ഫാ. ​​​മൈ​​​ക്കി​​​ൾ കാ​​​രി​​​മ​​​റ്റം

“അ​​​​​ന​​​​​ന്ത​​​​​രം എ​​​​​ല്ലാം നി​​​​​റ​​​​​വേ​​​​​റി​​​​​ക്ക​​​​​ഴി​​​​​ഞ്ഞു​​​​​വെ​​​​​ന്ന് അ​​​​​റി​​​​​ഞ്ഞ്, തി​​​​​രു​​​​​വെ​​​​​ഴു​​​​​ത്ത് പൂ​​​​​ർ​​​​​ത്തി​​​​​യാ​​​​​കാ​​​​​ൻ​​​​​വേ​​​​​ണ്ടി യേ​​​​​ശു പ​​​​​റ​​​​​ഞ്ഞു, എ​​​​​നി​​​​​ക്കു ദാ​​​​​ഹി​​​​​ക്കു​​​​​ന്നു”(​​​യോ​​​​​ഹ19,28).

കു​​​​​രി​​​​​ശി​​​​​ൽ തൂ​​​​​ങ്ങി​​​​​മ​​​​​രി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന വ്യ​​​​​ക്തി​​​​​ക​​​​​ൾ​​​​​ക്ക് അ​​​​​തി​​​​​ക​​​​​ഠി​​​​​ന​​​​​മാ​​​​​യ ദാ​​​​​ഹം അ​​​​​നു​​​​​ഭ​​​​​വ​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​ക തി​​​​​ക​​​​​ച്ചും സ്വാ​​​​​ഭാ​​​​​വി​​​​​കം​​​​​ത​​​​​ന്നെ. ത​​​​​ലേ​​​​​രാ​​​​​ത്രി​​​​​യി​​​​​ലെ അ​​​​​ന്ത്യ​​അ​​​ത്താ​​​​​ഴ​​​​​ത്തി​​​​​നു​​​ശേ​​​​​ഷം യേ​​​​​ശു ഒ​​​​​ന്നും ഭ​​​​​ക്ഷി​​​​​ച്ചി​​​​​ട്ടി​​​​​ല്ല, കു​​​​​ടി​​​​​ച്ചി​​​​​ട്ടു​​​​​മി​​​​​ല്ല. ചാ​​​​​ട്ട​​​​​യ​​​​​ടി​​​​​യും മു​​​​​ൾ​​​​​മു​​​​​ടി​​​​​യും ഇ​​​​​രു​​​​​ന്പാ​​​​​ണി​​​​​ക​​​​​ളും​​​​​വ​​​​​ഴി ര​​​​​ക്തം മു​​​​​ഴു​​​​​വ​​​​​ൻ വാ​​​​​ർ​​​​​ന്നു​​​​​പോ​​​​​യി. ഈ ​​​​​സാ​​​​​ഹ​​​​​ച​​​​​ര്യ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ “എ​​​​​നി​​​​​ക്കു ദാ​​​​​ഹി​​​​​ക്കു​​​​​ന്നു”എ​​​​​ന്ന ക്രൂ​​​​​ശി​​​​​ത​​​​​ന്‍റെ വി​​​​​ലാ​​​​​പം അ​​​​​ക്ഷ​​​​​രാ​​​​​ർ​​​ത്ഥ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ​​​​​ത്ത​​​​​ന്നെ മ​​​​​ന​​​​​സി​​​​​ലാ​​​​​ക്കാ​​​​​ൻ ക​​​​​ഴി​​​​​യും. വി​​​​​ലാ​​​​​പം കേ​​​​​ട്ടു മ​​​​​ന​​​​​സ​​​​​ലി​​​​​ഞ്ഞ പ​​​​​ട​​​​​യാ​​​​​ളി വി​​​​​നാ​​​​​ഗി​​​​​രി​​​​​യി​​​​​ൽ കു​​​​​തി​​​​​ർ​​​​​ത്ത നീ​​​​​ർ​​​​​പ്പ​​​​​ഞ്ഞി അ​​​​​വ​​​​​ന്‍റെ ചു​​​​​ണ്ടോ​​​​​ട​​​​​ടു​​​​​പ്പി​​​​​ച്ചു. യേ​​​​​ശു അ​​​​​തു സ്വീ​​​​​ക​​​​​രി​​​​​ക്കു​​​​​ക​​​​​യും ചെ​​​​​യ്തു.

