​ത്മ​​ശോ​​ധ​​ന​​യു​​ടെ​​യും അ​​നു​​താ​​പ​​ത്തി​​ന്‍റെ​​യും ഒ​​രു മ​​ട​​ക്ക​​യാ​​ത്ര​​യു​​ടെ​​യും അ​​വ​​സ​​ര​​മാ​​ണ് നോ​​ന്പു​​കാ​​ലം.

ഉ​​ട​​ന്പ​​ടി​​യു​​ടെ ക​​ല്പ​​ന ലം​​ഘി​​ച്ച്, ദൈ​​വ​​ത്തി​​ൽ​​നി​​ന്ന​​ക​​ന്നു​​പോ​​കു​​ന്ന ജ​​ന​​ത്തെ ത​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ സ്ര​​ഷ്‌​​ടാ​​വും ര​​ക്ഷ​​ക​​നും നാ​​ഥ​​നും പി​​താ​​വു​​മാ​​യ ദൈ​​വ​​ത്തി​​ന്‍റെ​​യ​​ടു​​ക്ക​​ലേ​​ക്ക് മ​​ട​​ങ്ങി​​വ​​രാ​​നു​​ള്ള ആ​​ഹ്വാ​​ന​​വു​​മാ​​യി ദൈ​​വം അ​​നേ​​കം പ്ര​​വാ​​ച​​ക​​ന്മാ​​രെ അ​​യ​​ച്ചു. മി​​ക്ക​​വാ​​റും എ​​ല്ലാ പ്ര​​വാ​​ച​​ക​​ന്മാ​​രു​​ടെ​​യും സ​​ന്ദേ​​ശ​​ത്തി​​ൽ ഏ​​റ്റ​​വും പ്ര​​ധാ​​ന​​പ്പെ​​ട്ട ഒ​​ന്നാ​​യി​​രു​​ന്നു തി​​രി​​ച്ചു​​വ​​രാ​​നു​​ള്ള ക്ഷ​​ണം.

ദൈ​​വം ഇ​​സ്രാ​​യേ​​ലു​​മാ​​യി ചെ​​യ്ത ഉ​​ട​​ന്പ​​ടി​​യെ ഒ​​രു വി​​വാ​​ഹ ഉ​​ട​​ന്പ​​ടി​​യോ​​ടാ​​ണ് പ്ര​​വാ​​ച​​ക​​ന്മാ​​ർ ഉ​​പ​​മി​​ച്ച​​ത്. പ്ര​​ത്യേ​​കി​​ച്ചു ഹോ​​സി​​യാ​​യും ജെറാമി​​യാ​​യും. അ​​തി​​നാ​​ൽ ഉ​​ട​​ന്പ​​ടി ലം​​ഘ​​ന​​ത്തെ വ്യ​​ഭി​​ചാ​​ര​​മാ​​യി അ​​വ​​ർ ചി​​ത്രീ​​ക​​രി​​ച്ചു. വി​​ഗ്ര​​ഹാ​​രാ​​ധ​​ന ഇ​​തി​​ന്‍റെ ഏ​​റ്റം വ്യ​​ക്ത​​മാ​​യ ഉ​​ദാ​​ഹ​​ര​​ണം.

ദൈ​​വം ന​​ൽ​​കി​​യ നി​​ര​​വ​​ധി​​യാ​​യ അ​​നു​​ഗ്ര​​ഹ​​ങ്ങ​​ൾ ദു​​രു​​പ​​യോ​​ഗി​​ച്ച്, ഉ​​ട​​ന്പ​​ടി ലം​​ഘ​​ന​​ത്തി​​ലൂ​​ടെ അ​​വി​​ശ്വ​​സ്ത​​രാ​​യി​​ത്തീ​​ർ​​ന്ന ജ​​ന​​ത്തെ ദൈ​​വം പാ​​പ​​ങ്ങ​​ൾ ക്ഷ​​മി​​ച്ച്, അ​​വി​​ശ്വ​​സ്ത​​ത​​യു​​ടെ മു​​റി​​വു​​ണ​​ക്കി, വീ​​ണ്ടും സ്വ​​ന്തം ജ​​ന​​മാ​​യി സ്വീ​​ക​​രി​​ക്കും. അ​​തി​​നാ​​വ​​ശ്യ​​മാ​​യ മ​​ട​​ക്ക​​യാ​​ത്ര ദൈ​​വം​​ത​​ന്നെ സാ​​ധ്യ​​മാ​​ക്കും.

