എ​ക്കാ​ല​ത്തെ​യും ഏ​റ്റ​വും മി​ക​ച്ച സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രി​ൽ ഒ​രാ​ളാ​യി അ​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന അ​സാ​ധാ​ര​ണ പ്ര​തി​ഭ​യാ​ണ് ആ​ന്‍റ​ൺ ചെ​ക്കോ​വ് (1860-1904). റ​ഷ്യ​ൻ നാ​ട​ക​കൃ​ത്തും ചെ​റു​ക​ഥാ​കാ​ര​നു​മാ​യി​രു​ന്ന അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ഴു​തി​യി​ട്ടു​ള്ള സു​ന്ദ​ര​മാ​യ ഒ​രു ചെ​റു​ക​ഥ​യാ​ണ് "ഭി​ക്ഷാ​ട​ക​ൻ.'

ഈ ​ക​ഥ​യി​ൽ നാം ​പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ഭി​ക്ഷാ​ട​ക​ൻ ലു​ഷ്കോ​വ് എ​ന്ന ആ​ളാ​ണ്. ഒ​രു കാ​ല​ത്ത് അ​യാ​ൾ ഒ​രു സം​ഗീ​ത​ട്രൂ​പ്പി​ലെ അം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്ന ഗാ​യ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, മ​ദ്യ​പാ​ന​വും മ​റ്റ് പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളും അ​യാ​ളെ ഒ​രു ഭി​ക്ഷാ​ട​ക​നാ​ക്കി മാ​റ്റി. വ​ഴി​യി​ൽ കാ​ണു​ന്ന​വ​രോ​ട് ഓ​രോ ക​ള്ള​ക്ക​ഥ​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു സ​ഹാ​യം തേ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ളു​ടെ പ​തി​വ്.

ഒ​രു ദി​വ​സം ലു​ഷ്കോ​വ് സ​ഹാ​യം അ​ഭ്യ​ർ​ഥി​ച്ച​ത് സ്കോ​ർ​ട്സോ​വ് എ​ന്ന അ​ഭി​ഭാ​ഷ​ക​നോ​ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: "ഞാ​ൻ ഒ​രു ഗ്രാ​മീ​ണ സ്കൂ​ൾ അ​ധ്യാ​പ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. ക​ഴി​ഞ്ഞ വ​ർ​ഷം ആ ​ജോ​ലി എ​നി​ക്കു ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു. എ​നി​ക്കി​പ്പോ​ൾ ജീ​വി​ക്കാ​ൻ മാ​ർ​ഗ​മി​ല്ല. എ​ന്നെ സ​ഹാ​യി​ക്ക​ണം.'

ക​ള്ളം പൊ​ളി​യു​ന്നു

സ്കോ​ർ​ട്സോ​വ് അ​യാ​ളെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി. പെ​ട്ടെ​ന്ന്, ആ ​മു​ഖം ഓ​ർ​മ​യി​ൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു​വ​ന്നു. "താ​ന​ല്ലേ ര​ണ്ടു ദി​വ​സം മു​ൻ​പ് എ​ന്നോ​ട് സ​ഹാ​യം ചോ​ദി​ച്ച​ത്?' അ​ദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ച്ചു.

"അ​പ്പോ​ൾ താ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ ക​ഥ വേ​റെ ആ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. ലു​ഷ്കോ​വ് വീ​ണ്ടും ക​ള്ളം പ​റ​ഞ്ഞു ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​ൻ നോ​ക്കി. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തു വി​ജ​യി​ച്ചി​ല്ല. അ​തോ​ടെ, അ​യാ​ൾ താ​ൻ മ​ദ്യ​പാ​നി​യാ​യ ക​ഥ ഉ​ൾ​പ്പെ​ടെ എ​ല്ലാം തു​റ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു. ആ ​ഭി​ക്ഷ​ക്കാ​ര​നോ​ട് ക​രു​ണ തോ​ന്നി​യ അ​ഭി​ഭാ​ഷ​ക​ൻ അ​യാ​ൾ​ക്കു ജോ​ലി ന​ൽ​കാ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു ത​ന്‍റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി.

വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ അ​ദ്ദേ​ഹം പാ​ച​ക​ക്കാ​രി​യാ​യ ഓ​ൾ​ഗ​യെ വി​ളി​ച്ച് വി​റ​കു​വെ​ട്ടു​ന്ന ജോ​ലി അ​യാ​ളെ ഏ​ൽ​പി​ക്കാ​ൻ ചു​മ​ത​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി. എ​ന്നാ​ൽ, അ​പ്പോ​ഴും മ​ദ്യ​ത്തി​ന്‍റെ കെ​ട്ട് വി​ട്ടു​മാ​റി​യി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന അ​യാ​ൾ​ക്കു വി​റ​കു​വെ​ട്ടു​ക അ​ത്ര എ​ളു​പ്പ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ, ഓ​ൾ​ഗ അ​യാ​ളെ ശാ​സി​ക്കു​ക​യും അ​യാ​ളു​ടെ ദുഃ​സ്ഥി​തി​യോ​ർ​ത്തു വി​ല​പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