എ​​​​​ന്നാ​​​​​ൽ, ഇ​​​​​തു മാ​​​​​ത്ര​​​​​മ​​​​​ല്ല ഗു​​​​​രു​​​​​മൊ​​​​​ഴി​​​​​യു​​​​​ടെ അ​​​​​ർ​​​​​ത്ഥ​​​​​സൂ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​ക​​​​​ൾ. യേ​​​​​ശു​​​​​വി​​​​​ന്‍റെ ദാ​​​​​ഹം കു​​​​​ടി​​​​​വെ​​​​​ള്ള​​​​​ത്തി​​​​​നു​​​​​വേ​​​​​ണ്ടി​​​​​യ​​​​​ല്ല, നീ​​​​​ർ​​​​​പ്പ​​​​​ഞ്ഞി​​​​​യി​​​​​ൽ കി​​​​​ട്ടി​​​​​യ വി​​​​​നാ​​​​​ഗി​​​​​രി രു​​​​​ചി​​​​​ച്ച​​​​​തു​​​​​കൊ​​​​​ണ്ട് ശ​​​​​മി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​തു​​​​​മ​​​​​ല്ല. തി​​​​​രു​​​​​വെ​​​​​ഴു​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ പൂ​​​​​ർ​​​​​ത്തീ​​​​​ക​​​​​ര​​​​​ണ​​​​​ത്തി​​​​​നു​​​​​വേ​​​​​ണ്ടി​​​​​യാ​​​​​ണ് യേ​​​​​ശു ഇ​​​​​തു പ​​​​​റ​​​​​ഞ്ഞ​​​​​ത് എ​​​​​ന്നു സു​​​​​വി​​​​​ശേ​​​​​ഷ​​​​​ക​​​​​ൻ​​​​​ത​​​​​ന്നെ രേ​​​​​ഖ​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​ത്തി​​​​​യി​​​​​ട്ടു​​​​​ണ്ട്. ര​​​​​ണ്ടു സ​​​​​ങ്കീ​​​​​ർ​​​​​ത്ത​​​​​ന​​​​​വാ​​​​​ക്യ​​​​​ങ്ങ​​​​​ളാ​​​​​ണ് ഇ​​​​​വി​​​​​ടെ ശ്ര​​​​​ദ്ധേ​​​​​യ​​​​​മാ​​​​​കു​​​​​ന്ന​​​​​ത്.

പ​​​​​രി​​​​​ത്യ​​​​​ക്ത​​​​​ന്‍റെ രോ​​​​​ദ​​​​​ന​​​​​വും പ്ര​​​​​ത്യാ​​​​​ശ​​​​​യും എ​​​​​ന്നു വി​​​​​ശേ​​​​​ഷി​​​​​പ്പി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന 22-ാം സ​​​​​ങ്കീ​​​​​ർ​​​​​ത്ത​​​​​ന​​​​​മാ​​​​​ണ് ആ​​​​​ദ്യ​​​​​ത്തേ​​​​​ത്. “എ​​​​​ന്തേ എ​​​​​ന്നെ ഉ​​​​​പേ​​​​​ക്ഷി​​​​​ച്ചു”എ​​​​​ന്ന യേ​​​​​ശു​​​​​വി​​​​​ന്‍റെ വി​​​​​ലാ​​​​​പം ഈ ​​​​​സ​​​​​ങ്കീ​​​​​ർ​​​​​ത്ത​​​​​ന​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ ആ​​​​​ദ്യ​​​​​വാ​​​​​ക്യ​​​​​മാ​​​​​ണ്. പീ​​​​​ഡ​​​​​ന​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ രൂ​​​​​ക്ഷ​​​​​ത വി​​​​​ശ​​​​​ദീ​​​​​ക​​​​​രി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​താ​​​​​ണ് ദാ​​​​​ഹ​​​​​ത്തെ​​​​​ക്കു​​​​​റി​​​​​ച്ചു​​​​​ള്ള പ​​​​​രാ​​​​​മ​​​​​ർ​​​​​ശം. “എ​​​​​ന്‍റെ അ​​​​​ണ്ണാ​​​​​ക്ക് ഓ​​​​​ടി​​​​​ന്‍റെ ക​​​​​ഷ​​​​​ണം​​​​​പോ​​​​​ലെ വ​​​​​ര​​​​​ണ്ടി​​​​​രി​​​​​ക്കു​​​​​ന്നു. എ​​​​​ന്‍റെ നാ​​​​​വ് അ​​​​​ണ്ണാ​​​​​ക്കി​​​​​ൽ ഒ​​​​​ട്ടി​​​​​യി​​​​​രി​​​​​ക്കു​​​​​ന്നു” (​​​സ​​​​​ങ്കീ 22,15). ദുഃ​​​​​സ​​​​​ഹ​​​​​മാ​​​​​യ ദാ​​​​​ഹ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ വി​​​​​വ​​​​​ര​​​​​ണ​​​​​മാ​​​​​ണി​​​​​ത്, യേ​​​​​ശു അ​​​​​നു​​​​​ഭ​​​​​വി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന ദാ​​​​​ഹ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ നേ​​​​​ർ​​​​​ചി​​​​​ത്രം. അ​​​​​തോ​​​​​ടൊ​​​​​പ്പം “ദാ​​​​​ഹ​​​​​ത്തി​​​​​ന് അ​​​​​വ​​​​​ർ​​ എ​​​​​ന്നെ വി​​​​​നാ​​​​​ഗി​​​​​രി കു​​​​​ടി​​​​​പ്പി​​​​​ച്ചു”(​​​സ​​​​​ങ്കീ 69,21) എ​​​​​ന്ന സ​​​​​ങ്കീ​​​​​ർ​​​​​ത്ത​​​​​ന​​​​​വാ​​​​​ക്യ​​​​​വും ഇ​​​​​വി​​​​​ടെ ശ്ര​​​​​ദ്ധേ​​​​​യ​​​​​മാ​​​​​കു​​​​​ന്നു. പീ​​​​​ഡി​​​​​ത​​​​​ന്‍റെ വി​​​​​ലാ​​​​​പ​​​​​ങ്ങ​​​​​ളാ​​​​​യി സ​​​​​ങ്കീ​​​​​ർ​​​​​ത്ത​​​​​ന​​​​​ങ്ങ​​​​​ൾ ക​​​​​ണ്ട​​​​​ത് യേ​​​​​ശു​​​​​വി​​​​​ൽ പൂ​​​​​ർ​​​​​ത്തി​​​​​യാ​​​​​യി. എ​​​​​ന്നാ​​​​​ൽ യേ​​​​​ശു​​​​​വി​​​​​ന്‍റെ വി​​​​​ലാ​​​​​പ​​​​​ത്തി​​​​​ന് കൂ​​​​​ടു​​​​​ത​​​​​ൽ ആ​​​​​ഴ​​​​​മേ​​​​​റി​​​​​യ അ​​​​​ർ​​​​​ത്ഥ​​​മു​​​​​ണ്ട്.


