സംസ്കരണ കേന്ദ്രവുമായി വാഴകൃഷിക്കാരനെ ബന്ധപ്പെടുത്തിയാൽ ആ പ്രശ്നം തീരാവുന്നതേയുള്ളൂ. അസംസ്കൃത വസ്തുക്കൾ വേണ്ടത്ര ലഭ്യമാക്കിയില്ലെങ്കിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ യന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന യൂണിറ്റ് ലാഭകരമാകില്ല. ഉത്പന്ന ങ്ങളുടെ മികവ് നിർണയിക്കുന്ന മാനദണ്ഡങ്ങളുടെയും നിർദേശ ങ്ങളുടെയും അഭാവമാണു മറ്റൊരു പ്രശ്നം.
ഓരോ യൂണിറ്റും ലഭ്യമായ വാഴനാരിന്റെ നിറം, ടെൻസൈൽ ശക്തി, സെല്ലുലോസ് എന്നിവയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി വ്യത്യസ്ത ഗുണനിലവാരമുള്ള ഫൈബറുകളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. വിപണി കണ്ടെത്തുന്ന തിലെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ, പരിശീലനത്തിനും രൂപകല്പനയ്ക്കുമുള്ള പിന്തുണക്കുറവ് എന്നിവയും പ്രതികൂല ഘടകങ്ങളാണ്.
ലോകത്തിൽതന്നെ ഏറ്റവുമധികം വാഴപ്പഴം ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളിലൊന്നായ ഇന്ത്യയിൽ 120ഓളം വാഴ ഇനങ്ങളുണ്ട്. വർഷത്തിൽ ഏതാണ്ട് മുഴുവൻ സമയവും വാഴയുടെ വിളവെടുപ്പ് നടത്തുന്ന കേരള ത്തിൽ ടണ് കണക്കിന് വാഴത്തണ്ട് കത്തിക്കു കയോ പാഴാകുകയോ ചെയ്യുകയാണ്.
തമിഴ്നാട്ടിൽ തേനിയിലെ വാഴ ഗവേഷണ വികസന മാതൃകയിൽ വാഴനാര് ഉത്പന്ന ങ്ങൾക്കായി വാഴത്തണ്ടിന്റെ സംഭരണവും വിതര ണവും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന പദ്ധതി ഗ്രീനി ക്ക് ആവിഷ്കരിച്ചു നടപ്പാക്കി വരികയാണ്. ഇതിന്റെ ഭാഗമായി 45ലേറെ ഇനം വാഴപ്പഴങ്ങളിൽ ഗ്രീനിക്ക് പരിശോധന നടത്തി.
അവയുടെ നിറം, ടെൻസൈൽ ശക്തി, സെല്ലുലോസ് എന്നിവ അടിസ്ഥാനമാക്കി മൂന്നു ഫൈബർ ഇനങ്ങളുടെ ചുരുക്കപ്പട്ടിക തയാറാക്കി. 12 വ്യത്യസ്ത വ്യവസായ ങ്ങളിൽ വാഴനാരിന്റെ ആവശ്യകതയിൽ വർധനവു ണ്ടാക്കാൻ ഈ ശ്രമങ്ങൾ കാരണമായതായി ഗ്രീനിക്ക് പ്രതിനിധികൾ അവകാശപ്പെട്ടു.
തോമസ് വർഗീസ്