“ഞാ​​ൻ അ​​വ​​നെ വ​​ശീ​​ക​​രി​​ച്ച് വി​​ജ​​ന​​പ്ര​​ദേ​​ശ​​ത്തേ​​ക്കു കൊ​​ണ്ടു​​വ​​രും. അ​​വ​​രോ​​ടു ഞാ​​ൻ ഹൃ​​ദ്യ​​മാ​​യി സം​​സാ​​രി​​ക്കും. ഈ​​ജി​​പ്തി​​ൽ​​നി​​ന്നു പു​​റ​​ത്തു​​വ​​ന്ന​​പ്പോ​​ഴെ​​ന്ന​​തു​​പോ​​ലെ, അ​​വി​​ടെ​​വ​​ച്ച് അ​​വ​​ർ​ എ​​ന്‍റെ വി​ളി കേ​​ൾ​​ക്കും’’(​ഹോ​​സി 2,14-15). ആ​​ദ്യ അ​​നു​​ഭ​​വ​​ത്തി​​ലേ​​ക്കു മ​​ട​​ങ്ങി​​വ​​രി​​ക, ദൈ​​വ​​ത്തി​​ന്‍റെ ക​​രു​​ണ​​യും ക​​രു​​ത​​ലും വീ​​ണ്ടും അ​​നു​​ഭ​​വി​​ച്ച​​റി​​യു​​ക. അ​​വി​​ടു​​ത്തെ സം​​ര​​ക്ഷ​​ണ​​ത്തി​​ൻ കീ​​ഴി​​ൽ സ്വ​​യം വി​​ട്ടു​​കൊ​​ടു​​ക്കു​​ക. ഇ​​തി​​നെ​​ല്ലാം ഒ​​രു മ​​ട​​ക്ക​​യാ​​ത്ര ആ​​വ​​ശ്യ​​മാ​​ണ്. മ​​ട​​ങ്ങി​​വ​​ര​​ണ​​മെ​​ങ്കി​​ൽ എ​​വി​​ടെ​​യാ​​ണു വ​​ഴി​​തെ​​റ്റി​​യ​​തെ​​ന്നു മ​​ന​​സി​​ലാ​​ക്ക​​ണം.


ജ​​റെ​​മി​​യാ​​യി​​ലൂ​​ടെ ദൈ​​വം ന​​ൽ​​കു​​ന്ന ആ​​ഹ്വാ​​നം ഇ​​വി​​ടെ പ്ര​​സ​​ക്ത​​മാ​​കു​​ന്നു, ‘ക​​ർ​​ത്താ​​വ് അ​​രു​​ളി​​ച്ചെ​​യ്യു​​ന്നു, വ​​ഴി​​ക്ക​​വ​​ല​​ക​​ളി​​ൽ​​നി​​ന്നു ശ്ര​​ദ്ധി​​ച്ചു നോ​​ക്കു​​ക. പ​​ഴ​​യ പാ​​ത​​ക​​ൾ അ​​ന്വേ​​ഷി​​ക്കു​​ക. നേ​​രാ​​യ മാ​​ർ​​ഗം തേ​​ടി അ​​തി​​ൽ സ​​ഞ്ച​​രി​​ക്കു​​ക’(​ജ​​റെ 6,16). ജീ​​വി​​ത​​വ​​ഴി​​ക​​ളി​​ലെ ചൂ​​ണ്ടു​​പ​​ല​​ക​​ക​​ളാ​​ണ് ദൈ​​വ​​ക​​ല്പ​​ന​​ക​​ൾ. അ​​വ​​യ്ക്കു പ​​ക​​രം വ​​ഴി​​തെ​​റ്റി​​ക്കു​​ന്ന പ​​ര​​സ്യ​​പ്പ​​ല​​ക​​ക​​ൾ വ​​ഴി​​യി​​ൽ ധാ​​രാ​​ളം ക​​ണ്ടെ​​ന്നു​​വ​​രും.