മു​​​​​ന്പൊ​​​​​രി​​​​​ക്ക​​​​​ൽ, സ​​​​​മ​​​​​റി​​​​​യാ​​​​​യി​​​​​ലെ കി​​​​​ണ​​​​​റ്റി​​​​​ൻ​​​​​ക​​​​​ര​​​​​യി​​​​​ൽ ഇ​​​​​രി​​​​​ക്കു​​​​​ന്പോ​​​​​ൾ, വെ​​​​​ള്ളം കോ​​​​​രി​​​​​യ സ​​​​​മ​​​​​റി​​​​​യാ​​​​​ക്കാ​​​​​രി​​​​​യോ​​​​​ട് യേ​​​​​ശു കു​​​​​ടി​​​​​ക്കാ​​​​​ൻ വെ​​​​​ള്ളം ചോ​​​​​ദി​​​​​ച്ചു. തീ​​​​​ർ​​​​​ച്ച​​​​​യാ​​​​​യും ദാ​​​​​ഹി​​​​​ച്ച​​​​​തു​​​​​കൊ​​​​​ണ്ടാ​​​​​ണ​​​​​ല്ലോ കു​​​​​ടി​​​​​വെ​​​​​ള്ളം ചോ​​​​​ദി​​​​​ച്ച​​​​​ത്. എ​​​​​ന്നാ​​​​​ൽ, സം​​​​​ഭാ​​​​​ഷ​​​​​ണം അ​​​​​വ​​​​​സാ​​​​​നി​​​​​ക്കു​​​​​ന്പോ​​​​​ൾ യേ​​​​​ശു ദാ​​​​​ഹ​​​​​ജ​​​​​ലം കു​​​​​ടി​​​​​ക്കു​​​​​ക​​​​​യ​​​​​ല്ല കൊ​​​​​ടു​​​​​ക്കു​​​​​ക​​​​​യാ​​​​​ണു ചെ​​​​​യ്യു​​​​​ന്ന​​​​​ത് (യോ​​​​​ഹ 4,4-42). ഒ​​​​​രി​​​​​ക്ക​​​​​ൽ കു​​​​​ടി​​​​​ച്ചാ​​​​​ൽ വീ​​​​​ണ്ടും ദാ​​​​​ഹി​​​​​ക്കു​​​​​ക​​​​​യി​​​​​ല്ലാ​​​​​ത്ത, നി​​​​​ത്യ​​​​​സം​​​​​തൃ​​​​​പ്തി ന​​​​​ൽ​​​​​കു​​​​​ന്ന ജീ​​​​​വ​​​​​ജ​​​​​ലം, കു​​​​​ടി​​​​​ക്കാ​​​​​ന​​​​​ല്ല കൊ​​​​​ടു​​​​​ക്കാ​​​​​നാ​​​​​ണ് യേ​​​​​ശു ദാ​​​​​ഹി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​ത്.