മാ​റ്റ​ത്തി​ന്‍റെ തു​ട​ക്കം

‌ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​ർ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ഓ​ൾ​ഗ ചെ​ന്ന് യ​ജ​മാ​ന​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു: "അ​യാ​ൾ വി​റ​കു വെ​ട്ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു.' ഉ​ട​നെ, അ​ദ്ദേ​ഹം, ന്യാ​യ​മാ​യ കൂ​ലി കൊ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു: "ഇ​നി​യും വ​ല്ല​പ്പോ​ഴും വ​രൂ, ഞാ​ൻ ജോ​ലി ത​രാം.' ലു​ഷ്കോ​വ് ആ ​ക്ഷ​ണം സ്വീ​ക​രി​ച്ച് അ​വി​ടെ പ​ല ജോ​ലി​ക​ളും ചെ​യ്തു.

കു​റേ​നാ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ, അ​ഭി​ഭാ​ഷ​ക​ൻ ലു​ഷ്കോ​വി​ന് ഒ​രു ഓ​ഫീ​സ് ജോ​ലി ത​ര​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു: "എ​ന്‍റെ ഒ​രു സു​ഹൃ​ത്തി​ന്‍റെ ഓ​ഫീ​സി​ലെ ജോ​ലി​യാ​ണ്. ന​ന്നാ​യി​ട്ടു ജോ​ലി ചെ​യ്യ​ണം. അ​തോ​ടൊ​പ്പം മ​ദ്യ​പാ​നം ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്ക​ണം. പി​ന്നെ, ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ ഇ​ക്കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ മ​റ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യ​രു​ത്.'

ലു​ഷ്കോ​വ് അ​ന്നു യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞു​പോ​യി. ജോ​ലി അ​ക​ലെ ഒ​രി​ട​ത്താ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ർ ത​മ്മി​ൽ പി​ന്നീ​ട് ക​ണ്ട​ത് ര​ണ്ടു വ​ർ​ഷ​ത്തി​നു ശേ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ലു​ഷ്കോ​വ് മ​ദ്യ​പാ​ന​മെ​ല്ലാം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ന​ല്ല നി​ല​യി​ലെ​ത്തി​യി​രു​ന്നു.

അ​തു മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യ അ​ഭി​ഭാ​ഷ​ക​ൻ ലു​ഷ്കോ​വി​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു: "നീ ​എ​ന്‍റെ വാ​ക്കു​കേ​ട്ട് ന​ന്നാ​യ​തി​ൽ എ​നി​ക്കു സ​ന്തോ​ഷ​മു​ണ്ട്.'​ഉ​ട​നെ ലു​ഷ്കോ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: "അ​ങ്ങ​യു​ടെ സ​ഹാ​യ​ത്തി​നും ന​ല്ല വാ​ക്കു​ക​ൾ​ക്കും എ​നി​ക്കു വ​ലി​യ ന​ന്ദി​യു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​ങ്ങ​യു​ടെ പാ​ച​ക​ക്കാ​രി ഓ​ൾ​ഗ​യെ എ​നി​ക്കു മ​റ​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല. അ​വ​ളാ​ണ് യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ എ​ന്നെ ര​ക്ഷി​ച്ച​ത്.'

"അ​തെ​ങ്ങ​നെ?' അ​ഭി​ഭാ​ഷ​ക​ന് ആ​കാം​ക്ഷ​യാ​യി. അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: "ഓ​ൾ​ഗ എ​ന്നെ​യോ​ർ​ത്തു വി​ല​പി​ക്കു​ക​യും എ​നി​ക്കു വി​റ​കു​വെ​ട്ടാ​ൻ അ​റി​യാ​തി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് ആ ​ജോ​ലി എ​നി​ക്കു വേ​ണ്ടി ചെ​യ്യു​ക​യും ചെ​യ്തു. അ​വ​ളു​ടെ സ​ഹാ​നു​ഭൂ​തി നി​റ​ഞ്ഞ പെ​രു​മാ​റ്റ​മാ​ണ് എ​ന്നി​ൽ മാ​റ്റം വ​രു​ത്തി​യ​ത്.'​ഗാ​യ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന ലു​ഷ്കോ​വി​നു വി​റ​കു​വെ​ട്ടു​ന്ന ജോ​ലി​യും മ​റ്റു വീ​ട്ടു​ജോ​ലി​ക​ളും ചെ​യ്യാ​ൻ അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

അ​തും പോ​രാ​ഞ്ഞി​ട്ട് മ​ദ്യ​പാ​നം​മൂ​ലം ര​ണ്ടു കാ​ലി​ൽ നി​ൽ​ക്കാ​ൻ പ​ല​പ്പോ​ഴും സാ​ധി​ച്ചി​രു​ന്നു​മി​ല്ല. അ​യാ​ളു​ടെ ദുഃ​സ്ഥി​തി​യോ​ർ​ത്ത് ഓ​ൾ​ഗ അ​യാ​ളെ​പ്ര​തി വി​ല​പി​ക്കു​ക​യും അ​യാ​ളു​ടെ ജോ​ലി​ക​ൾ ചെ​യ്തു​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഓ​ൾ​ഗ​യു​ടെ ഈ ​ന​ന്മ ദ​ർ​ശി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യം നു​റു​ങ്ങി. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്, അ​യാ​ളി​ൽ കാ​ത​ലാ​യ പ​രി​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ൾ വ​ന്ന​ത്.