ധ​​ന​​വും സു​​ഖ​​വും പേ​​രും പ്ര​​ശ​​സ്തി​​യും അ​​ധി​​കാ​​ര​​വും അം​​ഗീ​​കാ​​ര​​വും എ​​ല്ലാം സ​​മൃ​​ദ്ധ​​മാ​​യി വാ​​ഗ്ദാ​​നം ചെ​​യ്യു​​ന്ന ക​​പ​​ട​​പ​​ര​​സ്യ​​ങ്ങ​​ൾ. അ​​വ​​യു​​ടെ മാ​​സ്മ​​രി​​ക​​ത​​യി​​ൽ മ​​തി​​മ​​യ​​ങ്ങി പി​​ന്നീ​​ട് വ്യ​​ർ​​ത്ഥ​​താ​​ബോ​​ധ​​ത്തി​​ലും നി​​രാ​​ശ​​യി​​ലും അ​​ല​​യു​​ന്പോ​​ൾ ക​​ർ​​ത്താ​​വ് ന​​യി​​ക്കു​​ന്ന വ​​ഴി​​യി​​ലേ​​ക്കു മ​​ട​​ങ്ങി​​വ​​ര​​ണം. അ​​തി​​നാ​​യി അ​​വി​​ടു​​ത്തെ സ്വ​​ര​​ത്തി​​നു കാ​​തോ​​ർ​​ക്ക​​ണം. അ​​വി​​ടു​​ത്തെ സ്നേ​​ഹ​​വും ക​​രു​​ണ​​യും അ​​നു​​ഭ​​വി​​ച്ച​​റി​​ഞ്ഞ നാ​​ളു​​ക​​ൾ ഓ​​ർ​​ത്തെ​​ടു​​ക്ക​​ണം.

ദൈ​​വ​​ത്തി​​ന്‍റെ പൈ​​തൃ​​ക​​സ്നേ​​ഹം - അ​​താ​​ണ് മ​​ട​​ക്ക​​യാ​​ത്ര​​യ്ക്കു പ്രേ​​ര​​ക​​മാ​​യി നി​​ൽ​​ക്കു​​ന്ന ഏ​​റ്റ​​വും വ​​ലി​​യ വാ​​ഗ്ദാ​​നം. അ​​വി​​ശ്വ​​സ്ത​​രാ​​യ മ​​ക്ക​​ളു​​ടെ തി​​രി​​ച്ചു​​വ​​ര​​വി​​നു​​വേ​​ണ്ടി കാ​​ത്തി​​രി​​ക്കു​​ന്ന പി​​താ​​വാ​​ണ് ദൈ​​വം. ധൂ​​ർ​​ത്ത​​പു​​ത്ര​​ന്‍റെ മ​​ട​​ങ്ങി​​വ​​ര​​വ് കാ​​ത്തി​​രു​​ന്ന പി​​താ​​വി​​നെ​​പ്പോ​​ലെ (ലൂ​​ക്ക 15,11-32). അ​​തി​​നാ​​ൽ ഭ​​യം വേ​​ണ്ട, നി​​രാ​​ശ​​യ​​രു​​ത്. പി​​താ​​വി​​ന്‍റെ ഭ​​വ​​ന​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക്, ഹൃ​​ദ​​യ​​ത്തി​​ലേ​​ക്കു മ​​ട​​ങ്ങി​​വ​​രാ​​നു​​ള്ള അ​​വ​​സ​​ര​​മാ​​ക​​ട്ടെ നോ​​ന്പു​​കാ​​ലം.