“ദാ​​​​​ഹി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​വ​​​​​ൻ​​ എ​​​​​ന്‍റെ​​​​​യ​​​​​ടു​​​​​ക്ക​​​​​ൽ വ​​​​​ന്നു കു​​​​​ടി​​​​​ക്ക​​​​​ട്ടെ. എ​​​​​ന്നി​​​​​ൽ വി​​​​​ശ്വ​​​​​സി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​വ​​​​​ന്‍റെ ഹൃ​​​​​ദ​​​​​യ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്ന് ജീ​​​​​വ​​​​​ജ​​​​​ല​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ അ​​​​​രു​​​​​വി ഒ​​​​​ഴു​​​​​കും”(യോ​​​​​ഹ 7,38). യേ​​​​​ശു ന​​​​​ൽ​​​​​കാ​​​​​നി​​​​​രു​​​​​ന്ന പ​​​​​രി​​​​​ശു​​​​​ദ്ധാ​​​​​ത്മാ​​​​​വി​​​​​നെ​​​​​ക്കു​​​​​റി​​​​​ച്ചു​​​​​ള്ള സൂ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​യാ​​​​​യി​​​​​രു​​​​​ന്നു ഇ​​​​​ത്. ക്രൂ​​​​​ശി​​​​​ത​​​​​ന്‍റെ പി​​​​​ള​​​​​ർ​​​​​ക്ക​​​​​പ്പെ​​​​​ട്ട പാ​​​​​ർ​​​​​ശ്വ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്നു ര​​​​​ക്ത​​​​​വും വെ​​​​​ള്ള​​​​​വും ഒ​​​​​ഴു​​​​​കി​​​​​യ​​​​​പ്പോ​​​​​ൾ ഈ ​​​​​ദാ​​​​​ഹ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ അ​​​​​ർ​​​​​ത്ഥം വ്യ​​​​​ക്ത​​​​​മാ​​​​​യി. ആ​​​​​ത്മാ​​​​​വി​​​​​നെ ന​​​​​ൽ​​​​​കാ​​​​​ൻ, പു​​​​​തു​​​​​ജീ​​​​​വ​​​​​ന്‍റെ ര​​​​​ക്ഷ, ദൈ​​​​​വ​​​​​പു​​​​​ത്ര​​​​​സ്ഥാ​​​​​നം ന​​​​​ൽ​​​​​കാ​​​​​ൻ​​​​​വേ​​​​​ണ്ടി​​​​​യാ​​​​​ണ് യേ​​​​​ശു​​​​​വി​​​​​ന്‍റെ ദാ​​​​​ഹം. ഓ​​​​​രോ മ​​​​​നു​​​​​ഷ്യ​​​​​വ്യ​​​​​ക്തി​​​​​യും ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തെ പി​​​​​താ​​​​​വാ​​​​​യി സ്വീ​​​​​ക​​​​​രി​​​​​ച്ച്, ദൈ​​​​​വ​​​​​മ​​​​​ക്ക​​​​​ളു​​​​​ടെ സ്ഥാ​​​​​ന​​​​​ത്തേ​​​​​ക്ക് ഉ​​​​​യ​​​​​ർ​​​​​ത്ത​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​ന്ന​​​​​തു​​​​​വ​​​​​രെ ഈ ​​​​​ദാ​​​​​ഹം തു​​​​​ട​​​​​രും. ഇ​​​​​താ​​​​​ണ് ആ​​​​​ത്മാ​​​​​ക്ക​​​​​ൾ​​​​​ക്കു​​​​​വേ​​​​​ണ്ടി​​​​​യു​​​​​ള്ള ദാ​​​​​ഹം.

യേ​​​​​ശു എ​​​​​നി​​​​​ക്കു​​​​​വേ​​​​​ണ്ടി​​​​​യും ദാ​​​​​ഹി​​​​​ക്കു​​​​​ന്നു. യേ​​​​​ശു​​​​​വി​​​​​ന്‍റെ ദാ​​​​​ഹ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ നാ​​​​​മും പ​​​​​ങ്കു​​​​​ചേ​​​​​ര​​​​​ണം. എ​​​​​ല്ലാ മ​​​​​നു​​​​​ഷ്യ​​​​​രും ദൈ​​​​​വ​​​​​മ​​​​​ക്ക​​​​​ളാ​​​​​യി അം​​​​​ഗീ​​​​​ക​​​​​രി​​​​​ക്ക​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​ന്ന​​​​​തി​​​​​നു വേ​​​​​ണ്ടി​​​​​യു​​​​​ള്ള ദാ​​​​​ഹം.