ലു​ഷ്കോ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ എ​ത്ര മ​നു​ഷ്യ​രാ​ണ് ന​മ്മു​ടെ മു​ന്നി​ലൂ​ടെ ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​ത്! ഭി​ക്ഷാ​ട​ക​രും മ​ദ്യ​പാ​നി​ക​ളും മ​യ​ക്കു​മ​രു​ന്നി​ന് അ​ടി​മ​യാ​യ​വ​രും ജീ​വി​ത​പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​ൽ ത​ക​ർ​ന്ന​ടി​ഞ്ഞ​വ​രു​മെ​ല്ലാം അ​വ​രു​ടെ കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​കും. അ​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അ​ന​ർ​ഥ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം അ​വ​ർ​ത്ത​ന്നെ വ​രു​ത്തി​വ​ച്ച​താ​ണെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​മാ​റാ​ൻ ചി​ല​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു സാ​ധി​ച്ചേ​ക്കും. പ​ക്ഷേ, അ​ത​ല്ല നാം ​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത്.

അ​തി​നു​പ​ക​രം, ഓ​ൾ​ഗ​യെ​പ്പോ​ലെ ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ ക​രു​ണ​യു​ടെ ചാ​ന​ലു​ക​ളാ​യി മാ​റ​ണം.​ഓ​ൾ​ഗ ചെ​യ്ത​തു വെ​റും മാ​നു​ഷി​ക പ്ര​വൃ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​ൾ ദൈ​വ​ക​രു​ണ​യു​ടെ ചാ​ന​ൽ ആ​യി മാ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ളു​ടെ വാ​ക്കി​ലും പ്ര​വൃ​ത്തി​യി​ലും പ്ര​തി​ഫ​ലി​ച്ച​ത് ക​രു​ണാ​ർ​ദ്ര​മാ​യ സ്നേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ആ ​ക​രു​ണാ​ർ​ദ്ര​മാ​യ സ്നേ​ഹം പ്ര​തി​ഫ​ലി​ക്കു​ന്ന വാ​ക്കു​ക​ൾ ലു​ഷ്കോ​വ് ത​ന്‍റെ യ​ജ​മാ​ന​നോ​ട് എ​ടു​ത്തു പ​റ​യു​ന്ന​ത് ഇ​പ്ര​കാ​രം: "നി​ങ്ങ​ൾ നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​വാ​നാ​യ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ! ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു സ​ന്തോ​ഷ​മി​ല്ല. വ​രാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന ലോ​ക​ത്തി​ലാ​ക​ട്ടെ നി​ന്‍റെ വി​ധി ന​ര​ക​ത്തി​ലു​മാ​യി​രി​ക്കും. എ​ന്തു ദു​ര​ന്ത​മാ​ണി​ത്!'
ലു​ഷ്കോ​വ് ന​ര​ക​ത്തി​ൽ പോ​കു​മെ​ന്ന് അ​വ​ൾ വി​ധി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

മ​റി​ച്ച്, അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ക്കു​മോ എ​ന്ന് ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​ചി​ന്ത അ​വ​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യം ത​ക​ർ​ത്തു. ഓ​ൾ​ഗ​യു​ടെ സ​ഹാ​നു​ഭൂ​തി​യു​ടെ ഈ ​ആ​ഴം മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ലു​ഷ്കോ​വി​ൽ മാ​റ്റം വ​രാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്.​ഓ​ൾ​ഗ വി​ല​പി​ക്കു​ക മാ​ത്ര​മ​ല്ല ചെ​യ്ത​ത്. നി​സ​ഹാ​യാ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

ന​മ്മു​ടെ ക​രു​ണ​യും സ​ഹാ​യ​വും വി​വി​ധ രീ​തി​ക​ളി​ൽ ആ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​വ​ർ ഏ​റെ​യു​ണ്ട് ന​മു​ക്കു ചു​റ്റി​ലും. അ​വ​രോ​ടു ക​രു​ണ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ നാം ​വി​മു​ഖ​രാ​ക​രു​ത്. "നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പി​താ​വ് ക​രു​ണ​യു​ള്ള​വ​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ നി​ങ്ങ​ളും ക​രു​ണ​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കു​വി​ൻ' (ലൂ​ക്കാ 6:36) എ​ന്നാ​ണ് ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്ന​ത്.

എ​പ്പോ​ഴും ക​രു​ണ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണ് ദൈ​വം. ആ ​ക​രു​ണ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന ന​മ്മ​ൾ അ​തി​നെ​പ്ര​തി ദൈ​വ​ത്തോ​ടു ന​ന്ദി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്ക​ണം. അ​തോ​ടൊ​പ്പം ദൈ​വ​ക​രു​ണ​യു​ടെ ചാ​ലു​ക​ളാ​യി മാ​റു​ക​യും വേ​ണം. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ്, ജീ​വി​തം യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ ധ​ന്യ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​ത്.